Μικροπράγματα
Από μία βιολόγο.
(Τα στοιχεία της είναι στη διάθεσή μας, και όποιου άλλου ενδιαφερόμενου)
Πρώτα το ημέιλ που έστειλε στη Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας:
Αξιότιμε κ. Υφυπουργέ, Αξιότιμε κ. Γενικέ Γραμματέα, Αξιότιμοι κύριοι/κυρίες,
με το παρόν μήνυμα θα ήθελα να διαμαρτυρηθώ για την παράλογη, αντιεπιστημονική, επικίνδυνη έως και εγκληματική απαίτηση του Φορέα σας σχετικά με την προκήρυξη για την κάλυψη 192 θέσεων εργασίας Ι.Δ.Ο.Χ. στη Γ.Γ.Π.Π., να μετακινηθούμε όσοι διαμένουμε εκτός Αττικής στην Αθήνα για την πραγματοποίηση των ψυχομετρικών ελέγχων και των συνεντεύξεων. (Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για το μέγεθος του κειμένου που ακολουθεί, θεωρώ δεδομένο ωστόσο ότι θα διαβαστεί και θα λάβω απάντηση ως οφείλετε να κάνετε.)
Πιο συγκεκριμένα:
-Διανύουμε το 2ο κύμα της πανδημίας COVID-19, ένα αδυσώπητο 2ο κύμα που καμία σχέση δεν έχει με το 1ο κύμα της άνοιξης. Τα κρούσματα αυξάνονται συνεχώς, δυστυχώς το ίδιο και οι θάνατοι και οι διασωληνωμένοι, τα νοσοκομεία μας και οι υγειονομικοί πιέζονται υπερβολικά (ιδίως στη Βόρεια Ελλάδα) και άγνωστο πόσο ακόμα θα αντέξουν, και αυτό που εδώ και μέρες μας τονίζουν ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης, ο Υπουργός Υγείας κ. Κικίλιας, εσείς ως Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων κ. Χαρδαλιά, καθώς και όλοι οι έγκριτοι επιστήμονες αυτής της χώρας είναι ότι πρέπει να περιοριστούν οι μετακινήσεις μας στο ελάχιστο. Το απόλυτο στοίχημα είναι ο περιορισμός των μετακινήσεων. Μόνο οι απολύτως απαραίτητες και μόνο για όσες δραστηριότητες δε μπορούν με κάποιον άλλο τρόπο να διεκπεραιωθούν (π.χ.διαδικτυακά). Πρέπει να σπάσουμε την αλυσίδα μετάδοσης του κορωνοϊού. Όποιος έχει στοιχειώδη λογική και κριτική ικανότητα (ασχέτως αν διαθέτει ή όχι επιστημονικό υπόβαθρο), αλλά και στοιχειώδη ευσυνειδησία, αντιλαμβάνεται ότι το παραπάνω μέτρο είναι απολύτως αναγκαίο. Και βεβαίως οφείλει να εφαρμόζεται από όλους ανεξαιρέτως, χωρίς διακρίσεις.
-Αγνοώντας επιδεικτικά τα παραπάνω και αδιαφορώντας για την υγεία τη δική μας και κατ’επέκταση όλων των πολιτών, καλείτε 1.278 άτομα από κάθε γωνιά της Ελλάδας (συν τους 668 της Περιφέρειας Αττικής), για να περάσουν τη δοκιμασία ψυχομετρικών ελέγχων και συνεντεύξεων, για μια θέση εργασίας Ι.Δ.Ο.Χ. διάρκειας 8 μηνών για την οποία οι πιθανότητες επιτυχίας είναι εκ των πραγμάτων μικρές (9% αν το δούμε σε απόλυτα νούμερα και όχι μεμονωμένα ανά περιφέρεια), στην Αθήνα. Φαίνεται σαν να εκμεταλλεύεστε τη δυσμενή θέση στην οποία βρισκόμαστε χιλιάδες νέοι πτυχιούχοι της χώρας και πέρα από το παράλογο της υπόθεσης (μας ζητάτε με δικά μας υπέρογκα έξοδα να έρθουμε Αθήνα για μια διαδικασία που μπορεί να γίνει διαφορετικά), μας ζητάτε να γίνουμε δυνητικά επικίνδυνοι και να θέσουμε σε ρίσκο την υγεία των συμπολιτών μας και τη δική μας φυσικά. Μας ζητάτε να μετατραπούμε σε υγειονομικές βόμβες.
