Βαγγέλης Γιαννίσης
Η εβδομαδιαία στήλη «Κυνηγός Εγκλημάτων» φέρνει στο σαλόνι σας γνωστές και μη υποθέσεις.
Γράφει ο Βαγγέλης Γιαννίσης, συγγραφέας της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα) και περήφανος γατομπαμπάς του Jax.
Υπόθεση #30 – Η τετραπλή δολοφονία στο γαλακτοπωλείο
Austin, Δεκέμβριος 1991
Το γαλακτοπωλείο I Cant Believe it’s Yogurt! βρίσκεται στο βορειοδυτικό Austin, στη West Anderson Lane. Είναι 6 Δεκεμβρίου και στο πάρκινγκ μπροστά από το κατάστημα, ο αστυφύλακας Troy Gay σταθμεύει το περιπολικό του. Η δυσάρεστη οσμή του καπνού τον χτυπά καταπρόσωπα με το που βγαίνει από το όχημα. Η φωτιά έχει διαπεράσει τη στέγη, καταπίνει γυψοσανίδες και τον ξύλινο σκελετό του κτιρίου. Ο καπνός σχηματίζει μία σκοτεινή στήλη, πιο μαύρη και από τον νυχτερινό ουρανό, η οποία είναι ορατή από μακριά. Ο αστυφύλακας Gay έσπευσε να δει τι συμβαίνει. Μέσα σε μερικά λεπτά κατέφτασαν οι αντλίες της πυροσβεστικής, περιπολικά, αλλά και ένα κομβόι δημοσιογράφων, οι οποίοι την ώρα που ο αστυφύλακας ειδοποίησε τους προϊσταμένους του, γύριζαν ένα κλιπ για τις ειδήσεις, στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο ντετέκτιβ John Jones. Φυσικά, μύρισαν το αίμα και τον ακολούθησαν.
Μόλις οι φλόγες κοπάσουν, οι πυροσβέστες έρχονται αντιμέτωποι με τον χειρότερο φόβο τους. Στο πίσω δωμάτιο θα βρουν τέσσερα πτώματα -τρία από αυτά μόλις και μετά βίας θύμιζαν πως κάποτε ανήκαν σε άνθρωπο. Η δριμύτητα της φωτιάς τα είχε σχεδόν λιώσει. Οι φλόγες είχαν καταστρέψει κάθε χαρακτηριστικό τους: οι πυροσβέστες δεν μπορούν να καταλάβουν την ηλικία, το φύλο, ακόμα και τη φυλή των τεσσάρων θυμάτων. Ωστόσο, είναι αρκετά έμπειροι για να παραχωρήσουν τη θέση τους στην αστυνομία: έχουν καταλάβει πως τα θύματα δεν πέθαναν από τη φωτιά.
Τα τέσσερα πτώματα είναι γυμνά -δύο εκ των οποίων έχουν τοποθετηθεί το ένα πάνω στο άλλο- και δεμένα με τα ρούχα τους. Η ιατροδικαστική εξέταση θα αποκαλύψει πως αιτία θανάτου ήταν τραύματα στο κεφάλι τους από βλήματα διαμέτρου 0,22 ιντσών, τα οποία προέρχονταν κατά πάσα πιθανότητα από δύο πιστόλια. Όλα τα θύματα έφεραν από ένα τραύμα στο κρανίο -εκτός από ένα, το οποίο είχε πυροβοληθεί δύο φορές. Μιλώντας με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος, οι αστυνομικοί θα μάθουν σχεδόν αμέσως την ταυτότητα των δύο θυμάτων: επρόκειτο για τη δεκαεφτάχρονη Jennifer Harbison και τη συνομήλική της Eliza Thomas, οι οποίες είχαν βάρδια εκείνο το βράδυ. Οι γονείς των θυμάτων θα αποκαλύψουν στους ερευνητές την ταυτότητα και των άλλων δύο κοριτσιών: της δεκαπεντάχρονης Sarah Harbison, αδερφής της Jennifer και της δεκατριάχρονης Amy Ayers, η οποία ήταν φίλη με τη Sarah. Σύμφωνα με τους γονείς, η Sarah και η Amy θα περνούσαν από το μαγαζί λίγο πριν τις 11, όταν και θα έκλεινε, ώστε αργότερα να πάνε μαζί με τη Jennifer και την Eliza σε ένα πιτζάμα πάρτι. Δυστυχώς, όμως, το βράδυ εξελίχθηκε διαφορετικά.
Λίγο μετά τις 11, τα τέσσερα κορίτσια οδηγήθηκαν στο πίσω δωμάτιο του καταστήματος, πιθανότατα υπό την απειλή όπλου, από έναν ή περισσότερους δράστες, οι οποίοι τα διέταξαν να γδυθούν και στη συνέχεια τα έδεσαν με τα ρούχα τους. Τα τρία κορίτσια -η Eliza, η Jennifer και η Sarah – έμειναν στην αποθήκη. Οι δράστες, ωστόσο, πήραν την Amy στο διπλανό δωμάτιο, όπου και τη βίασαν, προτού τη σκοτώσουν με δύο σφαίρες στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Αφού δολοφόνησαν και τα υπόλοιπα θύματα, συγκέντρωσαν εύφλεκτα υλικά από την αποθήκη και έβαλαν φωτιά.
