Επάγγελμα μοντέλο. Η περίπτωση της Κάτιας Δέδε

Στα “Επαγγέλματα” θα γνωρίζουμε ανθρώπους που θα μας μιλούν για την ιδιότητά τους, τα χόμπι τους, την καθημερινότητα αλλά και τα όνειρά τους. Αναγνωρίσιμοι ή μη που μας κεντρίζουν με τον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης τους. Σαν εκείνους τους ανθρώπους που γνωρίζεις τυχαία και θέλεις να μάθεις τα πάντα για τη ζωή τους. 

Η Κάτια Δέδε, ένα από τα πιο γνωστά μοντέλα της χώρας, μάς ξεκαθαρίζει τους μύθους και τις αλήθειες γύρω από το επάγγελμα του μόντελινγκ. Απλή, άκρως γοητευτική, αυθόρμητη και με χιούμορ, είναι ένα υπέροχο αστικό κορίτσι που ζει έντονα την κάθε στιγμή και ανακαλύπτει κάθε γωνιά της πόλης της απαθανατίζοντάς τη μέσα από τη φωτογραφική της κάμερα. Η φωτογραφία, άλλωστε, για εκείνη αποτέλεσε μια φυσική εξέλιξη μέσα από την εμπειρία της από το μόντελινγκ.

«Δεν αρκεί η ομορφιά προκειμένου να διαπρέψει κανείς στα επαγγελματικά, και όχι μόνο» λέει η ίδια. «Είναι απολύτως απαραίτητο να έχεις καλλιεργημένο μυαλό, αντίληψη, παιδεία, συνέπεια. Η ευγένεια και η μόρφωση είναι το απόλυτο υπερόπλο, η ομορφιά έρχεται παρεμπιπτόντως, χαρίζει ευκαιρίες μεν αλλά ενδεχομένως πολύ επιφανειακές, και εκεί καλείσαι να αποδείξεις πως υπάρχουν κι άλλες ποιότητες».

– Πώς ορίζεις το επάγγελμα του μοντέλου και πώς συνήθως ορίζεται από το ευρύ κοινό; 

Το μόντελινγκ είναι μία κανονική και πολύ σοβαρή δουλειά όσο κι αν το ευρύ κοινό πιστεύει το αντίθετο. Για να θεωρείσαι επαγγελματίας χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά με τον εαυτό σου, όχι μόνο στο να τηρείς τις προδιαγραφές στο εμφανισιακό κομμάτι αλλά και στο ψυχολογικό. Να μπορείς, δηλαδή, να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και να μη παίρνεις προσωπικά την απόρριψη και τη σκληρή κριτική. Να έχεις αντίληψη, να καταλαβαίνεις τι σου ζητάει ο φωτογράφος και ο πελάτης και να σέβεσαι τη δουλειά όλης της ομάδας με την οποία συνεργάζεσαι. Να είσαι συνεπής, πειθαρχημένος, με ηθική και ακεραιότητα. Να μην ενδίδεις σε καταχρήσεις και party γιατί η ξεκούραση και η καλή υγεία είναι τα όπλα σου για να έχεις διάρκεια σε αυτό το επάγγελμα. Να αντέχεις τη μοναξιά αλλά να ξέρεις να προσαρμόζεσαι εύκολα στις διαφορετικές κουλτούρες και τους ανθρώπους γιατί τα ταξίδια είναι απολύτως απαραίτητα σε αυτό το επάγγελμα. Να διαχειρίζεσαι την οικονομική αστάθεια αλλά και ευημερία και να είσαι πάντα ταπεινός με τον εαυτό σου και ευγενής με τους  ανθρώπους όσο ψηλά κι αν φτάσεις.

Η προσωπική μου άποψη για αυτή τη δουλειά είναι πως δεν απέχει και πολύ από τον τρόπο ζωής ενός αθλητή. Αναμφισβήτητα, η δημοσιότητα την ωραιοποιεί και την εξιδανικεύει, όμως, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτό που προβάλλεται προς τα έξω.

