Η Πέγκυ Ζήνα θέλει να λύσει την παρεξήγηση σχετικά με τις λαϊκές τραγουδίστριες

Όταν τη συνάντησα συζητούσε με ένα κορίτσι τη Μαριάννα με κινητικά προβλήματα που δεν χάνει ευκαιρία να τη βλέπει σε κάθε εμφάνισή της στην πόλη. Εκείνη με παρακάλεσε ευγενικά να μείνει για λίγο μαζί μας για να δει πως είναι μια συνέντευξη. Όταν την αποχαιρέτησε μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν είναι απλά μια θαυμάστριά της αλλά ένα κορίτσι με ποιότητα, ευγένεια και αξιοπρέπεια που έχει χτίσει μαζί του μια όμορφη φιλία. Η Ζήνα, ειλικρινής και απλή, αναφέρεται στον χώρο του τραγουδιού όπως τον βιώνει η ίδια τόσα χρόνια. Περήφανη για τη συνεργασία της με τον Δημήτρη Μητροπάνο που τη στιγμάτισε και την εξέλιξε, μιλάει για τα όνειρά της και τις εμπειρίες της. 

-Παλιά μιλούσαμε για ολοκληρωμένα cd, δισκογραφία, πωλήσεις, πλατινένιους και χρυσούς δίσκους. Σήμερα, μιλάμε για κλικ, views ή τραγούδια που ακούγονται συνεχώς στο ραδιόφωνο;

Το ραδιόφωνο δεν θα έλεγα ότι είναι τόσο δυνατό στοιχείο μέτρησης. Το ίντερνετ έχει εισβάλλει ολοκληρωτικά στη ζωή μας. Δείχνει ότι καθορίζει ονόματα ή καριέρες. Προσωπική μου άποψη είναι ότι μοιάζει αφελές να πιστεύεις ότι από τα κλικ ή τα views, θα εξασφαλίσεις την επιτυχία που ονειρεύεσαι ή αυτό θα σε τοποθετήσει στην καρδιά του κοινού. Αυτό που έχει σημασία είναι τι χτίζεις, τι χαρίζεις και φυσικά η διάρκεια. Ένα κλικ την ώρα που βρίσκεσαι μπροστά από μια οθόνη, μπορεί να γίνει τυχαία σε έναν τραγουδιστή που εκείνη τη στιγμή σου αρέσει και μετά να μη σου λέει τίποτα.

Την εποχή που έδινες κάποια χρήματα για να αγοράσεις την ολοκληρωμένη δουλειά κάποιου τραγουδιστή, με τη υπογραφή των δημιουργών, με φωτογραφικά στιγμιότυπα, με προσωπικά σημειώματα, το έπαιρνες ως δώρο, το εκτιμούσες και το τοποθετούσες στη δισκοθήκη σου. Αν ήταν μια καλή δουλειά, τότε έμπαινε και στην καρδιά σου. Δεν διαφωνώ ότι έχουν επιτυχία καλλιτέχνες που έχουν likes και προβολές, δεν είμαι της τεχνολογίας το ομολογώ, είμαι αναγκαστικά. Έχω παρατηρήσει, όμως, ότι τα πιο σπουδαία μου τραγούδια προέρχονται από την εποχή που το να αγοράσεις ένα cd ήταν μια συνειδητή προσωπική επιλογή.

Οι καλλιτέχνες κρίνονται από την προσέλευση του κοινού όταν εμφανίζονται σε διάφορους χώρους. Γι’ αυτό και πολλοί τραγουδιστές που δεν ακούγονται τόσο στο ραδιόφωνο ή δεν συγκεντρώνουν τόσα likes, αυτοί που κάποιοι τους αποκαλούν «έντεχνους», δεν αποδέχομαι φυσικά τον χαρακτηρισμό, είναι άνθρωποι συνεπείς στη δουλεία τους, δεν πρωτοστατούν στα media, ούτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά μπορεί να κάνουν μια συναυλία και να συγκεντρώσουν 8000 κόσμο. Είναι άλλοι λόγοι που αγαπιέται ένας καλλιτέχνης. Είναι καλό να στοχεύουμε στο φεγγάρι, γιατί, ε, δεν μπορεί ψηλότερα από εδώ που είμαστε, θα φτάσουμε.

