Αγαπητέ πελάτη, μια πωλήτρια αθηναϊκού μαγαζιού έφτιαξε μια λίστα με όσα ΔΕΝ πρέπει να της κάνεις

“Savoir Vivre στον Εργασιακό Μεσαίωνα, ή αλλιώς «Ποιος νομίζετε πως είστε κύριε;»” ονομάζεται η επιστολή που έστειλε στα Μικροπράγματα μια πωλήτρια βιβλίου.

Την βρήκα ενδιαφέρουσα και τη δημοσιεύω αυτούσια:

Αυτό το κείμενο/κατάθεση/παράπονο/γκρίνια προέρχεται από την εργασία μου ως πωλήτρια βιβλίου. Όλοι γνωρίζουμε την νομοθεσία, ποιος είναι ο βασικός μισθός, η άδεια, τα ωράρια εργασίας κ.ά. Ωστόσο, ενώ ο θυμός μοιράζεται ανάμεσα στο κράτος που επιτρέπει αυτή την κατάσταση και στο αφεντικό που την ενσαρκώνει, σήμερα θα ήθελα να απευθυνθώ σε κάποιον άλλον: σε εσένα φίλε πελάτη. Σε εσένα και στην συμπεριφορά σου απέναντι σε εμένα. Γιατί εκείνοι κάνουν αυτά, αλλά κάνεις κι εσύ κάποια και μιλάω για πράγματα χειροπιαστά και έμπρακτα που αντιμετωπίζω καθημερινά. Ενώ η δουλειά μου με αναγκάζει να εργάζομαι υπερωρίες και να κάνω την δουλειά πέντε ατόμων για ψίχουλα και τραγελαφικά δικαιώματα έρχεσαι εσύ που έχεις πάντα δίκιο. Και δυστυχώς δεν έχεις, σχεδόν ποτέ. Είναι σημαντικό να υπογραμμίσω πως υπάρχουν και άριστοι πελάτες, ευγενέστατοι και βοηθητικοί, αλλά δεν γράφω για αυτούς σήμερα.

Σε αυτό το κείμενο δεν έχω όνομα, είμαι απλά Η Πωλήτρια, γιατί αυτό είμαι και για εσένα, αλλά αυτή η ομπρέλα ιδιότητας κρύβει πολλά στην μεταξύ μας σχέση. Όταν έρχεσαι στο κατάστημα όπου εργάζομαι θα ήθελα με όλη μου την ψυχή να σου απαντήσω σε κάποια από τα πράγματα που μου λες, αλλά δεν μπορώ. Βλέπεις, ο Μεγάλος Αδερφός μας βλέπει. Σήμερα λοιπόν, άλλη μια μέρα στην φάμπρικα του βιβλίου τελείωσε και έφτασα στην συνειδητοποίηση πως εσύ είσαι αυτός που αποφασίζει πώς θα είναι η μέρα μου. Αυτό εξαρτάται από την συμπεριφορά σου σε μεγάλο βαθμό. Αυτός ο οδηγός κατασκευάστηκε αποκλειστικά και μόνο για όσους ενδιαφέρονται να διαβάσουν τη φωνή μιας πωλήτριας βιβλίου. Είναι η δικιά μου φωνή, που αντιπροσωπεύει εμένα και μερικούς συνεργάτες μου, κάποιους περισσότερο, κάποιους λιγότερο. Ο κόσμος της λιανικής είναι κάτι ιδιαίτερο που κρύβει πολλές αστείες και θυμωμένες ιστορίες. Εδώ ακολουθούν κάποια συμπεράσματα πίσω από αυτές.

Τα Οικογενειακά

*Μην τσακώνεσαι με τον άντρα/γυναίκα σου μπροστά μου:

Είστε ζευγάρι και θέλετε προτάσεις. Σας κάνω μερικές και διαφωνείτε. Μην με κρατάτε εκεί, αφήστε με να φύγω για να αποφασίσετε. Εγώ έχω εντολή από Μέσα να σας πείσω να πάρετε και τα δύο. ΣΟΚ; Μην μου λέτε πράγματα όπως «πάντα το δικό του περνάει κι εγώ τι ζήτησα, να πάρουμε αυτό που θέλω εγώ μια φορά». Δεν είμαι σύμβουλος γάμου, δεν μπορώ να βοηθήσω παραπάνω. Απλά κοιταζόμαστε αμήχανα μέχρι να αποφασίσετε να με αφήσετε να φύγω.