– Πότε ξεκίνησες, σε τι ηλικία και τι έχει αλλάξει από τότε, σε σένα αλλά και στον χώρο;

Ξεκίνησα τυχαία στην ηλικία των 19, περισσότερο από χόμπι με στόχο να βγάζω το χαρτζιλίκι μου παράλληλα με τις σπουδές μου. Στη συνέχεια, αντιλήφθηκα τη σοβαρότητα αυτού του επαγγέλματος και αφοσιώθηκα πολύ περισσότερο. Με το πέρασμα των ετών, τα πράγματα άλλαξαν σημαντικά. Πλέον, θεωρώ πως το  μοντέλο έχει μετεξελιχθεί λόγω της εμπορικοποίησης του ίνσταγκραμ και γενικά των σόσιαλ μίντια.

Οι δυνατοί «πωλητές» αυτού του επαγγέλματος αντιστοιχούν στα στατιστικά των σόσιαλ μίντια και το μοντέλο χρειάζεται να είναι brand name για να διαπρέψει. Προσωπικά δε με ενοχλεί καθόλου αυτό, έτσι είναι οι καταστάσεις, τα πράγματα αλλάζουν και οι εποχές εξελίσσονται. Οι απαιτήσεις είναι ακόμα περισσότερες, ο ανταγωνισμός είναι ακόμα πιο σκληρός, η δύναμη της τεχνολογίας ανεξάντλητη και η προσπάθεια που χρειάζεται να καταβάλλουμε ασφαλώς η τριπλάσια. Κάτι που μου αρέσει, ωστόσο,  σε αυτή τη νέα εποχή είναι πως το επάγγελμα του μοντέλου πλέον δεν έχει ημερομηνία λήξης, όπως θεωρούνταν πιο παλιά.

Η γυναίκα έχει ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως οικονομικά άρα και το καταναλωτικό κοινό έχει ανέβει ηλικιακά. Χαίρομαι να βλέπω γυναίκες όπως η Carmen Dell Orefice, που μεσουρανεί στο χώρο του μόντελινγκ ακόμα και τώρα στα 88 της χρόνια, να είναι το απόλυτο παράδειγμα πως η πραγματική ομορφιά δεν έχει ηλικία. Τα πρότυπα αλλάζουν, η μόδα έχει εξαιρετική δύναμη στο να δομεί τα πρότυπα κάθε εποχής. Η γυναίκα είναι αποδεκτό να μεγαλώνει και αυτό πλέον θεωρείται όμορφο, η φυσική ομορφιά και η ωρίμανση θεωρούνται φυσιολογικά και η εποχή των Καρντάσιανς προτύπων σιγά-σιγά δύει.

– Τα περισσότερα μοντέλα στην αρχή της καριέρας τους περιπλανιούνται στο εξωτερικό και μετά επιστρέφουν στην Ελλάδα για να ασχοληθούν με κάτι παρεμφερές. Στη δική σου περίπτωση τι έχει συμβεί;

Για να θεωρηθεί ένα μοντέλο επαγγελματίας είναι απολύτως απαραίτητο να δοκιμάσει αγορές εκτός Ελλάδας, εκεί είναι ο πραγματικός ανταγωνισμός και η αξία αυτής της δουλειάς. Δεν είναι απαραίτητο να επιστρέψει κανείς στην Ελλάδα, πολλές συνάδελφοί μου που γνωρίζω έχουν παραμείνει στο εξωτερικό. Προσωπικά, θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που ζω σε μια τόσο όμορφη χώρα και δύσκολα θα επέλεγα να ζήσω κάπου αλλού. Άλλωστε, οι φίλοι μου και η οικογένειά μου συμπληρώνουν τους λόγους που θέλω να ζω εδώ. Αντιλαμβάνομαι πως οι οικονομικές απολαβές δε μπορούν να είναι πολύ υψηλές στα δεδομένα του “εδώ”, αλλά, όσο στερεοτυπικό κι αν ακούγεται, έχω ανάγκη να έχω ανθρώπους που αγαπώ γύρω μου απ´ότι πάρα πολλά χρήματα.

Summer day dreaming ——————— #travel #santomarisoia #hotel #hoteling #love #experience #explore #feelings #exited #swim #pool #swimwear #traveler

362 Likes, 3 Comments – KATIA DEDE (@katia_dede) on Instagram: “Summer day dreaming ——————— #travel #santomarisoia #hotel #hoteling #love #experience…”

– Γίνεται μεγάλος ντόρος για το περιβόητο GΝΤΜ. Αναγνωρίζεις κομμάτια του εαυτού σου στις συμπεριφορές αυτών των κοριτσιών, για το πώς ανταγωνίζονται, πώς καταρρέουν, με τι ενθουσιάζονται;

Εδώ μιλάμε για ένα τηλεοπτικό ριάλιτι. Δε μπορώ να πάρω θέση και να εκφέρω άποψη για τις συμπεριφορές των κοριτσιών, αυτό είναι κάτι πολύ προσωπικό. Σίγουρα, όμως, αισθάνομαι ότι σκιαγραφεί τη σκληρή πραγματικότητα κάθε ανταγωνιστικού επαγγέλματος.