X Factor – 5o live: Το αποκαλυπτικό μπούστο της Πέγκυς Ζήνα και το σχόλιο του Σάκη Ρουβά

X Factor 17/06/16 Βρείτε μας στο Facebook: https://www.facebook.com/Zappit.gr/ Ακολουθείστε μας στο Twitter: https://twitter.com/ZAPPIT_

-Υπήρξατε κριτής σε μουσικό διαγωνισμό. Το μετανιώσατε;

Ναι! (γέλια). Με δεύτερη σκέψη λιγότερη αυθόρμητη θα πω ότι δεν το μετανιώνω γιατί αν δεν το έκανα, δεν θα ήξερα με βεβαιότητα ότι δεν θέλω να το ξανακάνω. Είναι άβολο να κρίνεις τους άλλους, το χειρότερο είναι ότι εκεί που έχεις κληθεί να πεις την άποψή σου δεν έχεις σπείρει τίποτα, γιατί μετά από αυτό δεν υπάρχει καμία συνέπεια για τα παιδιά είτε τα πληγώσεις είτε τα εκθειάσεις. Η μεγαλύτερη ματαίωση ήταν ότι την επόμενη μέρα του τελικού στηνόταν το επόμενο project. Πολύ φασαρία για το τίποτα. Περισσότερο νόημα είχε όταν δούλεψα με κάποια από τα παιδιά και χαιρόμουν γι’ αυτά. Αυτό είχε αποτέλεσμα, όχι τόσο η κριτική μου με όσο ειλικρινή τρόπο κι αν έγινε.

-Δηλώνετε ευθαρσώς μια λαϊκή τραγουδίστρια…

Εδώ συμβαίνει μια παρεξήγηση με μένα. Επειδή δήλωνα πάντα ότι είμαι μια λαϊκή τραγουδίστρια κάποιοι πίστευαν ότι οφείλεται στο γεγονός ότι ερμηνεύω λαϊκά τραγούδια ή επειδή επιμένω στα λαϊκά τραγούδια γιατί μου αρέσουν οι παλιοί, μεγάλοι, δωρικοί τραγουδιστές. Αυτό, όμως, που εννοώ με το «λαϊκή τραγουδίστρια» είναι ότι θέλω να είμαι ένα με τον κόσμο. Αγαπούσα τους λαϊκούς τραγουδιστές που ήταν κοντά στον κόσμο. Το Δημήτρη Μητροπάνο, τη Βίκυ Μοσχολιού, το Μπιθικώτση, τον Καζαντζίδη, την Αλεξίου, το Διονυσίου, τη Σακελλαρίου.

Ο Μίκης Θεοδωράκης σε μια πρόβα πρόπερσι μου είπε: «Θέλω να σου πω κάτι γιατί τα λες καλά τα λαϊκά τραγούδια και να το θυμάσαι: Το έντεχνο τραγούδι ο Έλληνας πάντα το θαύμαζε, το λαϊκό, όμως το αγάπησε» και την κράτησα σα φυλακτό αυτή τη φράση μέσα μου. Κάποιοι, όταν δοκίμαζα άλλους μουσικούς δρόμους, έλεγαν «μα, τι πάει να κάνει στροφή, να μας το παίξει ροκ, ποπ;» Όχι, δοκιμάζομαι σε πολλά πράγματα αλλά πάντα είμαι μια λαϊκή τραγουδίστρια. Επιθυμώ να λέω όλα τα είδη, καθένα έχει τη στιγμή του και είναι ανεπίτρεπτο να υπάρχουν διαχωρισμοί, και παραδοσιακά μπορεί να πω κάποια στιγμή, τα λέω, όμως, με αγάπη και θέλω να τα ερμηνεύω λαϊκό αίσθημα.

