Άρης Δημοκίδης
Τους τελευταίους τέσσερις μήνες ζούσα σ’ ένα απομονωμένο εξοχικό στη Χαλκιδική και δούλευα από εκεί. Μέσα σε μια νύχτα όλα άλλαξαν και, αποδεχόμενος την πρόσκληση της dianeosis, βρέθηκα απ’ την απομόνωση και την ησυχία στο πιο πολυπληθές, κοσμοπολίτικο συνέδριο της χώρας. Κι από εκεί που εκτός του φίλου και των γατιών μας έβλεπα μόνο τον κρεοπώλη και την ταμία του σούπερ μάρκετ, τώρα ήμουν ανάμεσα στον Παυλόπουλο, τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη, τον Μπαρόζο, τους γνωστότερους μεγαλοδημοσιογράφους και εκατοντάδες αστυνομικούς.
Όταν ήμουν παιδί, θα πέθαινα να δω τόσους διάσημους μαζεμένους. Τώρα, αντικοινωνικός πια, προσπαθούσα να περάσω απαρατήρητος και φοβόμουν ότι όλο και κάποιος που είχα κράξει με άρθρα μου θα ‘ρχόταν να μου ζητήσει τα ρέστα. Σαν απατεώνας, που είχε καταφέρει με ατιμία να εισχωρήσει στον κλειστό κύκλο της κοστουμαρισμένης ελίτ ντυμένος με τα καθημερινά του χάλια ρούχα, είχα μηδέν γνώσεις επιχειρηματικού σαβουάρ βιβρ.
Μερικές μέρες ήταν αρκετές για να καταλάβω πως κανείς δε νοιαζόταν αν έμοιαζα με ψάρι έξω απ’ το νερό, και σ’ αυτό βοήθησε πολύ ότι συνάντησα -κι έκανα παρέα με- κι άλλους σαν κι εμένα.
Να μερικά απ’ τα πράγματα που μου έμειναν
*Πρώτη φορά Δελφοί. Τι ωραίο μέρος! Η θέα, τα μαγαζάκια, τα ηλεκτρικά πατίνια με τα οποία μετακινούνταν οι περισσότεροι, το φαγητό… (Επίσης, ωραίο μέρος για άσκηση. Για να πάω απ’ το ξενοδοχείο που έμενα μέχρι το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πολιτισμού μού έβγαινε η γλώσσα, αλλά δεν έπαιρνα το λεωφορειάκι, ώστε να καίω τις παρασπονδίες που έκανα τρώγοντας κρέατα και πίτες που είναι οι ντόπιες σπεσιαλιτέ.)
* Συνεδριακός οργασμός. Είχε τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα που δεν ήξερες τι να πρωτοδιαλέξεις. “Αν είσαι στους Δελφούς λες ότι σώθηκε η χώρα. Το θέμα είναι τι γίνεται όταν φτάνεις στην Αθήνα” διάβασα στο τούιτερ της Λίνας Παπαδάκη και συμφώνησα απόλυτα. Τα λένε όλοι τόσο καλά, ακούς τόσες καινοτόμες ιδέες και λύσεις, όμως ξέρεις πως δεν πρόκειται να προχωρήσουν αν δεν υπάρξει ισχυρή πολιτική βούληση.
Αυτό που κατάλαβα όμως είναι πως η επιδραστικότητα των Δελφών είναι πιο έμμεση αλλά ισχυρή. Θέτει τα ζητήματα, βάζει την ατζέντα.
*Όποιος σκέφτηκε να βάλει τον πίνακα ΚΗΔΕΙΑ στο δωμάτιο για τους δημοσιογράφους είχε πραγματικά έξυπνο χιούμορ.
* Θέλω να περιγράψω τι έκανα στην πρώτη ομιλία που έπεσα φτάνοντας στο φόρουμ. Ανοίγω που λέτε την πόρτα, βλέπω πολλούς όρθιους, χώνομαι, και βλέπω στο πόντιουμ τον ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλο να μιλάει για την τεχνολογία (εναντίον της τεχνολογίας για να είμαι ακριβής). Εντός δευτερολέπτου, κάνω μεταβολή, ανοίγω την πόρτα και ξαναβγαίνω έξω.
Μπορείτε να με φανταστείτε σαν τον παππού Σίμπσον που πηγαίνει στο στριπτιτζάδικο και ξαφνικά βλέπει τον εγγονό του στην υποδοχή:
Burlesque GIF – Find & Share on GIPHY
Discover & share this Burlesque GIF with everyone you know. GIPHY is how you search, share, discover, and create GIFs.