” Freeze! Or I’ll shoot! ” 🙈😂 ————————- #selfie

438 Likes, 6 Comments – KATIA DEDE (@katia_dede) on Instagram: “” Freeze! Or I’ll shoot! ” 🙈😂 ————————- #selfie”

– Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη φωτογραφία και με τι δουλειές καταπιάνεσαι συνήθως;

Σπούδασα Γραφιστική  στο Δυτικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, γιατί μου αρέσουν οι εφαρμοσμένες τέχνες και οι βάσεις που μου προσέφερε η συγκεκριμένη σχολή με βοήθησαν να βρω την επαγγελματική μου κατεύθυνση. Δεν μπορώ να ασχοληθώ με κάτι μη καλλιτεχνικό, έχω την ανάγκη να αισθάνομαι ότι δημιουργώ. Η φωτογραφία, λόγω εμπειρίας στο μόντελινγκ, ήταν μια φυσική εξέλιξη. Παρατηρούσα πάντα τους φωτογράφους πώς έστηναν το φως στα στούντιο, πώς έβρισκαν τις γωνίες, πώς διαχειρίζονταν το daylight και τα locations.

Το μόντελινγκ ήταν σα μια πρακτική για μένα ως φωτογράφος, το μόνο που χρειάστηκε να μάθω στη συνέχεια ήταν τα τεχνικά θέματα. Φωτογραφικά μου αρέσουν πολύ οι άνθρωποι, τα πορτραίτα και το συναίσθημα που καταγράφεται σε κάθε πρόσωπο. Με ελκύει πολύ η αρχιτεκτονική και ο μινιμαλισμός, το πώς σχεδιάζει το φως τις γραμμές των κτιρίων, είναι καταπληκτικό. Αυτή τη στιγμή θα έλεγα πως ασχολούμαι με το συνδυασμό και των δύο. Είναι πρόκληση η φωτογραφία, δεν υπάρχουν κανόνες, και υπάρχουν πολλοί κανόνες!

– Η ομορφιά είναι όπλο, δύναμη, εικόνα. Πώς ορίζεις εσύ την αληθινή ομορφιά;

Η ομορφιά ενδεχομένως είναι όπλο, δύναμη και εικόνα, όμως μπορεί να γίνει δίκοπο μαχαίρι όταν χρησιμοποιείται μόνο αυτή καθαυτή. Δεν αρκεί η ομορφιά προκειμένου να διαπρέψει κανείς στα επαγγελματικά, και όχι μόνο. Είναι απολύτως απαραίτητο να έχεις καλλιεργημένο μυαλό, αντίληψη, παιδεία, συνέπεια. Η ευγένεια και η μόρφωση είναι το απόλυτο υπερόπλο, η ομορφιά έρχεται παρεμπιπτόντως, χαρίζει ευκαιρίες μεν αλλά ενδεχομένως πολύ επιφανειακές, και εκεί καλείσαι να αποδείξεις πως υπάρχουν κι άλλες ποιότητες.  Η πραγματική ομορφιά φαίνεται μέσα από τη σκληρή δουλειά και την αντίληψη. Ως φωτογράφος επιλέγω μοντέλα που αγαπούν και ξέρουν τη δουλειά καλά, καταλαβαίνουν τις απαιτήσεις του πελάτη, του χρόνου, που είναι πολύτιμος, και σου κάνουν τη ζωή ευκολότερη. Μόνο μέσα από τον επαγγελματισμό έχει κανείς διάρκεια.

