True Crime | Ο δολοφόνος που μπήκε στο υπνοδωμάτιο με τα χέρια βουτηγμένα στο αίμα…

Υπόθεση #23 – Τοκ τοκ

Starkville, Mississippi, Σεπτέμβριος 1990

Τοκ τοκ. Δύο κοφτά χτυπήματα, αρκετά δυνατά για να ακουστούν πάνω από τον ήχο της ανοιχτής τηλεόρασης, δίχως όμως να μαρτυρούν τις απειλητικές προθέσεις της σκοτεινής φιγούρας που στεκόταν στο κατώφλι της μικρής μονοκατοικίας. Ο ψηλοκάνης και κοκαλιάρης νεαρός με τα παγερά γαλανά μάτια και τα πυκνά μαλλιά ήξερε πως στο σπίτι έμεναν δύο ηλικιωμένες φίλες, η ογδόντα ενός ετών Kathryn Crigler και η εξηνταπεντάχρονη Betty Jones. Η Kathryn, η οποία είχε χάσει το ένα της πόδι, κινούνταν με τη βοήθεια αναπηρικού αμαξιδίου, ενώ η Betty έμενε μαζί της και τη φρόντιζε. Η μία φίλη φρόντιζε την άλλη.

Η Betty άνοιξε την πόρτα, παρόλο που δεν περίμενε κανέναν, παρόλο που το σκοτάδι είχε πέσει στη γειτονιά. Σε μία μικρή φοιτητούπολη σχεδόν κανείς δεν κλείδωνε τα σπίτια ή τα αυτοκίνητα, απομεινάρι μίας παλιότερης εποχής, ή μίας ψευδής αίσθησης ασφάλειας. Ο άγνωστος έκανε γρήγορα φανερές τις προθέσεις του. Επιτέθηκε με μαχαίρι στην Betty, η οποία πάλεψε σκληρά, με κάθε ικμάδα δύναμης που της είχε απομείνει για τη ζωή της. Η μάχη, ωστόσο, αποδείχθηκε άνιση. Το μαχαίρι του αγνώστου κέρδισε, αφήνοντας πίσω του έναν λαιμό ανοιγμένο από το ένα αυτί ως το άλλο. Η Betty πέθανε στο καθιστικό, προσπαθώντας να προστατεύσει τη φίλη της. Καθώς το αίμα και η ζωή εγκατέλειπαν το σώμα της, άκουσε τον εισβολέα να κατευθύνεται στο υπνοδωμάτιο.

Εκεί, βρήκε την Kathryn. Την έριξε από το αμαξίδιο στο πάτωμα και την ξυλοκόπησε, προτού τη βιάσει και στη συνέχεια τη στραγγαλίσει. Ο εισβολέας, έπειτα από μία σύντομη επιδρομή σε συρτάρια και ντουλάπια, έφυγε από το σπίτι με λεία 28 δολαρίων, πιστεύοντας πως δεν είχε αφήσει κανένα από τα δύο του θύματα ζωντανό. Έκανε λάθος. Η Kathryn, παρόλο που βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση, παρόλο που είχε χάσει το ένα της πόδι και συνήθως δυσκολευόταν μέχρι και να ανέβει στο αναπηρικό της αμαξίδιο, κατόρθωσε να συρθεί από το υπνοδωμάτιο μέχρι την κουζίνα, όπου βρισκόταν το τηλέφωνο και να ειδοποιήσει την Άμεσο Δράση.

Παρά τη φρίκη που είχε βιώσει, κατάφερε να δώσει μία λεπτομερή αναφορά στην αστυνομία:

«Μπήκε ένας νεαρός στο σπίτι, στο καθιστικό όπου βρισκόταν η φίλη μου κι έπειτα ήρθε στο υπνοδωμάτιο με τα χέρια βουτηγμένα στο αίμα. Και μετά με βίασε».

Η Kathryn δε γνώριζε πως η Betty είχε πεθάνει. Το έμαθε, ωστόσο, αφότου μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και πέρασε τις τελευταίες μέρες της ζωής της κατηγορώντας τον εαυτό της για τον θάνατο της φίλης της. Πέθανε εξήντα εννιά ημέρες έπειτα από την επίθεση, εξαιτίας επιπλοκών που είχαν προκληθεί από τα τραύματά της.

Τα στοιχεία που είχε στα χέρια της η αστυνομία ήταν γόπες που είχε αφήσει πίσω του ο δράστης, γενετικό υλικό από τον βιασμό της Kathryn και την πεποίθηση πως ο εισβολέας δεν διάλεξε τυχαία το σπίτι όπου έμεναν οι δύο ηλικιωμένες. Θα μπορούσε να είναι κάποιος γνωστός τους, ο οποίος έψαχνε για δύο εύκολα θύματα. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, ωστόσο, η χρήση του DNA δεν ήταν τόσο διαδεδομένη, όσο θα γινόταν μέσα στα υπόλοιπα χρόνια και τα χέρια της αστυνομίας αποδείχτηκαν δεμένα. Τα στοιχεία θα έμπαιναν στο ψυγείο, μέχρι το 2004, όταν ο τότε αρχηγός της αστυνομίας Lindley συνταξιοδοτήθηκε, αφήνοντας την υπόθεση στον Bill Lott.