*Ασχολήσου με το παιδί σου:

Το παιδί σου έριξε κάτω πράγματα, εσύ αδιαφόρησες. Όταν πήγα να μαζέψω τα πράγματα, μου τράβηξε τα μαλλιά. Συνεχίζεις κι αδιαφορείς για αυτή την κατάσταση. Όχι λοιπόν δεν φταίει το παιδάκι, δεν ξέρω ποιος φταίει, μπορεί να μην φταίει κανένας, αλλά η δικιά μου λογική λέει πως δεν φταίει ούτε η πωλήτρια για να μαζέψει 2 ράφια αφού φύγεις εσύ, ούτε είναι λογικό να ξεμαλλιαστεί. Επίσης το παιδί βγάζει πράγματα από τις συσκευασίες και μερικά τα σπάει. Κράτα το παιδί σου κοντά σου. Πρόσφατα αναγκάστηκα να βγάλω ένα μικρό παιδί από την αποθήκη που είχε μπει. Σοβαρά σου μιλάω, δεν είναι οκ. Κρίμα που δεν έχεις εσύ προϊστάμενο να σε πάω.

Τα Πρακτικά

*Μάζεψε ό,τι ρίχνεις:

Άνθρωποι είμαστε, καμιά φορά κάνουμε ζημιές. Το ευγενικό είναι όμως να μαζεύεις ό,τι ρίχνεις. Μερικοί πελάτες τρέχουν με ντροπή που έχουν ρίξει στο πάτωμα 10 βιβλία γιατί τα πήραν σβάρνα με το παλτό τους, άλλοι μου τα δείχνουν από μακριά λες και είμαι η οικιακή βοηθός τους. Ούτε και τότε θα ήταν καλοί τρόποι αυτό. Ναι φίλε πελάτη, εάν κάτι ρίξεις θα το μαζέψω, απλά όπως με βλέπεις να εξυπηρετώ δέκα πελάτες ταυτόχρονα είναι κάπως αδύνατο να κάνω κι αυτό. Μάζεψέ το από το πάτωμα.

*Μην μου γκρινιάζεις για κάτι που δεν περνάει από το χέρι μου:

Ναι, αυτό το ταμείο είναι κλειστό. Ναι αυτά τα στυλό είναι σε συσκευασία μαζί, δεν γίνεται προφανώς να τα βγάλω για να πάρεις αυτό που σου αρέσει. Ναι! Το βιβλίο είναι πανάκριβο! Πίστεψέ με, δεν είμαι και πωλήτρια και CEO να έχω λόγο για τις τιμές.

*Μην ρωτάς «μα δεν είναι κανένας εδώ;»

Εξάσκησε την δύναμη των ματιών σου. Αναζήτησέ με για να ζήσουμε την βιβλιοπεριπέτειά μας. Πέρα από την πλάκα, είναι συχνό φαινόμενο κάποιος να στέκεται ανάμεσα σε δύο τμήματα: βιβλίο-μουσική, παιχνίδι-τεχνολογία κ.ά. και να διαμαρτύρεται που δεν είμαστε στον προθάλαμο του τμήματός μας και να χαμογελάμε. Είμαι μέσα στο τμήμα μου και εργάζομαι. Έλα να με βρεις. Έτσι κι αλλιώς πως το έχεις στο μυαλό σου; Είναι λογικό να είμαι όλη την ώρα της εργασίας μου εκτός τμήματος όρθια; (Όχι πως δεν είναι πραγματικότητα κι αυτό συνέχεια, αλλά πως θα γίνουν οι δουλειές;).

