Δημήτρης Καβατζικλής
Μια ακτιβίστρια με ειδικές ανάγκες από τη Νιγηρία που ξυλοκοπήθηκε, κακοποιήθηκε και χαρακτηρίστηκε «κατάρα» από την οικογένεια της, κατάφερε να πάρει άσυλο στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η 37χρονη Kelechi Chioba, η οποία πάσχει από πολιομυελίτιδα, αιτήθηκε ασύλου με τη δικαιολογία ότι έχει δεχθεί σοβαρή κακοποίηση λόγω της αναπηρίας της. Η αρχική της αίτηση απορρίφθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών μιας και το bullying που ανέφερε δεν ήταν αρκετό για να παρακάμψει την τυπική διαδικασία μετανάστευσης, αλλά αυτό δεν την σταμάτησε. Καθώς είναι αμφιφυλόφιλη, έθεσε νέο αίτημα βάσει της σεξουαλικότητας της, το οποίο έγινε τελικά αποδεκτό και έτσι της χορηγήθηκε άσυλο στις 9 Φεβρουαρίου.
Όσο ζούσε στη Νιγηρία, μια χώρα όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σχεδόν ανύπαρκτα και σε ορισμένες περιοχές οι σχέσεις με άτομα του ίδιου φύλου είναι παράνομες και τιμωρούνται με θάνατο, δεν μίλησε ποτέ ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά της. Μιλάει για πρώτη φορά στον Independent για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τόσο τα ΛΟΑΤ άτομα όσο και τα άτομα με αναπηρίες στη Νιγηρία.
– Τι σκεφτήκατε όταν απορρίφθηκε η αρχική αίτηση σας για άσυλο;
Φοβόμουν ότι θα επιστρέψω στην κακομεταχείριση από την οποία ξέφυγα. Φοβόμουν ότι θα πεθάνω ή ότι θα μου επιτεθούν λόγω της σεξουαλικότητας μου και του ακτιβισμού. Ξέρω πόσο μεγάλο ταμπού είναι στη χώρα μου.
– Κι όταν η δεύτερη αίτηση έγινε δεκτή, πώς αισθανθήκατε;
Δεν μπορούσα να το πιστέψω, νόμιζα ότι ονειρευόμουν. Σκέφτηκα ότι επιτέλους τελείωσε. Ότι η κακοποίηση ανήκει στο παρελθόν και πλέον είμαι 100% ασφαλής να συνεχίσω τον ακτιβισμό μου ως αμφιφυλόφιλη γυναίκα και να εμπνεύσω περισσότερους μαύρους ανθρώπους να αποδεχτούν τον εαυτό τους.
– Ποια είναι τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες στη Νιγηρία αυτή τη στιγμή;
Η αναπηρία θεωρείται ταμπού στη Νιγηρία. Οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες αντιμετωπίζουν ζητήματα όπως η έλλειψη προσβασιμότητας και η δημιουργία ενός συστήματος παροχών που να τους παρέχει βοήθεια. Βιώνουν διακρίσεις και ανισότητες σε κάθε πτυχή της ζωής τους, οι περισσότεροι βασανίζονται μέχρι θανάτου από την οικογένειά τους. Δεν έχουν θεσπιστεί νόμοι για την εξασφάλιση τους. Δεν μπορούν να έχουν κάποια εκπαίδευση επειδή η οικογένεια και οι συγγενείς τους το θεωρούν σπατάλη χρημάτων. Οι περισσότεροι είναι σεξουαλικά κακοποιημένοι και χρησιμοποιούνται για τελετουργίες.
– Από την εμπειρία σας, ποιες είναι οι υπηρεσίες για άτομα με ειδικές ανάγκες στη Νιγηρία; Τι είδους δομές υποστήριξης υπάρχουν;
Δεν υπάρχουν υπηρεσίες και υποστήριξη για άτομα με ειδικές ανάγκες στη Νιγηρία. Εκεί είναι η επιβίωση του ισχυρότερου. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει κανένας νόμος για την προσβασιμότητα των ΑμεΑ, έπρεπε να αγωνίζομαι για να χρησιμοποιήσω τις τουαλέτες, ή να σκαρφαλώνω σκάλες για να μπω σε κτίρια. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών, παντού είναι το ίδιο.
– Τι νομίζετε ότι πρέπει να γίνει στις κοινότητες όπου οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι αναπηρίες είναι «κατάρα»; Τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση και οι αρχές της Νιγηρίας;
Πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να υπάρξει εκπαίδευση για να σταματήσει το στίγμα. Ο απλός κόσμος πρέπει να διδάσκεται ότι αναπηρία δεν σημαίνει αμαρτία κατά των θεών, ούτε τιμωρία. Πρέπει να διδάσκονται ότι η αναπηρία είναι ασθένεια, όχι κατάρα. Η κυβέρνηση και οι αρχές πρέπει να αναλάβουν ρόλο, να θεσπίσουν νόμους και ρυθμίσεις κατά των διακρίσεων. Δημιουργία προσβάσιμων δομών και εγκαταστάσεων και διασφάλιση της ύπαρξης ενός συστήματος παροχών για τους ΑμεΑ.
– Με όλη αυτή τη δοκιμασία, όλα όσα έχετε περάσει τα τελευταία χρόνια, ποια στιγμή ξεχωρίζει;
Η στιγμή που στάθηκα όρθια και είπα στον εαυτό μου «Αρκετά. Πρέπει να τρέξω μακριά για να σωθώ». Έτσι κατάφερα και ήρθα στο Ην. Βασίλειο και κέρδισα την ελευθερία μου. Και όταν μου είπαν ότι μου έχει χορηγηθεί άσυλο.
– Τι σας εμπνέει στον ακτιβισμό σας;
Το πάθος.
– Ποιες ήταν οι πρώτες εντυπώσεις σας από τη Βρετανία, όταν φτάσατε;
Μια πολιτισμένη χώρα.
– Γνωρίζει η οικογένεια σας που βρίσκεστε τώρα;
Δεν ξέρω. Πάντως είμαι στο Facebook και ο καθένας μπορεί να δει σε τι κατάσταση βρίσκομαι. Μπορεί να γνωρίζουν ή να μην γνωρίζουν.
– Αν θα μπορούσατε να δώσετε ένα μήνυμα στην Theresa May, τώρα που το άσυλο σας έγινε δεκτό, ποιο θα ήταν αυτό;
Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ελευθερία μου και ελπίζω ότι θα κάνετε το ίδιο και για άλλους μετανάστες που το χρειάζονται.
*Η υγεία της Kelechi επιδεινώθηκε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας χορήγησης ασύλου και τώρα αναρρώνει μετά από σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Μετά την χορήγηση ασύλου, ελπίζει να συνεχίσει τις σπουδές της στον τομέα της Υγείας, τις οποίες είχε αναγκαστεί να αναβάλει.
