Μύρος Ζέκα
Αρκετά σχόλια έχει προκαλέσει πρόσφατο σκίτσο του Αρκά, στο οποίο απεικονίζεται ένας πολίτης ο οποίος ασκεί κριτική στην κυβέρνηση απαριθμώντας μερικά από τα μεγαλύτερα χτυπήματα που δέχτηκε από αυτήν. Μάλιστα, το νόημα του σκίτσου είναι ότι ο απλός πολίτης δεν μιλούσε όλον αυτό τον καιρό με αυτά που του έκανε η κυβέρνηση, αλλά μίλησε στην κάλπη. Και θα το ξανακάνει.
Όλα καλά μέχρι εδώ. Εκεί, όμως, που ο Αρκάς αναφερόταν σε αυτά που έκανε η κυβέρνηση και αναφερόμενος στη δράση των μπαχαλάκηδων χρησιμοποίησε τη φράση «Όταν μου έσπασαν το μαγαζί, με είπαν νοικοκυραίο, ακροδεξιό και φασίστα. Δεν μίλησα». Λάθος του. Έδωσε το δικαίωμα σε πολλούς να τον κατηγορήσουν για ξέπλυμα των δολοφόνων του Ζακ Κωστόπουλου.
Πιθανότατα, ο Αρκάς δεν εννοούσε αυτό. Αλλά, με την υπόθεση του Ζακ να μην έχει κλείσει ούτε χρόνο, δεν ήταν αναμενόμενο ο νους μεγάλου μέρους των πολιτών να πάει σε αυτήν την υπόθεση βλέποντας τη λέξη «νοικοκυραίος»; Ήταν τότε που αυτή η λέξη χρησιμοποιήθηκε πιο πολύ από ποτέ και είχε ταυτιστεί σε τεράστιο βαθμό με τους δολοφόνους του Ζακ.
Ο Αρκάς δεν το ήξερε αυτό; Δεν παρακολουθούσε ειδήσεις τότε; Γιατί δεν το άλλαξε, εφόσον δεν αναφερόταν στην υπόθεση του Ζακ, ούτως ώστε να μην δώσει το δικαίωμα σε κάποιους να του επιτεθούν για μια ακόμη φορά;
Γνωστός αρθρογράφος έγραψε υπερασπιζόμενος τον Αρκά «Υπάρχει αυτή η λεπτομέρεια που προδίδει τις προθέσεις.Τον δράστη κανείς δεν τον είπε τότε ούτε νοικοκυραίο ούτε ακροδεξιό, ακριβώς δολοφόνο τον έλεγαν όλοι». Σοβαρά; Γιατί εγώ θυμάμαι πως τότε η κοινωνία ήταν διχασμένη και οι μισοί τον αποκαλούσαν δολοφόνο και οι άλλοι μισοί «άτυχο νοικοκυραίο που τον βρήκε η συμφορά».
Όπως και να έχει, ο Αρκάς μπορούσε να χρησιμοποιήσει πάμπολλες λέξεις για να πει αυτό που θέλει. Χρησιμοποιώντας μια λέξη που ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας συνέδεσε με την υπόθεση του Ζακ, οδήγησε αρκετούς ανθρώπους σε αυτήν την σκέψη. Είναι και το context. Πριν γράφει «όταν μου έσπαγαν το μαγαζί». Αλήθεια, όταν ξαναδιάβασε αυτό που έγραψε, δεν το περίμενε αυτό που θα ακολουθήσει;
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
35 φορές που οι ήρωες του Αρκά έκαναν (ή μίλησαν για το) σεξ
Έλεος πρίν τον Ζακ έχουν σπάσει 1000 μαγαζιά “νοικοκυραίων”. Ας σταματήσουμε να κυνηγούμε ανεμόμυλους.