*Φύγε στο κλείσιμο

Στα μπαράκια γυρνάνε τις καρέκλες ανάποδα, εγώ αρχίζω και κλείνω φώτα. Πιάσε το μήνυμα. Αύριο πάλι εδώ θα είμαστε, πού να πάμε δηλαδή;

Η Αναζήτηση

*Είμαστε και οι δύο παγιδευμένοι εδώ:

Δυστυχώς τα όμορφα μικρά βιβλιοπωλεία έκλεισαν (με ελάχιστες εξαιρέσεις) και στην θέση τους ανοίξαμε εμείς. Η ρομαντική εικόνα που θα πας στον βιβλιοπώλη της γειτονιάς σου και θα σου προτείνει εξαιρετικά διαμάντια της λογοτεχνίας που θα σου σημαδέψουν την ζωή είναι σε μέρες που αφήσαμε πίσω μας. Αυτός ο βιβλιοπώλης μπορεί να σε εξυπηρετήσει τόσο καλά γιατί δεν έχει άλλους πελάτες εκείνη την στιγμή, οι πελάτες που έχει τον εκτιμάνε για την γνώμη του και τον περιμένουν και δυστυχώς χάνει την δουλειά του από τεράστια καταστήματα, γιατί προτιμάται το «εύκολο» από το «καλό». Στην δικιά μου δουλειά είμαστε καλοκουρδισμένα ρομπότ που «σπρώχνουμε» αυτά που μας λένε. Έρχεται ο πελάτης και αναζητά «βιβλία για την παραλία». Τι να δώσω, Μπρεχτ; Ευχαρίστως, αλλά θα χάσω την δουλεία μου. Κάθε φορά που κάποιος αναγνώστης έρχεται και ψάχνει να βρει κάτι, έχω σαφέστατες οδηγίες να του δώσω συγκεκριμένα πράγματα εκτός και εάν αυτός τσινάει πολύ, τότε μόνο θα του δώσω αυτά που θέλω κι εγώ κι αυτός. Μπορείς να παλέψεις για αυτό, εάν θες, παίρνοντας κάτι διαφορετικό, να ακουστεί και η δικιά σου πλευρά. Υπάρχει και ωραία ευπώλητη λογοτεχνία, αλλά να ξέρεις πως όσο εσύ πελάτη αγοράζεις αυτά που βλέπεις στα ράφια μας εγώ δεν μπορώ να σου προτείνω άλλα πράγματα, όσο και να το θέλει η καρδούλα μου.

*Βοήθησέ με, να σε βοηθήσω:

Εάν θες να σου προτείνω κάτι πρέπει να με βοηθήσεις. Σαν τι σου αρέσει; Πες μου μερικά προηγούμενα που σου άρεσαν. Προς Θεού μην με βάζεις να κατεβάζω ένα ολόκληρο ράφι για να «χαζέψεις». Δεν είναι εφικτό αυτό. Υπάρχουν κι άλλοι που ενδιαφέρονται για το ίδιο ράφι, μάθε να μοιράζεσαι. Μην με ρωτάς «Τι γίνεται σε αυτό το βιβλίο ακριβώς;». Δεν έχω διαβάσει όλα τα βιβλία που πουλάω και ούτε θέλω. Όπως είπαμε παραπάνω τα περισσότερα τα αντιπαθώ. Γιατί είμαι ευγενική τώρα; Δεν είναι εδώ το αφεντικό. Να αναδιατυπώσω: Τα μισώ. Τι θες να σου πω; Όταν αναρωτιέσαι για ένα βιβλίο μπορείς να ρωτήσεις την γνώμη μου, ΕΑΝ έχω γνώμη για αυτό που μου δείχνεις. Μπορείς να διαβάσεις τι λέει από πίσω και εάν θες κάτσε να διαβάσεις μερικές σελίδες να δεις εάν σου αρέσει ή όχι.

*Όχι, δεν είμαι υποχρεωμένη να ξέρω τα πάντα:

Όταν εσύ σοκαρισμένος δηλώνεις πως δεν καταλαβαίνεις γιατί πρέπει να ψάξω τον Τάδε συγγραφέα αφού είναι πασίγνωστος θέλω να διπλωθώ στα γέλια. Πώς γίνεται να το πιστεύεις αυτό; Μπορώ κι εγώ με την σειρά μου να σου πω το ίδιο για άλλους δικούς μου αγαπημένους συγγραφείς και να απορήσω μαζί σου που δεν τους γνωρίζεις.

