Δημήτρης Καβατζικλής
Μα, από πού κρατάει η σκούφια της Ημέρας των Ερωτευμένων; Σύμφωνα με την Edwina Langley, που έχει κάνει και σχετικό αφιέρωμα στην ιστοσελίδα τού BBC, μάλλον κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά.
Μια δημοφιλής θεωρία υποστηρίζει πως η αφετηρία αυτής της γιορτής ανάγεται στην εποχή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαυδίου (269 μ.Χ.), οπότε ένας ιερέας ονόματι Βαλεντίνος θανατώθηκε για παράνομη τέλεση γάμων σε νεαρά ζευγάρια. Ο Κλαύδιος είχε κηρύξει παράνομο να έρχονται «εις γάμου κοινωνίαν» οι νεαροί άντρες, επειδή πίστευε πως οι ανύπαντροι στρατιώτες γινόντουσαν καλύτεροι πολεμιστές. Έτσι, ο ιερέας Βαλεντίνος συνελήφθη και φυλακίστηκε – σύμφωνα με φήμες, ερωτεύτηκε την κόρη τού δεσμοφύλακά του και, οδεύοντας προς τον δήμιο, της έστειλε ένα ραβασάκι που έλεγε «…από τον Βαλεντίνο σου».
Η πρώτη επίσημη Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου εμφανίστηκε στο προσκήνιο το 496, χάρη στον Πάπα Γελάσιο Α΄. Ο ποντίφικας, επιθυμώντας να μετατρέψει τη ρωμαϊκή γιορτή σε χριστιανική, αποφάσισε η 14η Φεβρουαρίου να αφιερωθεί στη μνήμη τού Αγίου Βαλεντίνου.
Ωστόσο, η ευρεία διάδοση της συνήθειας να στέλνονται κάρτες για την Ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου εντοπίζεται στη Βικτωριανή εποχή. Καθοριστική στάθηκε η εφαρμογή ενιαίων ταχυδρομικών τελών (Uniform Penny Postage), που έκαναν την αλληλογραφία πολύ οικονομικότερη σε σχέση με πριν. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι αρκετές από τις σχετικές κάρτες τής εποχής ήταν κομματάκι διαφορετικές από τις σημερινές.
Όποια και αν είναι η μακρινή ρίζα της γιορτής αυτής (και παρότι η γκρίνια που τη συνοδεύει είναι υπαρκτή), η δημοφιλία της ολοένα αυξάνεται, σύμφωνα με τις οικονομικές/εμπορικές, αλλά και ληξιαρχικές καταγραφές – βλέπε μίνι baby boom 9 μήνες μετά.
Valentines Day Love GIF by GIPHY Studios Originals – Find & Share on GIPHY
Making all the GIFs.
Πάντως, αν φέτος δεν νιώθεις να έχεις τον φτερωτό θεό με το μέρος σου και φοβάσαι πως ο επερχόμενος Βαλεντίνος θα φέρει την καταστροφή, μην πτοείσαι.
Δες 5 περιπτώσεις επεισοδιακών Βαλεντίνων, που στάλθηκαν στο bbc
Τρώγοντας (χοντρό) «άκυρο» μπροστά στους συναδέλφους
Mel, 32 ετών:
Μια χρονιά, ένα μεγάλο κουτί με το όνομά μου παραδόθηκε στο γραφείο μου την Ημέρα του Βαλεντίνου. Οι συνάδελφοι μαζεύτηκαν γύρω μου και, καθώς ήμουν καινούργια στην εταιρεία (και ήθελα να κάνω φίλους), τους άφησα να με βλέπουν καθώς το άνοιγα.
