Άρης Δημοκίδης
Όλα συνέβησαν στο, έτσι κι αλλιώς, ταραγμένο, 2015: «Η τοιχογραφία που διαφημίζεται ως τοιχογραφία του κ.Αναστασάκου σε διάφορα μέσα είναι έργο του Παύλου ΤΣΑΚΩΝΑ» έγραψε το Σάββατο στο Facebook της η γκαλερίστα Χριστίνα Ανδρουλιδάκη. (Έκτοτε τροποποίησε την ανάρτησή της και εκτός των άλλων πρόσθεσε ως ΥΓ. «Την αρχική δημοσίευση στο Daily Secret που μετά από την παροτρυνσή μου στον κ.Κανιάρη -διευθυντή της Αrt Athina- και στο ίδιο το site, ο κ.Αναστασάκος ζήτησε να αλλάξουν -για του λόγου το αληθές- την επισυνάπτω παρακάτω.»)
Η κυρία Ανδρουλιδάκη υποστηρίζει:
(Διατηρείται η ορθογραφία της)
«Η αλήθεια για την τοιχογραφία στην οδό Πειραιώς, 20 έχει ως εξής:
Το 2010 η Α.Σ.Κ.Τ απευθυνόμενη σε φοιτητές και νέους αποφοίτους προκύρηξε ανοιχτό διαγωνισμό για την υποβολή προτάσεων εικαστικών παρεμβάσεων στα πλαίσια του ερευνητικού προγράμματος σε συνεργασία με το ΥΠΕΚΑ «Εικαστικές Παρεμβάσεις στον Δημόσιο Αστικό χώρο, Ζωγραφικής επί των Τυφλών Όψεων Κτηρίων της Αθήνας».
Η πρόταση του Παύλου ΤΣΑΚΩΝΑ με το γνωστό σχέδιο του Albrecht Durer “Hands” για τον τοίχο του ξενοδοχείου Vienna κέρδισε το δεύτερο βραβείο στον διαγωνισμό.
Η μεταφορά του σχεδίου στον τοίχο παρά το οτι ζήτησε να υλοποιήσει ο ίδιος ο Τσάκωνας ως ζωγράφος μεγάλων επιφανειών (για λόγους ασφάλισης, κτλ) ανατέθηκε στο συνεργείο τοιχογράφησης των Αδελ. Κρέτση με συνεργάτη τον Αναστασάκο, οι οποίοι και το εκτέλεσαν κατόπιν οδηγιών του Παύλου Τσάκωνα.
Ο κ. Αναστασάκος όσον αφορά το έργο του κ.Τσάκωνα ήδη από το 2011 στις δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο και σε άλλα μέσα ενημέρωσης συστηματικά παρέλειπε να αναφέρει ότι δημιουργός του έργου είναι ο Παυλος ΤΣΑΚΩΝΑΣ με αποτέλεσμα να παραπλανάται το κοινό και τα μέσα ενημέρωσης σχετικά με τον δημιουργό του έργου.
Το έργο έχει καταχωρηθεί στις δημοφιλέστερες ιστοσελίδες που αφορούν την τέχνη στο δημόσιο χώρο με τα ονόματα των συντελεστών της εταιρίας υλοποίησης να φέρονται ως οι καλλιτέχνες.
Η δικαιοσύνη έχει αποφανθεί για το θέμα αυτό (σε ποιο στάδιο βρίσκεται δεν γνωρίζω) καταδικάζοντας στον κ.Αναστασάκο να καταβαλει στον δημιουργό αποζημίωση.
Παρ’ολα αυτά παραπλανάται το κοινό και τα μέσα ενημέρωσης σχετικά με τον δημιουργό του έργου.»