*Σταμάτα να είσαι πάνω από το κεφάλι μου

Μου είπες τι θες και σου είπα πάνω από δέκα φορές πως επιστρέφω σε πέντε λεπτάκια. Που να πάρει η οργή σταμάτα να με κυνηγάς παντού μέσα στο μαγαζί ενώ μου μιλάς ταυτόχρονα και θες να μου δώσεις έξτρα trivia για αυτό που ψάχνεις. Σου είπα να περιμένεις να μιλήσω με τον συνάδελφο. Μιλάμε για πράγματα όπως κωδικοί, παραλαβές, προβολές κ.ά. που δεν έχει και πολύ νόημα να ακούσεις και να μας εκφράσεις κι άλλες απορίες. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Promise.

*Μάθε ποια είναι η δουλειά μου:

Το να μου πεις θέλω αυτό το βιβλίο και να στο δώσω είναι η δουλειά μου. Όμως, το να μου πεις είδα σε ένα ντοκιμαντέρ για μια ταινία του 1935 που αφορούσε έναν άντρα με καπέλο πράσινο που ο θείος του έγραψε ένα βιβλίο το οποίο νομίζεις έχει φουντουκί εξώφυλλο, είναι μια μπούρδα. Εγώ όμως αγαπώ τους αναγνώστες και τις μπούρδες τους και ενώ το κατάστημα δεν μου επιτρέπει να με απασχολεί ένας πελάτης εις βάρος άλλων, θέλω πολύ να βρω το βιβλίο που θες. Εάν είσαι ευγενικός και δεν νομίζεις πως σου το χρωστάω θα το κάνω, θα ψάξω μαζί σου μέχρι να το εξαντλήσουμε. Υπάρχουν πελάτες που αυτό θεωρούν πως είναι η δουλειά μου, αλλά δεν είναι. Υπάρχουν πελάτες που καταλαβαίνουν πως τους βοηθάω και αφήνω στην μέση άλλες εργασίες που πρέπει να κάνω και άλλους πελάτες και αντί να γκρινιάζουν δίνουν προτεραιότητα σε όσους έρχονται στο ενδιάμεσο χωρίς να βιάζονται. Πως θα γινόταν διαφορετικά; «Δεν ξέρω τι θέλω και τώρα το θέλω;»

*Μην σνομπάρεις

Η αγορά εργασίας έχει ξεφτιλιστεί και οι αλυσίδες καταστημάτων μπορούν να προσλάβουν τους πιο πεπειραμένους και «ψαγμένους» βιβλιοπώληδες. Δεν μιλάω για τον εαυτό μου, αλλά για συναδέλφους που εκτιμώ βαθύτατα, που δεν έχουν τι να κάνουν τα πτυχία τους, με τεράστια εργασιακή εμπειρία που θυμούνται απέξω και ανακατωτά τι έχει βγάλει ο κάθε εκδοτικός, πότε και γιατί και λυπούμαι που κάθονται και ακούνε τυχάρπαστες φανφάρες. Πριν αρχίσεις να κοκορεύεσαι για την ακαδημαϊκή σου ταυτότητα και τα υψηλά λογοτεχνικά σου γούστα, κρατήσου λίγο, δεν μπορεί να ξέρεις σε ποιον απευθύνεις τον λόγο. Έτσι όπως είναι τα πράγματα μπορεί να λες λάθος πληροφορίες στον ίδιον τον συγγραφέα για το βιβλίο του. Ακόμα όμως και σε καμία σοβαρή περσόνα να μίλαγες ο κανόνας ισχύει κι εδώ. Είτε μιλάς με κάποιον «φτασμένο» με 500 €, είτε με εποχιακό φοιτητή με 250€, κράτα λίγο πιο χαμηλούς τόνους. Δεν με αφορά πόσο σημαντικός είσαι και όταν σου προτείνω έναν συγγραφέα μην λες πως έχεις διαβάσει τα πάντα του ιδίου και της γενιάς του. Ωπα ρε δάσκαλε. Τι ανάγκη έχεις εμένα τότε;

*Μην μου λες την ιστορία της ζωής σου:

Δεν θέλω να μάθω τι διάβασες στα εννιά σου, που μένεις τώρα, τι καλά που έκανες να φύγεις εξωτερικό, τι σπουδάζει ο γιός σου, πως θα ένιωθα εγώ με αυτή την κάρτα γάμου που μου δείχνεις, ποια η γνώμη σου για την πολιτική της χώρας και η λίστα δεν τελειώνει πουθενά. Ισχύει ότι και επάνω. Είμαι υποχρεωμένη να σε ακούω και να γνέφω. Δεν είσαι τόσο ενδιαφέρουσα όσο νομίζεις. Εσύ μπορεί να έχεις έρθει εδώ για να χαλαρώσεις και να κάνεις μια αγορά αλλά αυτός είναι ο χώρος εργασίας μου και δεν μπορώ να τον κάνω καφενείο.