-Αντιλαμβάνομαι ότι όταν σχεδιάστηκε η προκήρυξη -λογικά μέσα στο καλοκαίρι- η κατάσταση στην Ελλάδα ήταν ειδυλλιακή. Είμασταν η χώρα που διαφημιζόταν στο εξωτερικό ως Covid-free, είχαμε αντιμετωπίσει με εξαιρετική επιτυχία το πρώτο κύμα, έχοντας πολύ λίγες απώλειες. Οι αιτήσεις ξεκίνησαν 30 Σεπτεμβρίου – η εικόνα της πανδημίας στη χώρα είχε αρχίσει να αλλάζει. Τα αποτελέσματα της αρχικής κατάταξης των υποψηφίων αναρτήθηκαν 2 Νοεμβρίου – η κατάσταση σε ορισμένες περιοχές είχε ήδη ξεφύγει, βλ. Θεσσαλονίκη, όπου από εκείνη την ημέρα εφαρμόστηκε τοπικό lockdown. Ξεκινήσατε να βγάζετε ανακοινώσεις για τον ψυχομετρικό έλεγχο και τις συνεντεύξεις στις 6 Νοεμβρίου, και τις ολοκληρώσατε εχθές, όταν ήδη από τις 7 Νοεμβρίου ολόκληρη η χώρα βρίσκεται σε γενικευμένο lockdown. Ο αρχικός σας σχεδιασμός προφανώς περιλάμβανε να πραγματοποιηθούν όλες οι διαδικασίες στην Αθήνα (χωρίς ωστόσο αυτό να το διευκρινίζετε ευθέως στην προκήρυξη) και με βάση τα δεδομένα του καλοκαιριού δε θα τον χαρακτήριζα επικίνδυνο, ήταν απλά παράλογος (βλ. υπέρογκα έξοδα υποψηφίων). Ωστόσο, εφόσον τα δεδομένα άλλαξαν, δε θα έπρεπε να είχατε ένα plan b ή έστω να επανασχεδιάσετε την διαδικασία; Ο Φορέας που διαχειρίζεται τις κάθε μορφής μεγάλες κρίσεις στη χώρα μας δεν οφείλει να είναι ευέλικτος; Διανύουμε τη μεγαλύτερη υγειονομική κρίση των τελευταίων 100 χρόνων. Με το να μας καλείτε σε αυτή τη φάση της πανδημίας στην Αθήνα αναιρείτε όσα μας προτρέπετε ως πολίτες να κάνουμε. Η προάσπιση της Δημόσιας Υγείας, η επίδειξη ευσυνειδησίας και ατομικής (αν και προτιμώ τον όρο κοινωνικής) ευθύνης σε αυτή την περίπτωση παύουν να ισχύουν;
-Υπάρχουν τουλάχιστον 2 εναλλακτικές με τις οποίες θα μπορούσαν να συνεχιστούν οι διαδικασίες με μικρότερη ή και καθόλου επικινδυνότητα. Θα μπορούσατε για παράδειγμα να διενεργήσετε τα τεστ και τις συνεντεύξεις στα κατά τόπους παραρτήματα της Γ.Γ.Π.