Άρης Δημοκίδης
Το διάβασα στην parallaxi και φρίκαρα. Ζητούσε επανειλημμένως από γνωστούς και φίλους (και μέσω του Facebook) να του δώσουν μια ευκαιρία να ζήσει, ψάχνοντας κάποιον συμβατό ζώντα δότη που θα έδινε ένα κομμάτι απ’ το ήπαρ του για να μπορέσει να σωθεί. Και παρότι ζήτησε και ξαναζήτησε (και στο τέλος βρέθηκε δότης) η επέμβαση δεν έγινε ποτέ για τους χειρότερους λόγους: γραφειοκρατικούς…
Τον 42χρονο Δημήτρη Κάζη, ο οποίος έφυγε τα ξημερώματα από τη ζωή, ύστερα από σπάνια νόσο στο ήπαρ, αποχαιρετά η δημοτική παράταξη του δήμου Θεσσαλονίκης «Εντάξει», με την οποία είχε κατέβει ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014.
Ο Κάζης, στις 17 Ιουλίου, είχε κάνει δημόσια έκκληση μέσω Facebook για να βρεθεί υποψήφιος δότης για την περίπτωσή του. «Δώστε μου την ευκαιρία να ζήσω», είχε γράψει μεταξύ άλλων.
Παιδιά γειά σας,
δυστυχώς φεύγω και φεύγω πικραμένος. Ζήτησα την βοήθεια σας και δεν ανταποκριθήκατε, κανείς δεν νοιάστηκε ούτε καν μου τηλεφώνησε, ούτε ζήτησε να πάρει πληροφορίες από τους γιατρούς.
Γνωρίζω ότι είναι μια δύσκολη απόφαση και ότι εκ πρώτης φοβίζει αλλά όταν φτάνεις στο τελικό σημείο που έχεις να ζυγίζεις την ζωή ενός ανθρώπου-φίλου με μία ταλαιπωρία δύο εβδομάδων το πολύ η ζυγαριά νόμιζα πως εύκολα θα έγερνε…
Καταρχήν οποίος ερχόταν εδώ θα έλυνε τις απορίες του διότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική από τους διαφορους αφηρημένους οδηγούς του Ίντερνετ.
Ο γιατρός είναι μοναδικός στον κόσμο και κορυφή καθώς εδώ και 4,5 χρόνια(2500 μεταμοσχεύσεις) δεν έχει καμία αποτυχία-απώλεια.
Επίσης μετά την άφιξη του από εδώ κανείς δεν είναι ακόμη υποψήφιος δότης. Αυτό το αποφασίζουν οι γιατροί αφού εξετάσουν όλες τις παραμέτρους.
Σας φιλώ και περιμένω έστω την τελευταία στιγμή την ανταπόκριση σας.
Το email μου είναι dkazis@yahoo.com και μπορείτε. να με καλέσετε μέσω viber, messenger, FaceTime στο +30.
Δώστε μου την ευκαιρία να ζήσω.
Δημήτρης
***
Ο Δημήτρης Κάζης ήταν Διεθνολόγος, κάτοχος τριών πανεπιστημιακών πτυχίων. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, είχε να επιδείξει ερευνητικό έργο, ενώ έχει συγγράψει επιστημονικά κείμενα που έχουν αναφερθεί σε ελληνική και ξένη βιβλιογραφία. Αρθρογραφούσε σε μπλογκς και εφημερίδες.
Ήταν Διοικητικός Υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας όπου είχε απασχοληθεί σε καίρια τμήματα υψηλών απαιτήσεων. Από τις σημαντικές πρωτοβουλίες του ήταν η ίδρυση του Κέντρου Διεθνούς Πολιτικής Θεσσαλονίκης.
Τα τελευταία χρόνια ασχολούνταν με τα Social Media και τα νέα κοινωνικά μέσα, την επιχειρηματικότητα του Διαδικτύου, ενώ είχε βοηθήσει αφιλοκερδώς κοινωφελείς οργανισμούς και επιχειρήσεις στη διαδικτυακή τους παρουσία. Είχε έντονη πολιτική δραστηριότητα και ενασχόληση με τα κοινά, με ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα ΑμεΑ.
***
ΥΓ.
Ένα σχόλιο που μου έστειλε η αδερφή του Κατερίνα Κάζη: «Δότης τελικά βρέθηκε αλλά δυστυχώς η επέμβαση δεν έγινε ποτέ. Η διαδικασία μπλόκαρε σε γραφειοκρατικές διαδικασίες και ο Δημήτρης κατέληξε εν τέλει σε ιδ.κλινική της Θεσσαλονίκης.»
Κλείνω με ένα στάτους της Κατερίνας Κάζη απ’ τον Ιούνιο:
Στην Ελλάδα η ιδέα του να γίνει κάποιος ζώντας δότης οργάνου είναι ανύπαρκτη. Δυστυχώς το διαπιστώνω και στην πράξη.