*Δεν ξέρω/δεν καταλαβαίνω/Δεν υπάρχει αυτό που ζητάς:

Μερικές φορές το «ό,τι βλέπετε στο ράφι» είναι αλήθεια. Όσο και να θέλω δεν μπορώ να βοηθήσω παραπάνω. Εάν θες μια κάρτα για «γάμο-βάφτιση» και σου δείξω 1-2 σχέδια σημαίνει πως μέχρι εκεί πάει. Μην με ρωτάς σε ποιο άλλο μαγαζί μπορείς να βρεις. Με φέρνεις σε δύσκολη θέση. Εάν εσύ έχεις οραματιστεί ένα τετράδιο vintage με αγγελάκια και να έχει μέσα quotes για την ζωή, μπράβο, ωραία εικόνα, αλλά δεν μπορώ να την υλοποιήσω. Εάν αναρωτιέσαι ποιες ατζέντες είναι ημερήσιες και ποιες εβδομαδιαίες μπορείς να το καταλάβεις από τις λέξεις “weekly” και “daily” που έχουν πάνω. Μα είναι δυνατόν να θες να έρθω να το κάνουμε μαζί αυτό;

Η Ηθική και άλλες Αρετές

*Σου λέω αλήθεια:

Όταν δεν έχω το βιβλίο που θες και σου λέω πως δεν το έχω, ενώ παράλληλα σου εξηγώ γιατί, σου λέω πως μπορώ να στο παραγγείλω ή σε στέλνω σε άλλο κατάστημα που το έχει θέλω να με πιστεύεις. ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ. Εάν το είχα θα στο έδινα. Τι λες, να έχουμε συνεννοηθεί όλοι εδώ και να στο κρύβουμε; Έχεις ιδέα τι ακούμε όλοι για τις πωλήσεις μας; Εάν ήταν στο χέρι μου όχι μόνο αυτό το βιβλίο που θες θα σου έδινα αλλά άλλα εκατό για να με αφήσει ήσυχη μια μέρα το αφεντικό μου.

*Μην μου λες ψέματα:

Δεν είμαστε τόσο ανοργάνωτοι όσο νομίζεις. Το «μου είπαν να έρθω εδώ» απαντιέται και με «ποιος σας το είπε αυτό;» και πάει μακριά η συζήτηση. Κανένας συνάδελφος δεν θα σε έστελνε εδώ γιατί αυτό που λες είναι σε άλλο τμήμα. Πλέον, όποτε το κάνουν αυτό που ζητάω από πελάτες είναι να μου δείξουν με το δάχτυλο ποιος τους είπε να έρθουν εδώ και ποιος τους είπε πως υπάρχει εκεί αυτό που θέλουν κτλ. Στο τέλος απλά κουνάνε το χέρι στον αέρα και φεύγουν. Έτσι είναι, κάποιοι έχουν μάθει να εκφράζονται μόνο με γκρίνια και παράπονα και τους έχει γίνει τρόπος ζωής.

*Μην προσπαθείς να με εξαπατήσεις:

Μην μου φέρεις για επιστροφή κάτι από το 2015. Μην μου πεις πως έχεις μιλήσει με διευθυντή και σου έχουν υποσχεθεί καλύτερες τιμές.Μην προσπαθήσεις να με τρομάξεις με το «θα μου δείξεις εσύ».