– Με σας συμβαίνει το εξής, νιώθω ότι υπάρχει μια σημαντική τομή στη ζωή σας. Η Πέγκυ Ζήνα προ παιδιού και προ συνεργασίας Μητροπάνου. Ισχύει κάτι τέτοιο;

(Γέλια). Όταν ήρθε ο Δημήτρης Μητροπάνος στη ζωή μου μέσω της πρότασης να συνεργαστούμε, ήταν ακριβώς η στιγμή που ήθελα να ξεκουραστώ, να απέχω από τη νύχτα και να κάνω ένα παιδί. Τότε, μου είπε η γυναίκα του, «αυτά μην τα κάνεις κατά παραγγελία, αν το θέλεις, θα γίνει, μην σταματήσεις τη δουλειά σου γι’ αυτό». Ήθελα τόσο πολύ αυτή τη συνεργασία, κάναμε λοιπόν μια σεζόν και την επόμενη έμεινα έγκυος. Αυτός που το ανακοίνωσε στον κόσμο, μάλιστα, ήταν ο ίδιος ο Μητροπάνος. Είχα διανύσει μια σημαντική συνεργασία, έγινα πια μαμά και επέστρεψα με την ψυχή μου να ζητάει διαφορετικά πράγματα. Δεν μπορώ να πω ότι, ό, τι έκανα ακριβώς μετά ήταν ονειρεμένο, υπήρξαν και στιγμές που έκανα και πράγματα που δεν τα ήθελα απόλυτα. Εγώ, ήμουν πια διαφορετική. Επιθυμούσα διακαώς μια νέα αρχή, τη δεύτερη εικοσαετία της καριέρας μου, μετά την εποχή Μητροπάνου. Δεν ήταν εύκολο, πληγώθηκα, ένιωσα ματαίωση, έπρεπε να χτίσω πάλι κάτι από την αρχή. Αυτή τη στιγμή νιώθω ότι έχω αγγίξει αυτό που θέλω να κάνω, σε αυτές τις παραστάσεις εδώ στη Θεσσαλονίκη.

-Πέρα από μια αξεπέραστη καλλιτεχνική φυσιογνωμία ο Δημήτρης Μητροπάνος, τι σήμαινε για σας;

Υπήρξε για μένα πατέρας και δάσκαλος και είναι αναμφισβήτητα μια πολύ σημαντική απώλεια για μένα οικογενειακή, που σημαίνει ότι δεν θα την ξεπεράσω ποτέ.

Dimitris Mitropanos & Peggy Zina | Girizo Tis Plates Mou Sto Mellon

Uploaded by NikoSevenProduction on 2012-12-13.

-Τι διέκρινε σε σας;

Τη φωνή μου σε ένα πρώτο επίπεδο γι’ αυτό και μου έκανε την τιμή να συνεργαστούμε. Μετά αγαπηθήκαμε και σαν άνθρωποι, δεθήκαμε με τον ίδιο και την οικογένειά του. Αυτό που ήθελε να μου περάσει ήταν ότι τα τραγούδια που θα έρθουν στο δρόμο μου είναι θέμα τύχης αρκεί να μην σταματώ να τα αναζητώ. Οπότε να δίνω την προσωπική μου αξία στα τραγούδια. Να εξελιχθώ τόσο σαν καλλιτέχνης ώστε να δίνω την προσωπική μου σφραγίδα τόσο σ’ αυτά όσο και στους χώρους που εμφανίζομαι.

Ο Μάνος Ελευθερίου μου έλεγε, ότι αυτός ο πόλεμος έντεχνου και λαϊκού κρατάει από τότε που ήταν εκείνος πιτσιρίκι. Όταν συνεργαστήκαμε μου είχε πει, «Μην προσπαθείς να γίνεις αποδεκτή από ανθρώπους που έχουν παρωπίδες και έχουν λιγότερη ποιότητα σ’ αυτό που κάνουν για να μην ξεφύγουν από τις ταμπέλες τους, εσύ μη γίνεις έτσι». Δεν μπορώ να αντιταχθώ σε έναν άνθρωπο που φοράει παρωπίδες αλλά μόνο να χαρώ γιατί μετά το Μητροπάνο ήρθαν πολλοί σπουδαίοι άνθρωποι στη ζωή μου, όπως ο Γιάννης Σπανός, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Κώστας Χατζής, ο Μίμης Πλέσσας και άλλοι.

Dimitris Mitropanos & Peggy Zina | As Pan’ Stin Euxi Ta Palia

Uploaded by NikoSevenProduction on 2012-12-22.