*Κάποιοι ντόπιοι ήταν έξαλλοι με τους κλειστούς δρόμους και τα μέτρα ασφαλείας. Κάθε τόσο άκουγα κάποιον, μεγάλης ηλικίας συνήθως, να λέει: «Να φύγουν, δε τους θέλουμε εδώ!». Οι νεότεροι ήταν πιο υπομονετικοί: «Δες εκείνο είναι το αμάξι του Φλαμπουράρη!» έλεγαν και έβγαζαν στα κρυφά φωτογραφίες. «Μαλάκα, κοίτα η Όλγα Κεφαλογιάννη, θα πάω να της την πέσω!».
*Από τον Νίκο Κοτζιά και τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο μέχρι την Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, κι απ’ τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη μέχρι τον Γερούν Ντάισελμπλουμ, σχεδόν σε κάθε βήμα έβλεπες ανθρώπους που έβγαζαν ειδήσεις. Σε κάποια στιγμή θεώρησα ότι πέρασα δίπλα απ’ τον Βαρουφάκη – και πλέον μου φάνηκε λογικό. Το είπα στον Θοδωρή Γεωργακόπουλο και μου απάντησε ότι θα του έκανε *τεράστια* εντύπωση να είχε εμφανιστεί ο Βαρουφάκης στους Δελφούς.
Τελικά όταν τον ξαναείδα συνειδητοποίησα απ’ το καρτελάκι του ότι ήταν ένας σερβιτόρος-σωσίας του. Σκέφτηκα πως είχα ικανό τον Βαρουφάκη να έχει μεταμφιεστεί σε σερβιτόρο και να αποκαλυφθεί ξαφνικά κάνοντας ένα σούπερ μελοδραματικό δρώμενο την ώρα της ομιλίας του Ντάισελμπλουμ…
diaNEOsis on Twitter
Μόλις ξεκίνησε η συζήτηση της διαΝΕΟσις για “silver economy” στο πλαίσιο του #delphi_forum . Τοποθετούνται @IYtountas @ptinios @AristosD @sofiagk . Συντονίζει ο @tgeorgakopoulos
*Τι είναι λοιπόν η Silver Economy; Tο πάνελ της Dianeosis παρουσίασε τη νέα έρευνά της (περισσότερα σύντομα). Ο αινιγματικός τίτλος αναφέρεται στην ευκαιρία που έχει η Ελλάδα να αξιοποιήσει τον τουρισμό της τρίτης ηλικίας ή ακόμα και τους εύπορους ξένους συνταξιούχους που θα μπορούσαν να ζήσουν τα χρυσά τους χρόνια κάτω απ’ τον ήλιο μας. Όμως ούτε υποδομές έχουμε, ούτε πακέτα σε συνεργασία με tour operators, ουτε τα ξενοδοχεία μας έχουν ειδικές υπηρεσίες για όσους αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, ούτε αξιοποιούμε όσο θα μπορούσαμε τις εκατοντάδες ιαματικές πηγές της χώρας. Η έρευνα κάνει συγκεκριμένες προτάσεις και θα συζητηθεί πολύ όταν κυκλοφορήσει. (Μακάρι να τη διαβάσουν οι αρμόδιοι).
*Η Σοφία Γκιούσου της Airbnb. Μίλησε στο πάνελ για την ‘Silver Economy’ και και είπε δύο πράγματα που μ’ άρεσαν πολύ:
1. Η τρίτη ηλικία στην Ελλάδα έχει αρχίσει να φιλοξενεί ανθρώπους στο σπίτι της μέσω Airbnb, κι όχι μόνο συνομήλικούς της, αλλά και νέους. Η μητέρα της, μας είπε, κάποια Χριστούγεννα που θα ήταν μόνη της αποφάσισε να γίνει host ενός ζευγαριού από την Κόστα Ρίκα. «Μαμά, γιατί ανέλαβες τέτοιο πράγμα χριστουγεννιάτικα;» τη ρώτησε η Σοφία. «Μα εγώ σκοπεύω να στολίσω. Ποιος θα τα δει; Ποιος θα τα χαρεί; Θα φτιάξω και χριστουγεννιάτικα κουλουράκια. Ποιος θα τα φάει;» Πέρασε απίθανα.
2. Η Airbnb έχει ξεκινήσει ένα πρόγραμμα, προς το παρόν μόνο στις ΗΠΑ αλλά θα εξαπλωθεί σύντομα, μέσω του οποίου ζητά απ’ τα μέλη της να ανοίξουν τα σπίτια τους -αυτή τη φορά χωρίς οικονομικό όφελος- για να φιλοξενήσουν από 4 ως 14 μέρες ανθρώπους που βρίσκονται στην πόλη για να κάνουν ιατρικές θεραπείες.
