Άρης Δημοκίδης
Τη φωτογραφία μου την έστειλε ο Σ. γράφοντας:
Καλησπέρα Άρη…
Βλέπω αυτή την πινακίδα καθημερινά, ίσως περισσότερο από 3 μήνες.
Βρίσκεται σε ένα σημείο που μέχρι πριν λίγους μήνες υπήρχαν κάδοι απορριμάτων που εξυπηρετούσαν μία περιοχή οικισμών, κυρίως εξοχικών, (αλλά όχι μόνο), στο ύψος του ΑΗΣ (ΔΕΗ) Λαυρίου.
Η αλήθεια είναι πως την έχω φωτογραφήσει πολύ καιρό πριν, περιμένοντας παθητικά να εξαφανιστεί, ώστε να μην χρειαστεί να την μοιραστώ μαζί σου.
Η πινακίδα στέκεται εκεί, όμως, περήφανη, πετυχαίνοντας μάλιστα το σκοπό της (αυτό είναι το πιο λυπηρό). Μέχρι την ανάρτησή της εξακολουθούσαν κάποιοι να πετούν απορρίμματα παρόλο που είχαν αποσυρθεί οι κάδοι και είχε κλείσει ο χώρος κι η πράξη τους αυτή όπως και η πινακίδα μας υπενθυμίζουν πόσο λυπηρό είναι να ζεις στην ελληνική πραγματικότητα σήμερα.
Δεν στέλνω τη φωτογραφία για δημοσίευση, αλλά για να το μοιραστώ με έναν άνθρωπο με ευαισθησίες, όσο και αν δεν θα έπρεπε το “με ευαισθησίες” να είναι επεξηγηματικό…
**
Ζήτησα την άδεια του Σ. και τη δημοσιεύω για να σχολιάσω κι εγώ πόσο γελοίο και θλιβερό είναι ότι η ανόητη πινακίδα τελικά πέτυχε τον σκοπό της. Κάτι ήξερε αυτός που την έγραψε. Τους Ελληνάρες που βρωμίζουν αβέρτα την Ελλάδα μπορείς να τους πιάσεις στο φιλότιμο συγκρίνοντάς τους με τους «κακούς» Τούρκους.
Ξέρουμε αν οι Τούρκοι πετούν σκουπίδια παντού χωρίς να νοιάζονται για τίποτα; Δεν λέω πως αποκλείεται, αλλά δεν είναι διαβόητοι όσο εμείς γι’ αυτό ώστε να χρησιμοποιούνται ως μπαμπούλας.
Το σωστό θα ήταν να γράφει «Μην πετάς τα σκουπίδια σου εδώ. Μην γίνεσαι κωλοέλληνας», αλλά δεν ξέρω αν αυτό θα είχε το επιθυμητό ή το αντίθετο αποτέλεσμα…