-Τι κάνει μια συνεργασία επιτυχημένη;

Πρέπει να αισθάνεσαι ασφαλής στη συνεργασία σου για να είναι επιτυχημένη, αλλιώς βλέπουμε 2-3 ονόματα να είναι μαζί και αν δεν υπάρχει αγάπη μεταξύ τους ή ασφάλεια ή κοινή αλήθεια για να συμπλεύσουν ένα διάστημα, παρατηρούμε ότι δεν πάει καλά η συνεργασία. Ο κόσμος αναρωτιέται καμιά φορά, πώς δύο τεράστια ονόματα μαζί δεν έχουν μια αναμενόμενη επιτυχία, ενώ δύο μικρότερα ονόματα κάνουν χαμό. Επειδή, η συνεργασία έχει γίνει με πιο αγνά κριτήρια. Η κορυφαία συνεργασία για μένα ήταν αυτή με τον Δημήτρη Μητροπάνο. Έχω συνεργαστεί καλά και με φίλους μου και αυτές που είχαν επιτυχία δίνουν την απάντηση για το ποιες λειτούργησαν με αγνά κριτήρια.

-Στο χώρο σας, όμως, δεν γίνεται να μην υπάρχει ανταγωνισμός.

Γι’ αυτό, δεν φταίμε τόσο εμείς οι καλλιτέχνες όσο οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν. Δεν έχω αισθανθεί ποτέ ανταγωνιστικά και το δηλώνω εγωιστικά. Με πλήρη συνείδηση. Δεν έχω αισθανθεί ούτε φερθεί ανταγωνιστικά σε συνάδελφο. Έχω, όμως, ζηλέψει σπουδαία τραγούδια που τα έχουν ερμηνεύσει άλλοι. Στις εμφανίσεις μου τα εντάσσω στο πρόγραμμά μου και τα κάνω, έτσι, με έναν τρόπο δικά μου, το κοινό, δηλαδή, τα εισπράττει μέσα από τη δική μου καλλιτεχνική υπόσταση. Δεν έχω νιώσει ανταγωνισμό γιατί θεωρώ ότι μόλις το αισθανθώ, θα χάσω την κατάθεση συναισθημάτων που βάζω σε κάθε τραγούδι, σαν να είμαι ηθοποιός.

Με βαραίνει ψυχολογικά ένα στενάχωρο τραγούδι και με κάνει χαρούμενη, αντίστοιχα, ένα χαρούμενο κομμάτι. Η ενέργειά μου είναι αυτή που μεταδίδεται στον κόσμο και τους ξεσηκώνω να χορέψουν ή τους παρασύρω να αισθανθούν αλλιώς όταν ερμηνεύω ένα πονεμένο τραγούδι. Διεισδύω στην ψυχολογία του δημιουργού που μπορεί να πονούσε όταν το έγραψε. Αν αναλωθώ, για να σκεφτώ αν ο συνάδελφός μου πήρε περισσότερο χειροκρότημα από μένα, το παιχνίδι το έχασα. Είναι σαν τους αθλητές που μόλις κάνουν το λάθος και κοιτάξουν δίπλα τους για να δουν αν τους πλησιάζει κάποιος έχουν χάσει το στόχο.

-Τι εξασφαλίζει τη διάρκεια στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει στην χώρα μας;

Υπάρχει με άλλο τρόπο πια. Η συνέπεια, η εντιμότητα και η αγάπη γι’ αυτό που κάνεις, εξασφαλίζει τη διάρκεια. Είναι καλοδεχούμενα όλα τα καινούργια στοιχεία που εισχωρούν, ανεξάρτητα από την ποιότητά τους. Νιώθω ότι οι παλιοί καλλιτέχνες πρέπει να είναι πάντα σαν το καλό κρασί που με το πέρασμα του χρόνου γίνονται καλύτεροι και ευελπιστώ κάποια στιγμή, αν κόσμος συνεχίζει να αγαπά τα τραγούδια μου, να γίνω σαν κι αυτούς. Από την άλλη, τα νέα παιδιά προσπαθούν να αγγίξουν νέους ήχους, πολλές φορές μάλιστα ξεπερνούν τους παλιούς τραγουδιστές, γιατί αυτή είναι η φυσική συνέχεια. Άλλοι παραμένουν και αντέχουν κι άλλοι χάνονται. Ο κόσμος, όμως, έχει πληθώρα επιλογών, αν τώρα αυτό που βγει δεν είναι τόσο καλό, βοηθάει πάλι, στο να ξεχωρίσει το καλύτερο.

