Άρης Δημοκίδης
Η φύση, τα κτίρια, οι άνθρωποι λείπουν εντελώς. Όλα αυτά που συνήθως φωτογραφίζουμε για να θυμόμαστε έναν τόπο απουσιάζουν απ’ τις εικόνες μου.
Το δικό μου κόλλημα είναι οι ταμπέλες. Όχι τόσο οι ανορθόγραφες (δεν πολυβάζω τέτοιες σ’ αυτό το άρθρο) αλλά αυτές που διηγούνται ιστορίες.
Οι τίτλοι, οι γραμματοσειρές, το ντιζάιν, τα χρώματα, τα ονόματα, και η γλώσσα είναι πράγματα που με βοηθούν να καταλάβω, έστω και λειψά, την ψυχολογία ενός τόπου.
Στα αγαπημένα μου Κύθηρα, φωτογράφησα εκατοντάδες ταμπέλες. Να μερικές απ’ τις πιο ενδεικτικές.
*Μετά τη δημοσίευση, η Ελένη μου έστειλε και τις δικές της, ωραιότατες φωτογραφίες με ταμπέλες και την ευχαριστώ πολύ.
Κάποιες είναι απ’ τον Ποταμό, το χωριό που έχει μόνο χειρόγραφες πινακίδες στα μαγαζιά του, ακόμα και στο πρακτορείο του ΟΠΑΠ, ενώ φανταστική ειναι η ταμπέλα της Αστυνομίας στη χώρα, που επίσης είναι χειροποίητη…