*Εξυπηρετώ άλλον, περίμενε την σειρά σου:

Όταν μιλάω με άλλον πελάτη και εσύ διακόπτεις είσαι ο πιο αγενής του χωριού. Πώς να το κάνουμε; Αυτά είναι βασικά πράγματα. Σου λέω ήρεμα πως μόλις τελειώσω με τον κύριο/κυρία θα έρθω. Μην δυσανασχετείς. Δεν φταίω σε κάτι που κάποιος ήρθε πριν από εσένα. Μόλις περάσουν 17 δευτερόλεπτα μην ξανά διακόψεις και πεις «μα μόνο ένα βιβλίο ψάχνω». Δεν πα να ψάχνεις και μισό σελιδοδείκτη, μάθε πως λειτουργεί ο κόσμος.

*Μην μου την πέφτεις:

Δεν είμαστε σε μπαράκι όπου μπορώ να φύγω από την συζήτηση όποτε θέλω. Είμαι υποχρεωμένη να κάτσω να σε ακούω και πρέπει να είμαι ευγενική. Δυστυχώς κάποια από αυτά που ακούω είναι αφόρητα και εκτός της επαγγελματικής διαδικασίας. Ακόμα και κάποια πωλήτρια να ενδιαφέρεται για εσένα βρες κάποια άλλη περίσταση να ξεδιπλώσεις το χάρισμά σου και όχι την ώρα εργασίας μου. Εάν δοκιμάσεις το ίδιο εκτός της εργασίας μου θα καταλάβεις και πως αισθάνομαι για εσένα.

*Όταν πια είναι φως φανάρι πως έχεις άδικο, ζήτα συγγνώμη σαν ενήλικας:

Πήρες βιβλίο από το τραπέζι του bazaar το οποίο γράφει βιβλία ΑΠΟ 2,99. Το βιβλίο της επιλογής σου έκανε 9,99. Μην μου κάνεις λίμπα το μαγαζί γιατί δεν ξέρεις να διαβάζεις. Δεν δίνουμε όλα τα βιβλία για 3€, δίνουμε ΚΑΠΟΙΑ. Πώς το λένε, η τιμή ξεκινάει από τόσο. Μην με βάζεις να σου βρω αυτά που κάνουν 2,99. Δεν θες να πάρεις κάτι, θες να αποδείξεις πως είναι ελάχιστα τα πολύ φτηνά. Δίκιο έχεις, όμως μάντεψε, για ακόμη μια φορά, δεν επιλέγω εγώ τις τιμές. Όταν είσαι πεπεισμένος πως ένα βιβλίο έχει άλλο τίτλο και είναι από άλλες εκδόσεις και σε διορθώνω πολύ ευγενικά, εσύ επιμένεις να ψάξουμε με τα δικά σου δεδομένα μέχρι να σου δείξω εγώ αυτό που θες και εξακολουθείς να είσαι τσαντισμένος. Δεν είναι δικιά μου δουλειά το τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι σου. Άσχετα το τι λέει το marketing, προσπάθησε να αναζητήσεις την λογική, πέρα από την διαφήμιση στο κατάστημά μας. Το γνωρίζω πως βλέπεις παντού διαφημίσεις με σλόγκαν «Συνέχεια εδώ για εσάς» και «Ό,τι θέλετε εμείς είμαστε εδώ» κτλ. Δεν είναι αλήθεια. Δεν γίνεται να είμαστε ΣΥΝΕΧΕΙΑ εκεί ούτε για το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ που θα θελήσετε.

*Μην ζητάς να δεις τον προϊστάμενο μου για να τονωθεί ο εγωισμός σου:

Είναι απλά κίνηση εξουσίας. Θες να μου δείξεις πως θα μου κάνει ντα ο άλλος. Μάντεψε: Κάνω καλά την δουλειά μου, λυπάμαι που δεν σου αρέσει αυτό που ακούς (π.χ. δεν υπάρχει αυτό που θες ή δεν φέρνουμε σελιδοδείκτες που είχες δει πριν χρόνια σε άλλο κατάστημα). Ο προϊστάμενος θα σου πει ότι σου είπα, λίγο πιο χαμογελαστά γιατί αυτός κάθεται όλες αυτές τις ώρες σε αντίθεση με εμένα και έχει φάει επίσης. Έχει δίπλα του νερό και δεν κατουριέται. Έχει κάνει το διάλειμμα του, εγώ όχι. Τέλος, μπορεί να μου στοιχίσεις και την δουλειά μου. Το έχεις σκεφτεί; Αυτά τα ούτε 500€ πληρώνουν τους λογαριασμούς μου. Τελικά ποιο είναι το πρόβλημά σου ακριβώς; Θες να πεις αργότερα στους φίλους σου πως επειδή δεν πέρασε το δικό σου απολύθηκε κάποιος; Πόσο κακός χαρακτήρας πρέπει να είσαι για κάτι τέτοιο;

