σε , ,

Ένα συγκλονιστικό παιδικό βιβλίο για τις φωτιές, απ’ την εικονογράφο και συγγραφέα Έφη Λαδά

«Η ζωή έχει τη μαγική ικανότητα να σε παρασύρει στη συνέχεια της και συχνά πυκνά γίνεται καλύτερη κρατώντας πάντα τις μνήμες ανεξίτηλες»

Υπήρχε ένας όμορφος πράσινος τόπος  σε μια χώρα μικρή στον χάρτη του κόσμου”. Έτσι ξεκινάει η ιστορία του βιβλίου της Έφης Λαδά, εικονογράφου-συγγραφέα, «Οι μέρες της Σιωπής». Μια ιστορία αλληγορική για μικρούς και μεγάλους που φέρει το δικό της μήνυμα και ελπίδα μέσα από το ζωοφόρο κομμάτι της κοινωνίας, τα παιδιά.

“Τον Αύγουστο του 2007 μια μεγάλη πυρκαγιά διέσχισε σαν πύρινο ζωνάρι την Πελοπόννησο, αφανίζοντας σπίτια, δάση και ζωές. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και η ιστορία παρέμενε στο συρτάρι μου. Το 2016 αποφασίσαμε με την Έλενα Πατάκη να εκδοθεί. Τα γεγονότα όμως του 2018 στην Αν. Αττική, στο Ν. Βουτσά, στο Κόκκινο Λιμανάκι και στο Μάτι, μας συγκλόνισαν. Ο χαμός τόσων ανθρώπων και εικόνες καταστροφής δεν είχαν προηγούμενο. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη τους”, λέει. 

Η Έφη Λαδά, σημαντική εικονογράφος και συγγραφέας εικονογραφεί και συνθέτει μια ιστορία με τραγικά συμβάντα της ζωής που διεκδικεί μια αισιόδοξη συνέχεια. “Η ζωή έχει τη μαγική ικανότητα να σε παρασύρει στη συνέχεια της και συχνά πυκνά γίνεται καλύτερη κρατώντας πάντα τις μνήμες ανεξίτηλες”.

Screenshot 6 3

– Ήδη από τον τίτλο μεταφερόμαστε σ’ ένα θέμα που δε μοιάζει ευχάριστο.  Σας προβλημάτισε αυτό δεδομένου ότι απευθύνεται σε παιδιά;

Το θέμα του βιβλίου θίγει μια κατάσταση που δυστυχώς συμβαίνει παγκοσμίως. Τα παιδιά ενημερώνονται και λαμβάνουν εικόνες από τα ΜΜΕ, ακούνε τις συζητήσεις των μεγάλων και έτσι αντιλαμβάνονται τι αρνητικές επιπτώσεις έχει για τον άνθρωπο η καταστροφή του περιβάλλοντος. Ξέρουν και εμείς οφείλουμε να τους υπενθυμίζουμε  την ευθύνη που έχουν αλλά κι έχουμε όλοι απέναντι στο περιβάλλον. Αυτά είναι το μέλλον και μέσα από την αφύπνιση και τη γνώση μπορούν να προστατέψουν τον τόπο τους από καταστροφές. Παραλαμβάνουν ένα περιβάλλον πληγωμένο και καλούνται να το φροντίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

– Αυτό που πάντα θα μας συγκλονίζει, είναι η επανάληψη του τραγικού μοτίβου της πύρινης λαίλαπας. Ποια ήταν η αφορμή για την αρχική σας έμπνευση και πώς τελικά ταίριαξε με τα τραγικά περιστατικά στο Μάτι και τις γύρω περιοχές; 

Η ιδέα (όπως αναφέρω και στην σημείωση μέσα στο βιβλίο) για μια ιστορία που να αφορά όλα τα παιδιά του κόσμου με ένα θέμα ευαίσθητο όπως το περιβάλλον, ήρθε μετά από μια πρόταση για έναν διαγωνισμό από την Ευρωπαϊκή επιτροπή. Εκείνη την περίοδο είχα πρόσφατο στην μνήμη μου ένα ταξίδι που είχα κάνει στις καμένες περιοχές της Πελοποννήσου  από την μεγάλη πυρκαγιά του 2007. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ιστορία αυτή. Από τότε πέρασε καιρός και το 2016 αποφασίσαμε με την Έλενα Πατάκη να κυκλοφορήσει. Οι εικόνες του δουλεύτηκαν για περίπου 2 χρόνια με πολλές δοκιμές και προσχέδια. Όταν έγινε η καταστροφή στο Μάτι και στις γύρω περιοχές οι εικόνες είχαν σχεδόν ολοκληρωθεί γιατί η έκδοσή του είχε οριστεί για τον Οκτώβρη του 2018. Όμως ήταν αδύνατο να συνεχίσω. Το βιβλίο, έμεινε εκεί λίγο πριν την ολοκλήρωσή του και η έκδοσή του πάγωσε. Ήταν μια τραγική συγκυρία. Τελικά, κυκλοφόρησε τώρα, μετά από αρκετούς μήνες.