-Νιώθω ότι έχεις καταφέρει με κάποιο δικό σου τρόπο να μετατρέψεις το έντονο sexiness που εξέπεμπες σε ένα γυναικείο μετρημένο αισθησιασμό. Αυτό γίνεται με τα χρόνια, τις προσωπικές σου αλλαγές ή την αυτοεξέλιξή σου;Μεγαλώνοντας έμαθα να διαχειρίζομαι τις ανασφάλειές μου, κατάλαβα σιγά σιγά τι έχει πραγματικά αξία για μένα, τι μου αρέσει να κάνω, τι με εκφράζει, ποιες είναι  οι πεποιθήσεις μου και πλέον μπορώ να πω πως δε φοβάμαι να δείξω τον πραγματικό μου χαρακτήρα με τις ατέλειες και τις δυσκολίες του. Δεν παλεύω να παίξω ρόλους που τελικά δε με εκφράζουν μόνο και μόνο για να συντονιστώ με τη «μόδα» της εποχής. Είναι έξυπνο να μπορεί κανείς να είναι διαλλακτικός και προσαρμοστικός, αλλά να μην ξεχνά να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και να θέτει όρια.

– Περιέγραψέ μου μια ιδανική εκδοχή του εαυτού σου, πχ. να ξενυχτάς για ένα εξώφυλλο για να επιλέξεις την ιδανική φωτογραφία σε ένα μεγάλο μέσο, να ζεις στο εξωτερικό;

Λοιπόν, θα σου περιγράψω μια εικόνα που έχω κατα νου. Ταινίες του Παπακαλιάτη έχουμε δει όλοι έτσι; Εκείνο το τέλειο τριώροφο σπίτι στην Πλάκα, με τη vintage διακόσμηση και τα ξύλινα δάπεδα, που το γραφείο κοιτάζει προς το μπαλκόνι όπου η Ακρόπολη είναι τόσο κοντά που βάζεις-βγάζεις μάρμαρο. Σε εκείνο το γραφείο, λοιπόν, ονειρεύομαι να ξενυχτάω επιλέγοντας φωτογραφίες για τις τοπ καμπάνιες του εξωτερικού και για τις προσωπικές μου εκθέσεις. Με μια βαλίτσα στην άκρη του δωματίου έτοιμη για το επόμενο ταξίδι. Να ακούω την Αθήνα που ψιθυρίζει και δε κοιμάται ποτέ, και εγώ να ψιθυρίζω για να μην ξυπνήσω τα παιδιά που κοιμούνται. (Πάει τη ψώνισα, πάει! Χαχα!)

– Τελικά το longboard που το παρκάρεις (γέλια); Ως γνήσιο αστικό κορίτσι και ταγμένο στη φωτογραφία, μοιράσου μαζί μας εικόνες από μέρη της Αθήνας που λατρεύεις να απαθανατίζεις.

Πού να το παρκάρω στα γεράματα που ξύπνησε η εφηβεία μέσα μου και τριγυρνώ στις πλατείες και στα σούπερ μάρκετ της γειτονιάς με το πατίνι, Χαχα! Μέχρι εκεί φτάνω, για τους πιο μακρινούς προορισμούς παίρνω το αυτοκίνητο ή ενίοτε το μετρό ειδικά για να κατέβω στο κέντρο.  Αγαπημένα μπαράκια στο Παγκράτι και στο Κουκάκι και ένα τέλειο Ταϊλανδέζικο εκεί κοντά, θα μπορούσα να πω πως είναι τα στέκια μου. Όμως, προτιμώ να κινούμαι παντού, για να μη βλέπω συνεχώς τις ίδιες φάτσες, και βαρεθώ και τη δική μου! Αν τριγυρίζει κανείς στην Αθήνα τα μέρη που μπορεί να βρει είναι ατελείωτα, ειδικά τα απογεύματα που το φως ξυρίζει και δημιουργεί κάθε φορά κάτι καινούριο για να απαθανατίσεις.

– Αν τρυπώσουμε κρυφά στο σπίτι σου, ποιο είναι το πρώτο αγαπημένο πράγμα, αντικείμενο, έμψυχο, που θα αντικρίσουμε; 

Με το που ανοίξει η πόρτα σίγουρα θα βρεις τη γάτα εκεί να νιαουρίζει για να σε υποδεχτεί γιατί είναι μια μετενσάρκωση σκύλου σε σώμα γάτας, κοινωνικοποιείται με όλους τους ανθρώπους και είναι μονίμως κολλημένη πάνω μου. Δε σταματάει ποτέ να μιλάει και το φαγητό δεν είναι ποτέ αρκετό. Σίγουρα η μικρογραφία μου!

*Η δουλειά της Κάτιας Δέδε ως φωτογράφος είναι εδώ.