Βαγγέλης Γιαννίσης
Γράφει ο Βαγγέλης Γιαννίσης, συγγραφέας της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα) και περήφανος γατομπαμπάς του Jax.
Υπόθεση #32 – Η δολοφονία της Martha Moxley
Βelle Haven, Οκτώβριος 1975
Η κάθε σκηνή εγκλήματος αφηγείται μία ιστορία με πρωταγωνιστές το θύμα και τον θύτη. Ο έμπειρος ερευνητής μπορεί να ξεχωρίσει τις λεπτομέρειες που θα του αφηγηθούν με ακρίβεια τα γεγονότα που οδήγησαν στον θάνατο ενός ανθρώπου, το πόσοι εμπλέκονται, ακόμα και σε ορισμένες περιπτώσεις το κίνητρο του δολοφόνου.
Ο ντετέκτιβ Frank Garr αφουγκράστηκε με προσοχή τη σκηνή μπροστά του: θύμα ήταν μία δεκαπεντάχρονη κοπέλα. Το τζιν και το εσώρουχό της ήταν κατεβασμένα, με αποτέλεσμα ο Garr αμέσως να σκεφτεί πως το κίνητρο της επίθεσης ήταν σεξουαλικό. Η βιαιότητα της επίθεσης συγκλόνισε τον ντετέκτιβ· ο δράστης χρησιμοποίησε ένα μπαστούνι του γκολφ, με το οποίο κατάφερε πολλαπλά χτυπήματα στο θύμα. Σταμάτησε μονάχα όταν το μπαστούνι έσπασε στα τέσσερα και στη συνέχεια κάρφωσε τη λαβή του μπαστουνιού στον λαιμό της κοπέλας, για να βεβαιωθεί πως ήταν νεκρή. Ήταν τέτοια η ισχύς των χτυπημάτων που ένα κομμάτι του κρανίου είχε αποκολληθεί και κρεμόταν από ένα κομμάτι δέρματος πάνω στο πρόσωπο.
Ίχνη αίματος φανέρωσαν στον Garr πως η κοπέλα δε δολοφονήθηκε στο σημείο που βρέθηκε. Ο δράστης της επιτέθηκε στον δρόμο έξω από το σπίτι της, κοντά σε μία Γιαπωνέζικη φτελιά όπου βρέθηκε μία λίμνη αίματος, και αφού τη δολοφόνησε, την έσυρε δεκαοχτώ μέτρα και την άφησε κάτω από ένα έλατο. Κοντά στη σκηνή του εγκλήματος βρέθηκαν τρία από τα κομμάτια του μπαστουνιού του γκολφ, ενώ η λαβή του δε θα βρισκόταν ποτέ. Η δολοφονία της νεαρής κοπέλας συγκλόνισε την περιοχή λόγω της ειδεχθούς φύσης της, της ηλικίας του θύματος, αλλά και της τοποθεσίας στην οποία διαπράχθηκε το έγκλημα.
Το Belle Haven βρίσκεται στο Greenwich της πολιτείας Connecticut και θεωρείται μία από τις πιο προνομιούχες συνοικίες στις ΗΠΑ. Ανάμεσα στους κατοίκους που μένουν στις υπερπολυτελείς επαύλεις της περιοχής κανείς θα συναντήσει πολιτικούς, μεγιστάνες των οποίων οι οικογένειες μετρούν πολλές γενιές πλούτου, νεόπλουτους, ανθρώπους που περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους παίζοντας γκολφ, διοργανώνοντας επικές δεξιώσεις και οργώνοντας τον Ατλαντικό με τα θηριώδη γιοτ τους. Ήταν το τελευταίο μέρος στο οποίο θα περίμενε κανείς να βρεθεί άγρια δολοφονημένη μία έφηβη.
Η Martha Moxley είχε μετακομίσει μαζί με την οικογένειά της στο Belle Haven έναν χρόνο νωρίτερα από το San Fransisco και σύντομα έγινε δημοφιλής ανάμεσα στους συνομηλίκους της περιοχής. Δύο αδέρφια, οι Michael και Thomas Skakel φαίνεται πως είχαν αντιζηλία με αντικείμενο τη Martha, την οποία φλέρταραν και οι δύο. Φίλοι της έφηβης ανέφεραν πως της άρεσαν και τα δύο αγόρια, ωστόσο έτρεφε ιδιαίτερη προτίμηση στον Thomas. Το βράδυ της 30ής Οκτωβρίου, όταν και δολοφονήθηκε, τη λεγόμενη και Νύχτα του Διαβόλου -παραμονή του Halloween- η Martha βρισκόταν σε ένα πάρτι, στην έπαυλη των Skakel, μαζί με φίλους. Ο γάτος -ο πατέρας της οικογένειας, Rushton Skakel- είχε φύγει σε ταξίδι και τα ποντίκια εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για να χορέψουν.
Οι Skakel δεν ήταν μία τυχαία οικογένεια. Η τεράστια περιουσία τους προερχόταν από την εκμετάλλευση της Great Lakes Carbon, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες καυσίμων στις ΗΠΑ, ενώ το κοινωνικό στάτους της οικογένειας επισφραγίστηκε το 1950, όταν η Ethel, η αδερφή του Rushton παντρεύτηκε τον Robert Kennedy. Οι Skakel, ωστόσο, προσπαθούσαν ακόμη να βρουν τον βηματισμό τους, έπειτα από τον θάνατο της Ann, της μητέρας, από καρκίνο δύο χρόνια νωρίτερα. Το ζευγάρι είχε εφτά παιδιά, μία κόρη και έξι γιους, οι οποίοι συχνά δοκίμαζαν την υπομονή του πατέρα τους με τη συμπεριφορά τους, αναγκάζοντάς τον να προσλάβει τον Ken Littleton, μέχρι πρότινος δάσκαλο των παιδιών στο ιδιωτικό σχολείο Brunswick, αναθέτοντάς του το έργο να συμμαζέψει τους ατίθασους γιους του ως δάσκαλος ιδιαιτέρων τους. Ο Littleton συμπτωματικά ξεκίνησε να εργάζεται για τους Skakel στις 30 Οκτωβρίου 1975.