Ας πούμε, έρχεται κάποιος στην πρωτεύουσα από ένα χωριό για να κάνει χημειοθεραπείες: Μπορείς να τον φιλοξενήσεις για τις μέρες που διαρκεί η θεραπεία ή/και η ανάπαυλα απ’ αυτήν. Εννοείται δεν βγάζεις λεφτά (ούτε η Airbnb) απ’ αυτό, και η πράξη είναι τουλάχιστον συγκινητική.
*Πράγματα που άκουσα ή κρυφάκουσα (αλλά δεν θα πω από ποιους):
«Πόσο ψηλός είναι ο Κώστας Μπακογιάννης!» ειπώθηκε καθώς έβγαινε ο κόσμος απ’ την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη, κι ο ίδιος ξεχώριζε από ένα χιλιόμετρο μακριά, σα να τους περνούσε όλους δυο κεφάλια. «Και τι γκόμενος!» / Ήταν και η Μαρέβα Γκραμπόφσκι σε ένα πάνελ με τον εικαστικό Poka Yio, και οι δυο τους μιλούσαν για κάποιο λόγο στα αγγλικά και όχι και πολύ πετυχημένα – πράγμα που ειδικά για τη Μαρέβα θεωρήθηκε δυσάρεστη έκπληξη. / Μου είπε κάποιος που τον ήξερε καλά ότι ο Θέμος Αναστασιάδης ήταν κατά βάθος αγοραφοβικός, ντροπαλός και *καθόλου* χοντρόπετσος. Γι’ αυτό άραγε έπεσε πολύ ψυχολογικά και σωματικά μετά την ‘απαξίωση’ του. / Ο Γιάννης Στουρνάρας ήταν πολύ ενοχλημένος και πικραμένος με την υπόθεση Πολάκη, κι όταν ένας φίλος μου, καλός δημοσιογράφος, τον πλησίασε για συνέντευξη εκείνος αρνήθηκε ευγενικά αλλά κάθετα. / Κάποιες ομιλίες γίνονταν στο Leto Hall, το οποίο από μέσα μου το έλεγα Λίτο Χολ, απ’ τον Τζάρεντ Λίτο, μέχρι που άκουσα την Νίκη Λυμπεράκη, με την οποία κάναμε καλή παρέα να το λέει *Λητώ*. «Μη στεναχωριέσαι» μου είπε, «κι εγώ Λίτο το έλεγα μέχρι που μου είπαν “Δεν είναι του Jared Leto καλέ”». / Όλοι (εκτός από μένα απ’ ό,τι φαίνεται) μαζεύονταν τα βράδια στα Astra και διασκέδαζαν τρελά, ακόμα κι αν κάποιοι βρήκαν τα τραγούδια περίεργα ή/και άγνωστα. Άκουσα πως ο βουλευτής της ΝΔ Νότης Μηταράκης υποδεχόταν τους καλεσμένους στην πόρτα επειδή είναι το μαγαζί της μητέρας του / Μου είπαν ότι όσο ‘ξινός’ ή σαρκαστικός βγαίνει ο Γιάννης Πρετεντέρης στην τηλεόραση, άλλο τόσο ευγενικός είναι στην πραγματικότητα. / Μετά το τέλος της ομιλίας του ΓΑΠ, έτρεξε να τον χαιρετήσει με χειραψία ο Κατρούγκαλος… / Άχρηστη πληροφορία (αγγίζει τα όρια του TMI): o ΓΑΠ ήταν μάλλον συναχωμένος και παιδευόταν μέχρι που κάποιος απ’ την πρώτη σειρά σηκώθηκε και του έδωσε χαρτομάντηλα να σκουπιστεί. “That’s my brother Andreas” είπε “Thank you brother Andreas”. / Αν βγει η ΝΔ, σύμφωνα με κάποιον, θα βάλει τον Βλαστάρη επικεφαλής στην ΕΡΤ… / Κι ένα τελευταίο κοσμικό/lifestyle πράγμα: Πόσο (ακόμα πιο) όμοφες είναι από κοντά η Εύα Καϊλή και η Μαρία Σαράφογλου! /
Theodore Goumas on Twitter
Αρβελέρ. 92 ετών και πάντοτε απολαυστική. Να χαίρεσαι να την ακούς. Στο #delphi_forum μίλησε για ανθρωπιά. Είναι το μόνο είπε, χαρακτηριστικό του ανθρώπου που δεν σκοτώνει.