Αποφασισμένος να εκμεταλλευτεί την πρόοδο της τεχνολογίας τα τελευταία χρόνια, ο Lott ανακάλυψε ότι το κιτ βιασμού της Kathryn είχε διατηρηθεί σε άριστη κατάσταση. Τα εργαστήρια προχώρησαν στην εξαγωγή δείγματος DNA, το οποίο στάλθηκε στις πολιτειακές και πανεθνικές βάσεις δεδομένων γενετικού υλικού, δίχως ωστόσο να ταυτοποιηθεί ο δράστης, κάτι που σήμαινε πως πιθανότατα δεν είχε συλληφθεί στο παρελθόν και δεν είχε δώσει δείγμα DNA. Στη συνέχεια, οι αρχές προχώρησαν στην εξέταση περίπου 60 υπόπτων που θεωρούσαν ότι σχετίζονταν με την υπόθεση, δίχως κανένα αποτέλεσμα. Ο δολοφόνος των δύο γυναικών παρέμενε ασύλληπτος.

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, ωστόσο, άλλη μία πρόοδος της τεχνολογίας θα έδινε λύση στην υπόθεση. Ο αστυνόμος Lott χρησιμοποίησε δύο εξετάσεις, οι οποίες τα τελευταία δύο χρόνια έχουν οδηγήσει στην εξιχνίαση ‘παγωμένων’ υποθέσεων, αλλά και στην αθώωση φυλακισμένων, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί αδίκως: πρόκειται για την εξέταση φαινοτύπου DNA και τη γενετική γενεαλογία. Με τη βοήθεια της πρώτης εξέτασης οι επιστήμονες μπορούν να δημιουργήσουν ένα κατά προσέγγιση πορτρέτο της εμφάνισης του δράστη, με βάση το DNA του.

Για την εξέταση με τη βοήθεια της γενετικής γενεαλογίας, ο Lott επικοινώνησε με την Parabon NanoLabs, μία εταιρεία που ειδικεύεται στην παροχή βοήθειας σε έρευνες της αστυνομίας, με τη χρήση του GEDMatch, μίας δημόσιας βάσης δεδομένων, στην οποία ο καθένας μπορεί να ανεβάσει το γενετικό του υλικό, το οποίο υπάρχει σε ιστοσελίδες όπως το Ancestry, το FTDNA, το MyHeritage και το 23andMe, συμφωνώντας στον όρο πως το DNA του μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εξιχνίαση υποθέσεων, αλλά και για την αναγνώριση νεκρών γυναικών κι ανδρών αγνώστων στοιχείων. Η Parabon εντόπισε στη, τεράστια βάση δεδομένων έναν συγγενή του βιαστή της Kathryn και στη συνέχεια έδωσε τα στοιχεία του στην αστυνομία του Starkville. Η αντίστροφή μέτρηση για τη σύλληψη του δράστη είχε ξεκινήσει.

Τα ίχνη τους οδήγησαν στον πενηνταενάχρονο Michael DeVaughn, ο οποίος εξέτιε ποινή φυλάκισης στην Κομητειακή Φυλακή του Tishimingo, έπειτα από συλλήψεις που σχετίζονταν με κατοχή μεθαμφεταμίνης. Ο DeVaughn ήταν δις διαζευγμένος και πατέρας τριών παιδιών. Ζούσε μία σχετικά ήρεμη ζωή στο Jumpertown, 160 χιλιόμετρα από το Starkville, ενώ πριν τη σύλληψή του για κατοχή ναρκωτικών, δεν είχε άλλα μπλεξίματα με τις αρχές. Η αστυνομία, μέσω εξέτασης DNA επιβεβαίωσε πως ο DeVaughn ήταν ο δράστης του βιασμού της Kathryn και της διπλής δολοφονίας και προχώρησε στη μεταφορά του στις φυλακές της Oktibbeha, όπου και κρατείται μέχρι σήμερα, με εγγύηση που φτάνει στο ύψος των 11 εκατομμυρίων δολαρίων.

Η εισαγγελία ακόμη δεν έχει αποφασίσει για την προτεινόμενη ποινή του DeVaughn (ισόβια δίχως αναστολή ή θανατική ποινή), ο οποίος σύντομα θα οδηγηθεί σε δίκη για τα εγκλήματά του. «Νόμιζα πως θα χαιρόμουν ή θα θύμωνα», είπε ο Jason Jones, o εγγονός της Betty, μαθαίνοντας τα νέα της σύλληψης του δολοφόνου της γιαγιάς του. «Τα συναισθήματα που νιώθω, ωστόσο είναι πιο περίπλοκα. Νιώθω μία θλίψη για εκείνον, επειδή έκανε μία σειρά απαίσιων επιλογών, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα να μας πάρει κάτι αναντικατάστατο».

*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

True Crime | Το κορίτσι που υπέστη ένα μαρτύριο άνευ προηγουμένου, για 44 ολόκληρες μέρες