Η αστυνομική σειρά «The Wire», που προβλήθηκε στο HBO από το 2002 έως το 2008, ξεχωρίζει επειδή είναι σχεδόν μια σειρά κατά της αστυνομίας. Εκεί όπου τα συμβατικά αστυνομικά αμερικανικά δράματα επικεντρώνονται σε θαρραλέους μάτσο τύπους που πολεμούν ένα δυσλειτουργικό σύστημα, μεγάλο μέρος της σειράς αφορά το ίδιο το σύστημα τη διαφθορά, την αδράνεια και τις αδικίες του προς τον αμερικανικό λαό, γράφει ο Eric Deggans του BBC.
Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι οι 206 κριτικοί που συμμετείχαν στη δημοσκόπηση του BBC Culture επέλεξαν το The Wire ως την καλύτερη τηλεοπτική σειρά του 21ου αιώνα μέχρι στιγμής. Ήταν ξεκάθαρος νικητής. Σχεδόν οι μισοί από όλους τους κριτικούς περιέλαβαν τη σειρά στο top 10 τους και σχεδόν το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων το κατέταξαν στην πρώτη θέση.
Όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά, μια τέτοια διάκριση φαινόταν απίθανη. Αν και οι κριτικοί λάτρεψαν το The Wire, δεν είχε επιτυχία με τους θεατές, κερδίζοντας κυρίως μέτριες βαθμολογίες. Αλλά έκτοτε ο αντίκτυπός του στην τηλεόραση έχει αποδειχτεί ανυπολόγιστος.
Οι δύο Αμερικές
Η ιστορία του Snot Boogie θα μπορούσε να είναι το κεντρικό μήνυμα της σειράς. Οι θεατές μπαίνουν σε έναν πολύ συγκεκριμένο κόσμο με τους δικούς του κανόνες, τρόπους ομιλίας, προσδοκίες και κινδύνους. Αλλά η σειρά πάει πιο βαθιά. Μπήκε στις εργατικές κατοικίες και έδειξε την ευρηματικότητα των εξαρτημένων που προσπαθούσαν να κερδίσουν χρήματα πουλώντας κλεμμένα μέταλλα, αποτύπωσε τον αντίκτυπο που είχε η εξαφάνιση των καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας για την εργατική τάξη της Αμερικής. Οι ιστορίες της σειράς εξερεύνησαν πώς συμβαδίζουν τα συστήματα, συχνά εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των ισχυρών, ενώ «φτύνουν» το μέσο άνθρωπο που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα. Ο συστημικός ρατσισμός, η γραφειοκρατία και η αδιαφορία των ηγετών που υποτίθεται ότι νοιάζονται καταλήγουν να στραγγαλίζουν τα αστικά κέντρα της Αμερικής.
Το The Wire αποκάλυψε ότι τα συστήματα λειτουργούν παντού. Ακόμη και οι φτωχές γειτονιές στη Βαλτιμόρη έχουν γραφειοκρατία και κώδικα δεοντολογίας, διοικούνται σαν πόλεις από τη βιομηχανία που κυριαρχεί στην τοπική οικονομία: το εμπόριο ναρκωτικών. Κατά τη διάρκεια των πέντε σεζόν του, το The Wire ασχολήθηκε με μερικές από αυτές τις δυσλειτουργικές δομές: στην επιβολή του νόμου, την πολιτική, την εκπαίδευση, τα εργατικά συνδικάτα, τα μέσα ενημέρωσης και ακόμη και τις συμμορίες ναρκωτικών.
Πρωτότυπες ερμηνείες
Εστιάζοντας τον φακό του σε χαρακτήρες που σπάνια προβάλλει η τηλεόραση, το The Wire μας έδωσε επίσης την εικόνα μαύρων ανθρώπων με ένα βάθος που σπάνια προσφέρει η αμερικανική τηλεόραση. Ο κατάλογος ήταν εκπληκτικός, ειδικά για εκείνη την εποχή: ο οξυδερκής αστυνομικός – πληροφοριοδότης Reginald “Bubbles” Cousins που υποδύθηκε ο Andre Royo. Ο αδίστακτος γκάνγκστερ Avon Barksdale που υποδύθηκε ο Wood Harris. Ο Idris Elba ως υπολοχαγός Stringer Bell. Η Sonja Sohn ως gay αστυνομικός ντετέκτιβ Kima Greggs. Ο Wendell Pierce ως ο οξύθυμος συνεργάτης του McNulty, William “Bunk” Moreland. Η Felicia Pearson ως hitwoman με το δικό της όνομα, Felicia “Snoop” Pearson και πολλοί άλλοι.