Π., στα οποία άλλωστε θα απασχοληθούν αργότερα οι επιτυχόντες. Και αν είναι απαραίτητο να εξεταστούν όλοι από την ίδια εξεταστική επιτροπή, θα μπορούσε να ταξιδέψει η επιτροπή σε κάθε πόλη. Από πόσα άτομα απαρτίζεται; 3, 5, 10; Το ίδιο είναι να μετακινηθούν 1000+ άνθρωποι και το ίδιο είναι να μετακινηθούν οι ίδιοι 10; Υπάρχει όμως και καλύτερη εναλλακτική, την εφαρμόζουν χρόνια τώρα Πανεπιστήμια, ερευνητικοί φορείς, πολυεθνικές, εταιρείες σε όλον τον πλανήτη. Είναι το διαδίκτυο. Ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας. Οι εφαρμογές της έχουν διευκολύνει σε σημαντικό βαθμό τη ζωή μας. Μία από αυτές είναι οι διαδικτυακές συνεντεύξεις. Αν μπορεί για παράδειγμα ένα Πανεπιστήμιο/ένας Οργανισμός στις Η.Π.Α. να παίρνει συνέντευξη από έναν υποψήφιο από Γερμανία ας πούμε για εκπόνηση διδακτορικής διατριβής, γιατί να μη μπορεί να το κάνει η Γ.Γ.Π.Π. για μια συνέντευξη εγχώρια, με σαφώς μικρότερες απαιτήσεις;
-Πληροφορούμαι από το διαδίκτυο ότι πολλοί συνυποψήφιοί μου, από κάθε μεριά της Ελλάδας, διαμαρτύρονται είτε καλώντας τηλεφωνικά είτε στέλνοντας email. Σε κάποιους δεν απαντήσατε, σε άλλους απαντήσατε ειρωνικά “αν δε μπορείτε μην έρχεστε”, σε άλλους είπατε ότι “θα προωθήσουμε το αίτημα” (π.χ. οι της Βόρειας Ελλάδας να εξεταστούν στη Θεσσαλονίκη) αλλά την επόμενη ημέρα τους είπατε ότι “αυτό είναι αδύνατο γιατί δεν υπάρχουν οι υποδομές για τα ψυχομετρικά”. Αδυνατώ να αντιληφθώ τι είδους εξειδικευμένες υποδομές απαιτούνται. Σε άλλους είπατε “ελάτε, έτσι κι αλλιώς σας κάνουμε rapid test”. Συγνώμη, το rapid test το θεωρείτε πανάκεια; Ασφαλώς και δεν είναι. Και τι σημαίνει το αρνητικό τεστ; Ότι δε φέρω τον ιό -σε ανιχνεύσιμη τουλάχιστον ποσότητα-, άρα εντάξει, εσείς στην Γ.Γ.Π.Π. είστε προστατευμένοι; Τι κι αν την προηγούμενη ημέρα έχω ταξιδέψει με αεροπλάνο/ΚΤΕΛ/τρένο, έχω αλλάξει μεταφορικά μέσα για να φτάσω στο κτίριο “Φάρος” και μπορεί κάπου εκεί να κόλλησα όσο κι αν πρόσεχα; Γιατί οι ασφαλείς αποστάσεις στα μέσα μεταφοράς το ξέρετε ότι ποτέ δε τηρούνται, είναι αδύνατον.
