Άρης Δημοκίδης
Κανένα πρόβλημα με το όνομα (πολύ καλύτερο απ’ το όνομα με το οποίο τους έχουν αναγνωρίσει όλοι). Εθνικότητα και γλώσσα, τέλος πάντων – μέχρι εκεί φτάνουν οι διαπραγματευτικές μας ικανότητες, καμία έκπληξη. Όμως αυτό το θέατρο του παραλόγου με την υπογραφή της συμφωνίας δεν το καταλαβαίνω.
Η συμφωνία δεν ισχύει, και (υποτίθεται ότι) δεν θα ισχύσει μέχρι να αλλάξει το Σύνταγμα των Σκοπίων, μέχρι να περάσει από δημοψήφισμα εκεί, και μέχρι να ψηφιστεί και απ’ τα δύο κοινοβούλια των χωρών.
Κι όμως, όλοι φέρονται σα να τελείωσε το θέμα!
Προς το παρόν, μόνο τα Σκόπια ευνοούνται με τη σημερινή -για τα μάτια του κόσμου- φιέστα. Εμείς με τη σημερινή μας υπογραφή, συμφωνήσαμε να ξεκινήσει άμεσα η διαδικασία για την ένταξή τους σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, κι ας μην υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι η Συμφωνία θα κυρωθεί στ’ αλήθεια κάποτε.
Και άντε μετά να τρέχουμε να τους σταματήσουμε και να φανούμε πάλι οι ‘κακοί’ (ότ)αν μας κοροϊδέψουν και δεν αλλάξουν το Σύνταγμα ή αν η Συμφωνία δεν περάσει απ’ τα Κοινοβούλια ή το δημοψήφισμα. Η κυβέρνησή μας δεν έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα μαχητική στα διεθνή θέματα ώστε να έχουμε την ελπίδα πως θα καταφέρει (ή θα θέλει) τότε να σταματήσει την ένταξή των γειτόνων σε ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Πρέπει να λυθεί το θέμα, αλλά αυτή η επικοινωνιακή βιασύνη να τελειώσουν αναγκαστικά όλα (ή καλύτερα να φανεί ότι έχουν τελειώσει όλα) μέσα στον Ιούνιο, και μάλιστα με χαρές και πανηγύρια, πέρα από ύποπτη είναι και δυσοίωνη.