*Υπάρχει και καλός λόγος να δεις τον προϊστάμενο

Έχεις εδώ και ώρα και λες διαρκώς «Μα δεν υπάρχει άλλος να μας εξυπηρετήσει;». Αυτό το ρωτάς γιατί είστε δέκα πελάτες κι εγώ είμαι μόνη μου σε ολόκληρο τμήμα. Να ένας υπέροχος λόγος να ξετρυπώσουμε τον προϊστάμενο από το γραφείο του και να του κάνουμε μαζί την ερώτηση «γιατί εξυπηρετεί μόνο ένας υπάλληλος εδώ;». Απλά κάνε κατανοητό πως εγώ δεν είμαι άχρηστη εάν σου είναι εύκολο. Κάνε κατανοητό πως δεν είμαι η Θεά Κάλι με τέσσερα χέρια. Εάν ήμουν όμως θα κράταγα και στα τέσσερα χέρια ξίφη. Είπαμε μετά από τέτοιες συζητήσεις, μπορεί να απολυθώ. Επίσης μια που είσαι εκεί ρώτα γιατί απαγορεύεται να καθόμαστε εμείς οι υπάλληλοι. Θα ήθελα πολύ να ακούσω. Εκτός από πελάτης είσαι και άνθρωπος. Αναρωτιέμαι γιατί δεν γίνονται ποτέ τέτοιου είδους παράπονα;

*Μίλα καλύτερα

Δεν δουλεύω για εσένα. Δουλεύω για το κατάστημα. Δεν είμαι ούτε το κοριτσάκι ούτε η κοπελιά, ούτε τίποτα άλλο. Όπως σου μιλάω εγώ περιμένω να μου μιλήσεις κι εσύ. Ούτε φίλοι είμαστε ούτε τίποτα που να σου δίνω το ελεύθερο να μου μιλάς με αγένεια. Πώς θα ένιωθες εάν έκανα το ίδιο;

 *Τηλεφωνική τρέλα:

Μην μου κάνεις νόημα να περιμένω λίγο, ούτε νόημα πως μιλάς στο τηλέφωνο. Δεν με πειράζει εάν θα μιλήσεις ή όχι στο κινητό σου, αλλά όχι την ώρα που λες να σου βρω κάτι. Θα χάσεις την σειρά σου εάν πρέπει να μιλήσεις στο τηλέφωνο γιατί όπως δεν θα σε περιμένω εγώ, δεν θα σε περιμένουν και οι υπόλοιποι πελάτες. Επίσης, μην μου ζητάς το σταθερό του καταστήματος για να πάρεις ένα προσωπικό τηλέφωνο. Θα μπορούσε να γίνει εάν δεν είχα άλλους πελάτες, άλλους συναδέλφους να με ψάχνουν και εάν δεν είχα κι άλλους τόσους πελάτες με τηλεφωνικές παραγγελίες.

*Μην μου φωνάζεις:

Σε παρακαλώ μην μου φωνάζεις. Η σκηνή που κάνεις με κάνει χίλια κομμάτια. Γυρνάω σπίτι μου και θέλω να βάλω τα κλάματα. Μου καταστρέφεις την ημέρα. Δεν ευθύνομαι για το πρόβλημα που μου περιγράφεις, απλά είμαι η «πρώτη γραμμή» και τα ακούω εγώ. Λυπάμαι που η παραγγελία σου δεν έχει έρθει εδώ και ένα μήνα. Έχεις δίκιο, αλλά δεν την κουβαλάω εγώ. Έχω σημειώσει πως ήρθες και θα την αναζητήσω, θα σε ενημερώσω και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να την πάρεις. Αλλά για εσένα είναι μια έκρηξη όμως για εμένα είναι Τρίτη πρωί και δεν ξέρω τι να κάνω για να σε ηρεμήσω. Ας είμαστε ειλικρινείς, δεν ήρθες απλά για την παραγγελία, ήρθες γιατί έχεις εκνευρισθεί και θες να τα σπάσεις. Μαζί σου, αλλά κάπου σωστά. Βρες δελτίο παραπόνων. Γράψε αναλυτικό e-mail πότε την έκανες, ποιος είναι ο αριθμός κτλ. Το να μην μου φωνάζεις ισχύει για τα πάντα. Όταν δεν έχουμε στο κατάστημα κάτι που θεωρείς ζωτικής σημασίας απλά πες το μου, δεν υπάρχει κανένας λόγος να γενικεύεις και να μου μιλάς προσωπικά άσχημα.