Το να κατηγορεί κανείς το θύμα ότι φταίει εκείνο που προκάλεσε τους θύτες του είναι γνωστή προπαγανδιστική τακτική, και νομίζω πως το ακόμα πιό πρόσφατο σκίτσο του Αρκά (αυτό με τον Γκέμπελς εννοώ) την στηλιτεύει εξαιρετικά. Δεν υπονοώ αγαπητέ κύριε Ζέκα πως είστε γκεμπελίσκος ή κάνετε προπαγάνδα (αλίμονο), αλλά πως θα έπρεπε να είστε και εσείς πιό προσεκτικός. Λυπάμαι, οι διάφοροι μπαχαλάκηδες και αναρχικοί εχουν σπάσει εκατοντάδες μαγαζιά στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια, είναι προφανές πως ο Αρκάς αναφέρεται σε αυτά και όχι το λυντσάρισμα του Ζακ Κωτσόπουλου που αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση αυτοδικίας. Όποιος δεν μπορεί να το δει μάλλον… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν έχετε άδικο στην προσέγγισή σας, αλλά θεωρώ πως είναι αυτονόητο πως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στις λέξεις που χρησιμοποιούμε. Αν για παράδειγμα, χρησιμοποιήσω τη λέξη «εθνικιστής» αντί για τη λέξη «πατριώτης» για αυτούς που διαδήλωναν για τη Μακεδονία, έχει διαφορά. Εμμένω στην λέξη «νοικοκυραίος» γιατί χρησιμοποιήθηκε σε τεράστιο βαθμό στην υπόθεση του Ζακ. Πιο πριν ή πιο μετά η χρήση της λέξης ήταν αρκετά περιορισμένη. Μία έρευνα για τη χρήση της λέξης αυτής πιστεύω θα αποδείκνυε αυτό που λέω. Για το λόγο αυτό δεν διαφωνώ καθόλου με τη χρήση των λέξεων «ακροδεξιός και φασίστας». Αν ο Αρκάς έγραφε «οικογενειάρχης»… Διαβάστε περισσότερα »
Ευχαριστώ για την απάντησή σας, όμως λυπάμαι αλλά θα επιμείνω ότι κάνετε μεγάλο λάθος: η λέξη “νοικοκυραίοι” χρησιμοποιείται ευρέως (ευρύτατα) από το 2008, από τα επεισόδια που ακολούθησαν την δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Ως “νοικοκυραίοι” χαρακτηρίστηκαν τότε όσοι διαμαρτύρονταν για τις καταστροφές (τα σπασίματα, τις λεηλασίες και τις πυρπολήσεις) των καταστημάτων αντί να δουν το “μεγαλείο της λαϊκής εξέγερσης”. Έκτοτε η λέξη χρησιμοποιείται ευρύτατα: δείτε για παράδειγμα την συνέντευξη του Τσίπρα η-ελπίδα-έρχεται το 2013 στα “Νέα” με τίτλο: “Κι Εμείς Είμαστε Νοικοκυραίοι”:
https://tinyurl.com/y62ydndf
Να προσθέσω ότι τον πρώην (το “πρώην” είναι δική μου ερμηνεία, δεν ξέρω αν ισχύει) συνεργάτη της Lifo τον συμπαθώ ιδιαίτερα για τα άρθρα του, τις συνεντεύξεις του και το ντοκιμαντέρ του για το ελληνικό ροκ της δεκαετίας το ´70. Από εκεί και πέρα όμως καλό θα είναι κάποια στιγμή να συνέλθει και να πάψει να ψάχνει δικαιολογίες για τις πολιτικές του επιλογές το ’15. Το ίδιο ισχύει και για πολλούς άλλους.
Ακριβως! Το “νοικοκυραιοι” ΣΚΟΠΙΜΑ διαστραφηκε ως εννοια και ετεροπροσδιοριστηκε απο ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ που ΕΠΙΚΡΟΤΟΥΝ το σπασιμο και το καψιμο περιουσιων αθωων ανθρωπων ως ενδειξη “διαμαρτυριας” για τα κακα της αστικης κοινωνιας την οποια εχουν ιδεολογικα στοχοποιησει! Πολυ καλα κανει λοιπον ο Αρκας και την χρησιμοποιει, σε αυτο ΑΚΡΙΒΩΣ κατατεινει η πικρη του σατυρα: και σου σπανε/καινε/λερωνουν το μαγαζι, δεκαετιες τωρα, οι μπαχαλαιοι, και ΣΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΠΑΝΩ, με ενα ορο που μεχρι τωρα σημαινε ΑΚΡΙΒΩΣ το αντιθετο, τον ανθρωπο που δηλαδη συμμορφωνεται και ΔΕΝ θελει φασαριες! Το μαυρο προβατο δηλαδη για τους τραμπουκοκουκουλες που με την επιθετικη χρηση του ορου… Διαβάστε περισσότερα »
Μα δεν μίλησε κανείς για το τι σημαίνει η λέξη «νοικοκυραίοι». Το θέμα είναι η συνειρμική ταύτιση που προκαλεί όταν συνοδεύεται από τη φράση «όταν μου έσπαγαν το μαγαζί», όταν το σκίτσο δημοσιεύεται δυο μέρες πριν το αφιερωμένο στον Ζακ Athens Pride και όταν η υπόθεση δεν έχει ακόμη κλείσει…
Συγνώμη αλλά στο βίντεο του Ζακ φαίνεται ότι ο “φιλος” του ιδιοκτήτη σπάει την βιτρίνα από έξω και κλωτσάει τον Ζακ. Ο οποίος έχει κ ιδιαίτερη σχέση με ακροδεξιά στοιχεία. Δεν ήταν οι μπαχαλακιδες που του σπάσανε το μαγαζί.
Οπότε με λίγα λόγια λέμε ότι επειδή κάτι είχε χρησιμοποιηθεί παλαιότερα και επειδή μας ενοχλεί, είναι λάθος του.
Μην ψάχνετε αφορμές και αιτίες.
Άλλωστε έχουν σπάσει χιλιάδες μαγαζιά στο παρελθόν.
Οπότε όχι, δεν βρίσκω λόγο να χρησιμοποιήσει άλλη λέξη. Δεν σημαίνει ότι μειώνει το περιστατικό του Κωστόπουλου κλπ. Γνώμη μου βέβαια. Το αν είναι σωστό ή λάθος είναι υποκειμενικό.