Δημήτρης Καβατζικλής
Όταν πέρσι τέτοιες μέρες ο Jonathan Downey βρήκε το παράθυρο του αυτοκινήτου του σπασμένο και τα πράγματα του να λείπουν, δεν φανταζόταν με τίποτα την περιπέτεια «κατασκοπείας» που θα ζούσε στους δρόμους του Λονδίνου.
Με το παρακάτω χορταστικό νήμα του στο τουίτερ διηγείται με λεπτομέρειες την περιπέτεια που έζησε λεπτό προς λεπτό.
Jonathan Downey on Twitter
Has anyone ever recovered a stolen iPhone/iPad using the Find My Phone app? My iPad was stolen from Shoreditch on Friday and I’ve been following it’s adventures today. It started out on a park bench in the grounds of St Leonard’s church and then went to Mikkeller for a pint.
«Έχει βρει κανείς κλεμμένο iPhone ή iPad χρησιμοποιώντας την εφαρμογή Find My Phone; Μου έκλεψαν το iPad στο Shoreditch την Παρασκευή. Αυτές είναι οι περιπέτειές του…
Όλα ξεκίνησαν σ’ ένα παγκάκι στο πάρκο της εκκλησίας St Leonard. Μετά πήγε στο Mikkeller για μπύρα.
Μετά από αυτό, εμφανίστηκε στην Hoxton St, (πιθανώς) προς το Monte για bagel, προτού κατευθυνθεί (πιθανώς) προς το Ceviche από την Old St για pisco ή anticuchos. Τώρα πρέπει να είναι στο George & Vulture στην Pitfield St.
Μου λείπει το iPad μου, αλλά είναι γλυκόπικρο συναίσθημα επειδή περνάει, ξεκάθαρα, πολύ καλά. Τι να κάνω όμως για να το πάρω πίσω; Να στείλω τα ΜΑΤ στο @cevicheuk στην Old St για να βρουν αυτόν που το έκλεψε; Πού να είναι τώρα; Είναι 10.30, πολύ νωρίς για πρωινό στο Fabrique. Υπάρχει κάποιο after hours club στην Dunloe St που δεν ξέρω;
Το iPad μου κινείται και πάλι.
• 06.26 στην Charlotte Rd.
• 07.22 στην Old St.
• 08.21 στο Pitfield St
Αν δεν ήμουν απασχολημένος θα έπαιρνα κυνηγετικά σκυλιά για να το ψάξω.
Συμβιβάστηκα με το γεγονός ότι το iPad μου μπορεί να μην έχει κλαπεί αλλά με άφησε για μια καλύτερη ζωή στο κεντρικό Λονδίνο. 😕Κάποια στιγμή νόμισα ότι πιάσαμε τον κλέφτη. Το iPad μου είναι πάλι σε κίνηση. Δεν διασκεδάζει τόσο πολύ όπως χθες βράδυ, αλλά φαίνεται πως έπαιξε Στοίχημα στο Ladbrokes στην East St πριν πάει στο Tesco στο Bunhill Row για τσιγάρα ή τσάι. Φαίνεται ότι το iPad μου πέρασε τη νύχτα στο ίδιο διαμέρισμα με χθες, στην Dunloe St, πάνω από το Hoxton Overground…
Υπάρχει ευτυχισμένο τέλος στην ιστορία. Αγνοείται (αλλά είναι ακόμα ζωντανό) εδώ και έξι ημέρες. Αφού παρακολούθησα τις κινήσεις του όλη μέρα χθες, καθώς τριγυρνούσε στο Shoreditch, κατάλαβα ότι ήταν είτε με:
(α) φοιτητή στο Hackney Community College που εργάζεται τα βράδια στο Ceviche, ή
(β) με άστεγο που περιπλανιέται στην περιοχή και κινείται από παγκάκια σε συσσίτια ως το Ladbroke’s.
Χθες το βράδυ, αποφασίσαμε να πάμε να βρούμε τον κλέφτη. Σκεφτήκαμε ότι «τον είχαμε» στο Tesco. Παραλίγο να τον χάναμε στο M & S αλλά τελικά τον χάσαμε βόρεια της πλατείας Finsbury. Κινείται συνεχώς, αποφεύγοντας τη σύλληψη. Μπλέκεται με το πλήθος. Έχει πολύ κόσμο αυτή τη στιγμή της ημέρας. Γύρισα στο σπίτι και έφαγα κοτόπουλο. Ξύπνησα στις 06.30 και αμέσως είδα ότι το iPad κινείται ξανά. Great Eastern St στις 06.17, Worship St στις 6:47. Το γραφείο μου βρίσκεται εκεί κοντά. Ο μπάσταρδος με κοροϊδεύει. Κανένας φοιτητής δεν είναι ξύπνιος τόσο νωρίς. Πρέπει να είναι άστεγος.
Στις 07.06 ήταν στη Leonard St, μερικά μέτρα από το γραφείο μου. Κάνω γρήγορα ντους, μπαίνω στο αυτοκίνητο και πάω από την Dalston να συναντήσω τον φίλο μου Rick. Θα τον παρακολουθήσουμε, θα πλησιάσουμε, θα ενεργοποιήσουμε το ξυπνητήρι του iPad από απόσταση και αυτό ήταν, τον πιάσαμε!
07.56. Κινείται ξανά. Corsham St τώρα.