-Θα παραθέσω ένα σενάριο. Θα μιλήσω για εμένα. Μένω στην -κατακόκκινη από κρούσματα- Θεσσαλονίκη και δεν έχω μεταφορικό μέσο. Για να έρθω Αθήνα επιλέγω το αεροπλάνο, ως τον πιο σύντομο και θεωρητικά ασφαλή -ως προς τη μετάδοση του ιού- τρόπο μετακίνησης. Για να πάω στο αεροδρόμιο “Μακεδονία” παίρνω ταξί (μετακίνηση 1) και όχι λεωφορείο, γιατί δε θέλω να “σαρδελοποιηθώ” στον Ο.Α.Σ.Θ. (κι ας μη μου περισσεύουν τα χρήματα). Μπαίνω στο αεροπλάνο (μετακ. 2), προσγειώνομαι στο “Ελ. Βενιζέλος” και παίρνω ταξί για το ξενοδοχείο (μετακ. 3) (Σημ: απαιτούνται 2 διανυκτερεύσεις μιας και πρέπει να είμαι 6 το πρωί στην Λεωφόρο Κηφισίας, έως αργά το απόγευμα/βράδυ, άγνωστη η ακριβής ώρα που θα τελειώσω). Την άλλη μέρα το πρωί παίρνω πάλι ταξί για το κτίριο “Φάρος” (είναι πολύ πρωί και θέλω να είμαι σίγουρη ότι δε θα καθυστερήσω με τα Μ.Μ.Μ, που λογικά ξεκινάνε μετά τις 5:30 π.μ.) (μετακ. 4). Επίσης, θέλω να ελαχιστοποιήσω τις πιθανότητες να κολλήσω λόγω συγχρωτισμού με άλλους ανθρώπους. Φτάνω στην Γ.Γ.Π.Π., κάνω το rapid test, βγαίνω αρνητική (αν και τα rapid σε σχέση με τα μοριακά τεστ δίνουν σημαντικά υψηλότερο ποσοστό ψευδώς αρνητικών όσο και θετικών αποτελεσμάτων, άρα μπορεί και να με βγάλετε από το πουθενά θετική, να χάσω τη συνέντευξη και να πρέπει να τρέχω σε νοσοκομείο για το μοριακό τεστ, να απομονώνομαι στο ξενοδοχείο μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα, δηλ. πρόσθετες μετακινήσεις και έξοδα). Συγχρωτίζομαι με άλλους ~200 συνυποψήφιους (τους Αθηναίους τους είχατε ανά 80, εγώ για την Παρασκευή 20/11 βλέπω ότι είμαστε 199!!!) και περνώ όλη μου την ημέρα στο κτίριο. Ολοκληρώνω μια διαδικασία που κανονικά και με καλύτερο σχεδιασμό θα διαρκούσε το πολύ δύο ώρες, σε 12-14 ώρες (σε τόσες ώρες ολοκλήρωσαν τις πρώτες ημέρες οι της Αττικής, εμείς που θα είμαστε τριπλάσιοι ίσως διανυκτερεύσουμε στο κτίριο). Φεύγω πίσω προς το ξενοδοχείο πάλι με ταξί (μετακ. 5). Την άλλη μέρα ταξί και πάλι για το αεροδρόμιο (μετακ. 6), πτήση επιστροφής (μετακ. 7) και ένα τελευταίο ταξί για να επιστρέψω σπίτι μου (μετακ. 8). Συμπέρασμα: έχω ξοδέψει μια περιουσία (!!!) και έχω κάνει 8 μετακινήσεις με μέσα μεταφοράς. Η λογική, αλλά και η στατιστική επιστήμη, λένε ότι η πιθανότητα να έχω κολλήσει κάπου τον ιό – σε σχέση με το αν έμενα σπίτι μου και έκανα διαδικτυακά τη διαδικασία ή έστω αν πήγαινα για συνέντευξη στο παράρτημα της Γ.Γ.Π.Π. στη Θεσσαλονίκη- έχει αυξηθεί σημαντικά. Μετά από 5 ημέρες ανεβάζω δέκατα, εμφανίζω ξερό βήχα, ο πυρετός ανεβαίνει άνω του 39, τα συμπτώματα επιμένουν. Τηλεφωνώ στον Ε.Ο.Δ.Υ., μου λένε να πάω σε νοσοκομείο να κάνω το τεστ, όπου και βγαίνω θετική. Τα στελέχη του Ε.Ο.Δ.