Εκείνο τον καιρό έβγαινα με έναν τύπο που μου έκανε δώρα συχνά, οπότε δεν ήταν και μεγάλη έκπληξη το να λάβω κάτι από εκείνον. Μόνο που αυτό το κουτί δεν ήταν από τον ίδιο – ήταν από τη μαμά του. Μέσα υπήρχαν κάποια πράγματα που είχα αφήσει στο σπίτι του: εσώρουχα, καλλυντικά και βιβλία. Και υπήρχε κι ένα συνημμένο σημείωμα: «Χάρηκα για τη γνωριμία. Καλή τύχη με τη ζωή σου». Δεν μου είχε στείλει μήνυμα για κάποιο διάστημα και είχα απλώς υποθέσει πως ήταν πολύ απασχολημένος. Απ’ ό,τι φαίνεται, αυτό σήμαινε πως είχε λήξει τη σχέση μας κι εγώ δεν το είχα πάρει χαμπάρι.
Ήταν σαν τραγική σκηνή από ρομαντική κομεντί: οι συνάδελφοί μου να στέκονται εκεί, με τα μάτια καρφωμένα στα εσώρουχά μου – μου ερχόταν να πεθάνω. Όλοι επέστρεψαν σιωπηλά στα γραφεία τους κι εγώ δεν κατάφερα ποτέ να τους κάνω να ξεχάσουν την όλη φάση.
Η μαμά του τηλεφώνησε στον σερβιτόρο
Amelia, 22 ετών:
Με το πρώτο μου αγόρι ήμασταν μέσα στον ενθουσιασμό για τον πρώτο μας Άγιο Βαλεντίνο μαζί. Εγώ ήμουν 17 κι εκείνος 18 και, παρότι ήμουν άρρωστη με γρίπη, αποφάσισα να το παλέψω, γιατί ο φίλος μου είχε κάνει κράτηση σε ένα εστιατόριο σε αμερικάνικο στυλ (περίπου όσο πιο ρομαντικό μπορεί να είναι ένα εφηβικό ειδύλλιο).
Όταν ήμασταν στα μισά τού γεύματος, ο σερβιτόρος ήρθε στο τραπέζι μας και είπε στον φίλο μου πως τον ζητούσαν στο τηλέφωνο. Προφανώς απορήσαμε για το ποιος μπορούσε να μας τηλεφωνεί σε ένα εστιατόριο, αλλά, όταν ο σερβιτόρος έφερε τη συσκευή, ο φίλος μου το σήκωσε – αποδείχτηκε πως [στο τηλέφωνο] ήταν η άκρως φορτική μητέρα του.
Είχε τηλεφωνήσει στο εστιατόριο για να τσεκάρει αν υπήρχε εκεί «ένα αγόρι με πολύ κατσαρά μαλλιά, που ήταν σε ραντεβού», και ζητούσε από τον σερβιτόρο να διπλοτσεκάρει πως το αγόρι μου ήταν εκεί όπου είχε πει πως θα ήταν. Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο – η μαμά του έπρεπε να γνωρίζει πού βρισκόταν ο γιος της κάθε ώρα και στιγμή. Μια φορά, που ήμασταν σε ένα φεστιβάλ, εκείνος είχε λάβει οδηγία να της στέλνει γραπτό μήνυμα κάθε 30 λεπτά για να την ενημερώνει πως ήταν ασφαλής – διαφορετικά, είχε απειλήσει η μητέρα του, θα τηλεφωνούσε στην αστυνομία για να τον ψάξει.
Μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως δεν ενδιαφερόταν αληθινά για το πού βρισκόταν το παιδί της – απλώς ήθελε να είναι η ίδια το επίκεντρο της βραδιάς. Μετά από το τηλεφώνημα, απλά καθίσαμε έκπληκτοι και σιωπηλοί, ώσπου εγώ αποφάσισα πως, όχι, μάλλον δεν θέλαμε επιδόρπιο. Μπορώ να σας βεβαιώσω πως η καλή μας διάθεση μας για του Βαλεντίνου καταστράφηκε, και το μεταξύ μας δεν κράτησε για πολύ μετά από αυτό.
