Έκθεση φωτογραφίας με θέμα «Φωτογραφίες, Αλήθειες και Ψέματα 1985 – 2018» θα παρουσιάσει στη Θεσσαλονίκη το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης σε συνδιοργάνωση με το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και το Μουσείο Μπενάκη στο πλαίσιο της Thessaloniki PhotoΒiennale 2018. Την έκθεση φωτογραφίας του Κώστα Αντωνιάδη θα μπορούμε να επισκεφτούμε από την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018 στις 20:30 στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ/ Βίλα Καπαντζή – Βασιλίσσης Όλγας 108.
Η έκθεση φωτογραφίας του Κωστή Αντωνιάδη «ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ 1985-2018», που συνδιοργανώνεται από το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης και το Μουσείο Μπενάκη στο πλαίσιο της Thessaloniki PhotoΒiennale 2018, εγκαινιάζεται την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018 στις 20:30 στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ (Βίλα Καπαντζή – Βασιλίσσης Όλγας 108).
Οι ενότητες
H έκθεση «Φωτογραφίες, Αλήθειες και Ψέματα 1985-2018» αναπτύσσεται σε οκτώ θεματικές ενότητες οι οποίες πραγματοποιήθηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους από το 1985 έως το 2018. Κάθε θεματική ενότητα αποτελεί μια σύντομη ως επί το πλείστον σπουδή πάνω στη υλική φθορά και τη μνήμη, την αλήθεια και το ψέμα – έννοιες που ο Κωστής Αντωνιάδης φαίνεται να δοκιμάζει στο σώμα της φωτογραφίας με την προειδοποίηση (ή ομολογία) πως στις φωτογραφίες του «οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα ή άλλες εικόνες είναι αναπόφευκτη».
Αφίσες (1985-1986) | Τοιχογραφίες (1989)
Σε αυτή την ενότητα ο Κωστής Αντωνιάδης εισάγει για πρώτη φορά τη σκηνοθεσία της πόζας των μοντέλων, όπου τα πρόσωπα στέκονται ή χειρονομούν απηχώντας αναγνωρίσιμες σκηνές από τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Εδώ, οι εικόνες των διαφημιστικών ταμπλό της Αθήνας αντικαθίστανται με πρόσωπα και σκηνές της καθημερινότητας. Το εννοιολογικό υπόβαθρο της τοιχογραφίας αποδίδει εδώ μια ιδιαίτερη αύρα στην ταπεινή όψη των προσώπων που εικονίζονται στους τοίχους ερειπωμένων κατοικιών της Αθήνας. Στην πρώιμη αυτή διαδικασία ένθεσης των φωτογραφιών, ο Κωστής Αντωνιάδης χρησιμοποίησε φωτογραφικές μηχανές μεγάλου φορμά, αυτοσχέδιες εκτυπωτικές μηχανές και φωτογραφικά υλικά, επιδιώκοντας την καλύτερη δυνατή ευκρίνεια που θα απέδιδε στις φωτογραφίες του την αληθοφάνεια του φωτογραφικού ντοκουμέντου.
Μυστικά (2012-2013) | Συλλογή (2012)
Στις ενότητες «Μυστικά» και «Συλλογή«, ο Αντωνιάδης χρησιμοποιεί πλέον την ψηφιακή τεχνολογία και επιχειρεί νέες προσεγγίσεις στη μελέτη της συνειρμικής εμβέλειας των φωτογραφικών εικόνων, σχηματίζοντας δύο φανταστικές συλλογές. Στα «Μυστικά», πρόσωπα νέων αναδύονται μέσα από τις ξεθωριασμένες σελίδες, με εμφανή σημάδια φθοράς από το συχνό ξεδίπλωμα, εγείροντας ενώ στη «Συλλογή», οι ενθέσεις των προσώπων γίνονται σε γυάλινες πλάκες από τις οποίες έχει αφαιρεθεί το θέμα. Το υπόβαθρο είναι κι εδώ απογυμνωμένο από κάθε πληροφορία, εκτός από τα επίκτητα ίχνη του χρόνου.
Ήρωες και Ηρωίδες (2012-2013)
Στη σειρά «Ήρωες και Ηρωίδες», μετωπικά φωτογραφημένα πρόσωπα συσχετίζονται με πρωταγωνιστές από κλασικές τραγωδίες, όπερες και θεατρικά έργα. Αποσπάσματα των έργων, στην πρωτότυπη συνήθως γλώσσα, σχηματίζουν ένα κειμενικό βάθρο που στηρίζει την εικονική «προτομή», επιβεβαιώνοντας τη βαρύτητα της δημόσιας γλυπτικής (και του λόγου) για τη συλλογική μνήμη. Η ουδέτερη έκφραση, οι γυμνωμένοι ώμοι και το καλοσχηματισμένο πρόσωπο συναντούν τον Οθέλλο του Σαίξπηρ ή την Ελένη από τις Τρωάδες του Ευριπίδη, συγκροτώντας ένα αρχετυπικό, παράδοξο star-system.
Fragments (2014)
Η ενότητα «Fragments» εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο φωτογραφικών έργων με τα οποία από το 1985 ο Κωστής Αντωνιάδης διερευνά συστηματικά την εικονογραφική φύση της φωτογραφίας. Στην ενότητα αυτή, τεμαχισμένα ανδρικά και γυναικεία σώματα, ενσωματωμένα σε ξύλινο υπόστρωμα, συμπλέκονται και αυτονομούνται ως εικόνες προτείνοντας νέες αφηγήσεις. Στο The Drop (2014), η απεικόνιση του συμπλέγματος αρσενικού-θηλυκού προεκτείνεται σε ένα βίντεο διάρκειας 4΄ 50΄΄. Με εικονογραφική αναφορά στην απεικόνιση της Μέδουσας, ένα ανδρικό και ένα γυναικείο πρόσωπο εμφανίζονται, μεταμορφώνονται και χάνονται σε μια συνεχή εναλλαγή, στην επιφάνεια μιας πέτρας βυθισμένης στο νερό.
