1) Το Instagram της Γεωργίας
Ο Ηλίας Γκιώνης το παρουσίασε με στόρι (έχοντας την άδεια της ίδιας) και μπήκα κι εγώ από περιέργεια.
Πρέπει να πω ότι στεναχωρέθηκα διπλά.
Ξέραμε ότι είχε χάσει όλους τους δικούς της ανθρώπους και συγκινήθηκα με μερικές απ’ τις πιο πρόσφατες αναρτήσεις της – δεν άντεξα να πάω και σε πιο παλιές.
Μόλις τον περασμένο Μάρτιο… (συγκλονιστικό προς το τέλος, μιας και ο θάνατος δεν ήταν ξαφνικός)
Και μόλις τον περασμένο Μάιο
«Δεν την απογοήτευσες τελικά. Είναι πολύ υπερήφανη για εσένα πραγματικά ‼️‼️‼️» της έγραψε σήμερα κάποιος.
Αυτό όμως που μου άρεσε πιο πολύ, είναι πως παρά τα χτυπήματα της ζωής, η Γεωργία δεν το έβαλε κάτω.
Μακάρι να μην το βάλει κάτω και τώρα, και να συνεχίσει να χαμογελάει, έτσι όπως την βλέπω σε κάποιες απ’ τις φωτογραφίες της:
2) Αποχαιρετισμός στον μαέστρο και παιδαγωγό Κάρολο Τρικολίδη
Πήγαινα στο Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης του Κάρολου Τρικολίδη για πάνω από μια δεκαετία, μαθαίνοντας φλογέρα και στη συνέχεια πιάνο, θεωρία. Συμμετείχα στις χορωδίες και τις ορχήστρες (κάποιες με τον ίδιο ως μαέστρο), ταξίδεψα, χάθηκα, ξαναβρέθηκα.
Με πολλή στεναχώρια πληροφορήθηκα για το θάνατό του.
Να ένας ακόμη αποχαιρετισμός σ’ αυτόν τον σημαντικό παιδαγωγό και διευθυντή ορχήστρας από έναν άλλον παλιό μαθητή:
«Αυτή είναι η πρώτη μου φωτογραφία με τον Κάρολο Τρικολίδη το 1984, από την πρώτη συναυλία της μαθητικής ορχήστρας του Νέου Ωδείου, της μετέπειτα “Συμφωνιέττας Δημήτρης Μητρόπουλος”. Μάλλον η πρώτη μας κοινή συναυλία, αν θυμάμαι καλά. Από τότε ακολούθησαν αναρίθμητες άλλες, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, σε περιοδείες στο εξωτερικό, αργότερα στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και φυσικά πάρα πολλές ως συνάδελφοι πλέον στην ΚΟΘ. Καμία ωστόσο δεν ήταν πιο σημαντική από εκείνες τις συναυλίες της Συμφωνιέττας, στο πόσο ανεξίτηλο αποτύπωμα άφησε πάνω σε όλους μας. Μια ολόκληρη γενιά μουσικών έχει ακολουθήσει το δρόμο της μουσικής, πιθανότατα εξ αιτίας του.
Από αυτόν γνωρίσαμε την μαγεία του ήχου που μπορεί να γεννήσει η κίνηση του μαέστρου, από αυτόν μάθαμε πως να γίνουμε μουσικοί σε ορχήστρα, πριν καλά καλά το υποψιαστούμε. Πάνω απ’ όλα, αυτός μας έδειξε πως ειναι να ξεχειλίζει το ασυμβίβαστο πάθος για τη μουσική, κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.
Οι ιστορίες μεταξύ μας δεν θα σταματήσουν ποτέ να λέγονται, ξανά και ξανά.
Για εμάς που ενηλικιωθήκαμε στο Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης, δεν είναι απλά αποχαιρετισμός σε έναν σπουδαίο καλλιτέχνη και παιδαγωγό. Είναι οικογένεια.
Ξένια, Μαρία, κυρία Βαρβάρα, είστε μέσα στην καρδιά μου.»