Οχτώ ημέρες έπειτα από τη δολοφονία, η αστυνομία θα συλλάβει τον δεκαεξάχρονο Maurice Pierce, τον οποίο μάρτυρες είχαν δει να τριγυρίζει κοντά στο κατάστημα το βράδυ του εγκλήματος. Στην κατοχή του βρέθηκε ένα πιστόλι διαμετρήματος 0,22 ιντσών, όμοιο με εκείνο που πιθανότατα είχε χρησιμοποιηθεί στην ανθρωποκτονία. Ο Pierce θα ισχυριστεί πως είχε δανείσει το όπλο σε έναν φίλο του, τον Forrest Welborn, ο οποίος είχε διαπράξει τη δολοφονία. Ο Welborn θα ανακριθεί από την αστυνομία, ωστόσο θα αρνηθεί κάθε εμπλοκή του. Η υπόθεση θα σιγοβράσει για πέντε χρόνια στο αρχείο, όταν θα την αναλάβει ο ντετέκτιβ Paul Johnson. Ανάμεσα σε περισσότερες από 2.000 ανώνυμες και επώνυμες πληροφορίες που είχαν λάβει, αλλά και στους 342 υπόπτους, ο Johnson για κάποιο λόγο θα ξεχωρίσει τον Maurice Pierce. Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, θα γίνουν και οι πρώτες συλλήψεις.
Στις 6 Οκωβρίου 1999, ο Pierce -ο οποίος τότε ήταν πια είκοσι τεσσάρων- θα συλληφθεί και θα προφυλακιστεί, κατηγορούμενος για την τετραπλή δολοφονία. Ο Johnson θα τον συλλάβει με μόνο “ενοχοποιητικό” στοιχείο το πιστόλι που βρέθηκε στην κατοχή του -το συγκεκριμένο όπλο, όταν εξετάστηκε, απεδείχθη πως δεν ήταν εκείνο που χρησιμοποιήθηκε το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 1991. Ο Pierce θα παραμείνει υπό κράτηση μέχρι τον Ιανουάριο του 2003, χωρίς να έχει γίνει η δίκη, μέχρι που η εισαγγελία απέσυρε τις κατηγορίες εναντίον του. Η ζημιά, ωστόσο, είχε ήδη γίνει.
Η αστυνομία έπειτα από τον Pierce συνέλαβε τον Forrest Welborn, τον οποίο υποψιάζονταν για συνεργό του, στις 6 Οκτωβρίου 1999. Έπειτα από πολύωρη ανάκριση, ο Welborn ισχυρίστηκε πως εκείνος, ο Maurice Pierce και άλλοι δύο έφηβοι φίλοι τους, οι Michael Scott και Robert Springsteen, και οι δύο δεκαεφτά ετών τότε, έκλεψαν ένα αυτοκίνητο, το οδήγησαν μέχρι το San Antonio και από εκεί στο Austin, όπου και δολοφόνησαν τα κορίτσια. Ο Paul Johnson ένιωσε σίγουρος πως είχε βρει τους ενόχους του. Την ίδια σιγουριά φαίνεται πως δε μοιράστηκαν μαζί του δύο δικαστές, οι οποίοι αρνήθηκαν να προχωρήσουν σε δίκη, κρίνοντας τη δικογραφία ελλειπή. Ο Welborn αφέθηκε ελεύθερος τον Ιούνιο του 2000.
Οι Scott και Springsteen θα συλληφθούν τον Οκτώβριο του 1999, θα ανακριθούν και έπειτα από ώρες εξέτασης θα ομολογήσουν τη δολοφονία των τεσσάρων κοριτσιών. Οι γραπτές ομολογίες αποδείχθηκαν αρκετές, ώστε δύο χρόνια αργότερα το δικαστήριο να καταδικάσει τον Springsteen σε θάνατο και το 2002 τον Scott σε 99 χρόνια κάθειρξη. Το 2009, ωστόσο, νέα στοιχεία που θα προκύψουν θα οδηγήσουν αρχικά στην αποφυλάκιση και στη συνέχεια στην τελική αθώωση των δύο υπόπτων. Οι Scott και Springsteen αφέθηκαν ελεύθεροι όταν το Εφετείο έκρινε πως οι ομολογίες τους χρησιμοποιήθηκαν παράνομα, παραβιάζοντας έτσι το συνταγματικό τους δικαίωμα για δίκαιη δίκη. Το Εφετείο διέταξε επανάληψη και των δύο δικών, ωστόσο η ανακάλυψη σπέρματος στον κόλπο της Amy Ayers, το DNA του οποίου δεν ανήκε ούτε στον Scott, ούτε στον Springsteen, καθώς και η παντελής απουσία αποτυπωμάτων, γενετικού υλικού και λοιπών αποδεικτικών στοιχείων από τον τόπο του εγκλήματος, οδήγησαν στην αθώωσή τους, στις 28 Οκτωβρίου 2009.
Ποιος, λοιπόν, κρύβεται πίσω από την τετραπλή δολοφονία; Η απάντηση ίσως βρίσκεται στη μαρτυρία ενός ζευγαριού. Στις 6 Δεκεμβρίου 1991, το ζευγάρι κατέθεσε στην αστυνομία πως βρέθηκαν στο μαγαζί λίγο τις 11 το βράδυ της δολοφονίας και παρατήρησαν δύο άντρες να κάθονται σε έναν από τους καναπέδες. Η γυναίκα ισχυρίστηκε πως κάτι στη συμπεριφορά τους της δημιούργησε έντονο αίσθημα ανησυχίας. Το ζευγάρι έφυγε λίγο πριν το κλείσιμο, αφήνοντας τα κορίτσια μόνα με τους δύο άντρες, δίχως να γνωρίζουν ή να υποψιάζονται τις προθέσεις τους.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
TRUE CRIME | Η δολοφονία της 32χρονης που σε δύο μήνες θα έφερνε στη ζωή ένα αγοράκι
