Άρης Δημοκίδης
Εδώ και χρόνια είμαι επίτιμος συνδρομητής της έντυπης LIFO, και μου έρχεται κάθε εβδομάδα στο σπίτι. (Πράγμα που, εκτός των άλλων, είναι τέλειο γιατί δεν χρειάζεται να αγχώνομαι πια για το αν και πού θα την βρω.)
Και κάθε εβδομάδα, με το που μου έρχεται ο μεγάλος φάκελος, αφού ξεκοκαλίσω το τεύχος, κρατάω τα γραμματόσημα. Η Λάιφο είναι η μόνη που μου γράφει πια, και άρα η μόνη επαφή μου με τον μαγικό κόσμο των γραμματοσήμων.
Όταν ήμουν μικρός μάζευα γραμματόσημα, τα έβαζα σε λεκάνες με νερό ώστε να διαχωριστούν πιο εύκολα απ’ τον φάκελο, τα ταξινομούσα, τα έβαζα στα ειδικά τετράδια με τις μεμβράνες και μετά τα θαύμαζα.
Στην ψηφιακή εποχή όμως, οι συλλογές πραγμάτων δεν είναι πια οι ίδιες. Αντί για τα τετράδια (για γραμματόσημα ή για σκέψεις ή για φωτογραφίες) έχω το μπλογκ μου.
Επέλεξα μερικά απ’ τα πιο όμορφα, παράξενα ή και μπανάλ γραμματόσημα που κυκλοφορεί η Ελληνική Δημοκρατία τα τελευταία χρόνια, ως μια σύντομη αλλά ουσιαστική απεικόνιση της γραφιστικής αλλά και της πολιτιστικής/σμικής ιδεολογίας των εποχών που ζούμε.