Επειδή όμως δεν ξέρεις πώς τα φέρνει η ζωή και επειδή “Η πιθανότητα να χρειαστούμε εμείς οι ίδιοι, κάποια στιγμή της ζωής μας, ένα μόσχευμα είναι πολύ μεγαλύτερη από την πιθανότητα να δωρίσουμε τα όργανα μας μετά θάνατον” (πηγή eom.gr), σας παροτρύνω να αφιερώσετε λίγα λεπτά να ενημερωθείτε σχετικά από τον κατάλληλο φορέα, να λύσετε τυχόν απορίες και γιατι όχι, να κάνετε και αίτηση για δωρητής οργάνων & ιστών.
Από έναν δότη μπορούν να σωθούν έως και 8 ασθενείς που χρήζουν μεταμόσχευσης οργάνων! (κ πολλοί περισσότεροι από ιστούς, δέρμα κτλ).
Η διαδικασία γίνεται και ηλεκτρονικά, με ταυτοποίηση μέσω taxisnet και είναι εξαιρετικά απλή. www.eom.gr
Ελπίζω να μην περιοριστείτε απλά σε ένα like.
Είναι ένα δώρο ζωής που δυστυχώς (συνήθως) το εκτιμας μονό όταν σου χτυπήσει την πόρτα. Ας βοηθήσουμε λοιπόν όλοι να ανοίξουν πολλές τέτοιες πόρτες..
Με βαθιά εκτίμηση προς όλους σας
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Όταν έρχεται στον ύπνο σου ένα αγαπημένο σου πρόσωπο που έχει πεθάνει
Νομίζω ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι πιστεύουμε ότι ο καθένας θα σωθεί από την οικογένεια του. Λέμε: “Θα βρεθεί κάποιος συγγενής ή φίλος να τόν βοηθήσει, δεν χρειάζεται να κάνω εγώ τίποτα.”. Γι αυτό και όταν μας ζητήσει μια βοήθεια κάποιος δικός μας συγγενης ή γνωστός τρέχουμε να βοηθήσουμε, ενώ στους άγνωστους αδιαφορούμε.
Θα ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει κάποια σελίδα ενημέρωσης για περιπτώσεις σαν αυτή. Εννοώ συγκεντρωτική. Είμαι δότης από το 2008 και όσες φορές έμαθα για κάποιον που έχει ανάγκη, ήταν ήδη πάρα πολύ αργά ( χωρίς να υποστηρίζω πως αν το μάθαινα εγκαίρως θα έμπαινα στη διαδικασία, δεν κάνω επίδειξη καλοσύνης και ανθρωπιάς). Τα κοινωνικά δίκτυα φαίνεται πως δεν αρκούν.
Καλησπέρα σας. Εμείς εδώ στην Κύπρο με την πρώτη ανακοίνωση για συμβατούς δωτες τρέχουμε αμέσως να βοηθήσουμε . το 80% των κυπρίων έχουμε στο Ινστιτούτο Γενετικής Κύπρου τα στοιχεία μας και δειγματα DNA
Εύγε!
Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για το άρθρο που αφιερώσατε στο λατρεμένο μου αδερφο.
Απλά να επισημάνω ότι δότης όντως βρέθηκε αλλά δυστυχώς η επέμβαση δεν έγινε ποτέ. Η διαδικασία μπλόκαρε σε γραφειοκρατικές διαδικασίες και ο Δημήτρης κατέληξε εν τέλει σε ιδ.κλινική της Θεσσαλονίκης. Πολύ άδικη κατάληξη αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος της υπερπροσπάθεισς που κατέβαλε τα τελευταία χρονιά έχοντας στο πλάι του πάντα την ηρωίδα μητέρα μας..
Πολύ μεγάλο το κενό που αφήνρι πίσω του.
Γεια σας, αν είναι δυνατόν να μην πρόλαβε λόγω γραφειοκρατίας! Πρόσθεσα την πληροφορία. Δεν μπορώ να φανταστώ καν πώς θα νιώθετε. Αν πιστεύετε ότι αξίζει να στηλιτευθούν οι συγκεκριμένες γραφειοκρατικές διαδικασίες μπορούμε να κάνουμε ένα άρθρο, ώστε να φτάσει και στα αυτιά των υπευθύνων – μπας και δεν χαθούν άλλες ζωές. (mikropragmata@lifo.gr το ημέιλ μας)
Θερμά συλλυπητήρια…
(ΥΓ. Άσχετο αλλά μήπως μεγαλώσατε Καλαμαριά; Είχα μια συμμαθήτρια στο 7ο γυμνάσιο για καναδυό χρόνια με το όνομά σας.)
Οι υπεύθυνοι έχουν απόλυτη γνώση για τη συνέπεια των ενεργειών τους..
Και ναι είμαι εγώ η συμμαθήτρια υποθέτω:)
🧡