-Εσείς κάνετε συχνά συνεργασίες με νέους καλλιτέχνες. Είναι γιατί δυσκολευτήκατε και εσείς στις αρχές;

Είμαι ανοιχτή στις συνεργασίες με νέους καλλιτέχνες λόγω χαρακτήρα. Εγώ δυσκολεύτηκα μόνο στο θέμα της δισκογραφίας στην αρχή. Υπήρξα από τους τυχερούς ανθρώπους που οι περισσότεροι συνάδελφοί μου με αγάπησαν πολύ και με στήριξαν στα πρώτα βήματά μου. Τους θυμάμαι με αγάπη και με κάποιους από αυτούς ξαναδούλεψα γιατί θεωρούσα ότι τους χρωστάω. Νιώθω ότι είναι αστείο να ζηλεύεις και να ανταγωνίζεσαι ένα νέο παιδί που μπορεί να είναι τώρα στην επικαιρότητα και να κάνει πράγματα που εσύ έχεις ζήσει 20 χρόνια πριν. Δεν έχω τέτοια απωθημένα. Από την άλλη, ο κύκλος που μας περιβάλλει, επιχειρηματίες, δισκογραφικές εταιρείες, είναι πιο ανταγωνιστικοί από εμάς. Πολλές φορές, παρασύρουν μεγάλους καλλιτέχνες που διανύουν τη δική τους πορεία να ξαναγίνουν μικροί και να ανταγωνιστούν τα νέα ονόματα.

-Νύχτα: πού ξεκινάει ο μύθος και πού η πραγματικότητα;

Είναι στιγμές που νιώθω ότι οι άνθρωποι της νύχτας είναι πιο ξεκάθαροι και από την άλλη ότι οι άνθρωποι της μέρας είναι πιο νοικοκύρηδες. Σίγουρα δεν έχει να κάνει μ’ αυτούς που βγαίνουν νύχτα. Αυτοί θέλουν να ξορκίσουν τα συναισθήματά τους. Εμείς γι’ αυτούς είμαστε εδώ. Υπάρχουν κι άλλοι που θέλουν να τις αγοράσουν αυτές  τις ψυχές. Η νύχτα είναι ακριβώς ίδια με την ημέρα απλώς επειδή είναι πιο μικρή είναι πιο σταμπαρισμένη. Μου’ ρχεται στο μυαλό ένα τραγούδι του Καζαντζίδη, το «Βραδιάζει» που λέει «παιδί της νύχτας μια ζωή δεν το αντέχω το πρωί με τους κυρίους στα κασμίρια τους σφιγμένους». Με όλα τα άσχημά της η νύχτα έχει και μια αλήθεια, τον ύπουλο και τον κακό τον βλέπεις.

-Showbiz και τραγούδι, δυο άσπονδοι φίλοι;

Δεν στηρίχτηκα πάνω της. Δεν ήμουν παιδί των Media, των εξωφύλλων, έκανα πάντα τα λιγότερα καθώς δεν πουλούσα λόγω της βαρετής μου προσωπικής μου ζωής που είναι η ίδια εδώ και 23 χρόνια. Εμένα μ’ αρέσει να χαμογελάω σ’ αυτούς που συμπαθώ και όχι σ’ αυτούς που κατέχουν κάποιες θέσεις. Δεν ήμουν δέσμια όλων αυτών. Πρώτα με επέλεξε ο κόσμος και ύστερα μ’ έβαλαν στη showbiz.

-Συνεργάζεστε με τον πιο δικό σας άνθρωπο, αυτό δεν δημιουργεί ρωγμές στη σχέση;

Μπορεί να τσακωθούμε για πράγματα που αφορούν τη δουλειά, γιατί αλλιώς τα βλέπει ο καλλιτέχνης και αλλιώς ο άνθρωπος που στήνει το όνειρο. Είναι δυο διαφορετικές οπτικές ο μάνατζερ με τον καλλιτέχνη, Από την άλλη, όταν έχεις ένα κοινό όνειρο δένεσαι ακόμα παραπάνω με τον άνθρωπό σου. Υπάρχει εμπιστοσύνη και ασφάλεια και κάθε ήττα τη ζούμε μαζί, όπως και κάθε μεγάλη χαρά και επιτυχία. Όλα έγιναν βήμα-βήμα και το χτίσαμε μαζί, η δουλειά μας είναι το δεύτερο παιδί μας. Η Ηλέκτρα, βέβαια, τα έχει σαρώσει όλα, το παιδάκι μας.