Screenshot 1 10

– Είναι η σιωπή, μια σωτήρια μεταβατική περίοδος για τραγικά γεγονότα; 

Η Σιωπή αναγκαστικά ακολουθεί τα τραγικά γεγονότα. Είναι σαν να παγώνουν οι σκέψεις. Οι λέξεις  σέρνονται σιωπηλά κι όλα χάνουν τη σημασία τους μπροστά σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις. Θέλει τον χρόνο της η Σιωπή. Και μέσα σ’ αυτήν αναγκαστικά αναζητάμε να βρούμε εκείνο  το μονοπάτι που οδηγεί στην αυτογνωσία και στην κάθαρση.

– Η ελπίδα έρχεται από τα παιδιά. Τι φέρνουν μαζί τους, σύμφωνα με την ιστορία σας; 

Η ελπίδα έρχεται πάντα από τους νέους ανθρώπους και έτσι πρέπει, γιατί έχουν καθαρή κι ανόθευτη, ακόμα, ματιά.  Και στην ιστορία μου αρκεί ένας σπόρος από ένα παιδί, για να αλλάξει ο τόπος. Αρκεί η αγάπη για την φύση, η ανάγκη να ξεχαστεί το κακό και η ελπίδα να αλλάξει και να πρασινίσει πάλι η γη.

Screenshot 4 10

– Είστε μια πολύ σημαντική εικονογράφος με διεθνή φήμη. Τα σχέδιά σας ακολουθούν μια γνώριμη γραμμή. Πώς θα την περιγράφατε; 

Τα σχέδιά μου ακολουθούν την γραμμή της καρδιάς μου. Όταν δουλεύω είμαι μέσα στην εικόνα, μοιράζομαι το συναίσθημα και την σκέψη του ήρωα, του φοράω τα ρούχα του, τα ράβω διαλέγοντας χρώματα, μοτίβα και σχέδια και δεν κάνω έκπτωση ποτέ σ’ ό,τι θέλω να έχω σαν αποτέλεσμα. Δεν μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο από αυτό που έχω στην φαντασία μου. Μιλάω με τα κλαδιά των δέντρων, με τις εποχές και με ό,τι έχει να μου πει η  ιστορία. Κάθε φορά περνάω την γέφυρα απ’ την πραγματικότητα στην φαντασία, πάνω στα λεπτά σκοινιά που ενώνουν τη ζωή την δική μου κι εκείνη των ιστοριών, τους δύο μου κόσμους.

– Συγγραφέας, εικονογράφος. Λέξεις και εικόνες. Ποια η δύναμή τους κάθε φορά; 

Πολλές φορές νιώθεις πως αυτονομούνται οι εικόνες και επιβάλλονται. Οι λέξεις από την άλλη  έχουν τους ήχους τους και την δική τους δυναμική. Κάθε φορά όταν είναι σωστά δομημένα αυτά τα δύο, μπορούν και να περάσουν ένα μήνυμα ισχυρό που θα ανοίξει μια πόρτα στη καρδιά και στο μυαλό αυτού που είναι αποδέκτης της. Μπορεί να επηρεάσουν, να γλυκάνουν τις σκέψεις,  οι εικόνες και τα λόγια να παρηγορήσουν. Ο σκοπός μιας ιστορίας είναι να διηγηθεί αλλά και να λυτρώσει εκείνον που την λέει, να τον απελευθερώσει με το να την μοιραστεί.

fodra 1

– Τα βιβλία σας, οι ιστορίες σας, μοιάζουν να μην έχουν κάθε φορά συγκεκριμένη ηλικιακή στόχευση. Γιατί συμβαίνει αυτό; 

Στα βιβλία μου, στις ιστορίες μου, στις εικόνες μου βάζω στρίφωμα, με νοιάζει να υπάρχει στην κόγχη της ιστορίας μια μυστική πτυχή που εκεί να κρύβονται οι ήχοι, οι ψίθυροι και οι σκέψεις.  Κι έτσι όπως ράβεται η ιστορία, μέσα στο ρέλι που γυρίζει στο τελείωμα, κρύβεται μια ή και περισσότερες μυστικές μεταφράσεις. Θέλω ο καθένας να μπορεί να φτάσει στο στρίφωμα και να δει κάτω απ’ τις ραφές του τι υπάρχει. Σίγουρα μας ενδιαφέρει να μας προσέχουν όταν έχουμε κάτι να πούμε, όμως μπορεί να μη συμβαίνει πάντα αυτό ή να μην μας ακούνε όπως εμείς θέλουμε.