*Δεν είσαι ο βασιλιάς του κόσμου:

Καταλαβαίνω γιατί μπορεί να είσαι μπερδεμένος, το κατάστημά μου φροντίζει να σε κακομαθαίνει, αλλά ποτέ μην χάνεις την πυξίδα της πραγματικότητας που λέει πως είσαι ένας ακόμα άνθρωπος, όπως κι εγώ. Όταν έρχεσαι να παραλάβεις την παραγγελία σου να έχεις μαζί σου τον αριθμό της. Να ξέρεις τι είναι να παραλάβεις. Να ξέρεις πως σε λένε. Μπορεί αυτό να είναι αστείο, αλλά είναι συχνό ο κόσμος να μην ξέρει σε τι όνομα έχει γίνει τι. Ο αριθμός της παραγγελίας μας βοηθά να δούμε ΠΟΥ είναι ΤΙ κάτι πολύ σημαντικό. Μπορεί κάτι να μην είναι σε εμένα και είναι πραγματικά κρίμα να ψάχνω 10 κούτες ιδρωμένη για να πεις στο τέλος «α, μπορεί να το έχω πάρει αυτό, δεν θυμάμαι». Ο αριθμός παραγγελίας έχει κάποια σημασία, γι’ αυτό και στο στέλνουμε. Εάν δεν ήταν σημαντικό γιατί να στο στείλουμε; Επίσης, σε παρακαλώ, μην μου ζητάς να σου κουβαλήσω τα βιβλία μέχρι το ταμείο. Μπορείς πιστεύω να καταλάβεις πως αυτό δεν είναι η δουλειά μου; Καταλαβαίνεις πως έχω κι άλλους πελάτες έτσι; Καταλαβαίνεις πως το αφεντικό μου δοκιμάζει τις αντοχές τις μέσης μου, αλλά κι εσύ Βρούτε;

                                         Επίλογος

Η αλήθεια είναι πως αγαπάω την δουλειά μου. Αγαπάω να δουλεύω γύρω από βιβλία και κάθε φορά που κάνω νέα παραλαβή χτυπάει η καρδιά μου σαν τρελή, νιώθω σαν να είμαι παιδί και να είναι Χριστούγεννα. Γνωρίζω πως γνωρίζεις πως σε θέλουμε για τα λεφτά σου και ίσως η κακή συμπεριφορά που βγαίνει να είναι από την σχέση που προβάλει το κατάστημα πως είναι καλό να έχουμε. Σχέση συμφερόντων και να είμαι δουλική απέναντί σου. Ξέρω πως πολλοί θα διαφωνήσουν με πολλά και είμαι σίγουρη το «εάν δεν σου αρέσει φύγε» θα ακουστεί. Δυστυχώς δεν είναι έτσι, δεν μπορώ να πάω πουθενά. Απλά εύχομαι ο πελάτης να ήταν ανθρώπινος, να μπορούσε να δει σε εμένα την κόρη, την φίλη, την γυναίκα, το παιδί του και όχι τον σκλάβο των βιβλίων στον 21ο αιώνα. Η αλήθεια όμως είναι πως δεν είμαι συγγενής σου ούτε αγαπημένο σου πρόσωπο. Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζεται να είμαι κάτι από αυτά για να με σέβεσαι. Η αλήθεια είναι πως είμαι πωλήτρια. Πως είμαι άνθρωπος.

*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

ΤΕΣΤ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ: Πόσο σαδιστής/σαδίστρια είσαι;