Μεγαλωμένη στην Τζαϊπούρ της Ινδίας, η φωτογράφος Sujata Setia έβγαζε φωτογραφίες με σχεδόν όλα τα τα μέλη της οικογένειάς της: τη μητέρα, τον πατέρα, τον αδερφό της, ακόμη και με ένα αδέσποτο γατάκι που της πήραν οι γονείς της.
ξεφυλλίζοντας τα άλμπουμ της τώρα, δεν μπορεί να βρει ούτε μία φωτογραφία με τον παππού και τη γιαγιά της.
«Νομίζω ότι οι γονείς μου δεν με έβγαλαν αρκετές φωτογραφίες με τον παππού και τη γιαγιά μου επειδή νομίζεις ότι οι γονείς σου είναι ανίκητοι, μέχρι τη μέρα που θα σε αφήσουν», είπε στην Huffington Post η Setia, μια φωτογράφος μωρών και οικογενειών που ζει στο Λονδίνο.
«Όταν φεύγουν, υπάρχει αυτή η αίσθηση της απώλειας περισσότερο από την έλλειψη φωτογραφιών. Συνειδητοποιείς ότι οι αναμνήσεις από μόνες τους τείνουν να γίνονται μια θολή εκδοχή της πραγματικότητας με τον καιρό», ανέφερε.
Τώρα, όντας η ίδια μητέρα ενός μικρού κοριτσιού, η Setia δεν θέλει να σκέφτεται ότι αυτό θα συμβεί και σε άλλες οικογένειες. Με αυτό το σκεπτικό, την τελευταία χρονιά ξόδεψε αρκετό χρόνο στα ταξίδια της προσφέροντας σε παππούδες και γιαγιάδες (και προπαππούδες και προγιαγιάδες) να τους φωτογραφήσει με τα εγγονάκια τους, σαν ένα δώρο για αυτά (και ως φόρο τιμής στις γιαγιάδες της και τους παππούδες της).
Οι φωτογραφίες που τράβηξε η Setia υπό το φυσικό φως και μοιάζουν σαν ζωγραφιές, σου κόβουν την ανάσα.
«Κυριολεκτικά περπατάω στο δρόμο, σε εμπορικά κέντρα, σε αεροδρόμια, σε τρένα…οπουδήποτε πάω, πάντα ψάχνω για μεγαλύτερους ανθρώπους και τους προσφέρω να τους φωτογραφήσω με την οικογένειά τους, ως δώρο», είπε η Setia. «Μερικοί πιστεύουν ότι είμαι μια τρελή γυναίκα και κάποιοι συμφωνούν».
Αυτοί που της απαντούν θετικά, παίρνουν φωτογραφίες σαν και αυτές:
Μερικές φορές που η Setia ζητάει μια τέτοια φωτογράφηση, τυχαίνει οι παππούδες και οι γιαγιάδες να μην έχουν συναντήσει για καιρό τα εγγόνια τους ή να μην περνάνε αρκετό χρόνο μαζί, πράγμα που κάνει την απαθανάτιση της στιγμής ακόμη πιο ιδιαίτερη.
«Πρόσφατα φωτογράφησα μια προγιαγιά με ένα μωρό στην Αργεντινή και το μωράκι δεν ήταν εξοικειωμένο με την προγιαγιά και δεν ένιωθε άνετα μαζί της», ανέφερε η Setia. «Αλλά μετά η προγιαγιά άρχισε να τραγουδάει ένα παλιό εκκλησιαστικό τραγούδι στο μικρό κοριτσάκι και το χαμόγελο στο πρόσωπό του ήταν όλα τα λεφτά».
Πρόσθεσε, επίσης: «Δεν ξέρω πόσα μπορούσε να καταλάβει από το τραγούδι, αλλά απλώς αγκάλιασε την προγιαγιά του και οι ψυχές τους ενώθηκαν σε μία. Ήταν μαγικό…απλά μαγικό».
Η Setia δεν σκοπεύει να σταματήσει το γεμάτο πάθος εγχείρημά της σύντομα· Παίρνει πολλή ευχαρίστηση για να το κάνει. Αυτό παθαίνουν και οι συμμετέχοντες αλλά και αυτοί που πέφτουν πάνω στο πρότζεκτ.
«Τα μηνύματα που δέχομαι από ανθρώπους που έπεσαν πάνω σε αυτές τις φωτογραφίες είναι ταυτόχρονα συγκινητικά και σπαρακτικά», σημειώνει. «Ελπίζω αυτό το πρότζεκτ να τους ενέπνευσε να φωτογραφίζουν τα εγγόνια με τους παππούδες, τις γιαγιάδες, τους προπαππούδες και τις προγιαγιάδες τους».
Ακολουθούν μερικές από τις φωτογραφίες που τράβηξε η Setia και στη σελίδα της ή στο instagram μπορείτε να δείτε περισσότερα για το πρότζεκτ της.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
ΚΟΥΙΖ: Πόσο καλά γνωρίζεις τους βαθμούς συγγένειας στην οικογένεια σου;