Γιάννης Δημητρέλλος
Ήταν 31 Μαρτίου του 2006, μεσάνυχτα. Η πυρκαγιά που ξεσπούσε στο κελί 80 στη Δ’ Ακτίνα των φυλακών Κορυδαλλού γινόταν το τελευταίο βασανιστήριο πριν από το θάνατο για τους τρεις από τους τέσσερις τρόφιμους του. Ο τέταρτος, υπέφερε βαριά και εκτεταμένα εγκαύματα. Πάλεψε για να ζήσει, όμως υπέκυψε λίγες ημέρες αργότερα στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός»
Το χρονικό της τραγωδίας
Οι φωνές και τα χτυπήματα πάνω στις πόρτες των κελιών από τους κρατούμενους στον πρώτο όροφο της Δ’ Ακτίνας καλούσαν υπό το κράτος πανικού, σε βοήθεια. Καίγονταν άνθρωποι. ΒΟΗΘΕΙΑ
Την ώρα εκείνη ο σωφρονιστικός υπάλληλος Γιώργος Ντελάκης βρισκόταν για τον καθιερωμένο έλεγχο στον δεύτερο όροφο. Κατέβηκε γρήγορα και είδε φλόγες να βγαίνουν από το κελί 80.
Δεν είχε κλειδιά κι έτσι ενημέρωσε τον υπαρχιφύλακα Νίκο Μαντζουράνη, ο οποίος βρισκόταν σε άλλο σημείο, με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος.
Οι κανονισμός της φυλακής προέβλεπε ώστε οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι να παραδίδουν όλα τα κλειδιά στο θυρωρείο στις 10:45 για λόγους ασφαλείας, ενημερώνοντας γι’ αυτό και τον αρχιφύλακα. Αν για κάποιο λόγο έπρεπε να ανοίξει η πόρτα κάποιου κελιού μετά από εκείνη την ώρα, έπρεπε να υπάρξει προηγουμένως σχετική ενημέρωση.
«Με το που άνοιξα την πόρτα πετάχτηκαν φλόγες από το κελί», θα πει ο υπαρχιφύλακας στην προανακριτική του κατάθεση. «H ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Το μόνο που μπόρεσα να διακρίνω ήταν οι πολλές εστίες φωτιάς τις οποίες προσπαθήσαμε να κατασβήσουμε».
Με εντολή του υπαρχιφύλακα άνοιξαν μερικά κελιά από την Δ’ Ακτίνα. Κρατούμενοι κουβαλούσαν κουβάδες με νερό, προσπαθώντας να σβήσουν τη φωτιά. Άνοιξαν ακόμη άλλα δύο κελιά από την Α’ Ακτίνα, ώστε να βγουν δύο κρατούμενοι που εργάζονταν ως τραυματιοφορείς και να μεταφέρουν τους εγκαυματίες στο νοσοκομείο κρατουμένων της φυλακής.
Την ίδια στιγμή έφτασε ο εφημερεύων γιατρός Νίκος Μανιάκος. Αυτή ήταν η αποτροπιαστική εικόνα που αντίκρισε: «Δύο κρατούμενοι ήταν απανθρακωμένοι στο πάνω κρεβάτι, απέναντι από την είσοδο του κελιού. Ένας άλλος, με εγκαύματα τρίτου βαθμού σε όλο του το σώμα, με ταχύπνοια και χωρίς καμία αντίδραση σε εξωτερικά ερεθίσματα, βρισκόταν καθιστός στο ίδιο κρεβάτι».
Ο κρατούμενος ξεψύχησε κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο, ενώ ο τέταρτος μεταφέρθηκε στο «Ερυθρό Σταυρό», όπου είχε το ίδιο τέλος, λίγες ημέρες αργότερα, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των γιατρών να τον κρατήσουν στη ζωή.
Η έρευνα για την αναζήτηση των ενόχων
Ο ιατροδικαστής Βασίλης Δημόπουλος είπε στους δημοσιογράφους ότι δεν ήταν δυνατή η αναγνώριση των θυμάτων και η ταυτοποίησή τους έγινε από τα δακτυλικά αποτυπώματα. Οι τέσσερις κρατούμενοι που έχασαν τη ζωή τους ήταν ο 44χρονος Νίκος Στρουμπάκος, ο οποίος εξέτιε ποινή κάθειρξης 8 ετών για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών, ο Ρουμάνος Μάριαν Γκρέκα, 38 ετών, ο οποίος εξέτιε ποινή κάθειρξης 7 ετών για κλοπές, ο 34χρονος συμπατριώτης του Φανέλ Παντουράρου, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 3,5 ετών για ληστεία -αφού παλαιότερα είχε συλληφθεί για παράνομη είσοδο στην Ελλάδα και είχε απελαθεί- και ο επίσης Ρουμάνος Νικολάε Γκορέα, 30 χρόνων, ο οποίος ήταν υπόδικος για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και εμπορία ανθρώπων.
Ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης Παναγιώτης Πανούρης που έσπευσε στον Κορυδαλλό έδωσε επί τόπου εντολή να προχωρήσουν οι έρευνες χωρίς χρονοτριβή. Για απειρία των δύο υπαλλήλων που είχαν βάρδια έκανε λόγο ο πρόεδρος των σωφρονιστικών υπαλλήλων Λεωνίδας Καραμπέκιος, ενώ ο Γιώργος Κωστίκας, πρόεδρος της ομοσπονδίας των φρουρών, τόνισε ότι στη φυλακή δεν υπάρχουν συστήματα πυρανίχνευσης. Και πρόσθεσε ότι οι φρουροί, επειδή είναι περιμετρικά του χώρου, αντιλήφθηκαν την πυρκαγιά όταν πλέον οι φλόγες έβγαιναν από το παράθυρο. Όποιος ήθελε να εκδικηθεί τους τέσσερις κρατουμένους για τα δικά του ιδιοτελή κίνητρα, μπορούσε να το κάνει μ’ ένα τρόπο: Ανάβοντας φωτιά.
Υποψίες για διακίνηση ναρκωτικών
Ακούστηκε τότε ότι ο ετεροθαλής αδελφός του Ρουμάνου κρατούμενου Νικολάε Γκορέα τον είχε προειδοποιήσει να μην μπει στο κελί γιατί «θα το έκαιγαν». Ποιος και γιατί, δεν έγινε γνωστό. Ούτε έγινε ποτέ γνωστό τι απέγιναν οι μαρτυρίες όπως αυτή του Παναγιώτη Γεωργιάδη, κρατούμενου τότε απέναντι από το Κελί 80, για ύποπτες κινήσεις και για διακίνηση ναρκωτικών, που σχετιζόταν με τον ύποπτο θάνατο των τεσσάρων:
«Όσοι ήμασταν τότε στον Κορυδαλλό ξέρουμε πως η φωτιά σχετίζεται με διακίνηση ναρκωτικών και την έβαλε υπάλληλος της φυλακής, ρίχνοντας εύφλεκτο υλικό κάτω από την πόρτα του κελιού. Οι συγκεκριμένοι κρατούμενοι θα πήγαιναν το πρωί στον ανακριτή, για να καταθέσουν για διακίνηση ναρκωτικών στις φυλακές. Την παραμονή της ανάκρισης τους άλλαξαν αιφνιδιαστικά κελί και από την Γ’ Ακτίνα τους μετέφεραν στη Δ’, εκεί δηλαδή που τους έκαψαν. Για να μη μιλήσουν…»
Υπήρξαν φωνές από κρατούμενους πως «όλοι ξέραμε πως εκείνο το βράδυ θα καιγόταν το κελί και από ποιούς», χωρίς όμως κάποιο ουσιαστικό αντίκρυσμα ή απτές αποδείξεις. Το πόρισμα της Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης δεν απέδωσε ευθύνες στα διευθυντικά στελέχη, παρά μόνο απλή αμέλεια και η ποινή που επιβλήθηκε από τον υπουργό Δικαιοσύνης Αναστάση Παπαληγούρα στον διευθυντή Γιώργο Μαρινάρο – ο οποίος στο μεταξύ είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα– ήταν στέρηση τριών ημερομισθίων. Ανάλογα πρόστιμα κράτησης μισθού από δύο ως πέντε ημέρες επιβλήθηκαν και στους αρχιφύλακες και υπαρχιφύλακες των φυλακών, επίσης για απλή αμέλεια.
Αναπάντητα ερωτηματικά και σκιές
Πάντως, οι αξιωματικοί του τμήματος ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής και οι ανακριτικοί υπάλληλοι του Πυροσβεστικού Σώματος δεν βρήκαν ίχνη εγκληματικής ενέργειας. Οι ποινές που επιβλήθηκαν ήταν μόνο πειθαρχικές και περιορίστηκαν στην στέρηση μερικών ημερομισθίων…
Τις δύο επόμενες ημέρες οι έγκλειστοι των φυλακών Κορυδαλλού απείχαν από το συσσίτιο, εκφράζοντας τη διαμαρτυρία τους. H αντίδρασή τους ωστόσο δεν προκάλεσε ανησυχία, κάθε άλλο. H συγκέντρωσή τους στον προαύλιο χώρο έδωσε τη δυνατότητα στους επικεφαλής να διατάξουν εξονυχιστικό έλεγχο σε ένα προς ένα τα κελιά. Oι φύλακες βρήκαν ευκαιρία από αυτή τη συγκέντρωση, ώστε να ελέγξουν εξονυχιστικά ένα προς ένα τα κελιά της φύλακης. Το αποτέλεσμα ήταν να βρουν ένα πλήρες «οπλοστάσιο» που περιλάμβανε μέχρι και γάντζο με σκοινί διαφυγής, αλλά κανένα πειστήριο που να παραπέμπει σε διαμάχη μεταξύ συμμοριών φυλακής, που έλαβε τέλος δια τη φωτιάς.
Με στοιχεία από astynomiko.gr
