Άρης Δημοκίδης
Ανυπομονώ να τελειώσω όσες δουλειές μου έχουν απομείνει στη Θεσσαλονίκη για να φύγουμε από δω.
Όχι πως δε μ’ αρέσει η πόλη μου. Μ’ αρέσει και γι’ αυτό δεν την άφησα ποτέ για την Αθήνα, κι ας μου έδινε η πρωτεύουσα περισσότερες ευκαιρίες σχετικά με τη δουλειά μου.
Όμως τα τελευταία χρόνια έχω βρει κάτι που μ’ αρέσει ακόμα πιο πολύ απ’ το σπίτι στην πόλη. Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα ερχόταν η ώρα που θα γινόμουν σαν κάτι μεγάλους (πχ. τους γονείς μου) που βαρέθηκαν την ζωντάνια της πόλης και θέλησαν την ησυχία της εξοχής ως καθημερινότητα. Μεγαλώνοντας όμως, νιώθω πως έχω χορτάσει απ’ τα “events” και τη ζωντάνια που προσφέρει μια μεγάλη πόλη.
Κι ενώ πάντα είχα αντιπάθεια για την εξοχή και πλήρη αδιαφορία για τη φύση, αποφάσισα τα τελευταία χρόνια να ζω Θεσσαλονίκη *μόνο* τα καλοκαίρια (αποφεύγοντας τη βαβούρα και την πολυκοσμία της σεζόν στη Χαλκιδική). Και με το που μπαίνει το φθινόπωρο -και μέχρι να έρθει το επόοομενο καλοκαίρι- πηγαίνω με την παρέα μου (και τις δύο γάτες μας!) και ζούμε σ’ ένα παλιό εξοχικό στη Σιθωνία.
Instagram post by Αρης Δημοκιδης * Jun 11, 2018 at 1:19pm UTC
56 Likes, 0 Comments – Αρης Δημοκιδης (@arisdimokidis) on Instagram
Η ζωή είναι τελείως διαφορετική και απολαυστική στην, σχεδόν απόλυτη, απομόνωση. Δεν μένει κανείς εκεί γύρω τους χειμώνες (μπορεί και για δεκάδες χιλιόμετρα) κι οι μόνοι άλλοι άνθρωποι που βλέπουμε είναι ένας φίλος που έχει κάνει το ίδιο -εγκατέλειψε τον πανικό της Θεσσαλονίκης και ζει υπέροχα στη Βουρβουρού- και τους ταμίες του σούπερ μάρκετ.
Βλέπουμε όμως τις δεκάδες γάτες στις μεγάλες βόλτες που κάνουμε, τις εξημερώνουμε και τις φροντίζουμε όσο μπορούμε, βλέπουμε τη θάλασσα, τα δέντρα – και κατά τα άλλα ζούμε τη ζωή μας σαν σπιτόγατοι.
Η ζωή σε γρήγορη κίνηση
Δουλεύω έτσι κι αλλιώς απ’ το σπίτι, και δεν έχει σημασία πού είναι αυτό το σπίτι, αρκεί να έχει ίντερνετ. Πόσο μάλλον που έβαλα WIND ΟΝΕ και έχω ολοκληρωμένο πρόγραμμα σταθερής, κινητής, Internet και τηλεόρασης, όλα μαζί και γρήγορα.
Γράφω τα παιδικά μου βιβλία, φτιάχνω ποστ για τα ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ, βλέπουμε ταινίες και σειρές, κάνουμε μαστορέματα στο σπίτι και τον κήπο, φτιάξαμε έναν μπαξέ με διάφορα λαχανικά, μαγειρεύουμε, παίζουμε παιχνίδια, τραγουδάμε καραόκι, κάνουμε πάρτι με κρασιά και δυνατές μουσικές (κανείς δεν μας ακούει) και ζούμε την κάθε μέρα σα να είμαστε διακοπές.
Χαλαρώνουμε στην αιώρα
Κάνουμε φαγοπότια
Όλα τα καλά
85 Likes, 2 Comments – Αρης Δημοκιδης (@arisdimokidis) on Instagram: “Όλα τα καλά”
Και μπάρμπεκιου με παλιούς φίλους
Γνωρίζουμε νέους φίλους
Κάνουμε ατμοσφαιρικές βόλτες
Διασκεδάζουμε
Αλλάζουμε χρονιές εκεί
View this post on Instagram
Μακαρι η νέα χρονια να ειναι ομορφη σαν αυτο το απόγευμα της Πρωτοχρονιάς 😎💙
Μια φορά κάναμε μεγάλη επιχείρηση για να σώσουμε μια γάτα που εγκλωβίστηκε στη μαρίνα
Και στο τέλος φέραμε την Πυροσβεστική με χάπι εντ (η Ρίκι είναι ακόμα καλά και νομίζω πως μας αγαπά όσο κι εμείς)
Φυσικά φροντίζουμε και τους γείτονές μας
Κι εγώ δουλεύω από παντού:
Συχνά έρχονται και φίλοι να μείνουν, να τα πούμε, να χλαπακιάσουμε και να ζήσουν την εμπειρία των φθινοπωρινοχειμωνιανοιξιάτικων διακοπών μας. Κάθε τόσο πηγαινοέρχομαι με το αυτοκίνητο στη Θεσσαλονίκη για δουλειές όμως πάντα ανυπομονώ να γυρίσω.
Θεωρώ πως είμαι σκανδαλωδώς τυχερός, πρώτον που έχω δουλειά, δεύτερον που μπορώ να την κάνω από παντού και τρίτον που έχουμε αυτό το παλιό εξοχικό, κι ας θέλει πολλή δουλειά και προετοιμασία για να μην μπάζει από παντού τις κρύες μέρες του χειμώνα.
Ήδη όλοι απορούν με την ανυπομονησία μου να χαλάσει ο καιρός για να φύγουμε απ’ την πόλη. Και ειδικά στο θέμα της Χαλκιδικής οι περισσότεροι γνωστοί μου δεν καταλαβαίνουν πώς και γιατί το κάνουμε και το θεωρούν μαρτύριο απομόνωσης.
Έτσι είμαστε οι αντικοινωνικοί άνθρωποι όμως τελικά. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι ο ένας τον άλλον – και την ησυχία μας. ¯\_(ツ)_/¯
Σας χαίρομαι! Ερωτήσεις για να παίρνουμε σημειώσεις γιατί μου αρέσει η ιδέα: Αργείτε να συνηθίσετε την ησυχία τις πρώτες μέρες της μετακόμισης; Με τον κήπο ήταν δύσκολο να τα μάθετε; Ή είχατε ασχοληθεί και στο παρελθόν; Κλοπές σε σπίτια γίνονται στην περιοχή;
Να είσαι καλά
Δεν αργούμε να συνηθίσουμε την ησυχία, ίσως κι επειδή μέχρι να προσαρμοστούμε κάνουμε εμείς τη φασαρία 🙂
Για τον κήπο, να είναι καλά το ίντερνετ που μας έδινε πληροφορίες για το τι πρέπει να κάνουμε. (Δεν είχαμε ασχοληθεί στο παρελθόν)
Κλοπές λογικά γίνονται, αλλά επειδή υπάρχουν στη γενικότερη περιοχή 99 σπίτια άδεια και κλειστά, και μόνο 1 ανοιχτό και γεμάτο -με εμάς-, ευτυχώς και να έρθει κλέφτης σίγουρα θα προτιμήσει αυτά που είναι εγκαταλελειμμένα κι όχι το δικό μας στο οποίο είναι προφανές πως ζει κόσμος.