Η περιέργεια συνοδεύει τον άνθρωπο από την απαρχή της εξέλιξής του. Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε, αλλά όταν εξάπτεται η περιέργειά μας, νιώθουμε έναν συνδυασμό έντασης και ελαφράς δυσφορίας. Απαλλασσόμαστε από αυτή τη δυσφορία όταν εξερευνούμε αυτό που μας είναι άγνωστο. Οτιδήποτε καινούργιο ή διαφορετικό πυροδοτεί την αίσθηση της περιέργειας. Η μοντέρνα τέχνη, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί ακανόνιστα σχήματα και χρώματα, ερεθίζοντας ακριβώς αυτή την έμφυτη τάση.
Η περιέργεια ωστόσο, ενέχει τους δικούς της κινδύνους. “Η περιέργεια έφαγε τη γάτα” λέει ο λαός μας. Και αυτό είναι ένα πραγματικό ζήτημα. Η εξερεύνηση ενέχει πάντα έναν κίνδυνο. Το κίνδυνο του απρόοπτου και του άγνωστου. Πέρα από το γνωστό περιβάλλον υπάρχουν όλοι οι εν δυνάμει κίνδυνοι. Μπορεί να είναι ένας γκρεμός, ένα άγριο ζώο ή μια παγίδα που θα μπορούσε να κοστίσει ακόμα και τη ζωή του εξερευνητή. Αν σκεφτούμε πως έγιναν στο παρελθόν τα μεγάλα ταξίδια για την ανακάλυψη του “Νέου Κόσμου”, μπορούμε να συμπεράνουμε με βεβαιότητα ότι η δύναμη της περιέργειας ήταν μεγαλύτερη από την ανάγκη της αυτοσυντήρησης. [enallaktikidrasi]
Έτσι, όπως όλα τα χαρακτηριστικά, έτσι και η περιέργεια όταν βρίσκεται σε υπερβολή μπορεί να είναι επικίνδυνη ή ενοχλητική και όταν βρίσκεται σε έλλειψη μπορεί να είναι αφύσικη ή αυτοπεριοριστική.
Το παρακάτω ερωτηματολόγιο αξιολόγησης θα σε βοηθήσει να προσδιορίσεις το πόσο περίεργος είσαι.