Ζητήσαμε την άποψη του κ. Αναστασάκου:
Μας παρέπεμψε και στα σχόλια που έκανε κάτω απ’ την ανάρτηση στο facebook της κυρίας Ανδρουλιδάκη, τα οποία αναδημοσιεύουμε (διατηρώντας την ορθογραφία της):
«Αγαπητοί: Δεν έχουν γίνει πολλά δικαστήρια αλλά ένα και αυτό είναι στο εφετείο . Έχουμε αθωωθεί κατά τα 3/4 και εκκρεμεί η δική μου υπόθεση. Ελπίζω να αθωωθώ και εγώ μια και ουδέποτε υπήρχε δόλος . Προς θεου δεν έχω ανάγκη για την καριέρα μου αυτό το έργο και όποιος ξέρει τουλάχιστον την διεθνή καριέρα μου καταλαβαίνει ότι είναι τουλάχιστον άστοχο να πιστεύει κάτι τέτοιο. Για να μην κάνουμε το δικαστήριο όμως εδώ καλο θα είναι να είστε πιο προσεκτική Κα Ανδρουλιδάκη γιατί από αφέλεια πολλά μπορούν να συμβούν. Σας επισημαίνω λοιπόν το λάθος σας και ελπίζω να έχετε την σχετική νοημοσύνη και να πράξετε το σωστό. Επιτέλους ! Για να μην το κουράσουμε παραπάνω . Σας παρακαλώ για την άμεση αποκατάσταση της αλήθειας λαμβάνοντας υπόψιν τις ανακρίβειες του κειμένου που αρχικός στείλατε διασύροντας με.
Ο Μανώλης Αναστασάκος πρόσθεσε μετά τα λεγόμενα του τα παρακάτω έγγραφα. Το ένα είναι από τον Γ.Χαρβαλιά (πρώην πρύτανη της ανώτατης σχολής καλών τεχνών) και το άλλο από τον Α.Κανιάρη (Γενικό διευθυντή της Art Athina).
Αθήνα, Τρίτη 27/9/2011
Αγαπητοί συνεργάτες
Μία μέρα μετά την χθεσινή μου επιστολή για θέματα δεοντολογίας,
σήμερα, μετά από αμοιβαίες συνεννοήσεις και προς άρση λαθών, ελλείψεων, παρεξηγήσεων, υπήρξε ορθή αποκατάσταση στοιχείων και συνείδηση των παραλήψεων σχετικά με τους φορείς της Προγραμματικής Σύμβασης και τους συνολικούς συντελεστές της τοιχογραφίας στην οδό Πειραιώς 20.
Θέλω με χαρά να σας βεβαιώσω ότι δεν συντρέχουν πλέον οι λόγοι στους οποίους αναφέρθηκα προς τον συνάδελφο κο. Μ. Αναστασάκο και ούτε βέβαια προς συνεργείο τοιχογράφησης των Αδελ. Κρέτση.
Με αμοιβαία, καλόπιστη και συναδελφική συνείδηση της συλλογικής προσπάθειας, που όλοι οι συντελεστές του έργου έχουν καταβάλει για την επιτυχή υλοποίηση του, έχουμε πετύχει τους στόχους μας. Αφαιρώντας την κόπωση και τις εντάσεις που συχνά συνοδεύουν την υλοποίηση ανάλογων σχεδίων, κρατάμε μόνο την θετική δημιουργική εμπειρία, που τελικά μένει τόσο για εμάς, όσο και για να την μοιραστούμε με τους άλλους, τους θεατές – πολίτες της Αθήνας.
Συνεπακόλουθα αποσύρω τις επιφυλάξεις μου, επικεντρώνοντας στην ολοκλήρωση του συνολικού έργου και την κοινή προβολή των αποτελεσμάτων του, με όλους τους συνεργαζόμενους φορείς και τους επιμερισμένους συντελεστές του.
Γιώργος Χαρβαλιάς – Πρύτανης της ΑΣΚΤ, Επιστ. Υπεύθυνος του Έργου
Επίσης:
Το έγγραφο του κυρίου Κανιάρη:
Κα Ανδρουλιδάκη: Με το επισυναπτόμενο έγγραφο το οποίο σας κοινοποιήθηκε 5 Ιουνίου καταδεικνύετε πλέον ότι τελείτε εις βάρος μου το ποινικό αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης και μάλιστα με δόλια προαίρεση σας. Με την επιφύλαξη λοιπόν κάθε νόμιμου δικαιώματος μου, διμοσιεύω και το παρακάτω και για μια ακόμη φορά…ο νωόν νοήτο !! Αγαπητοί κύριε Τσάκωνα, κυρία Ανδρουλιδάκη, κύριε Κάβδα και κύριε Αναστασάκο,
Θα ήθελα να παρέχω τις απαραίτητες διευκρινίσεις σχετικά με το θέμα που προέκυψε με τη δημοσίευση του άρθρου της Daily Secret.