3) “Από την πολιτική ορθότητα στην δυνατή επικοινωνία”
Ένα κείμενο της Κατερίνας Παπανικολάου*, ειδικά για τα Μικροπράγματα
Η viral διαφήμιση #HairHasNoGender με μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας στην Ελλάδα είναι η πιο ηχηρή απόδειξη της μετάβασης σε μια νέα εποχή. Από το φόβο της συντήρησης μιας δήθεν προσχηματικής πολιτικής ορθότητας περνάμε (επιτέλους θα έλεγε κανείς) στο θάρρος μιας δυνατής επικοινωνίας. Οι ισχυρές μπράντες έχουν ένα ισχυρό ατού στην αγορά και στην κοινωνία: είναι εδώ, έχουν μια οριζόντια αναγνωρισιμότητα σε όλους ανεξάρτητα από το αν είναι προσωπική επιλογή και έχουν μια αποτελεσματική ικανότητα να διατρέχουν γρήγορα τις ηλικίες και τις ομάδες ενός πληθυσμού. Τι άλλο να θέλει κανείς;
Η πολιτική ορθότητα στην Ελλάδα μεταφράστηκε δυστυχώς στρεβλωτικά εξυπηρετώντας παλιά μυαλά και πολλά καλά εμπεδωμένα στερεότυπα, εις βάρος τελικά αυτών των ομάδων που καλείται αυτοδίκαια να προστατέψει. Οι συντηρητικές τοποθετήσεις βρήκαν ένα εξαιρετικό άλλοθι να παραμείνουν συντηρητικές και οτιδήποτε εκτός του φάσματος του προκατασκευασμένου “πολιτικώς ορθόν” ήταν εκ προοιμίου καταδικαστέο.
Όμως οι ισχυρές μπράντες έχουν και ισχυρή αποστολή όπως επιβεβαιώνεται από την καμπάνια που έγινε η αφορμή να ξανασκεφτούμε με θετικά συναισθήματα την επίδραση των εταιρειών στην κοινωνία και τα πρότυπα της. Και η ισχυρή αποστολή είναι -μεταξύ άλλων- να μιλήσει με και για όλους αυτούς που τα στερεότυπα για χρόνια δεν άφηναν. Και στην περίπτωση της καμπάνιας αυτής, η πράξη ευθύνης που συνοδεύει πολλές εταιρικές αποστολές και στρατηγικές γίνεται ένας καθημερινός ρεαλισμός, μια πράξη που μπορεί να διατρέξει γρήγορα το άτομο και την κοινωνία και να βρει το στόχο του πολύ επιτυχημένα.
Ο συνδυασμός αναγνωρισιμότητας και τηλεοπτικού σποτ έχει μια τεράστια θετική αποτύπωση όταν γίνει με τη σωστή δόση θάρρους και σεβασμού στην πολιτική ορθότητα όπως θα έπρεπε να είναι. Μια πολιτική ορθότητα συμπεριληπτική και αποφασισμένη να νικήσει τα ταμπού με όμορφες εικόνες όμορφων ανθρώπων.
*Η Κατερίνα Παπανικολάου είναι Consultant/ D&I expert
4) Μακάρι να είχαμε περισσότερους τέτοιους Μητροπολίτες
(και λιγότερους τέτοιους βουλευτές)
5) Ανακοινώθηκε το κεντρικό αφιέρωμα του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
Είναι το αγαπημένο μου φεστιβάλ όλου του κόσμου (σαφώς πιο αγαπημένο μου κι απ’ το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης).
Θα πραγματοποιηθεί 10-20 Μαρτίου 2022 και το κεντρικό θέμα της διοργάνωσης είναι το Post Reality. Διαβάζουμε:
ιδεολογικά, κοινωνικά και ψυχολογικά όρια. Εργαζόμαστε, εκπαιδευόμαστε, ερωτευόμαστε,
καταναλώνουμε και ονειρευόμαστε σε μια νέα ψηφιακή διάσταση. Το Φεστιβάλ εξερευνά αυτή ακριβώς τη μετα-πραγματικότητα που βιώνουμε, μέσα από μια επιλογή ταινιών που με τόλμη σκιαγραφούν τους ήρωες, τους αντι-ήρωες, το παρελθόν και το μέλλον, τα κρυμμένα μυστικά και τις πρισματικές αλήθειες που ορίζουν την αλλαγή εποχής που διανύουμε.