Το ραντεβού στα τυφλά εξαφανίστηκε
Ant, 30 ετών:
Στεκόμουν έξω από ένα εστιατόριο στο Norwich και περίμενα να έρθει το ραντεβού μου στα τυφλά. Ήμουν πρωτοετής στο πανεπιστήμιο και αδημονούσα να ανακαλύψω τι είχε να προσφέρει η πόλη όσον αφορά τους ελεύθερους γκέι άντρες.
Όταν έφτασε επιτέλους (με 25 λεπτά καθυστέρηση), παρατήρησα ότι ήταν πολύ πιο κοντός από ό,τι είχε φανεί στη φωτογραφία του στο ίντερνετ. Μακάρι από κοντά να δείχνει καλύτερος, σκέφτηκα. Μπήκαμε στο εστιατόριο και παραγγείλαμε ποτά. Όταν ήμασταν στον δεύτερο γύρο, ένας τύπος δίπλα μας χτύπησε κατά λάθος πάνω στον συνοδό μου. Το ραντεβού μου τα πήρε στο κρανίο, έχασε την ψυχραιμία του και παραλίγο να βγάλει τον τύπο νοκ άουτ. Θα έπρεπε να είχα φύγει τότε, αλλά, εν πάση περιπτώσει, βρέθηκα να περπατώ ξανά προς το τραπέζι μας.
Το δείπνο δεν είχε τίποτε το αξιοσημείωτο – στη μνήμη μου έμεινε μονάχα αυτό που συνέβη μετά. Ο συνοδός μου ζήτησε τον λογαριασμό και πήγε στην τουαλέτα. Δεν γύρισε ποτέ. Τον είχα γνωρίσει διαδικτυακά και δεν είχα το τηλέφωνό του, οπότε δεν είχα άλλον τρόπο να επικοινωνήσω μαζί του. Άφησε στα κρύα του λουτρού έναν άφραγκο φοιτητή, με έναν μεγάλο απλήρωτο λογαριασμό, την Ημέρα του Βαλεντίνου. Ένιωσα τόσο ντροπιασμένος…
Πανικόβλητος, μίλησα στον διευθυντή του μαγαζιού και του εξήγησα τι είχε συμβεί. Προς μεγάλη μου κατάπληξη, με λυπήθηκε. Έφυγα χωρίς να πληρώσω και, το καλύτερο απ’ όλα, μου έδωσε το τηλέφωνό του. Πήγαμε για ποτό μετά τη βάρδια του και καταλήξαμε να περάσουμε τη νύχτα μαζί.
Μια πτήση αξέχαστη (με την κακή έννοια)
Alexandra, 30 ετών:
Πριν από κάποια χρόνια πήγα διακοπές στην Ινδία με το τότε αγόρι μου. Επί 10 μέρες περνούσαμε θεσπέσια, τρώγαμε φρέσκο ψάρι δίπλα στο κύμα, πίναμε κοκτέιλ και μέναμε σε ένα ωραίο ξενοδοχείο.
Η πτήση της επιστροφής ήταν την Ημέρα του Βαλεντίνου, κι εγώ ήμουν αποφασισμένη να κάνω την τελευταία ημέρα τού ταξιδιού μας όσο πιο ρομαντική γινόταν. Δυστυχώς, η κοιλιά μου είχε άλλη άποψη. Καθόμασταν στην πύλη στο αεροδρόμιο όταν ξαφνικά ένιωσα πολύ «επικίνδυνα». Έτρεξα στην τουαλέτα, όπου με βρήκε… όλεθρος. (Πιστεύω πως έφταιγε το μπέργκερ κοτόπουλου που είχα φάει το περασμένο βράδυ – το μόνο μη ινδικό φαγητό που είχα καταναλώσει σε ολόκληρο το ταξίδι). Μετά από αυτό, ένιωσα εντάξει – μέχρι να περάσουν άλλα 20 λεπτά.