Υ. τώρα πρέπει να κάνουν την ιχνηλάτηση, δίνω το ιστορικό και καταλήγουν ότι κόλλησα σε μία από τις 8 (!) μετακινήσεις που έκανα για να έρθω στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη για μια συνέντευξη της Γ.Γ.Π.Π., για μια θέση εργασίας που αφορά ακριβώς αυτό, την ιχνηλάτηση! Αρρώστησα με υπαιτιότητα της Γ.Γ.Π.Π. δηλαδή. Ακούγεται τραβηγμένο το σενάριο; Ας το κάνω πιο ρεαλιστικό. Στη δική μου θέση, ας βάλουμε το σύνολο των 1.278 ατόμων από κάθε άκρη της Ελλάδας, κάποιοι μπορεί να αλλάξουν λιγότερα μεταφορικά μέσα, κάποιοι σίγουρα θα αλλάξουν περισσότερα. Στατιστικά και πάλι, θεωρείτε πιθανό να μην κολλήσει κανείς; Το χειρότερο; Οι υποψήφιοι είμαστε νέοι, όλοι κάτω των 40 αφού βάλατε το ηλικιακό όριο, οι περισσότεροι θα παραμείνουμε ασυμπτωματικοί. Θα μεταδώσουμε τον ιό όμως στους ηλικιωμένους μας γονείς -με τους οποίους μπορεί να συμβιώνουμε-, στους συντρόφους μας -κάποιος από αυτούς μπορεί να πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη ή να βρίσκεται σε ανοσοκαταστολή-, στα μικρά παιδιά μας. Ενώ όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν προβλεφθεί και αποφευχθεί, ολοκληρώνοντας απλά τις διαδικασίες μέσω διαδικτύου ή στα κατά τόπου παραρτήματα.
-Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί συνυποψήφιοί μου το έχουν ήδη κάνει ή/και θα το κάνουν το ταξίδι, δεν τους κατηγορώ, κοιτάνε το δέντρο και χάνουν το δάσος όμως. Θέλουμε όλοι να βρούμε δουλειά, επιθυμούμε διακαώς να εργαστούμε, όμως με κάθε κόστος; Όσοι είμαστε ευσυνείδητοι δε θα το κάνουμε. Εγώ δεν θα έρθω. Το ίδιο και πολλοί ακόμη. Με τις δικές σας ενέργειες δηλαδή αποκλείσατε μία μεγάλη μερίδα ικανών υποψηφίων από το να εξεταστούν ισότιμα με τους συνυποψήφιούς τους. Αν μπορούσα με κάποιο τρόπο να διακτινιστώ τότε θα άλλαζε το θέμα. Αν έρθω (όπως περιέγραψα πιο πάνω με τις 8 μετακινήσεις) θα έχω παραβιάσει όλα τα μέτρα που πολύ ορθά επέβαλλε η Κυβέρνηση για τον περιορισμό της διασποράς της νόσου. Δεν ρισκάρω να γίνω μια υγειονομική βόμβα για εμένα και τους συμπολίτες μου.
-Υπάρχουν κάποιοι συνυποψήφιοί μου που θεωρούν ότι όλο αυτό το κάνετε γιατί υπάρχει σκοπιμότητα. Έχετε ήδη προαποφασίσει ποιους θα προσλάβετε και με αυτόν τον τρόπο, ενώ φαίνεται ότι η διαδικασία είναι διαφανής, αποτρέπετε πολλούς υποψήφιους από το να την ολοκληρώσουν. Επιλέγω να μην πιστέψω τη θεωρία αυτή. Θέλω να πιστέψω ότι η διαδικασία είναι απόλυτα διαφανής και θα επιλεγούν οι πλέον κατάλληλοι για τις θέσεις, γιατί είναι θέσεις ευθύνης. Επιλέγω να πιστέψω επίσης ότι για όλα τα παραπάνω δεν είστε ενήμερος κ. Χαρδαλιά. Πώς γίνεται ο Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων να ενέκρινε τη διαδικασία αυτή; Ακόμη κι αν την ενέκρινε αρχικά, πώς γίνεται να μη ζήτησε να αντικατασταθεί στην παρούσα φάση από μια ασφαλέστερη για τη Δημόσια Υγεία διαδικασία; Με αυτόν τον τρόπο πώς εκπληρώνεται ο σκοπός του Φορέα που είναι η ορθή διαχείριση των κρίσεων; Βλέπουμε καθημερινά ότι τα μέτρα αλλάζουν, προσαρμόζονται στα επιδημιολογικά και επιστημονικά δεδομένα που είναι και αυτά ρευστά, και αυτό είναι το σωστό. Πώς γίνεται η διαδικασία των ψυχομετρικών ελέγχων και των συνεντεύξεων λοιπών να υπερβαίνει όλων των μέτρων;
