Αυτό που δεν κατάλαβαν πολλοί για τις νεκρολογίες του Ζακ Κωστόπουλου

«Εννοείται πως αν δεν ακτιβιστής ΛΟΑΤΚΙ το θύμα κανένας δεν θα έκανε αφιερώματα στο πρόσωπό του. Η LIFO έκανε ολόκληρο αφιέρωμα στον ναρκομανή ληστή, αλήθεια θα το κάνατε κι αν ο ληστής δεν ήταν αυτός που ήταν;»

«Τι κρίμα ο Νίκος στου Φιλοπάππου να μην είναι γκέι ακτιβιστής και οι δράστες να μην είναι Έλληνες, θα είχε γίνει και αυτός αθάνατος. Θα βλέπαμε τη φωτογραφία του παντού, και παντού αφιερώσεις.»

«Εκθειάζετε έναν ληστή επειδή ήταν αναρχικός/γκέι/ακτιβιστής. Αν ήταν κάποιος τυχαίος όμως δε θα λέγατε τίποτα!»

Αυτά είναι μερικά απ’ τα πιο συνηθισμένα σχόλια που αλίευσα στο Facebook και γενικότερα στο ίντερνετ, και μάλιστα αυτές είναι οι πιο κομψές διατυπώσεις.

Καταλαβαίνω γιατί πολλοί σκέπτονται έτσι, και γι’ αυτό θα ήθελα να ξεκαθαρίσω, όσο μπορώ, μερικά πράγματα. 

Υπάρχουν δύο ξεχωριστές ειδήσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί ο Ζακ Κωστόπουλος που ενώνονται σε μία. 

1) Υπάρχει ένας άνθρωπος που λιντσαρίστηκε άγρια και άδικα, μετά από αυτό που ίσως να ήταν απόπειρα ληστείας ίσως όμως και να μην ήταν (διάβασα μόλις πως υπάρχουν βίντεο και καταθέσεις πως ο Ζακ μπήκε στο μαγαζί για να προστατευτεί μετά από επίθεση που δέχτηκε ενώ καθόταν στην απέναντι καφετέρια).

2) Αυτός ο νεκρός είναι ο Ζακ Κωστόπουλος, που μπορεί εσείς να μην τον ξέρατε, όμως ήταν σχετικά διάσημος ακτιβιστής και περφόρμερ.

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως ο Κωστόπουλος ήταν δημόσιο πρόσωπο. Είχε δώσει συνεντεύξεις, είχε κάνει φωτογραφήσεις, είχε εμφανιστεί σε μαγαζιά, και έχουν γυριστεί πολλά βίντεο σε δημόσιες ομιλίες του αλλά και σε περφόρμανς του. Αν ο Ζακ Κωστόπουλος ή οποιοδήποτε άλλο δημόσιο πρόσωπο πέθαινε ξαφνικά στα 33 του για οποιοδήποτε λόγο (από ασθένεια, ατύχημα ή δολοφονία), εννοείται πως θα του κάναμε αφιέρωμα και ο θάνατός του θα γινόταν μεγάλο θέμα.

Το ότι μιλάμε για αυτόν ή το ότι νοιαζόμαστε γι’ αυτόν περισσότερο απ’ ό,τι για κάποιον τον οποίο δε γνωρίζαμε, δε σημαίνει πως θεωρούμε τη ζωή κάποιου ανώτερη ή κατώτερη. Έχουμε όμως περισσότερα στοιχεία και περισσότερο υλικό γι’ αυτήν: Δηλώσεις, φωτογραφίες, βίντεο από συνεντεύξεις και ομιλίες.

«Αν ήταν κάποιος τυχαίος όμως δε θα λέγατε τίποτα!» Σωστό εν μέρει. Αν ήταν ένας λογιστής, ή ένας άνεργος δεν θα υπήρχε υλικό για να γίνει αφιέρωμα στη ζωή του. Φυσικά και θα γράφονταν τα στοιχεία του, θα καλύπταμε το θέμα ειδησεογραφικά και η θλίψη θα ήταν τεράστια. Όμως εάν δεν θα είχε κάποιο δημόσιο επίτευγμα είναι τόσο παράλογο που δεν θα του κάναμε εκτενές οπτικοακουστικό αφιέρωμα;

«Τι κρίμα ο Νίκος στου Φιλοπάππου να μην είναι γκέι ακτιβιστής και οι δράστες να μην είναι Έλληνες, θα είχε γίνει και αυτός αθάνατος.» Κατανοητό αλλά άκυρο. Τιμούμε τη ζωή και το έργο του όποιου Κωστόπουλου επειδή τα γνωρίζουμε και αξίζουν, κι όχι επειδή οι δράστες ήταν Έλληνες ή ξένοι. Η ζωή του Νίκου στου Φιλιπάππου ήταν ισάξια με το Ζακ, όμως δεν πρόλαβε να αφήσει έργο ή το έργο του δεν έγινε ευρέως γνωστό – πράγμα που κάνει ακόμα πιο αποτρόπαιο το φόνο του.

«Εννοείται πως αν δεν ακτιβιστής ΛΟΑΤΚΙ το θύμα κανένας δεν θα έκανε αφιερώματα στο πρόσωπό του.» Αν ήταν ακτιβιστής για οποιοδήποτε ανθρώπινο δικαίωμα, με πολύχρονη δράση και σημαντικά επιτεύγματα εννοείται πως όλοι θα έκαναν αφιερώματα.

Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουμε πως ο θάνατος ενός δημόσιου προσώπου μπορεί να αποτελέσει είδηση και από μόνος του;

*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

«Αυτός που λιντσάρισε τον Ζακ είναι ο Γιώργος» – 20 αντιδράσεις για το χαμό του Κωστόπουλου έξω απ’ το κοσμηματοπωλείο