Το βράδυ της δολοφονίας έβγαλε τα παιδιά της οικογένειας για φαγητό σε ένα από τα πολυτελή εστιατόρια της περιοχής. Στη διάρκεια του γεύματος οι Thomas και Michael κατανάλωσαν μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, προτού επιστρέψουν σπίτι και καλέσουν τους φίλους τους στο πάρτι, ώστε να γιορτάσουν τη Νύχτα του Διαβόλου. Ο Michael μαζί με κάποια από τα αδέρφια του, ωστόσο, προτίμησαν να πάνε στο σπίτι των Terrien, για να δουν μία ταινία των Monty Python με τα ξαδέρφια τους. Το πάρτι είχε επιτυχία. Όλοι περνούσαν καλά -το ίδιο και η Martha, την οποία οι φίλοι της είδαν τελευταία φορά μαζί με τον Thomas κοντά στην πισίνα της έπαυλης, γύρω στις 21:30. Την επόμενη μέρα, η κοπέλα βρέθηκε δολοφονημένη. Το φονικό όπλο ήταν ένα μπαστούνι του γκολφ, το οποίο ανήκε στην οικογένεια Skakel.
Όπως ήταν επόμενο, ο Thomas αποτέλεσε τον βασικό ύποπτο για τη δολοφονία της νεαρής κοπέλας, μαζί με τον δάσκαλο Ken Littleton Οι αρχές, ωστόσο, δεν κατάφεραν να βρουν στοιχεία ενάντια στους δύο υπόπτους σε κανένα σημείο της έρευνας. Ο Littleton έναν χρόνο αργότερα θα έφευγε από την οικία των Skakel έπειτα από έναν καυγά με τον Rushton και θα περνούσε την υπόλοιπη ζωή του πνιγμένος στο αλκοόλ, μπαινοβγαίνοντας στη φυλακή, καταδικασμένος για απάτες και μικροκλοπές. Ούτε ο Thomas θα κατόρθωνε να διώξει από πάνω του τις υποψίες και δεκαέξι χρόνια αργότερα, ο Rushton Skakel θα προσπαθούσε να καθαρίσει το όνομα του γιου του.
Απευθύνθηκε στη Sutton Associates, ένα από τα μεγαλύτερα πρακτορεία ιδιωτικών ερευνητών στη Νέα Υόρκη, ζητώντας τους να αναλάβουν τη διαλεύκανση της δολοφονίας της Martha, προσφέροντας ένα ποσό κοντά στο ένα εκατομμύριο δολλάρια ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τους. Έπειτα από εξέταση αρκετών μαρτύρων εκείνης της βραδιάς, συμπεριλαμβανομένων και των εφτά παιδιών της οικογένειας, προέκυψε ένας νέος ύποπτος: ο αδερφός του Thomas, Michael, ο οποίος σύμφωνα με την αναφορά της Sutton ήταν πιθανότατα ο δράστης. Ο Michael, ο οποίος ήταν ερωτευμένος με την κοπέλα, φέρεται πως τη δολοφόνησε και στη συνέχεια μετακίνησε το πτώμα της με τη βοήθεια του αδερφού του. Παρόλο που ο Rushton Skakel ζήτησε από τη Sutton να κρατήσει μυστικό το πόρισμα, αυτό διέρρευσε στον Τύπο και η υπόθεση ανακινήθηκε. Τον Ιούνιο του 1998 συστάθηκε μονομελές δικαστήριο, το οποίο δεκαοχτώ μήνες αργότερα κατηγόρησε τον Michael Skakel για τη δολοφονία της Martha Moxley.
Οι ένορκοι θα ακούσουν στοιχεία που έδειχναν προς την κατεύθυνση της ενοχής του Michael Skakel, όπως την παραδοχή του πως το άλλοθι που είχε δώσει αρχικά δεν έστεκε, καθώς δεν έβλεπε ταινία μαζί με τα ξαδέρφια του, αλλά τριγύριζε κοντά στο σπίτι της Martha, κάτω από το παράθυρο της οποίας αυνανίστηκε, αλλά και τη μαρτυρία ενός συμμαθητή του κατηγορουμένου, ο οποίος κατέθεσε πως ο Skakel είχε ομολογήσει τη δολοφονία της νεαρής. Τον Ιούνιο του 2002 ο Skakel καταδικάστηκε σε ισόβια με την πιθανότητα αναστολής έπειτα από είκοσι χρόνια, για τη δολοφονία της Martha Moxley.
Το 2013 το δικαστήριο έπειτα από νέα στοιχεία θα δώσει στον Skakel το δικαίωμα να δικαστεί εκ νέου, ωστόσο τρία χρόνια αργότερα το Ανώτατο Δικαστήριο της πολιτείας του Connecticut θα ακυρώσει την απόφαση. Το 2018, ενώ ο Michael Skakel εξακολουθεί να βρίσκεται ελεύθερος με αναστολή από το 2013, το Ανώτατο Δικαστήριο θα ακυρώσει για τελική φορά την καταδίκη του και θα διατάξει την επανάληψη της δίκης, ωστόσο μέχρι σήμερα η εισαγγελία δεν έχει απαγγείλει κατηγορίες.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
TRUE CRIME | Το μυστήριο του άντρα που βρέθηκε νεκρός στον αχυρώνα του πατρικού του
