Άρης Δημοκίδης
Καταγγελία του Άρτεμ Πέρβι
Μια σειρά από ιστορίες αισχροκέρδειας και παραπλάνησης τουριστών έχουν έρθει στο φως το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα. Αυτό όμως που μου συνέβη πρόσφατα όταν πήγα να νοικιάσω αυτοκίνητο κατά την σύντομη επίσκεψή μου στην Αθήνα ξεπερνά κάθε φαντασία.
Το 2019, η Goldcar αξιολογήθηκε για πέμπτη φορά σε έξι χρόνια ως η χειρότερη εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων σύμφωνα με το δελτίο τύπου που εξέδωσε η Which. Μπαίνοντας στην επίσημη σελίδα του Facebook για την Goldcar θα καταλάβετε το γιατί, αφού θα βρείτε εκατοντάδες σχόλια παραπόνων από εξαπατημένους πελάτες. Η κακή αυτή φήμη έχει μάλιστα απασχολήσει και τους αρθρογράφους κορυφαίων πηγών ενημέρωσης όπως το BBC, το Guardian ή τους Sunday Times. Στο σύνολό τους, τα στοιχεία αυτά παρουσιάζουν την Goldcar ως μια εταιρεία προς αποφυγήν.
Δυστυχώς για μένα, πριν κάνω κράτηση αυτοκινήτου από αυτήν δεν είχα διαβάσει τίποτε από τα παραπάνω, αν το είχα κάνει δεν θα έβαζα τα χρήματα της οικογένειάς μου σε ρίσκο. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου: δεδομένου ότι ο τρόπος με τον οποίο παραλίγο να χάσω πάνω από €1286 δεν αναφέρεται πουθενά στο διαδίκτυο, αποφάσισα να τον μοιραστώ ώστε να μην υπάρξουν και άλλα «θύματα».
Όπως μάλλον ήδη γνωρίζετε, όλες σχεδόν οι εταιρίες ενοικίασης αυτοκίνητων ζητούν κάποιου είδους εγγύηση όταν γίνεται μια κράτηση, ώστε να είναι καλυμμένες σε περίπτωση που ο πελάτης προκαλέσει μικρές ή μεγάλες ζημιές. Την ημέρα λοιπόν παραλαβής του αυτοκινήτου που ενοικίασα απ’ την εν λόγω εταιρία, μου κράτησαν €1100 από την πιστωτική μου κάρτα ως εγγύηση για πιθανές ζημιές στο αυτοκίνητο και €150 εγγύηση για καύσιμα. Η εναλλακτική θα ήταν να αγοράσω την ασφάλεια της εταιρίας, η οποία όμως ήταν 3 φορές πιο ακριβή από την τιμή ενοικίασης του αυτοκινήτου, και άρα προτίμησα να την αποφύγω. Άλλωστε έχω ήδη μια ετήσια ασφάλεια η οποία καλύπτει κάθε είδους ζημιές σε ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα και ισχύει παντού εντός Ευρώπης. Έτσι αρνήθηκα να πληρώσω την πανάκριβη ασφάλεια της, την οποία με πολύ επιμονή προσπάθησαν να μου πουλήσουν.
Χρησιμοποίησα το αυτοκίνητο για δύο μέρες, και όλα φαινόταν να κυλάνε ομαλά ώσπου ήρθε η ώρα της επιστροφής του. Το επέστρεψα στην συμφωνημένη ώρα. Το τσέκαραν προσεκτικά και επιβεβαίωσαν ότι βρίσκεται στην ίδια ακριβώς κατάσταση με την οποία το παρέλαβα. Έτσι, μου έδωσαν να υπογράψω το τελικό έγγραφο όπου επιβεβαίωνε μηδενική χρέωση. Ήμουν λίγο διστακτικός γιατί το κείμενο που μου έδωσαν να υπογράψω ήταν στα Ισπανικά (η εταιρία είναι Ισπανική) και μάλιστα σε ηλεκτρονική μορφή. Ζήτησα γραπτό αντίγραφο του εγγράφου αυτού με την υπογραφή και το ονοματεπώνυμο του υπαλλήλου. Μου το έδωσαν και στη συνέχεια με μετέφεραν στο αεροδρόμιο από όπου πέταξα ήσυχος πίσω στην Αγγλία.