*Η πιο συγκινητική και ενδιαφέρουσα συζήτηση ήταν αυτή μιας κυρίας που λέγεται Γιοβάννα Καμπούρη Monnas, υπεύθυνης μιας κοινότητας κοντά στο Γαλαξίδι, στην οποία μένουν μόνιμα μαζί ΑμεΑ, συνοδοί τους και εθελοντές. Στα πρώτα χρόνια, πριν δυομιση δεκαετίες, οι ντόπιοι είχαν ξινίσει: «Ε όχι και να έρθουν τα ΑμεΑ, θα δημιουργούν προβλήματα, θα χαλάσουν τον τουρισμό» πίστευαν. Οι δημιουργοί της περιγράφουν την Εστία ως εξής: «Είμαστε η μοναδική κοινότητα στην Ελλάδα όπου τα άτομα με ειδικές ανάγκες ζουν, εργάζονται και περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους μαζί με τους ανθρώπους που τους φροντίζουν, σε μια σχέση αμοιβαίου εμπλουτισμού.» Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Περισσότερα εδώ.
*Άσχετο αλλά μου άρεσε που σχεδόν όλα τα παγκάκια των Δελφών ήταν στο στυλ του Τζάκσον Πόλοκ
*Κατά σύμπτωση το βράδυ του Σαββάτου, συζητήθηκε σε μια παρέα πόσο σπουδαίος είναι ο φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης και πώς οι φωτορεπόρτερ έβαζαν πραγματικά σε κίνδυνο τη ζωή τους, σε αντίθεση με μερικούς μερικούς.
Γυρνώντας σπίτι έμαθα ότι πέθανε.
ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ on Twitter
Μερικές απ’ τις αντιδράσεις και τους αποχαιρετισμούς… >>>> https://t.co/uemz06Z3FN
Το επόμενο πρωί όλοι μιλούσαν γι’ αυτό. Στη δε έναρξη της πολύ ενδιαφέρουσας ομιλίας του Στάυρου Θεοδωράκη, προβλήθηκε ένα βίντεο αφιερωμένο στον Μπεχράκη. Συγκίνηση και δέος.
*Έκανα νέες φιλίες:
*Το πρώτο βράδυ -Τσικνοπέμπτη- που ήμουν μόνος, προσπάθησα να αποφύγω τα κυριλέ μέρη με κοστουμαρισμένους για φαγητό, για να μη μοιάζω σα τη μύγα μες το γάλα. Βρήκα μια μισοάδεια ταβέρνα σε κάτι σκαλάκια που λέγεται Σκαλάκια, και με περιποιήθηκε μια κυρία τόσο καλή, σα να ήταν η μαμά μου.
*Το δεύτερο βράδυ που μας έβγαλαν στο καλό εστιατόριο Επίκουρος μου συνέβη το εξής αστείο. Πήγα πέντε λεπτά νωρίτερα για να μην αργήσω και γίνω ρεζίλι, και δεν ήταν σχεδόν κανένας. Η υπεύθυνη της πρόκλησης μου λέει, «Είναι όλοι στην ομιλία του Τσίπρα ακόμα, ελάτε όμως, καθίστε με τα άλλα δύο άτομα που έχουν έρθει. Έχετε γνωριστεί; Ελάτε να σας γνωρίσω» και μου δείχνει ένα τραπέζι στην άκρη. Εκεί βλέπω έναν μεγαλοδημοσιογράφο που έχω κράξει πολλές φορές, κι έναν μιντιάνθρωπο τέρμα ομοφοβικό.
«Μισό λεπτό», την σταματάω, «επειδή ξέχασα κάτι στο ξενοδοχείο, μήπως, αφού δεν ήρθαν όλοι, προλαβαίνω να πάω να το πάρω;» Βγήκα, κάθισα στο ψιλόβροχο για λίγη ώρα, μέχρι που σιγουρεύτηκα πως συμπαθητικοί γνωστοί μου είχαν μπει στον Επίκουρο και προσκολλήθηκα στον Νικολαΐδη και τον Χονδρόγιαννο.
*Το τρίτο βράδυ, πάλι στον Επίκουρο, ήμουν πάλι με τέλεια, ψιλοunderground δημοσιογραφική παρέα, τη Βασιλική Σιούτη (ένα απ’ τα πρόσωπα που θαύμαζα από μακριά και είχα την ευκαιρία να γνωρίσω εδώ), τον Γιάννη Πανταζόπουλο της LIFO, τον Χονδρόγιαννο, τη Νεφέλη Λυγερού, τον Δημήτρη Μπουνια κ.α.
diaNEOsis on Twitter
Μια συζήτηση για τις μεγάλες, μακροπρόθεσμες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα. Συμμετέχουν οι Κώστας Καρτάλης, Στράτος Φαναράς, Μαρίλη Μέξη, Πάνος Τσακλόγλου, @Pierrakakis. Συντονίζουν οι @gntsounos και @ckoutras.