Στα πλαίσια της Art-Athina, διοργανώνουμε με το Daily Secret, μια ομιλία του κ. Αναστασάκου με τίτλο ” Το χρονικό μιας τοιχογραφίας”.
Η θεματική που θα καλύψει ο κ. Αναστασάκος είναι το τεχνικό κομμάτι γύρω από την κατασκευή μίας τοιχογραφίας (δηλαδή το πως προβάλλεται το έργο, πως σχεδιάζεται και πως τελειοποιείται) και καθόλου το δημιουργικό.
Ο κ. Αναστασάκος κατασκέυασε ένα έργο στην είσοδο της Art-Athina, στα πλαίσια του προγράμματος “Οι Τοίχοι της Αθήνας” σε επιμέλεια του κ. Μάνου Στεφανίδη, το οποίο φιλμάραμε με σκοπό να δείξουμε στους αναγνώστες της Daily Secret πώς φτιάχνεται, κάτι προτότυπο και ενδιαφερόν για ένα γενικότερο κοινό.
Εκ παραδρομής, αναφέρθηκε η τοιχογραφία της Πειραιώς και ο κ. Αναστασάκος σαν δημιουργός της, κάτι το οποίο δεν ισχυρίστηκε ο ίδιος ποτέ. Η συμβολή του στη τεχνική υλοποίηση του έργου είναι αναμφισβήτη αλλά ουδέποτε το ανέφερε σαν δικό του δημιούργημα. Άλλωστε και στην έκθεση που διοργανώνουμε με έργα και τοιχογραφίες του στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών δεν υπάρχει πουθενά αντίγραφο του συγκεκριμένου έργου.
Θα ήθελα λοιπόν να επιβεβαιώσω ότι:
α) Ουδέποτε ο κ. Αναστασάκος ανέφερε την τοιχογραφία της Πειραιώς ως έργο δικό του, ακόμα και σε κατ’ιδιαν συζητήσεις μας, το αντίθετο μάλιστα,
β) Ουδέποτε θα προβαλλόνταν η τοιχογραφία της Πειραιώς σε εκδήλωση της Art-Athina και ουδέποτε θα υπήρχε μνεία σε αυτό το έργο κατ’απαίτηση του.
Αναμφίβολα, καταλαβαίνω περισσότερο από τον μέσο όρο την σημασία των πνευματικών δικαιωμάτων των καλλιτεχνών και θα παρακαλούσα την κα Ανδρουλιδάκη να είναι πιο προσεκτική στο μέλλον στους χαρακτηρισμούς της, όπως για παράδειγμα τον τίτλο “ψευδής δημοσιεύσεις”.
Αναμφίβολα, αντιλαμβάνομαι τον ενθουσιασμό της κα Ανδρουλιδάκη να προασπίσει τα συμφέροντα του καλλιτέχνη της, αλλά γενικότερα η ενασχόληση με την τέχνη απαιτεί πιο προσεχτικούς χαρακτηρισμούς προς ανθρώπους που ασχολούνται με την τέχνη πάρα πολλά χρόνια.
Θα δεχόμουν αν αυτή την επιστολή την είχε γράψει ο κ. Τσάκωνας, στον οποίο ζητώ και προσωπικά συγγνώμη για το μπέρδεμα που δημιουργήθηκε από μία καλοπροαίρετη προσπάθεια να προβληθούν απο την Art-Athina γενικότερα οι τοιχογραφίες της Αθήνας.
Ευχαριστώ για την προσοχή όλων και σας περιμένουμε να σας συναντήσουμε στην Art-Athina.
Με εκτίμηση,
Αλέξης Κανιάρης
Γενικός Διευθυντής»
***
Μετά τα σχόλια του κυρίου Αναστασάκου, η κ. Ανδρουλιδάκη ανταπάντησε:
«Όσον αφορά την ηλεκτρονική επιστολή του κ.Κανιάρη (Διευθυντή της Art-Athina) την οποία επικαλείτε παραπάνω ο κ.Αναστασάκος να υπενθυμίσω πως γράφει ότι “Εκ παραδρομής, αναφέρθηκε η τοιχογραφία της Πειραιώς και ο κ. Αναστασάκος σαν δημιουργός της”.