Το επόμενο πρωί όμως με περίμενε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη
Ο μάνατζερ της Goldcar Αθήνας με ενημέρωσε μέσω email ότι το αυτοκίνητο που επέστρεψα χθες βρέθηκε να έχει αλλαγμένες ζάντες και λάστιχα, αλλά και διαφορετικό τιμόνι (!) Αυτό, έγραφε στο τέλος, θεωρείται κλοπή και θα ενημερώσει άμεσα την αστυνομία. Σοκαρίστηκα και έβαλα τα γέλια ταυτόχρονα. Πώς είναι δυνατόν να με κατηγορεί για κλοπή; Και μάλιστα τέτοιου μεγέθους; Και, πώς γίνεται, αν συνέβαινε κάτι τόσο σοβαρό, να μην το πρόσεξαν όταν επέστρεψα το αυτοκίνητο; Δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Εδώ δεν μιλάμε για μια απλή γρατζουνιά, αλλά για ποινικό αδίκημα. Τα χρήματα που έδωσα για την εγγύηση παρακρατήθηκαν στο σύνολο τους. €1250 και €36 για την διεθνή συναλλαγή έκαναν φτερά από τον τραπεζικό μου λογαριασμό.
Πήρα αμέσως τηλέφωνο στο γραφείο της Goldcar Αθήνας και εξέφρασα την απορία και την αγανάκτησή μου. Όμως το μόνο που μου απάντησαν ήταν να περιμένω ώστε να διερευνήσουν την περίπτωση μου περαιτέρω. Δηλαδή «θα δούμε» και «αύριο»… Αυτό συνεχίστηκε για μια ολόκληρη εβδομάδα. Εγώ να παίρνω τηλέφωνο ζητώντας εξηγήσεις ή αποδείξεις και ο μάνατζερ να με αποφεύγει διατηρώντας μια περιπαικτική στάση. Δεν μπορούσε να μου απαντήσει ούτε το όνομα του ανθρώπου που ανακάλυψε την «κλοπή», ούτε μου έδινε τα στοιχεία του ανωτέρου του, ούτε είχε υλικό CCTV ή έστω φωτογραφίες που να αποδείκνυαν τις κατηγορίες τους. Μου επιβεβαίωσε, ωστόσο, ότι το συγκεκριμένο αυτοκίνητο ενοικιάστηκε άμεσα σε άλλους πελάτες…
16 μέρες αργότερα και αμέτρητες ώρες τηλεφωνικής συνομιλίας με τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες και δικηγόρους τα χρήματα μου τελικά επιστράφηκαν. Η τελική απόφαση της «περεταίρω διερεύνησης» ήταν ότι δεν ήταν σωστό να με χρεώσουν μετά το πέρας της επιστροφής του αυτοκινήτου και εφόσον έχει ήδη περάσει τον έλεγχο της επιστροφής επιτυχώς. Λες και αυτό δεν ήταν αυτονόητο. Στην πραγματικότητα, μάλλον κατάλαβαν ότι δεν ήμουν τελικά και τόσο εύκολο «θύμα», δεδομένου ότι είχα σκοπό, όπως τους ενημέρωσα, να συνεχίσω την προσπάθεια με κάθε νόμιμο μέσο ώσπου να βρω το δίκιο μου.
Τι θα γινόταν όμως αν δεν μιλούσα Ελληνικά, αν δεν γνώριζα ένα δικηγόρο στην Αθήνα, ή αν δεν είχα την πολυτέλεια του χρόνου να ασχοληθώ όσο χρειάζεται με αυτή την υπόθεση; Και τι θα γινόταν αν τα χρήματα αυτά ήταν οι περιορισμένες οικονομίες που θα κάλυπταν τα βασικά έξοδα των παιδιών μου; Παρά τα θετικό τέλος, και η δική μου εμπειρία με την εταιρία ήταν μια εμπειρία απροσδόκητης εξαπάτησης και απροκάλυπτης κοροϊδίας. Μπορεί η εταιρία αυτή να είναι διεθνής, αλλά η φήμη της Ελλάδας στα μάτια των επισκεπτών σίγουρα αμαυρώνεται όταν μια τόσο σύντομη επίσκεψη αφήνει μια τόσο πικρή γεύση.
Τραγικό !!!!