Μικροπράγματα
Σχεδόν ποτέ κανένα πρότζεκτ του εξωτερικού που έρχεται στη χώρα μας, δεν είναι ακριβώς όπως θα το περίμεναν οι παραγωγοί ή μάλλον, ας πω καλύτερα το κοινό, γιατί τα νούμερα τηλεθέασης είναι το μόνο Ευαγγέλιο που καταλαβαίνουν τα κεντρικά του κάθε καναλιού. Τα δικά μας ριάλιτι έχουν πάντα αισθητά πιο έντονη την ποιότητα της κατινιάς και της σουρεαλιστικής πραγματικότητας, αν και στο εξωτερικό τείνουν ακόμα και να μαλλιοτραβιούνται, κάτι που αν εξαιρέσεις ορισμένες περιπτώσεις, γενικά έχουμε αποφύγει ακόμα και στο Power of Love.
Γράφει η Αθανασία Αντωνοπούλου
Φέτος, σε αυτό το πρώτο μισό της σεζόν έχουμε κάνει θέμα συζήτησης το Greece’s Next Top Model. Προσωπικά, το βλέπω για δύο λόγους: πρώτον, για τα στοιχεία μόδας και τον κινούμενο μύθο που ακούει στο όνομα Βίκυ Καγιά και δεύτερον, για την κοινωνική παρατήρηση με γυμνό μάτι και για μία εικόνα που πραγματικά λέει χίλιες λέξεις για την κοινωνία που ζούμε.
Έτσι, καταλήγω σε ορισμένα συμπεράσματα:
Η λεγόμενη καυτή τριάδα (με τα σχόλια χολής και έντονης κριτικής) είναι, ίσως, και το πιο συνηθισμένο φαινόμενο εκεί έξω. Γυναίκες που έρχονται αντιμέτωπες η μία με την άλλη και που συνήθως διεκδικούν ακριβώς την ίδια θέση, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχουν άλλες δέκα που θα μπορούσαν να καλύψουν και μάλιστα, χωρίς να μείνει καμία παραπονεμένη. Δε φταίμε και πολύ εμείς, είναι λίγο και οι συνθήκες που μας μεγάλωσαν και οι στραφταλιζέ παρωπίδες που μας φόρεσαν. Συνηθίσαμε να βλέπουμε ως «εχθρό» τη γυναίκα απέναντί μας, γιατί πάντα μας έβαζαν σε έναν κύκλο και μας καλούσαν σε μία θηλυκή κοκορομαχία που μόνο η μία θα μπορούσε να επιβιώσει, με σκηνικό βγαλμένο από το Hunger Games, χωρίς την καθηλωτική εμφάνιση της Elizabeth Banks.
Η σκληρή κριτική που βλέπεις να γίνεται στα κορίτσια, μπορεί να είναι ακόμα και χάιδεμα μπροστά σε όσα κρύβει αυτή η τόσο εντυπωσιακή βιτρίνα στο χώρο του θεάματος, είτε αυτό λέγεται μόδα είτε τηλεόραση είτε κινηματογράφος είτε αθηναϊκή πίστα γεμάτη με πανέρια μέχρι τον αφαλό του εκάστοτε καλλιτέχνη. Ο κόσμος είναι σκληρός και δε χρωστάει καλή κουβέντα. Όσο ρατσιστικά κι αν σου φαίνονται όσα ακούς να λέει ο Σκουλός, όσο κι αν είναι δύσκολο να δεχτείς πως μπορεί να κρίνεται ένας άνθρωπος τόσο ρηχά και επιδερμικά, έχεις δει μόλις την κορυφή του παγόβουνου. Θέλει γερό στομάχι, τεράστιο πείσμα και αντοχή. Και μην κοιτάς μόνο στην οθόνη σου που αυτοί οι άνθρωποι πληρώνονται στην τελική, για να κάνουν αυτή την κριτική. Κοίτα όσα ειπώνονται κατά τη διάρκεια των επεισοδίων στα social media και θα δεις πολλές περιπτώσεις που καταλήγουν σχεδόν προσβλητικές τοποθετήσεις και μάλιστα, free of charge!
Όση εξωτερική ομορφιά και να έχεις, αυτό που θα μετράει πάντα και θα καθορίζει την αξία των μετοχών σου είναι ο χαρακτήρας και η ποιότητα της συμπεριφοράς σου. Θέλω πάντα να κρατάω την ελπίδα πως στο τέλος ο καθένας παίρνει αυτό ακριβώς που του αξίζει, ακόμα κι αν μέχρι εκείνο το σημείο εσύ νιώθεις την αδικία να σε πνίγει και αισθάνεσαι πιο μα**κας από ποτέ που πας με το σταυρό στο χέρι. Να θαυμάζεις κάτι περισσότερο από ένα καλοστημένο και όμορφο Instagram. Να θαυμάζεις τα κρυφά μηνύματα, την υγιή αυτοπεποίθηση, την ευγένεια και την ειλικρίνεια. Η δική μου αγαπημένη είναι ένα plus size μοντέλο που πριν λίγο την άκουσα να λέει «όποιος δεν καταλαβαίνει και δε σέβεται τη δουλειά σου, παίρνει πόδι από τη ζωή σου». Πες μου πόσες γυναίκες πρέπει να ακούσουν αυτό ακριβώς, αντί να υπολογίζουν τα πάντα ανάλογα με το τι θέλει αυτός που έχουν στο κρεβάτι τους.
Θα μου πεις, μήπως είσαι υπερβολική, είναι απλά ένα ριάλιτι μόδας. Τότε εγώ γιατί τα βλέπω αυτά τριγύρω μου και όχι απλά στη μικρή οθόνη;
