Άρης Δημοκίδης
Διάβασα αυτή τη δήλωση της βουλευτίνας του ΜΕΡΑ25:
No Title
Η σημερινή μέρα θα καταγραφεί στα κοινοβουλευτικά χρονικά ως ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα άνευ προηγουμένου.162 ψήφοι υπέρ της άρσης της ασυλίας μου, 116 κατά. 15 παρών.Η δημοκρατία ηττήθηκε.Ο φασισμός νίκησε.Σήμερα εγώ.Αύριο ποιός ξέρει ποιοί και πόσοι ακόμα; pic.twitter.com/VIIJYRJ38a
Προσπάθησα να καταλάβω: Πώς γίνεται να μιλάει για κοινοβουλευτικό πραξικόπημα αναγράφοντας το αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας που δείχνει ξεκάθαρα πως η πλειοψηφία της Βουλής (και όχι μόνο κυβερνητικοί βουλευτές) ψήφισε υπέρ της άρσης της ασυλίας της;
Θέλω να πω, αν έλεγε «πραξικόπημα! 162 ψήφισαν υπέρ μου και *παρόλαυτά* έχασα την ασυλία» θα το καταλάβαινα. Τα μαθηματικά δεν θα έβγαιναν. Όμως τώρα φωνάζει, σαν οσιομάρτυρας, για ήττα της δημοκρατίας επειδή έγινε μια δημοκρατική ψηφοφορία στην οποία ξεκάθαρα έχασε.
Δεν αμφισβητεί καν το αριθμητικό αποτέλεσμα: απλώς δεν συμφωνεί. Μπορεί ούτε εγώ να συμφωνώ, αλλά αυτό είναι άλλο από νίκη του φασισμού. Θα πρέπει τώρα να δικαστεί μετά από μήνυση που έχει υποβληθεί εναντίον της (θέλω να πιστεύω πως θα αποδείξει αυτό που φανταζόμαστε όλοι, ότι αστυνομικοί δρουν παράνομα, και άρα θα αθωωθεί), όπως θα δικαζόταν κάθε Έλληνας πολίτης. Δεν την καταδίκασαν, ούτε τη φυλάκισαν: απλώς επέτρεψαν να εκδικαστεί μια μήνυση εναντίον της.
Πώς στην ευχή είναι η εφαρμογή μιας απόφασης που πάρθηκε κατά πλειοψηφία και μετά τη σχετική εισήγηση της Επιτροπής Δεοντολογίας ήττα της δημοκρατίας και νίκη του φασισμού;
Και πώς κολλάει η μελοδραματική στάση της βουλευτίνας του ΜΕΡΑ25 με την απαίτηση του κόμματός της να υπάρξει πλήρης κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας;
Ο αρχηγός του ΜΕΡΑ25 κ. Βαρουφάκης, έχει τονίσει την «πλήρη εναντίωση μας ενάντια στην βουλευτική ασυλία». Οπότε προς τι οι υπερβολές και τα δράματα της κας Αδαμοπούλου; Μήπως απλά με την αυτοηρωοποίηση θέλει να φτιαξει το brand της;
(Φυσικά ο κ. Βαρουφάκης, χτες με μία ακόμη εντυπωσιακή κωλοτούμπα, αντιτάχθηκε στην άρση ασυλίας της δικής βουλευτίνας του ισχυριζόμενος πως σ’ αυτήν τη συγκεκριμένη περίπτωση δεν επρόκειτο για υπόθεση άρση ασυλίας αλλά για… σωστά μαντέψατε, «ήττα του κοινοβουλευτισμού».)
Οι βουλευτές πρέπει να προσέχουν αυτά που λένε, ακόμα και απ’ το βήμα της Βουλής. Στο δικαστήριο θα υποστηρίζω την κυρία Αδαμοπούλου, τώρα όμως νομίζω πως υπερβάλλει.
***
Η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι υπάρχει αυτό το άδικο πράγμα που λέγεται βουλευτική ασυλία που δεν αιρόταν σχεδόν με τίποτα -ευτυχώς την τελευταία δεκαετία τα πράγματα έχουν κάπως αλλάξει- ήταν όταν ένας βουλευτής της ΝΔ (Κωνσταντίνος Καραμηνάς) πρωταγωνίστησε σε ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, με δραματικές διαστάσεις. Παρότι υπήρχε νεκρή, χρησιμοποίησε την βουλευτική ιδιότητά του για να ξεφύγει από τις ευθύνες του. Και το ίδιο έκαναν, τουλάχιστον μέχρι και πριν από μια δεκαετία όλοι οι βουλευτές όλων των κομμάτων: Έκαναν ό,τι γούσταραν επειδή ήξεραν πως οι υπόλοιποι βουλευτές -ακόμα κι οι αντίπαλοι- θα τους έσωζαν, με αντάλλαγμα να σωθούν κι εκείνοι όταν θα χρειαζόταν.
Η δικαιολογία είναι ότι αν δεν είχαν ασυλία, θα ήταν ευάλωτοι σε συχνές δικαστικές διαμάχες. Βέβαια, πρώτον δεν μας νοιάζει καθόλου, ας ήταν όπως είμαστε όλοι αφού οποιοσδήποτε μπορεί να μας μηνύσει/κατηγορήσει, και δεύτερον πόσο θράσος έχουν που συχνότατα αρνούνταν την άρση ασυλίας ακόμα και για αποδεδειγμένες κατηγορίες εναντίον συναδέλφων τους επειδή «θα τους έτρωγε ώρα». (Πού να τρέχουν συνέχεια στα δικαστήρια οι καημένοι και να αφήσουν τη χώρα ακυβέρνητη ε;)
Τέλος πάντων, έκτοτε ευτυχώς οι άρσεις ασυλίας είναι σαφώς πιο συχνές. Επί ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν άρσεις ασυλίας βουλευτών της τότε αντιπολίτευσης, πχ. του Βασίλη Γιόγιακα της ΝΔ σχετικά με υπόθεση όταν ήταν νομάρχης Θεσπρωτίας (αφορά σύμβαση για τοποθέτηση φωτοβολταϊκών σε αγροτεμάχιο και διένεξη με ιδιοκτήτη διπλανού οικοπέδου), ενώ επί ΝΔ έγινε άρση ασυλίας του Κώστα Κυρανάκη της ΝΔ για την εκδίκαση μήνυσης περι ρατσιστικού λόγου, του Διονύση Χατζηδάκη της ΝΔ για ζητήματα που αφορούν την θητεία του ώς δημοτικού συμβούλου κ.α.
Ούτε φυσικά ο κ. Πολάκης (καταδικασμένος πολλές φορές για συκοφαντική δυσφήμιση) το πήρε καλά χτες όταν έγινε άρση της δικής του ασυλίας – πάλι για συκοφαντική δυσφήμιση: Απείλησε να ρίξει την κυβέρνηση και έκλεισε την ομιλία του λέγοντας: «Σαν πληγωθεί ο αετός, να μην τον λυπάσαι. Θα ξανανοίξει τα φτερά και τότε να φοβάσαι».
Όμως οι δραματικές δηλώσεις του κ. Πολάκη ήταν αναμενόμενες. Η έκπληξη είναι πως βρέθηκε κάποια να τον ξεπεράσει στην αυτοθυματοποίηση. Με τις υπερβολές της, η κα Αδαμοπούλου κοντεύει να χάσει το ενδεχόμενο δίκιο της, που ελπίζω πως θα το αποδείξει στο δικαστήριο και θα κηρυχθεί αθώα.
No Title
Είχα την εντύπωση ότι σε μια Δημοκρατία η πλειοψηφία αποφασίζει.