Μια από τις πιο σημαντικές επιτυχίες του The Wire είναι ο τρόπος με τον οποίο εξέθεσε το τηλεοπτικό κοινό σε ηθοποιούς που αργότερα θα γίνονταν γνωστά ονόματα. Το roster ξεκινά με τον Elba, ο οποίος υποδύθηκε έναν από τους πιο εμβληματικούς χαρακτήρες της σειράς και έκτοτε έχει χτίσει μια καριέρα που κυμαίνεται από τις ταινίες της Marvel και την ταινία «The Suicide Squad» μέχρι το «Luther». Ο Senan West είχε παρόμοια επιτυχία, από ταινίες όπως το «300» μέχρι το «Les Misérables» του BBC, και το «The Crown» του Netflix. Άλλα μεγάλα ονόματα που προέρχονται από το The Wire περιλαμβάνουν τους: Michael B Jordan (Black Panther), Seth Gilliam (The Walking Dead), Aidan Gillen (Game of Thrones), Amy Ryan (Gone Baby Gone), Wendell Pierce (Jack Ryan), Lance Reddick και Jamie Hector (Bosch), Glynn Turman (Fargo) και Reg E Cathey (Fantastic Four).
Ο ηθοποιός που ενσάρκωσε περισσότερο την επιτυχία του The Wire στο να βρει αξιόλογους ερμηνευτές για να παίξουν μοναδικούς ρόλους είναι ο αείμνηστος Michael K Williams που υποδύθηκε τον Omar Little, έναν ατρόμητο τύπο που λήστευε εμπόρους ναρκωτικών. Ο Omar ήταν επίσης ανοιχτά ομοφυλόφιλος, επαναπροσδιορίζοντας και αμφισβητούσε τις ιδέες της μαύρης αρρενωπότητας.
Σίγουρα, το The Wire είχε τα ελαττώματα του. Η ιστορία του είναι δύσκολη και η πλοκή αργή. Είναι επίσης μια αρκετά ανδρική σειρά, αν και αρκετοί γυναικείοι χαρακτήρες έγιναν ξεχωριστές φιγούρες. Τελικά όμως, το The Wire κέρδισε τη θέση του ως η καλύτερη σειρά του 21ου αιώνα, επειδή δεν υπάρχει σύγχρονη τηλεοπτική σειρά που να έχει αποτυπώσει καλύτερα όλα τα δεινά του αμερικανικού πειράματος σήμερα, από αναποτελεσματικούς πολιτικούς μέχρι τοξική αστυνόμευση, εξαφανισμένες αγορές εργασίας, φτώχεια και συστημικό ρατσισμό. Παρουσίασε το όραμα μιας κοινότητας τόσο μπερδεμένης που δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει πλήρως τα προβλήματά της, πόσο μάλλον να τα αντιμετωπίσει. Κάτι που μοιάζει πολύ με την Αμερική του σήμερα.
Συμμετοχή στο σενάριο ,ειδικά στον πολύ δυνατό 1ο κύκλο ,ο Ελληνοαμερικανός συγγραφέας “αστυνομικών”, George P.Pelecanos.Στον πρώτο κύκλο υπάρχει …ελληνική μαφία στη Βοστώνη με σάουντρακ Καζαντζίδη!
Μια διόρθωση ο The Greek ήταν στον δεύτερο κύκλο με όλα τα στερεότυπα που έχουν οι “ξένοι” για μας. Δηλαδή συνεχόμενο βρισίδι, ελληνικός καφές, κομπολόι και ούζο. Περίμενα κάτι ανώτερο από τον Pelecanos. Ένα σίδερο αναμμένο έχω στη καρδιά είναι η δική σου αγάπη, που με τυραννά Θα ‘χω σ’ όλη τη ζωή μου βάρος στη συνείδησή μου για τα τόσα σφάλματα μου που σε διώξαν μακριά μου Έφυγε, έφυγε, έφυγε την έχω χάσει και γυρνώ, και ρωτώ και τους δρόμους έχω πιάσει Απ’ τον ύπνο μου ξυπνάω κι όλο σε ζητώ τώρα έχω καταλάβει πόσο σ’ αγαπώ Θα ‘χω… Διαβάστε περισσότερα »