Ο Βασίλης Σελιμάς γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1983. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το 2003-2008. Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα. Τώρα μας προσκαλεί στην τρίτη του ατομική έκθεση, υπό τον τίτλο “Reality”, στον Εικαστικό Κύκλο ΔΛ. Η έκθεση, ένα προσωπικό ημερολόγιο που παραπαίει ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο ως αδιάσπαστα στοιχεία της καθημερινότητας, αποτελείται από είκοσι έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων, ακρυλικά σε καμβά και χαρτί, σχέδια με μολύβι. Ο ίδιος γνωστός από εικονογραφήσεις παιδικών βιβλίων αλλά και πληθώρα ατομικών και συλλογικών εκθέσεων διακρίνεται από μια έντονα ανθρωποκεντρική τέχνη που τον εντάσσει στους πιο αξιόλογους σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους.
-Ατομική έκθεση υπό τον τίτλο “reality”. Πείτε μας τι απαιτείται για να ολοκληρωθεί μια τέτοιου είδους έκθεση και τι ακριβώς περιλαμβάνει;
Είναι η τρίτη ατομική έκθεση που παρουσιάζω. Υπήρξαν διάφορες ομαδικές κατά καιρούς την τελευταία τριετία σε διαφορετικούς χώρους και με ποικίλες θεματικές. Ουσιαστικά η έκθεση περιλαμβάνει έναν επιλεγμένο όγκο δουλειάς από την τελευταία τριετία. Η πλειοψηφία των έργων δημιουργήθηκε από τις αρχές του ’16 έως τα τέλη του ’18, μαζί και ένα που ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του ‘19. Ο θεατής μπορεί να δει ακρυλικά σε καμβά και χαρτί, σχέδια με μολύβι και μελάνια σε χαρτί. Επίσης, την έκθεση πλαισιώνει το κείμενο του συλλέκτη κυρίου Χρίστου Χριστοφή που λειτουργεί επεξηγηματικά για τα έργα και τη σύλληψη της έκθεσης.
-“Reality”, να φανταστούμε όσο το δυνατόν πιο πιστή ή νατουραλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας;
Ο τίτλος της έκθεσης επιλέχθηκε με αφορμή ένα από τα έργα, που φέρει τον τίτλο Reality. Στην συγκεκριμένη εικόνα έχω ζωγραφίσει το σώμα ενός ανθρώπου, ντυμένο με ρούχα και το έχω γυρίσει ανάποδα, με την προσθήκη κάποιων παράταιρων χαρακτηριστικών για πρόσωπο. Αυτό το παιχνίδισμα, του λογικού με το παράλογο είναι για μένα η πραγματικότητα που με περιβάλλει. Οπότε αφήνω στην κρίση του θεατή αν θα τα βρει ρεαλιστικά ή όχι.
-Συχνά παίζετε με την έκθεση ή τη δημοσίευση κάποιων προσωπικών σας στοιχείων. Ανακαλώ στη μνήμη τη «Νιω μια μικρή ιστορία» αλλά και τώρα με την έκθεση που είναι προσωπικό ιδιότυπο ημερολόγιο. Σε τι σας βοηθάει;
Ένας μεγάλος αριθμός καλλιτεχνών εμπνέεται και χρησιμοποιεί αναφορές από τα προσωπικά του βιώματα για να διηγηθεί ιστορίες. Εγώ επιλέγω την οικογένεια, την καθημερινότητά μου, τους μαθητές μου για να πω την δική μου ιστορία που μερικές φορές ταυτίζεται με εκείνη άλλων ανθρώπων. Νομίζω με βοηθάει να ερμηνεύσω πράγματα που έχω ζήσει και να προχωρησω ένα βήμα μπροστά. Καμιά φορά βέβαια η επιστροφή στο παρελθόν σου δημιουργεί τρομερές αγκυλώσεις που για να ξεπιαστείς πρέπει να σκάψεις βαθιά μέσα σου πράγμα εξαιρετικά οδυνηρό.
