Άρης Δημοκίδης
Ένα ιδιαίτερο κοινωνικό πείραμα διεξήχθη πριν λίγες μέρες έξω από το 6ο Δημοτικό Σχολείο Καλαμάτας στη Ράχη, όπως διαβάζω στο .
Δάσκαλος μεταμφιέστηκε σε επαίτη και κάθισε έξω από το σχολείο. Κανένας απ’ τους μαθητές του δεν τον αναγνώρισε, ούτε υποψιάστηκε το παραμικρό. Ο δάσκαλος ήταν τόσο πιστευτός στο ρόλο του, που ούτε ο διευθυντής τον αναγνώρισε.
Με παλιά ρούχα, σχεδόν κουρέλια, ρακένδυτος, καθόταν το πρωί έξω από το σχολείο, κρατώντας μια πινακίδα που έγραφε με αρκετά ορθογραφικά λάθη, ώστε να είναι πιο πολύ πιστευτός στο ρόλο του: “Δεν θέλω τη λύπη σας, αλλά ούτε τα λεφτά σας, μόνο την αγάπη σας θέλω, για να γεμίσουμε πολλά σακιά με τρόφιμα για τα παιδιά του κόσμου. Θα είμαι και αύριο εδώ, την ίδια ώρα να σας περιμένω. Καλά Χριστούγεννα σε όλους! Ο Ζητιάνος”
Σκοπός του δασκάλου, που μίλησε στο MessiniaLive, ήταν να παρακινήσει τα παιδιά μέσω της δραματοποίησης. Ήθελε να διαπιστώσει αν θα τον βοηθούσαν και με ποιόν τρόπο.
«Ήθελα να προκαλέσω μια κινητοποίηση, ένα ψυχολογικό σοκ, ώστε να παρακινήσω τα παιδιά και να δω τις αντιδράσεις τους, όταν αυτά βρίσκονται αντιμέτωπα με κοινωνικά προβλήματα που έρχονται στην πόρτα τους. Ο στόχος ήταν να μάθουμε να προσφέρουμε σε αυτόν που βρίσκεται σε δύσκολη θέση, στον ανήμπορο, σε αυτόν που έχει ανάγκη μια χείρα βοηθείας για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής. Σκοπός ήταν να μένουμε στο πνεύμα των Χριστουγέννων και της προσφοράς προς τον συνάνθρωπό μας που έχει ανάγκη, και όχι να μένουμε μόνο στη λάμψη των Χριστουγέννων. Υπάρχει κόσμος δίπλα μας που έχει ανάγκη, και όχι μόνο τα Χριστούγεννα», είπε μεταξύ άλλων ο δάσκαλος.»
Στο σχολείο χρειαζόμαστε εκτός από το “Σκέφτομαι και γράφω” και το “νιώθω και κάνω!”.
Οι μαθητές δεν τον αναγνώρισαν και θορυβήθηκαν που ακριβώς έξω από την πόρτα του σχολείου τους βρισκόταν ένας άνθρωπος που είχε ανάγκη.
“Τα παιδιά μετά την αρχική έκπληξη και τα συναισθήματα που το καθένα δοκίμασε… με το μήνυμα που μετέφεραν στους γονείς τους… ανταποκρίθηκαν και αγκάλιασαν με τις προσφορές αγάπης τους την πρωτοβουλία. Η ανταπόκριση ήταν ακόμα μεγαλύτερη, καθώς η κοινωνική μας παρέμβαση αγκαλιάστηκε από φίλους, παλιούς μαθητές και πολίτες που ενισχύουν το ταξίδι αγάπης μας στην “Κιβωτό του κόσμου” στις 20 Δεκεμβρίου. Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι εδώ!»
Πώς ένιωσε όμως ο ίδιος; «Απίστευτα και τα δικά μου συναισθήματα από αυτή τη θέση!Ενσυναίσθηση, γιατί στο σχολείο χρειαζόμαστε εκτός από το “Σκέφτομαι και γράφω” και το “νιώθω και κάνω!”»
Απίθανη πρωτοβουλία! Συγχαρητήρια στο ΔΑΣΚΑΛΟ με όλη τη σημασία της λέξης! Αντί μιας βαρετής διδασκαλίας, άγγιξε την καρδιά των μαθητών του πειραματιζόμενος με την αντίδρασή τους σε πραγματικές καταστάσεις. ΜΠΡΑΒΟ του!