-Μία εξήγηση μονάχα υπάρχει που θα φαινόταν λογική στην παρούσα φάση της υγειονομικής κρίσης που ζούμε. Όλο αυτό είναι μέρος της ψυχοτεχνικής δοκιμασίας και αποσκοπεί στο να φανεί ποιοι πράγματι είναι ευσυνείδητοι πολίτες, με αυξημένο το αίσθημα της ευθύνης και άρα κατάλληλοι για τη συγκεκριμένη εργασία: αυτοί που δεν έπεσαν στην “παγίδα” και αρνήθηκαν τα παραβούν τα μέτρα και να συμβάλλουν στην περαιτέρω διασπορά της νόσου, αυτοί που δεν πήγαν δηλαδή στη συνέντευξη γνωρίζοντας ότι αυτό επιφέρει τον αποκλεισμό τους. Το ξέρουμε όλοι πως δεν είναι αυτή η πραγματικότητα.
Επειδή δε μπορώ να συμμετάσχω σε μια παράλογη και επικίνδυνη, υπεράνω του νόμου διαδικασία που αντιτίθεται στην προάσπιση της Δημόσιας Υγείας, σας κοινοποιώ τους προβληματισμούς μου, ζητώντας αλλαγή στη διαδικασία και προσβλέποντας στην άμεση απάντησή σας.
Με εκτίμηση.
***
+ (Το μήνυμα που έστειλε σε μένα)
Αγαπητέ κ. Δημοκίδη,
το σκέφτομαι εδώ και μέρες αν έχει νόημα να γνωστοποιήσω την ιστορία ή όχι. Αποφάσισα να σας την στείλω τελικά -άσχετα αν την δημοσιεύσετε ή όχι- γιατί θέλω με τη συνείδησή μου να τα έχω καλά. Θέλω να σας ενημερώσω για μια εγκληματική ενέργεια της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, που συντελέστηκε τις προηγούμενες ημέρες. Εν μέσω αυτής της φάσης της πανδημίας, με τρελή έξαρση του 2ου κύματος και μετρώντας μέχρι και χτες 1.714 νεκρούς συνολικά και με 549 διασωληνωμένους αυτήν την στιγμή, με τα νοσοκομεία μας να έχουν γονατίσει και ειδικά εδώ στην Βόρεια Ελλάδα που πληρώνουμε το μεγαλύτερο τίμημα. Αν το έκανε κάποιος άλλος θα μπορούσα κάπως να το δικαιολογήσω, αλλά η ίδια η Γ.Γ.Π.Π.; Που υποτίθεται διαχειρίζεται τις κρίσεις; Που υποτίθεται σε αυτήν βασιζόμαστε για την ενημέρωση γύρω από τα μέτρα προστασίας σχετικά με την τεράστια υγειονομική κρίση που ζούμε; Που αυτή μας τονίζει ξανά και ξανά, με στόμφο και δραματικότητα τη σημασία του “Μένουμε σπίτι”;
Για να μην πλατειάσω, σας επισυνάπτω το email που έστειλα τη Δευτέρα 16/11 το πρωί στον Υφυπουργό κ. Χαρδαλιά και όλη τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, το οποίο και παραμένει αναπάντητο (καθ’ότι είμαι ευγενικός και υπομονετικός άνθρωπος έστειλα και μια ευγενική υπενθύμιση την Πέμπτη 19/11, χωρίς αποτέλεσμα και αυτή), στο οποίο περιγράφεται η φαρσοκωμωδία αυτή. Παρακαλώ διαβάστε το.