-Έχετε δεχτεί αξιόλογες κριτικές για το έργο σας και έχετε κάνει σημαντικές συνεργασίες και εκθέσεις. Για εσάς πώς νοείται μια αξιόλογη πορεία στο χώρο σας;
Υποθέτω να συνεχίζεις να εξελίσσεσαι και να θέτεις στόχους παρόλα τα πάρεργα και τις αντιξοότητες που μπορεί να προκύπτουν στην πορεία. Και φυσικά να μην χάνεις εκείνον τον ενθουσιασμό που σε οδήγησε να κάνεις αυτό που αγαπάς.
-Στα έργα σας αναγνωρίζουμε μικρά παιδιά ίσως και από την ενασχόληση με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων όσο και πρόσωπα ενηλίκων με μια έμφαση στην λεπτομέρεια απεικόνισης των φυσικών τους χαρακτηριστικών. Είναι ιδιαίτερη η μέθοδος που ακολουθείτε;
Τα μικρά παιδιά, ως θεματική, ήταν η φυσική πορεία της ενασχόλησής μου με τα μαθήματα ζωγραφικής και εικαστικών σε σχολεία. Τα παιδιά είναι το πιο ωραίο κι απαιτητικό αντίβαρο στη ζυγαριά της καθημερινότητας. Εκτός από τρομερή πηγή ιδεών είναι κι ένας τρόπος να επαναφέρεις τον εαυτό σου στην παιδική σου ηλικία και να ανασύρεις μνήμες που μπορεί να είχες θαμμένες βαθιά μέσα σου. Για τα τεχνικά χαρακτηριστικά της δουλειάς μου αυτό που μπορώ να πω είναι ότι θέλω να επιλέγω τον πιο δύσκολο δρόμο στην ανθρωποκεντρική ζωγραφική κατά την γνώμη μου να ζωγραφιζω λεπτομερώς την ανθρώπινη φιγούρα.
-Ο συλλέκτης Χρίστος Χριστοφής απέδωσε ένα στίχο του Νίκου Καρούζου «αναπαυτικά δυστυχισμένοι» για τα έργα σας. Ίσως αυτή η διάχυτη μελαγχολία τα κάνει πιο αληθινά;
Τα δικά μου μάτια αναγνωρίζουν πολλούς ανθρώπους που ζουν δυστυχισμένοι. Πολλές φορές με ρωτούν γιατί, ειδικά σήμερα, να αποτυπώσεις μια δυσάρεστη και μελαγχολική εικόνα. Εγώ όμως τους προτρέπω να κοιτάξουν καλύτερα γιατί ίσως κάπου εκεί, στο έργο, καθρεφτίζεται ο εαυτός τους και τα δικά τους σκοτάδια. Δεν ξέρω αν τα έργα εξαιτίας της μελαγχολίας μοιάζουν πιο αληθινά σίγουρα όμως χαρακτηρίζονται από μια δική μου αλήθεια.
-Τι αναμένει ένας καλλιτέχνης από μια προσωπική έκθεση;
Φυσικά να καταφέρεις να βιοποριστείς ειδικά αν δεν έχεις άλλη πηγή εσόδων. Τις θετικές ή αρνητικές παρατηρήσεις πρέπει να τις ακούς με προσοχή καθώς έτσι μπορείς να εξελιχθείς αν και νομίζω ότι αν ένας καλλιτέχνης έχει κάτι στο μυαλό του θα το κάνει είτε αρέσει είτε όχι. Και φυσικά η χαρά να δεις μαζεμένους ανθρώπους που αγαπάς με αφορμή κάτι που έφτιαξες.
-Μελλοντικά σχέδια;
Ίσως να εικονογραφήσω ένα διήγημά μου.
Διάρκεια Έκθεσης: 12 Φεβρουαρίου έως 9 Μαρτίου 2019 – Στον Εικαστικό Κύκλο ΔΛ
Η είσοδος στην έκθεση είναι ελεύθερη για το κοινό.
Ώρες Λειτουργίας: Δευτέρα κλειστά / Τετάρτη – Σάββατο 11:00 – 16:00 / Τρίτη – Πέμπτη – Παρασκευή 11:00 – 20:00