Ένας την αποκάλεσε μουγκρίζοντας «μαύρη γαζέλα», μια παρέα αγοριών την κοιτούσε επίμονα κάνοντας σεξιστικά σχόλια…

«Κάθε επιβάτης, κάθε φορά, είναι κι ένα διαφορετικό λεωφορείο». – Λεωφορείο, Γιώργος Σκαμπαρδώνης.

To μοναδικό μέσο μεταφοράς της πόλης ως επιβαλλόμενο μονοπώλιο που ορίζει την καθημερινότητα και το πρόγραμμά μας είναι γεμάτο από καθημερινές γλυκόπικρες στιγμές πολύωρης ταλαιπωρίας και κωμικοτραγικές σκηνές που προκαλούν τα όρια της ανθρώπινης αντοχής μας.

*Επιβιβάστηκε στη γραμμή 2Κ αγέρωχη τραβώντας τα αντρικά βλέμματα. Ένας την αποκάλεσε μουγκρίζοντας «μαύρη γαζέλα», μια παρέα αγοριών την κοιτούσε επίμονα κάνοντας σεξιστικά σχόλια. Εκείνη όρθια, όταν άδειασε μια θέση έκανε νόημα στην κοπέλα μπροστά της να καθίσει και σε μια απότομη στάση βοήθησε μια κυρία να μαζέψει τα πράγματα που της έπεσαν. Ευγενική και άκαμπτη αδιαφορώντας για τα βλέμματα σε όλη τη διαδρομή έψαχνε διέξοδο στη θέα από το παράθυρο.

*Στο ασφυκτικό γεμάτο λεωφορείο της γραμμής 14Α στριμώχνονταν κοντά στην πόρτα ένα τσούρμο από τοξικομανείς, παραπατούσαν, έπεφταν πάνω σε επιβάτες που τους έσπρωχναν με απέχθεια, άλλοτε μιλούσαν υπερβολικά δυνατά και άλλοτε ζητούσαν ελεημοσύνη.

* Χάζευε τις στολισμένες βιτρίνες των καταστημάτων και δεν σταματούσε να τραγουδάει. Τόσο, που η κοπέλα στα πίσω καθίσματα έβγαλε τα ακουστικά της και τον κοίταξε περίεργα. Οι κυρίες που κάθονταν στις μπροστινές θέσεις γύρισαν και του χαμογέλασαν. Ο οδηγός της γραμμής 5 σχολίασε πως έχουμε ζωντανό ραδιόφωνο. Ο μικρός ήταν γύρω στα 5 και φρόντισε να τραγουδήσει όλα τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που γνώριζε. Άλλοι έβαζαν τα γέλια, άλλοι χαμογελούσαν ασυναίσθητα, άλλοι μούτρωναν που έσπαγε η γκρίζα συμφωνημένη σιωπή των λεωφορείων και άλλοι έβγαζαν τα ακουστικά. «Τρίγωνα, κάλαντα σκόρπισαν παντού, κάθε σπίτι μια φωλιά του μικρού Χριστού».

*Ήταν Παρασκευή βραδάκι και μια παρέα εφήβων ανέβηκε στη γραμμή 39.  Στις πίσω θέσεις συνάντησαν το κ. Αλέξανδρο που δεν παρέλειψε να τους συστηθεί, να τους μιλήσει για την αντρική φιλιά, για τις γυναίκες, για την Ελλάδα. Στην αρχή γελούσαν και κορόιδευαν, μετά ησύχασαν και γούρλωσαν τα μάτια.

*Στη γραμμή 31, μεσημεράκι Τρίτης, μια κυρία τα έβαλε με τον ΟΑΣΘ. Παραπονιόταν για τα καθυστερημένα δρομολόγια, τις ελλιπείς γραμμές, τους αγενείς οδηγούς, την εγκληματικότητα εντός των αστικών λεωφορείων. Ο οδηγός άνοιξε την ενδοεπικοινωνία, πνιγερά γέλια ακούγονταν από τις άλλες γραμμές των αστικών.

*Πιστεύετε ότι ο ΟΑΣΘ άλλαξε πρόσωπο;

*Τελικά ο ρατσισμός διαλύεται με μερικά δώρα και μια καθυστερημένη συγγνώμη;