Στη συνέχεια Pitfield St. Πάει βόρεια, αλλά πού πάει; Περάσαμε την Hoxton St και κατευθυνθήκαμε νότια από την Pitfield προς το στόχο μας. Σταμάτησε στην αυλή της εκκλησίας St John και αισθανθήκαμε ότι αυτή ήταν η ευκαιρία μας. Σταματήσαμε το αυτοκίνητο και μπήκαμε στην εκκλησία μέσω της δυτικής πύλης. Δεν λέω ψέμματα. Ο Rick και εγώ τρέχουμε τώρα, σίγουροι ότι τον έχουμε. Περνάμε γύρω από το πίσω μέρος της εκκλησίας και τον προσεγγίζουμε αργά.
ΝΑΤΟΣ!
Είναι μόνος του, κάθεται πάνω σ’ ένα παγκάκι τραβώντας κάτι από μια πλαστική σακούλα.
Υπάρχει ένας ψηλός σιδερένιος φράκτης ανάμεσα μας και δεν μπορούμε να τον πλησιάσουμε. Δεν μας έχει δει ακόμα. Πάμε από την άλλη πλευρά της εκκλησίας και ετοιμάζουμε το «χτύπημα» μας.
Η εφαρμογή τον έχει εντοπίσει με απόλυτη ακρίβεια. Είναι μεγάλος σε ηλικία. Ίσως στην ίδια ηλικία με μένα, αλλά εμφανώς άστεγος με πολλές πλαστικές σακούλες και ένα μαύρο σακίδιο.
«Γεια σας», λέω. «Νομίζω ότι έχετε κάτι το δικό μου», δείχνοντας το σακίδιο του. «Εκεί μέσα».
Δεν κατάλαβε. Μάλλον είναι από την Ανατολική Ευρώπη, αλλά δύσκολο να πω από πού.
Δίνω το χέρι μου. «Χάρηκα για τη γνωριμία. Μπορώ να έχω πίσω το iPad μου»;
Τίποτα. Ο Rick, είχε ανοιχτή την εφαρμογή Find My iPhone και ήταν έτοιμος να πατήσει το ‘Play Sound’, το οποίο θα ενεργοποιούσε το ξυπνητήρι. Πάτησε το ‘Play Sound’ και το iPad μου άρχισε να χτυπά δυνατά μέσα από το μαύρο σακίδιο πάνω στο παγκάκι. Ήταν εκεί. Το iPad μου ήταν ΜΕΣΑ στο σακίδιο του. Είχα παρακολουθήσει τις κινήσεις του για 6 ημέρες και τελικά το έβλεπα μέσα σ’ ένα σακίδιο πάνω σ’ ένα παγκάκι σε μια εκκλησία στο Hoxton. Απίστευτο.Έκανα να το βγάλω. «Αυτό είναι δικό μου», είπα. «Ευχαριστώ που το προσέξατε». Και να το. Εκεί που ανήκει, μαζί μου. Εξακολουθούσε να έχει μπαταρία 37% μετά από έξι ολόκληρες ημέρες περιπλανήσεων στο Shoreditch.
Συγχαρητήρια στην @Apple για τη διάρκεια ζωής της μπαταρίας (δεν το ακούνε πολύ συχνά) και πέντε αστέρια σε όποιον έφτιαξε αυτήν την τέλεια εφαρμογή. Δεν κράτησα το όνομα του άστεγου και φαινόταν λίγο μπερδεμένος από το όλο θέμα, αλλά όλα πήγα καλά και φιλικά.
Δέχτηκα πολλά σχόλια και χαίρομαι που απολαμβάνετε την ιστορία. Κάποιοι με ρώτησαν πώς έχασα το iPad, οπότε να η ιστορία:
Την Παρασκευή, σταθμεύω το αυτοκίνητό μου στην Curtain Road στο Shoreditch γύρω στις 6μμ. Όταν επέστρεψα στις 2 π.μ., το πίσω παράθυρο ήταν σπασμένο και η τσάντα μου, με το iPad, το φορητό υπολογιστή και ένα παλιό σχολικό ημερολόγιο, έλειπαν παρά το γεγονός ότι δεν φαίνονταν απ’ έξω. Δεν περίμενα να τα ξαναδώ, ούτε σκέφτηκα να ελέγξω την εφαρμογή μέχρι την Κυριακή, που είδα ότι το iPad ήταν ακόμα ανοιχτό. Στις 6 μμ πήρα μια κλήση από έναν ξενώνα αστέγων στην Brick Lane. Είχαν την τσάντα μου και βρήκα τον αριθμό μου στο ημερολόγιό.
Πήγα κατευθείαν εκεί και συναντήθηκα με τον άστεγο που είπε ότι βρήκε την τσάντα μου στην Liverpool St το Σάββατο. Νόμισε ότι ήταν σημαντικό και με βρήκε με τη βοήθεια του ξενώνα. Τον ευχαρίστησα και του έδωσα 25 ευρώ. Ήταν πολύ ευχαριστημένος, όπως κι εγώ. Τελικά τα πήρα όλα πίσω (εκτός από το παλιό laptop μου που χρειαζόταν αντικατάσταση ούτως ή άλλως) και γνώρισα έναν, ίσως δύο (δύσκολο να πω για το τύπο στην εκκλησία) πολύ ευγενικούς άστεγους και έμαθα για την καλή δουλειά που κάνουν οι ξενώνες.
Το Λονδίνο είναι εξαιρετικό».