Screenshot 1 9
Η Έφη Λαδά

– Μεταφέρετέ μας μια αγαπημένη σας φράση από το βιβλίο, περιγράψτε μας μια αγαπημένη εικόνα….

«Πέρασε καιρός, μέρες και νύχτες. Ήρθαν δυνατοί βοριάδες, έπεσε πυκνή βροχή και παχύ χιόνι….. αλλά η Σιωπή έμενε εκεί…» Σ’αυτήν την χρονική στιγμή της ιστορίας, γίνεται υπόγεια όλη η προετοιμασία για αναγέννηση. Μέσα σ’ αυτό το πέρασμα του χρόνου η φύση αναδιπλώνεται και η Σιωπή υπομονετικά βοηθάει τον τόπο να γιατρέψει τα σημάδια του. Αν -(με δυσκολία)- ξεχωρίσω μια εικόνα, είναι Η Ελπίδα, που παίζει με τα παιδιά πίσω απ’ τον λόφο. Θα έλεγα πως έχει να μου δώσει πολλές σκέψεις για την μεγάλη αλλαγή που έχει συμβεί στον τόπο. Έχει βαμμένο το πρόσωπό της ξορκίζοντας τα κακά πνεύματα, όπως σε φυλές λαών μακρινών, που είχαν βαθιά ριζωμένη την πίστη πως προστατεύονται έχοντας τα σχέδια σαν ασπίδα κατά του κακού. Στο κεφάλι της τυλιγμένο πολλές φορές το κεντημένο μαντήλι με λουλούδια και φύλλα πράσινα κρατάει στην κορυφή του το σπίτι, ένα μωρό στο καρότσι και ένα τρένο που ταξιδεύει για μακριά. Η ζωή έχει τη μαγική ικανότητα να σε παρασύρει στη συνέχεια της και συχνά πυκνά γίνεται καλύτερη κρατώντας πάντα τις μνήμες ανεξίτηλες.

Screenshot 5 6

Έφη Λαδά γεννήθηκε σ’ ένα μικρό χωριό της Αχαΐας. Έχει κάνει την εικονογράφηση σε περισσότερα από 100 βιβλία . Έχει λάβει μέρος σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει κάνει επίσης τα σκηνικά για τη μουσική παράσταση «Ο κούκος των Χριστουγέννων» (Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης 2005). Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά, κορεατικά,τουρκικά, κροατικά, ρωσικά και στα κινέζικα. Τo 2006 το βιβλίο της «Τις Κυριακές στο πάρκο»… προτάθηκε για το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης (βραχεία λίστα). Το 2009 της απονεμήθηκε το Βραβείο Εικονογράφησης από το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ και αναγράφηκε στον τιμητικό πίνακα της IBBY για το βιβλίο Η Βροχή των αστεριών, το οποίο ήταν υποψήφιο (βραχεία λίστα) και στα Βραβεία ΔΙΑΒΑΖΩ και στα Κρατικά Βραβεία 2009 (βραχεία λίστα). Ήτανυποψήφια για το Astrid Lindgren Memorial Award 2011 και για το Hans Christian Andersen Award 2012. Το βιβλίο «Είχε απ’ όλα και είχε πολλά» με κείμενο της Μαρίας Παπαγιάννη και εικονογράφηση δική της, επελέγη μεταξύ των 200 καλύτερων βιβλίων στον κόσμο και συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο «WhiteRavens 2016» της Διεθνούς Βιβλιοθήκης Νεότητας του Μονάχου.Το 2017 με το βιβλίο της «Τις Κυριακές στο πάρκο…», είναι στη βραχεία λίστα του παγκόσμιου διαγωνισμού εικονογράφησης Nami Concours 2017. Tο 2018 το βιβλίο της “Η ξεχασμένη Κυριακή” (A forgotten Sunday) πήρε το δεύτερο βραβείο (silver medal) στον παγκόσμιο διαγωνισμό Key Colours Illustrator’s Award.

0 Comments
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια

Τα Μικροπράγματα στο inbox σου!