Άρης Δημοκίδης
Τον περασμένο μήνα, η Σοφία Νικολαΐδου τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το βιβλίο της Καλά και σήμερα. (Πρόκειται για το χρονικό της ασθένειάς της από τη στιγμή που διαγνώστηκε με καρκίνο του στήθους έως τη μαστεκτομή και την εμπειρία της χημειοθεραπείας.) Έλαβε το ειδικό βραβείο σε λογοτέχνη του οποίου το έργο προάγει τον διάλογο πάνω σε ευαίσθητα κοινωνικά θέματα. Τώρα, η συγγραφέας έβγαλε το νέο της βιβλίο, το μυθιστόρημα «Στο τέλος νικάω εγώ».
Με αυτή την αφορμή, και θέλοντας να την ψυχολογήσουμε, της ζητήσαμε να μας πει δυο λόγια για τα αγαπημένα της πράγματα.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
James – Getting Αway With It
James – Getting Away With it (All Messed Up)
“Getting Away with It (All Messed Up)” is a song by popular Indie band James. It became an unofficial themetune to their final tour in 2001. The final show w…
Κάθε εποχή, κάθε φάση ζωής έχει το δικό της σάουντρακ. Δεν είναι, ίσως, το πιο αγαπημένο τραγούδι (η γνώμη μου αλλάζει ανά δευτερόλεπτο), αλλά είναι αυτό που με ξεσηκώνει όποτε και να το ακούσω. Μου φτιάχνει τη διάθεση, με κάνει να χαμογελώ. Ακόμα και χωρίς λόγο.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΑΙΝΙΑ
Η εκδίκηση μιας κυρίας
– YouTube
Enjoy the videos and music you love, upload original content, and share it all with friends, family, and the world on YouTube.
Πείτε με μελό.
Με θυμάμαι σε ένα μισοάδειο σινεμά να βλέπω και να μην πιστεύω στα μάτια μου. Να κλαίω με μαύρο δάκρυ και να ψάχνω χαρτομάντιλα. Μπορεί να έφταιγαν οι ορμόνες (αν θυμάμαι καλά, μόλις είχα γεννήσει). Όμως αυτός ο Κορεάτης τα κατάφερε: ανεξίτηλες εικόνες, δύναμη στην αφήγηση της ιστορίας. Τέχνη που ανάβει τα φώτα του μυαλού, απότομα.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ
Βιρτζίνια Γουλφ, Ένα δικό σου δωμάτιο
Όταν πρωτοδιάβασα το Ένα δικό σου δωμάτιο της Γουλφ, δεν είχα πατήσει ακόμα τα τριάντα. Άψητη – κι ας πίστευα πως είχα ζήσει τα πάντα. Με σημάδεψε με τον τρόπο που σημαδεύουν τα βιβλία. Μου άλλαξε την όραση του κόσμου.
Η Γουλφ αναφέρεται στο μυθιστόρημα ως τρόπο παρατήρησης και ερμηνείας του κόσμου, στο τι σημαίνει να είσαι γυναίκα δημιουργός, στη συγγραφική ιδιοσυγκρασία, στη ζωή με παιδιά, στη ζωή χωρίς παιδιά. Στην αγωνία της δημιουργίας. Στον κοινωνικό ιστό που ξέρει πώς να πνίξει ένα ταλέντο σαν το μωρό στον κουβά.
Πιστεύω ότι το βιβλίο της Γουλφ δεν αφορά μόνο τους συγγραφείς ή μόνο τις γυναίκες. Είναι ένα βιβλίο που αφορά τα κάθε είδους στοπ: Το χαμηλό ταβάνι που θέτουν οι άλλοι (κοινωνία, οικογένεια, κοινωνική τάξη, γεωγραφική μοίρα) στους ανθρώπους που έχουν ορμή και δυνατότητες να δημιουργήσουν κάτι. Η κυρία Γουλφ λέει σκληρές αλήθειες. Ίσως, τελικά, αυτή είναι η γοητεία της λογοτεχνίας. Εδώ οι λέξεις γίνονται πράξεις. Όταν είναι αρκετά δυνατές, μπορούν να αλλάξουν –τουλάχιστον– αυτούς που τις διαβάζουν.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΟΙΗΜΑ
Μάνα με τους εννιά σου γιους
– YouTube
Enjoy the videos and music you love, upload original content, and share it all with friends, family, and the world on YouTube.
Δημοτικό, παραλογή, μου το είχε μάθει η μάνα μου, όταν δεν ήξερα ακόμη να διαβάζω. Το έλεγα απέξω. Ακόμα και σήμερα, αν με ξυπνήσεις ξημερώματα και μου βάλεις το πιστόλι στον κρόταφο, θα το πω νεράκι:
Στα σκοτεινά την έλουζε, στ’ άφεγγα τη χτενίζει,
Στ’ άστρι και στον Αυγερινό έπλεκε τα μαλλιά της
Θα μπορούσε να γίνει μυθιστόρημα ή ταινία. Έχει στόρι, τον όρκο του γιου στη μάνα, τον τάφο που ανοίγει για να τηρηθεί η υπόσχεση, τον αδελφό βρικόλακα, τα πουλάκια που σχολιάζουν με ανθρώπινη λαλιά το βραδινό ταξίδι.
Φοβούμαι σ’, αδελφάκι μου, και λιβανιές μυρίζεις.
Σπαραξικάρδιο και αληθινό, όπως μόνο ένα ποίημα μπορεί να είναι.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ
Βαν Γκονγκ, Οι πατατοφάγοι
Στην αρχή σκέφτηκα να βάλω την έναστρη νύχτα του Βαν Γκονγκ (θα μπορούσα να την κοιτάζω για πάντα) ή κάποιον Βερμεέρ που αγαπώ. Όμως στην κουζίνα του πατρικού είχαμε μια ρεπρονταξιόν (έτσι δεν λέγεται;) των Πατατοφάγων (ακόμα την έχουμε 🙂 ). Φαίνεται φόβιο – και μάλλον είναι. Έχω την εντύπωση πως, μικρή, έψαχνα τα πρόσωπα του πίνακα κι αναζητούσα ομοιότητες με συγγενείς. Όπως και να έχει, μου θυμίζει τη ζεστασιά της κουζίνας της μαμάς μου.
