Το φετινό Power of Love είναι για μένα η μεγαλύτερη ένοχη τηλεοπτική απόλαυση της σεζόν. Είναι τόσο κακό που είναι καλό, με έναν όρο όμως: να το βλέπεις στο web tv όπου και μπορείς να περάσεις τα σημεία που δε σε ενδιαφέρουν. (Εκτός αν μπορείς να διαθέσεις σχεδόν 20 ώρες την εβδομάδα για να δεις στην κανονική τους διάρκεια όλα τα -τεράστια σε διάρκεια- επεισόδια.)

Δεν βλέπω την εικόνα συνήθως -δουλεύω στα άλλα παράθυρα- και περνάω στα γρήγορα τα γούτσου-γούτσου, τις ντροπιαστικές στιγμές που χορεύουν σα να πουλάνε την πραμάτεια τους, τις προεφηβικές συζητήσεις περί αξιών και σχέσεων, αλλά και τις ατελείωτες σεκάνς εισόδου στο πλατό του Gala ή των ψηφοφοριών, όπου τους βλέπουμε σε σχεδόν πραγματικό χρόνο να σηκώνονται απ’ τη θέση τους, να περπατούν για κανα δίλεπτο, να ψηφίζουν και μετά να περπατούν πάλι πίσω στη θέση τους, για να σηκωθεί ο επόμενος, καθώς υπερβολικά αυστηρή, αγωνιώδης μουσική δίνει την αίσθηση του κατεπείγοντος και μιας πιθανής επερχόμενης βιβλικής καταστροφής.

Επικεντρώνομαι στις στιγμές που η Μαρία Μπακοδήμου μπαίνει στο σπίτι. Η παρουσιάστρια είναι ίσως ο μεγαλύτερος λόγος που κόλλησα με τη φετινή σεζόν: εξαιρετικά αξιοπρεπής και ενδιαφέρουσα, μια όαση λογικής σε έναν ωκεανό ασυναρτησίας. Επίσης το αφήνω να παίξει όταν υπάρχουν παρεξηγήσεις και σουρεαλιστικοί καβγάδες. Άλλωστε έρωτες δεν υπάρχουν και πολλοί έρωτες αφού δεν στεριώνει σχεδόν κανένα ζευγάρι, ούτε καν τα προσποιητά, τα λεγόμενα showmances.

Μεγάλη βοήθεια στην πλοήγησή μου στα επεισόδια είναι οι λεζάντες. Κάνω fast forward μέχρι να δω την επόμενη και να καταλάβω τι συμβαίνει. Κάποιες φορές η λεζάντα με πληροφορεί, άλλες φορές όμως είναι τόσο καμμένη και τρολαριστική που νομίζεις ότι την έγραψε ο πιο καυστικός τουϊτεράς. Δεν ξέρω ποιος/α είναι, αλλά τον/την εκτιμώ πολύ και θα ήθελα να γράφει ακόμα περισσότερες ανά επεισόδιο. Έχει μάλιστα καιρό που μαζεύω τις αγαπημένες μου λεζάντες, κάνοντας μια συλλογή από screenshots.