Ήμασταν στη φάση τής επιβίβασης, κι έκανα νόημα στον φίλο μου με ένα πανικόβλητο βλέμμα στα μάτια μου. Το έπιασε με την πρώτη. Η αντίδρασή του; «ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ, Η ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΚΟΝΤΕΥΕΙ ΝΑ ΧΕΣΤΕΙ ΕΠΑΝΩ ΤΗΣ;»
Έφτασα στην τουαλέτα τού αεροπλάνου με καθυστέρηση περίπου μισού δευτερολέπτου. Εκεί ακολούθησε μια αρκετά εξευτελιστική (αλλά θα-μπορούσε-και-να-ήταν-πολύ-χειρότερη) κατάσταση καθαρισμού. Σύντομα ξαναβρέθηκα στην τουαλέτα, όπου εξακολούθησα να αδειάζω ό,τι είχα μέσα μου για τις επόμενες πέντε ώρες. Ήμουν κατατρομοκρατημένη από την ντροπή, γιατί με το αγόρι μου ήμασταν μαζί μόνο μερικούς μήνες. Όμως ήταν πολύ γλυκός καθώς σκούπιζε τον ιδρώτα από το μέτωπό μου. Γελούσε και πολύ, ωστόσο.
Ένας Άγιος Βαλεντίνος φωτιά (κυριολεκτικά όμως)
Vicky, 33 ετών:
Ήταν η πρώτη μου χρονιά στο πανεπιστήμιο και η Ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου ήταν το μοναδικό θέμα που κουβεντιαζόταν παντού. Ευτυχώς, ο φίλος μου στάθηκε προσαρμοστικός: Ήμασταν πολύ ταπί για να κανονίσουμε έξοδο, οπότε συμφωνήσαμε να πάρουμε το δείπνο μας στο δωμάτιό του – εκείνος θα αναλάμβανε τον στολισμό, εγώ θα ετοίμαζα το τσιμπούσι.
Το γεύμα ήταν αρκετά απλό. Και στους δυο μας αρέσει η πίτσα, και ο Βαλεντίνος είναι όλο καρδιές, οπότε έφτιαξα πίτσες σε σχήμα καρδιάς. Το λάθος μου ήταν πως υποτίμησα τη θερμοκρασία που θα έπιανε ο φούρνος, και οι (ας τις πούμε) πίτσες κατέληξαν να μοιάζουν με καμένες, πατικωμένες σβουνιές αγελάδας.
Στο επάνω πάτωμα, ο φίλος μου είχε στήσει μια σύνθεση από κεριά και είχε πασπαλίσει το κρεβάτι του με ροδοπέταλα – ήταν αξιολάτρευτο. Καθήσαμε σε μαξιλάρια, ο ένας απέναντι από τον άλλο, και προσπαθήσαμε να βρούμε τρόπο να σώσουμε ό,τι μπορούσε να σωθεί από το καρβουνιασμένο μας φαγητό.
Δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Επιπλέον, την έκανε ακόμη δυσκολότερη το γεγονός ότι τα πολλά κεριά βγάζουν και πολλή ζέστη. Καθώς αντιλήφθηκα ότι ίδρωνα, άρχισα να κάνω αέρα στο πρόσωπό μου. Έτσι, η μπλούζα μου ανέμισε, και βρέθηκε μπροστά από ένα από τα κεριά – και πήρε φωτιά.
Μέσα σε δευτερόλεπτα, ο φίλος μου είχε αδειάσει επάνω μου το περιεχόμενο του ποτηριού του. Αποφασίσαμε να σβήσουμε τα περισσότερα κεριά, αλλά κρατήσαμε μερικά αναμμένα «για ατμόσφαιρα» – αλλά προφανώς σε ασφαλή, πλέον, απόσταση. Θα περίμενε κανείς πως, με καμένο φαγητό και ρούχα τσουρουφλισμένα και λερωμένα με μπύρα, η όποια όρεξή μας θα ξεθύμαινε κι αυτή. Κι όμως, όπως και οτιδήποτε άλλο εκείνη τη βραδιά, ό,τι ακολούθησε ήταν επίσης πολύ καυτό.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
5 καινούργια τραγούδια για να μπεις ομαλά στο mood του Αγίου Βαλεντίνου