*Η υπογεννητικότητα και η ταυτότητα συζητήθηκαν στο πάνελ της Dianeosis για τις (άλλες) υπαρξιακές κρίσεις της Ελλάδας. Βρήκα ενδιαφέρον ότι η υπογεννητικότητα στην πραγματικότητα δεν σχετίζεται τόσο με την οικονομία, αλλά με την έλλειψη οράματος. (Τη μεγαλύτερη υπογεννητικότητα, αν σημείωσα καλά τα λόγια του Κυριάκου Πιερρακάκη, είχαμε το 1999, και θυμόμαστε όλοι τι λεφτά έπαιζαν τότε.)
*Ο, μάλλον αδικημένος, ΓΑΠ έκανε μια ενδιαφέρουσα ανακεφαλαίωση της ελληνικής κρίσης κατηγορώντας τους Ευρωπαίους για το ότι άφησαν την Ελλάδα ξεκρέμαστη για πολλούς μήνες αντί να στείλουν άμεσα ένα μήνυμα στις αγορές. Είπε πως Αμερικανοί του έλεγαν ότι «αν συνέβαινε σε μια Πολιτεία μας, πρώτα θα τη σώζαμε εντός 3 ημερών, και μετά θα βρίσκαμε τους υπεύθυνους και θα τους κουνούσαμε το δάχτυλο. Η Ευρώπη έκανε το αντίστροφο, πρώτα θέλησε να τιμωρήσει τους “τεμπέληδες” Έλληνες, και πολλά χρόνια μετά, χάρη στον Ντράγκι αποφάσισε να βοηθήσει πραγματικά.»
*Σε όποιο πάνελ υπήρχαν πολλοί πολιτικοί (εν ενεργεία) η φάση ήταν συνήθως απογοητευτική. Ήταν σα να έβλεπες μια ελαφρώς πιο πολιτισμένη προεκλογική, τηλεοπτική συζήτηση, συνέχεια εκτός θέματος, συνέχεια με μπηχτές για τους αντιπάλους. Αντιθέτως, όταν στα πάνελ υπήρχαν τεχνοκράτες ή πρώην πολιτικοί (Τάσος Γιαννίτσης, Στέφανος Μάνος, Άννα Διαμαντοπούλου κ.α.) όλοι έμεναν στο θέμα.
*Πολύ συζητήθηκε το θέμα του λαϊκισμού. Όχι με τον αναμενόμενο ελιτισμό – δεν κατακεραυνώθηκαν οι πολίτες που ψηφίζουν λαϊκιστές σε όλο τον πλανήτη, αλλά επιχειρήθηκε να ψυχολογηθούν – και υπήρξε και μπόλικη αυτοκριτική. Στην ενδιαφέρουσα εκδήλωση του ΔΙΚΤΥΟΥ για το μέλλον της φιλελεύθερης δημοκρατίας ο καθηγητής Αριστείδης Χατζής και ο Steven Erlanger των New York Times υπήρξαν πολύ αυστηροί με την τακτική των φιλελευθέρων κι έκαναν ουσιώδη κριτική. Ο δε Στάθης Καλύβας αργότερα που συνομίλησε με τον Πάσχο Μανδραβέλη ανέλυσε εξαιρετικά τους λόγους που ο κόσμος στρέφεται στους λαϊκιστές, και έδωσε ιδέες για το πώς θα μπορούσε αυτό να σταματήσει.
*Για κάποιον που αγαπά τις ταμπέλες όπως εγώ, οι Δελφοί ήταν παράδεισος. Να λίγα παραδείγματα:
*Μετάνιωσα τρομερά που δεν πήρα χαμπάρι ότι ήταν εδώ ο αγαπημένος μου whistleblower της υπόθεσης με την Cambridge Analytica και το Facebook, ο Chris Wylie, και θεωρώ μεγάλη επιτυχία το ότι το Φόρουμ τον έπεισε να έρθει.
*ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Όσο φοβισμένος και ανόρεχτος ήρθα, τόσο ενθουσιασμένος και γεμάτος ιδεές φεύγω. Θα ερχόμουν και του χρόνου αν με ξανακαλούσαν – πράγμα που μάλλον μοιάζει απίθανο πια… 😉