Σε ποιον λοιπόν ανοίκει το λάθος?
Αυτό το “εκ παραδρομής” έχει πολύ ενδιαφέρον.
Μέχρι τώρα δεν έχουμε λάβει επιστολή από το Daily Secret που να λέει ποιος τους διοχέτευσε την εικόνα του έργου με το Courtesy Anastasakos από κάτω.
Με χαρά θα ήθελα να ακούσω την απάντηση τους.
Η δε επιστολή του κ.Κανιάρη συνεχίζει πως πρόκειται για “καλοπροαίρετη προσπάθεια να προβληθούν από την Art-Athina γενικότερα οι τοιχογραφίες της Αθήνας¨.
Συγχωρέστε με, αλλά που είναι η “καλοπροαίρετη” προσπάθεια όταν διοχετεύεται στον τύπο εικόνα του έργου του Παύλου ΤΣΑΚΩΝΑ χωρίς να αναφέρεται το όνομα του?
Αλλά απεναντίας δε, για να διαφημίσει την ομιλία του κ.Αναστασάκου?»
***
Απόσπασμα απ’ το άρθρο του Πάνου Μιχαήλ
Σεπτέμβριος του 2011
HurryToGetToNowhere*
Ένα συγκλονιστικό γκραφίτι στο κέντρο της πόλης μας δείχνει ανάγλυφη την καταστροφή που όλο και μας κυκλώνει
Χθες πήγα στην Ομόνοια για να φωτογραφίσω για το περιοδικό ένα από τα πιο υπέροχα γκράφιτι που έχω δει ποτέ.
Στην οδό Πειραιώς, εκεί που ενώνεται με την Μενάνδρου στον γυμνό τοίχο του απέναντι parking o εικαστικός Παύλος Τσάκωνας νικητής του δεύτερου βραβείου σε διαγωνισμό που είχε προκυρήξει το ΥΠΕΚΑ σε συνεργασία με την ΑΣΚΤ για το πρόγραμμα ζωγραφικής τυφλών όψεων κτιρίων στο κέντρο της Αθήνας έχει φτιάξει (η υλοποίηση του έργου έγινε απο την τεχνική εταιρία Kρέτσης σε συνεργασία με τον M.Aναστασάκο) μια τεράστια τοιχογραφία που απεικονίζει 2 χέρια ενωμένα σε στάση προσευχής. Ο ίδιος επέλεξε την συγκεκριμένη πολυκατοικία στο κέντρο της πόλης θέλοντας να θίξει τις κοινωνικές συνθήκες της περιοχής και την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα.
Όπως μου θύμισαν και τα σχόλια στο editο του Στάθη το σχέδιο της τοιχογραφίας είναι εμπνευσμένο από το Praying Hands του Ντύρερ που νομίζω ως αρχική αίσθηση ισχύει.
Ωστόσο η ευφυής κατ’ εμέ αντιστροφή της κλίσης των χεριών προς το έδαφος αντί για την επίκληση στην ουράνια δύναμη που φέρει ως μήνυμα το πρώτο έργο, δίνει στο γκράφιτι αυτό μια ολότελα διαφορετική δυναμική.
Μαζί με την ένταξή του στο πολύπαθο ομονοιακό κέντρο νομίζω πως δηλώνεται εξαρχής από τους καλλιτέχνες αυτό που έγραψε και ο Στάθης. Η πόλη είναι στα γόνατα, κουρασμένη, διαλυμένη, παραιτημένη μην έχοντας καν το κουράγιο για επικλήσεις. Θεϊκές και γήϊνες.
Βουτάει αργόσυρτα στο πλήρες κενό μη γνωρίζοντας αν κάτω από αυτή την άγρια κρούστα που κάποια στιγμή θα σπάσει κρύβεται κάτι που θα τη σώσει από τον ξεπεσμό.
Ενώ η τελευταία πράξη του δράματος δεν έχει καν παιχθεί ακόμα.
