Άρης Δημοκίδης
Αγαπητή Αφροδίτη Μάνου,
είδες λοιπόν πώς αλλάζουν τα πράγματα. Αυτοί που σου έπαιρναν συνεντεύξεις και σε εκθείαζαν για την πολιτική σου στάση τώρα σε βάζουν στη μαύρη λίστα. Κι αυτοί που σε έκραζαν για την υποστήριξή σου στο ΣΥΡΙΖΑ, τώρα σε συγχαίρουν υποκριτικά για την αντιπολιτευτική σου στάση.
Παρατηρώ εδώ και χρόνια τον παθιασμένο αγώνα σου μέσω των social media, θεωρώντας άκομψα, αλλά και ενίοτε λάθος, πολλά απ’ όσα έλεγες. (Μια χυδαία, ίσως και ρατσιστική επίθεσή σου σε ξένο πολιτικό με απομάκρυνε απ’ τους φίλους σου στο Facebook.)
Κατανοώ, σε ένα βαθμό, την οργή σου, και τότε αλλά και τώρα. Υπήρξες κι εσύ θύμα των λαϊκίστικων ψευδο-αντιμνημονιακών δυνάμεων (κι η ΝΔ ήταν αρχικά σ’ αυτές με το Ζάππειο του Σαμαρά, αλλά προφανώς δεν λέω ότι έπεσες θύμα της ΝΔ). Σου φούσκωσαν τα μυαλά -όπως και εκατομμύρια άλλων Ελλήνων- με το πόσο εύκολο θα είναι να αλλάξουμε πορεία, σε έκαναν να πιστεύεις πως όσοι δεν συμφωνούσαν ήταν γερμανοτσολιάδες και προδότες.
Τραγούδησες με τρόπο παθιασμένο και συγκινητικό στη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ με ομιλητή τον Τσίπρα για το ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα:
Αφροδίτη Μάνου | Τους έχω βαρεθεί {Συγκέντρωση υπέρ του Όχι} (3/7/2015)
Facebook Page : https://www.facebook.com/perdikaris.kozi.3 Facebook Like : https://www.facebook.com/perdikariskozi Facebook Ομάδα : https://www.facebook.com/groups/519606651459206/ Εγγραφή στο κανάλι μας : https://www.youtube.com/user/PERDIKARISKOZI?sub_confirmation=1 Google : https://plus.google.com/u/0/114850773580513770569/posts Αφροδίτη Μάνου | Τους έχω βαρεθεί {Συγκέντρωση υπέρ του Όχι} (3/7/2015) ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΟΧΙ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 3-7-2015 ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ-ΣΥΝΤΑΓΜΑ-ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ,ΟΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
Σε έκαναν να ελπίζεις
Ακόμα και το 2017, πολύ μετά το Όχι που έγινε Ναι και μετά το Μνημόνιο συνέχιζες να στηρίζεις ΣΥΡΙΖΑ δηλώνοντας:
Οι υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, το ‘μία απ’ τα ίδια’, και ο τρόπος με τον οποίο σε είχαν χρησιμοποιήσει και στη συνέχεια κοροϊδέψει κατάμουτρα δεν στάθηκαν αρκετά για να σε απομακρύνουν απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που τελικά σε έκανε να αλλάξεις οριστικά γνώμη, ήταν το πιο απρόβλεπτο απ’ όλα: Το Μακεδονικό.
Άρχισες να μιλάς για σοσιαλφασισμό και εθνομηδενισμό, πήγες και έκανες ομιλία στο Συλλαλητήριο, μάζεψες υπογραφές κλπ.
Και έκτοτε άρχισες να χτυπάς το ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και με σεξιστικό, άκομψο τρόπο:
Μαζί μ’ αυτά βέβαια κάνεις και ενδιαφέρουσες αναλύσεις, όπως αυτή για την υπουργοποίηση των δύο πασόκων και την ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ να βγει δεύτερο κόμμα ή να εξαφανιστεί.
Όμως πόσο κωμικοτραγικό το ότι έβαλες την κόκκινη γραμμή σε κάτι που ήταν πασίγνωστο εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία ότι ήθελε να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Απ’ όλα όσα έταξε ο Τσίπρας, τουλάχιστον σε ένα και μοναδικό πράγμα υπήρξε πραγματικά συνεπής: Στην αναγνώριση των γειτόνων με σύνθετη ονομασία! Και ίσως δεν ήταν καν και τελείως συνεπής γιατί θυμόμαστε όλοι τους σημερινούς πρωτοκλασάτους υπουργούς, βουλευτές και ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ήθελαν η χώρα εκείνη να λέγεται *σκέτο* Μακεδονία.