Τα δέκα ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν στο κεντρικό αφιέρωμα του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης Post Reality, χαρτογραφούν έναν ρευστό κόσμο και ανοίγουν την πόρτα μιας νέας πραγματικότητας που καταργεί κάθε παλιά βεβαιότητα.»
6) Το σάουντρακ της ημέρας
Οι S.W.I.M. (Someone Who Isn’t Me) έφτιαξαν μουσική και τραγούδια για την ταινία μικρού μήκους ««Αμυγδαλή» της Μαρίας Χατζάκου που είναι και μέλος των S.W.I.M.
Να το τρέιλερ:
Το soundtrack είναι -όπως και το φιλμ- μικρού μήκους, δηλαδή EP, κι αυτό είναι το μόνο κακό: Θα ήθελα να είναι ακόμα μεγαλύτερο.
Amygdala
Listen to Amygdala on Spotify. Someone Who Isn’t Me · Single · 2021 · 6 songs.
7) Η αντιεμβολιαστική προπαγάνδα ανά τους αιώνες
Ενδεικτικές αφίσες
19ος αιώνας
20ος αιώνας
21ος αιώνας
22ος;
8) Κάθε φορά που ακούω για κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις σκέφτομαι αυτό το meme
9) Σημαντικό:
Μου είπε κάποιος ότι είναι πολύ εύκολο να γίνεις δωρητής οργάνων και ιστών, μέσω του gov.gr.
Ελπίζοντας ότι ο Πιερρακάκης το έκανε πιο εύκολο και αυτό και είπα να το δοκιμάσω.
Δεν μου πήρε πάνω από δύο λεπτά!
Πραγματικά εντυπωσιάστηκα και χάρηκα με το πόσο εύκολο ήταν.
Όποιος/α ενδιαφέρεται, αξίζει τον κόπο: Δήλωση Δωρεάς Οργάνων / Ιστών
10) Από τον σκηνοθέτη Βασίλη Κεκάτο:
«Την περασμένη άνοιξη, ύστερα από πρόσκληση του The queer archive , έφτιαξα τη σειρά φωτογραφιών «Rooftop Lovers» που απεικόνιζε LGBTQI+ ζευγάρια να φιλιούνται στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας στην Κυψέλη. Αυτές οι φωτογραφίες εκτέθηκαν και πλέον πωλούνται στο artshop του Queer Archive. Κάθε αντίγραφο είναι μοναδικό και υπογεγραμμένο.
Όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις των φωτογραφιών θα μοιραστούν ισόποσα ανάμεσα στο Πολύχρωμο Σχολείο – Rainbow School , έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που αποτελείται από ανθρώπους που οραματίζονται ένα συμπεριληπτικό σχολείο για τα ΛΟΑΤΚΙ+ παιδιά στην Ελλάδα, και στην επόμενη διοργάνωση του Queer Archive, το οποίο αναδεικνύει με κάθε μέσο την ομορφιά της queer τέχνης και θα πραγματοποιηθεί ξανά τον Μαϊο του 2022.
Στηρίξτε την ορατότητα στην Ελλάδα και τους οργανισμούς που παλεύουν γι’αυτήν κάθε μέρα, χωρίς να έχουν κανένα κέρδος, παρά μόνο αφιερώνονται στον αγώνα για την εξάλειψη των στερεοτύπων, των διαχωρισμών και των αποκλεισμών. Για μια χώρα με μεγαλύτερη συμπεριληπτικότητα, ισότητα και δικαιοσύνη.»
11) Μου το έβγαλε το Facebook ως ανάμνηση από το 2016…
Να ντύνεστε καλά, έρχεται κρύο 😊