Αλήθειες και Ψέματα (1991-2013)
Ιδιαίτερη θέση στο έργο του Κωστή Αντωνιάδη έχει η εγκατάσταση «Αλήθειες και Ψέματα». Πρόκειται για ένα έργο το οποίο συγκροτήθηκε σε διάστημα είκοσι περίπου χρόνων από τρεις ενότητες που όλες αφορούν την οικογενειακή φωτογραφία. Στην πρώτη ενότητα, τις «Μαύρες Φωτογραφίες» (1991), ο Αντωνιάδης αντέγραψε και μεγέθυνε φωτογραφίες της στενής και ευρύτερης οικογένειας χωρίς καθόλου επεμβάσεις. Επέλεξε όμως πόζες ελαττωματικές, σφιγμένες, αλλόκοτες, που δεν επικύρωναν το προκατασκευασμένο σενάριο οικογενειακής ευτυχίας και κοινωνικής αφομοίωσης. Στην ενότητα «Τετράδια» (1995), προχωρά ένα βήμα πιο πέρα διεισδύοντας ψηφιακά στις οικογενειακές αναμνήσεις: στέκει αντίκρυ από τους γονείς του ενώ ποζάρουν, αγκαλιάζει τη μητέρα του από τη μέση, παρακολουθεί τον εαυτό του και τον αδελφό του να παίζουν. Στο πιο πρόσφατο μέρος (2012), οικογενειακά φαντάσματα –σε ύφος πνευματιστικής φωτογραφίας του 19ου αιώνα– έρχονται να ταράξουν τη γαλήνη του. Αλλού, σε μια εξίσου εμφατική προσφυγή στο φανταστικό, εικονίζει τον εαυτό του να ίπταται, ή μια θάλασσα να αψηφά προκλητικά τη βαρύτητα. Στην εγκατάσταση της σειράς αυτής, ο Αντωνιάδης συνταιριάζει αναμνήσεις, ψηφιακές ωριμάνσεις και ανοιχτές υπερβολές. Το πέπλο μυστηρίου που πλανάται εδώ επιτρέπει να αναλογιστεί κανείς το δαιδαλώδες μονοπάτι που χωρίζει, στις φωτογραφίες (και στις οικογένειες), τις αλήθειες από τα ψέματα.
Μετά τη δεκαετία του ’90 ακολούθησε μια περίοδος στην οποία η σχέση του Κωστή Αντωνιάδη με τη φωτογραφία βασίστηκε κυρίως στην επιμέλεια εκθέσεων και τη συγγραφή –αποστασιοποίηση που απέκτησε και ενεργητική μορφή: τραβούσε φωτογραφίες χωρίς να εμφανίζει τα φιλμ, ελπίζοντας ότι μια μελλοντική θέασή τους θα αποδεικνυόταν ελεύθερη συμφραζομένων, όπως όταν ανασύρει κανείς εικονικές αναμνήσεις από αρχεία αγνώστων. Από αυτή τη μικρή συλλογή ασπρόμαυρων φιλμ γεννήθηκε η εγκατάσταση με τίτλο Κενό Μνήμης (1981-2001).
Μεταλλάξεις (2017-2018)
Η πιο πρόσφατη εργασία, που παρουσιάζεται στην έκθεση με τίτλο Μεταλλάξεις, αποτελεί προέκταση των ερωτήσεων που έχουν τεθεί και παλαιότερα από τον Κωστή Αντωνιάδη για τη σχέση της πραγματικότητας με την απεικόνισή της. Εδώ, υιοθετώντας τη μορφή φωτογραφικού δοκιμίου, ακολουθεί τις μεταλλάξεις που υφίσταται η απεικόνιση της πορείας των προσφύγων: από φωτογραφικό ντοκουμέντο στα μέσα επικοινωνίας μέχρι την ενσωμάτωσή της σε έργα τέχνης στους μουσειακούς χώρους. Ως αντικείμενα-ευρήματα αυτής της πορείας χρησιμοποιεί σανίδες πάνω στις οποίες είναι αποτυπωμένα πρόσωπα προσφύγων. Περιγράφοντας με σχολαστική επιμέλεια τη συλλογή, τον καθαρισμό, την μελέτη και την παρουσίασή τους ως πολύτιμων πλέον αντικειμένων τέχνης, μας καλεί να αναρωτηθούμε τι απομένει εντέλει σε αυτά από την πραγματική ιστορία που αναπαριστούν.
Infos
Διάρκεια: Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018 έως και Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018
Ωράριο λειτουργίας: Από Τρίτη έως και Κυριακή: 10.30-18.00 / Δευτέρα: κλειστά
Η είσοδος είναι ελεύθερη στο κοινό
Τηλέφωνο: 2310 295 170-1 / καθημερινές 9.00 – 14.30
2310 295 149 τις ώρες λειτουργίας της έκθεσης
ΟΑΣΘ: Αν κινείστε προς το κέντρο: 3, 5, 6, 8, 33, 39 (στάση Ανάληψη)
Αν κινείστε προς τα νοτιοανατολικά: 5, 6, 8, 33 (στάση Πέτρου Συνδίκα)