Και αφού το διαβάσατε, να παραδεχτώ εδώ ότι άργησα. Το κακό έγινε. Αρχικά περίμενα να βγάλουν το πρόγραμμα συνεντεύξεων για την Περιφέρεια στην οποία ανήκω, για να μη μιλήσω αυθαίρετα. Αυτό αναρτήθηκε για τις περισσότερες Περιφέρειες εκτός Αττικής την Κυριακή 15/11 (λανθασμένο τελικά αφού είχαν ξεχάσει να βάλουν μία ολόκληρη Περιφέρεια και για αυτό έβγαλαν ορθή επανάληψη την επόμενη ημέρα με σχεδόν πλήρη αναδιαμόρφωση του προγράμματος). [Εδώ συγκεντρωμένα όλα τα σχετικά με την εν λόγω προκήρυξη https://www.civilprotection.gr/el/prokiryxi-diagonismoy-gia-proslipsi-192-atomon-sti-ggpp-me-shesi-ergasias-idiotikoy-dikaioy]. Την Κυριακή εκείνη είχαμε 1.106 νεκρούς και 392 διασωληνωμένους. Έστειλα το email μία ημέρα μετά, όμως προβληματίστηκα, ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι δε θα μου απαντήσουν, και για αυτό σκέφτηκα να γνωστοποιήσω την κατάσταση και σε ένα άτομο του οποίου ο λόγος φαντάστηκα ότι θα είχε βαρύτητα.
Επικοινώνησα λοιπόν με τον κ. Μόσιαλο την Τρίτη 17/11, θα μου πείτε γιατί τον έμπλεξα, δεν είναι πολιτικός. Είναι όμως σοβαρός επιστήμονας. Θεώρησα χρέος μου να τον ενημερώσω μήπως και το σταματούσε, 800 λιγότερα άτομα που θα μετακινούνταν θα ήταν μια νίκη, θα ήταν 800 περιπτώσεις λιγότερες από αυτές που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην περαιτέρω διασπορά της νόσου. Ο κ. Μόσιαλος -προς τιμήν του- μου απάντησε αμέσως, χωρίς ωστόσο να παίρνει θέση, και αναφέροντας ότι θα ενημερώσει τους αρμόδιους και ελπίζει να ανταποκριθούν, θα ρωτήσει και για τις διευθετήσεις που μπορούν να γίνουν και θα επανέλθει αν έχει απάντηση. Δεν επανήλθε, τον “ενόχλησα” ξανά μετά από δύο μέρες αλλά δεν αποκρίθηκε.
Μετά από αυτό σκέφτηκα να ενημερώσω τον κ. Τσιόδρα, να ενημερωθεί μέσω αυτού η επιτροπή των λοιμωξιολόγων, αν δουν διάφορες νέες εστίες και τα νούμερα τις επόμενες εβδομάδες να ανεβαίνουν σε διάφορα μέρη που μέχρι πρότινος άντεχαν να γνωρίζουν ένα μέρος των αιτίων. Δεν το έκανα τελικά. Σκέφτηκα να ενημερώσω τον Υπουργό Υγείας και τον Πρωθυπουργό -εδώ μπορείτε να γελάσετε όλοι ελεύθερα! Μετά συνειδητοποίησα πόσο αιθεροβάμων είμαι και ότι δε θα άλλαζε κάτι, αυτά όλα γίνονται με τις ευλογίες τους. Με τις ευλογίες τους άλλωστε δεν άφησαν ανεξέλεγκτο τον κόσμο να γιορτάσει την 26η Οκτωβρίου, ενώ η επιδημιολογική εικόνα της Θεσσαλονίκης είχε ήδη χειροτερεύσει κατά πολύ; Με τις ευλογίες τους οι ιερείς δεν εξαιρούνταν από τη χρήση μάσκας, ενώ επιτρέπονταν εναγκαλισμοί μεταξύ τους και ασπασμοί των εικόνων (αφού πρώτα το συγχρωτισμένο πλήθος έβγαζε τη μασκούλα του γιατί αν δεν υπάρξει άμεση επαφή με την αγιογραφία δεν είσαι αρκετά πιστός); Με τις ευλογίες τους δεν κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο ακόμη και σήμερα;
Σκέφτηκα να το βγάλω στα Μέσα, αλλά ποιον να εμπιστευτώ; Ποιον δημοσιογράφο, ποιο κανάλι; (κάποιοι συνυποψήφιοι είπαν ότι το προσπάθησαν, αλλά είδατε εσείς πουθενά να παίζει αυτό το θέμα;) Και μετά σκέφτηκα εσάς, που σας εκτιμώ και έχω δει κατά καιρούς στη στήλη σας πολλές “καταγγελίες” αναγνωστών. Θέλω απλά να βγει προς τα έξω η ιστορία. (Κοντεύω τα 40, κι έχουν υπάρξει άπειρες φορές που δε μίλησα. Νομίζω ήρθε η ώρα για να αλλάξει αυτό.)
