Βαγγέλης Γιαννίσης
Η εβδομαδιαία στήλη «Κυνηγός εγκλημάτων» φέρνει στο σαλόνι σας γνωστές και μη υποθέσεις.
Τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει ο Βαγγέλης Γιαννίσης, συγγραφέας της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα) και περήφανος γατομπαμπάς του Jax.Υπόθεση #16 – Η δολοφονία της Muriel Drinkwater
Penllergaer, Ιούνιος 1946
Ο χωροφύλακας David Lloyd George ήταν εκείνος που την εντόπισε. Δεν είδε αμέσως το νεκρό της σώμα. Η προσοχή του έπεσε πρώτα στο μπλε σχολικό της πανωφόρι και ένα ζευγάρι κόκκινα γάντια, κρυμμένα ανάμεσα στη βλάστηση του δάσους. Την είδε αφού πλησίασε· ήταν πεσμένη ανάσκελα και φορούσε ακόμη τη σχολική της ποδιά. Τα μάτια της ήταν ορθάνοιχτα και παρατηρούσαν έντρομα το κενό. Ένας κόκκινος λεκές απλωνόταν πάνω στο στήθος της. Ο David έφερε τη σφυρίχτρα στα χείλη κι έβγαλε δυνατά όσον αέρα είχε απομείνει στα πνευμόνια του, ειδοποιώντας τους συναδέλφους του που έψαχναν στο δάσος. Η Muriel Drinkwater είχε βρεθεί.
Η δωδεκάχρονη κοπέλα από το Penllergaer, λίγο έξω από το Swansea, είχε εξαφανιστεί την προηγούμενη μέρα, στις 27 Ιουνίου, επιστρέφοντας από το σχολείο. Η Muriel έπαιρνε το λεωφορείο, το οποίο την άφηνε σε μία απόσταση είκοσι λεπτών από την απομονωμένη φάρμα όπου ζούσε με τους γονείς της και τα τρία αδέρφια της. Στη διάρκεια της διαδρομής τραγουδούσε μαζί με τους συμμαθητές της, όπως κάθε άλλη φορά. Κατέβηκε από το λεωφορείο στις 16:20 με 16:30. Η μητέρα της, Margaret, η οποία είχε μόλις βάλει νερό στην τσαγέρα για να βράσει, την είδε από το παράθυρο της κουζίνας να πλησιάζει, σε απόσταση περίπου τετρακοσίων μέτρων. Βγήκε στην αυλή και χαιρέτησε την Muriel, η οποία ανταπέδωσε το νεύμα. Η Margaret επέστρεψε στην κουζίνα την ώρα που η Muriel εξαφανιζόταν μέσα στο πυκνό δάσος του Penllergaer. Δεν ήξερε πως αυτή θα ήταν και η τελευταία φορά που θα έβλεπε την κόρη της ζωντανή.
Ενώ βρισκόταν στο δάσος, κάποιος χτύπησε τη Muriel στο κεφάλι, τη βίασε και στη συνέχεια την πυροβόλησε δύο φορές στο στήθος με ένα αυτόματο Colt σαρανταπεντάρι του Αμερικανικού στρατού από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το οποίο ωστόσο το 1942 είχε τροποποιηθεί στην οπλοποιΐα του Springfield, προτού σταλεί στη συνέχεια στις Αμερικανικές δυνάμεις, οι οποίες πολεμούσαν στην Ευρώπη. Το όπλο βρέθηκε λίγα μέτρα μακριά από το πτώμα της δωδεκάχρονης κοπέλας. Ενώ η αστυνομία αρχικά αντιμετώπισε το εύρημα με αισιοδοξία, σύντομα έφτασε σε αδιέξοδο, καθώς το όνομα του στρατιώτη που το χρησιμοποίησε δεν υπήρχε σε κανένα αρχείο. Παράλληλα, τα δύο Αμερικανικά στρατόπεδα που βρίσκονταν στην περιοχή στη διάρκεια του πολέμου, από τα οποία θεωρητικά θα μπορούσε να είχε προέλθει το όπλο, είχαν εγκαταλειφθεί.
Ένας από τους βασικούς υπόπτους για τη δολοφονία της Muriel ήταν ο δεκατριάχρονος Hubert Hoyles, ο οποίος ήταν το τελευταίο άτομο που την είχε δει ζωντανή. Τη μέρα της δολοφονίας, ο Hubert είχε πάει στη φάρμα των Drinkwater για να αγοράσει αυγά και στο γυρισμό διασταυρώθηκε με τη Muriel, η οποία πήγαινε δημοτικό μαζί του. Το 2003 ανακαλύφθηκε στην πλάτη του μπλε πανωφοριού της κοπέλας, κυκλωμένος με κίτρινη κηρομπογιά, ένας λεκές από σπέρμα. Πήρε τρία χρόνια στα εγκληματολογικά εργαστήρια ώσπου να αναλύσουν το ίχνος, το οποίο χαρακτηρίζεται σήμερα ως ένα από τα πιο παλιά αποδεικτικά στοιχεία που βρέθηκαν σε τόπο του εγκλήματος. Το 2008 ο εβδομηνταπεντάχρονος συνταξιούχος εργάτης Hubert Hoyles, ο οποίος κουβαλούσε από το 1946 την υποψία των συγχωριανών του, αποκλείστηκε κι επίσημα ως ύποπτος, χάρη στην εξέταση του δείγματος DNA.
Δεύτερος ύποπτος για τη δολοφονία της Muriel ήταν ο Harold Jones, ο οποίος σε ηλικία 15 χρόνων είχε σκοτώσει δύο κοριτσάκια περίπου είκοσι χρόνια νωρίτερα στο Abertillery και είχε αποφυλακιστεί το 1941, ωστόσο τον Μάιο του 2019 ο Jones αποκλείστηκε κι επίσημα από τη λίστα των υπόπτων, έπειτα από εξέταση DNA.
Μία από τις θεωρίες της αστυνομίας, πως η δολοφονία της Muriel σχετιζόταν με αυτή της εντεκάχρονης Sheila Martin, η οποία βιάστηκε και δολοφονήθηκε στο Fawkham Green δέκα μέρες αργότερα, παρά τις όποιες ομοιότητες υπήρχαν, μέχρι σήμερα δεν έχει επιβεβαιωθεί. Ο αρχιεπιθεωρητής Paul Bethel, ο οποίος σήμερα έχει την ευθύνη της υπόθεσης, πιστεύει πως ο δράστης βρισκόταν ήδη στο δάσος, περιμένοντας τη Muriel να περάσει από κοντά του. Μία σειρά στοιχείων που βρέθηκαν -γόπες, περιτυλίγματα από καραμέλες και ξεροκόμματα ψωμί- φαίνεται πως στηρίζουν τη θεωρία του, ενώ και ο Hubert Hoyles είχε καταθέσει πως επιστρέφοντας από τη φάρμα των Drinkwater και λίγο πριν συναντήσει τη Muriel, έπεσε πάνω σε έναν καλοντυμένο τριαντάρη άντρα, ο οποίος τον κατσάδιασε επειδή τριγύριζε στο δάσος.
Στις 2 Ιουλίου 1946 περίπου 3.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην κηδεία της Muriel. Η δωδεκάχρονη δε θα γινόταν ποτέ δασκάλα, όπως είχε ονειρευτεί, ωστόσο η πρόοδος της τεχνολογίας δίνει ελπίδα σε όσα μέλη της οικογένειάς της παραμένουν μέχρι σήμερα ζωντανά, πως η ταυτότητα του δολοφόνου της θα αποκαλυφθεί.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
