Ο Γιάννης Κουνέλλης -πρωταγωνιστής της Arte Povera- έστησε το στούντιο του στη Ρώμη το 1950. Αρχικά προσπάθησε να σπάσει τα όρια της ζωγραφικής για να καταλήξει να εγκαταλείψει το μέσο υπέρ της γλυπτικής και της performance art.
Οι πίνακές του κατά τη δεκαετία του ’50 εμφανίζουν γράμματα, λέξεις και πινακίδες.
Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης σταδιοδρομίας του εργάστηκε με υλικά όπως λινάτσα, φωτιά, χρυσό, παπαγάλους, βαμβάκι, καπνό, ενσωματώνοντας στις εγκαταστάσεις και στα γλυπτά του ζωή με δραματικό τρόπο.
Πέθανε στα 81 του, τον Φεβρουάριο του 2017.
Δεν σκότωσα ποτέ, αλλά είμαι έτοιμος να το κάνω, αν μου ποδοπατήσουν το δικαίωμα στην ελευθερία. Δεν αναζήτησα παρά μόνο όμορφα πράγματα. Είδα το ιερό στα αντικείμενα της καθημερινή χρήσης. Πίστεψα στο βάρος ως σωστό μέτρο.
Αγάπησα τις φράσεις που δείχνουν την παρθενία ως υπέρτατη κατάσταση. Διέσχισα μονοπάτια δύσκολα, μέσα στο δάσος, ανηφορίζοντας προς το βουνό. Το μολύβι, τα μαλλιά, τα σύννεφα, η Μικρή Άρκτος που δείχνει τον Βορρά, ο Άνεμος. Δεν ξέρω να ζω έξω από τον λαβύρινθο της γλώσσας.
Αγαπώ την ελιά, τ’ αμπέλι και το στάρι. Θέλω την επιστροφή της ποίησης με όλα τα μέσα: με την άσκηση, την Παρατήρηση, τη μοναξιά, τον λόγο, την εικόνα, την εξέγερση. Ανικανοποίητος μέχρι το διηνεκές.