Το συμπέρασμα από αυτήν την ιστορία; Αν περιμένουμε να βελτιωθεί η κατάσταση, μόνο κατά τύχη θα συμβεί αυτό. Έχοντας τα συγκεκριμένα στελέχη και τους συγκεκριμένους υπαλλήλους σε θέσεις ευθύνης στην Γ.Γ.Π.Π., παντελώς ανίκανους να αντιληφθούν την κρισιμότητα της κατάστασης και να κάνουν σωστό σχεδιασμό και επιδεικνύοντας εγκληματική ανευθυνότητα. Έχοντας και τους συγκεκριμένους υποψήφιους που θα στελεχώσουν την συγκεκριμένη υπηρεσία για 8 μήνες, οι οποίοι αψήφησαν όλα τα μέτρα και έβαλαν το προσωπικό τους όφελος πάνω από τη Δημόσια Υγεία. Περιμένουμε μετά από όλα τα παραπάνω να γίνει σωστή “ιχνηλάτηση και παρακολούθηση των διαδικασιών απομόνωσης και ελέγχου των ασθενών κορωνοϊού COVID-19 και των στενών επαφών τους, καθώς και τη συνδρομή στην αντιμετώπιση κάθε είδους σχετικής, υγειονομικής ή άλλης απειλής”; Γίνεται εγώ ως πολίτης να τους εμπιστευθώ; Έχει αντιληφθεί η κυβέρνηση ότι οι χώρες που τα έχουν καταφέρει δεν έκαναν μαγικά, απλά προέβλεψαν -λέξη άγνωστη στην Ελλάδα-, σχεδίασαν σωστά, επανασχεδίασαν όπου χρειάστηκε, τα μέτρα τηρήθηκαν από ΟΛΟΥΣ απαρέγκλιτα και το βασικότερο: έκαναν τρομερή δουλειά στην ιχνηλάτηση, ακολουθώντας πιστά πρωτόκολλα, χωρίς να αποκλίνουν από αυτά και αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητες της τεχνολογίας;
Το λυπηρότερο όλων είναι ότι με τις ενέργειές τους κανείς από την Κυβέρνηση δε φαίνεται να σέβεται ούτε στο ελάχιστο τον αγώνα του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Αν τον σέβονταν, εκτός του ότι δε θα είχαμε όλες τις τραγικές παραλείψεις και καθυστερήσεις των τελευταίων μηνών, δε θα οδηγούσαν με τις πράξεις της Γ.Γ.Π.Π. στην περαιτέρω διασπορά της νόσου, και η προκήρυξη αυτή όχι μόνο θα είχε σχεδιαστεί από την περασμένη άνοιξη, αλλά και θα είχε διεκπεραιωθεί στην παρούσα φάση εντελώς διαφορετικά.
Με εκτίμηση,
Μία βιολόγος