Αν λοιπόν υπήρξαν συνεπείς σε κάτι, αυτό είναι το όνομα της Βόρειας Μακεδονίας. (Και το αναγνωρίζω κι ας μην θεωρώ ιδιαίτερα καλή τη Συμφωνία, όχι εξαιτίας του όνοματος, αλλά εξαιτίας της «μακεδονικής γλώσσας» και των σκέτων «Μακεδόνων».)
Πώς είναι δυνατόν να μη σου έκαναν εντύπωση όλες οι κωλοτούμπες των περασμένων ετών και τη μία φορά που δεν έκαναν κωλοτούμπα να έπαθες τέτοιο τεράστιο σοκ; Πώς είναι δυνατόν να πίστεψες όλες τις επαναστατικές αρλούμπες, αλλά όχι στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ -που πιστεύει στο διεθνισμό (αυτόν που σήμερα αποκαλείς εθνομηδενισμό) και που ήθελε να αναγνωρίσει τη χώρα με τη συνταγματική της ονομασία, σκέτο Μακεδονία δηλαδή- θα έλυνε με τέτοιο τρόπο το Μακεδονικό.
Αν, όπως αποδεικνύεται, το σημαντικότερο όλων για σένα ήταν το πώς θα πούμε την πΓΔΜ, ίσως έπρεπε απ’ την αρχή να αποφύγεις να επιλέξεις το μοναδικό κοινοβουλευτικό κόμμα (και δεύτερο γενικά, μαζί με το Ουράνιο Τόξο) που είχε τόσο ξεκάθαρα αντίθετη θέση απ’ τη δική σου. Από τη στιγμή που δεν το έκανες, λίγη αυτοσυγκράτηση δεν κάνει κακό.
Συνεχίζουμε να σε εκτιμούμε, ακόμα κι όταν διαφωνούμε
🙂
Με εκτίμηση
Άρης
Να μου επιτρέψεις να σου θυμίσω ότι οι κυρίες που προσβλήθηκαν από τις δηλώσεις της Αφροδίτης, είναι οι ίδιες που συναγελάζονται με Πολάκη και Καρανίκα.
(Και Καμμένο μέχρι πρόσφατα!)
Δεν με νοιάζει να υπερασπιστώ τις κυρίες του ΣΥΡΙΖΑ, όπως δεν με ένοιαζε να υπερασπιστώ τον Σόιμπλε – στον οποίο είχε κάνει η κα Μάνου παλιότερα μια απαίσια επίθεση κι είχα κάνει το λάθος να της γράψω στα σχόλια κάτι κατευναστικό με αποτέλεσμα το unfriend.
Ο προβληματισμός μου και τότε και τώρα αφορά στο πως απ’ τη (συχνά δίκαιη) οργή μας, μπορεί να γίνουμε το ίδιο κακοί μ’ αυτούς που οποίους ψέγουμε.
Όλα έχουν να κάνουν με το επίπεδο στο οποίο είμαστε διατεθειμένοι να πέσουμε ή να κρατηθούμε.
Ζούμε ανεπανάληπτες στιγμές (με την κακή έννοια) και φαίνεται σαν τίποτα να μη λειτουργεί σωστά σ’αυτόν τον τόπο, ή καλύτερα όλα να λειτουργούν λάθος.
Ο κόσμος περιμένει μία σπίθα να εκραγεί.
Μου κλέβεις του κοσμηματοπωλείο, θα σε σκοτώσω.
Παίρνεις δάνειο για το σπίτι σου, ενώ εμένα μου παίρνουν το σπίτι, θα σου πάρει ο διάλος τον πατέρα (με κρητική προφορά το τελευταίο).
Προσωπικά σ’αυτήν την προεκλογική (προπολεμική) περίοδο που διανύουμε, μπορώ να δικαιολογήσω κάθε πράξη αλλά ταυτόχρονα να μη συγχωρήσω και τίποτα.
Νομίζω η κυρία Μάνου συνειδητοποίησε ότι τελικά ανέκαθεν δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ΑΝΕΛ..
Νομιζω πως πολλες φορες πεφτουμε ολοι σς μια παγιδα.Της δημοσιοτητας.Αρη εαν η κα Μανου τραγουδουσε καλα δεν νομιζω πως μπορει να την διαφοροποιει ιδιαιτερα απο την Παολα που πεταει ενα τσιτατο του στυλ θα πετουσα μολοτοφ και μετα πουλαει παπατζιλικι στα μπουζουκια.Απευθυνονται σε διαφορετικο αλλα κατα βαθος ιδιο κοινο αρκετες φορες.Καλος τραγουδιστης δεν σημαινει παντα σκεπτομενος.Καλος ποδοσφαιριστης….καλος δημοσιογραφος…ακομα και καλος συγγραφεας ισως απλα εχουν ενα ταλεντο οπως εσυ στη δημοσιογραφια και την αρθρογραφια