-Φέτος επιλέγετε έναν χώρο που σίγουρα δε θυμίζει μεγάλες πίστες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τι σας ώθησε να τον επιλέξετε;

Πρώτη μου φορά που επέλεξα το Barbarella ήταν πέρυσι που έκανα κάποιες εναλλακτικές παραστάσεις τις Κυριακές νωρίς. Αυτό το «νωρίς» λοιπόν, ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα και έτσι πήρα την απόφαση να το κάνω πιο ολοκληρωμένα. Ένας μικρός, ζεστός χώρος ήταν περισσότερο για μένα ανάγκη παρά επιλογή. Σαφώς και αγαπώ τις μεγάλες πίστες που τα τελευταία 15 χρόνια έχω ζήσει πάρα πολύ όμορφες στιγμές και έχω γευτεί την επιτυχία αλλά μοιραία σε τέτοιους μεγάλους χώρους χάνεις την απόλυτη επικοινωνία με τον κόσμο. Είχα ανάγκη να επιστρέψω σε κάτι που θυμίζει «ζεστή αγκαλιά».

-Αυτή η επιλογή υποδηλώνει και μια αλλαγή στη νύχτα;

Ένας μικρότερος χώρος δηλώνει ξεκάθαρα μια αλλαγή. Σε μια δύσκολη εποχή όπου η διασκέδαση φαντάζει πολυτέλεια, οι μικρότεροι χώροι δίνουν απλόχερα την ευκαιρία σε καλλιτέχνες που έχουν δημιουργήσει την πορεία τους να παρουσιάσουν αυτό που αισθάνονται, το 100% του εαυτού τους χωρίς να ρίξουν νερό στο κρασί τους σ’ αυτό που πραγματικά επιθυμούν να μοιραστούν. Και αυτό, απλούστατα, γιατί έχει να το μοιραστεί μόνο με το κοινό και όχι με κάποιον άλλο συνάδελφο.

-Στο χώρο που εμφανίζεστε πέρασαν κι άλλα μεγάλα ονόματα, όπως η Άννα Βίσση. Ήταν ένας επιπλέον λόγος για να τον επιλέξετε;

Όχι, σε καμία περίπτωση. Η επιτυχία στη Θεσσαλονίκη δε σχετίζεται ούτε με τους χώρους ούτε με τις επιτυχίες ανά χρονιά ή ανά δισκογραφία. Είναι μια προσωπική υπόθεση και συνδέεται με τη σχέση που έχω χτίσει με τους Θεσσαλονικείς από το 2001. Μια σχέση έντιμη, με αγάπη που δεν προδόθηκε ποτέ. Οι χώροι δεν διαμορφώνουν τον καλλιτέχνη. Ένας χώρος μεταμορφώνεται αναλόγως τον καλλιτέχνη που φιλοξενεί κάθε φορά. Είναι ένας ροκ καλλιτέχνης, τότε θα γίνει μια ροκ μουσική σκηνή, είναι λαϊκός καλλιτέχνης, τότε θα μετατραπεί σε μια λαϊκή σκηνή.

-Ένα τραγούδι για την πόλη μας; 

Το ομώνυμο που έχει βραβευτεί και από τον Ερωτικό, το σταθμό της Θεσσαλονίκης, «Στη Σαλονίκη», με τους στίχους «Στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές», έχει γραφτεί από το Γιώργο Μουκίδη. Με συνδέουν πολλά μ’ αυτή την πόλη.

Πέγκυ Ζήνα – Στη Σαλονίκη

Στίχοι: Γιώργος Μουκίδης Μουσική: Γιώργος Μουκίδης Πρώτη εκτέλεση: Πέγκυ Ζήνα Ήρθες και έφυγες σαν άνεμος και τώρα δεν καταλαβαίνω πώς μου είπες “σ’ αγαπάω” μα πρέπει αλλού να πάω, να σωθώ. Προσωπικός μου ήσουν άγγελος και τώρα σκοτεινιάζει ο ουρανός. Όταν μου λες αντίο γινόμαστε κι οι δύο ένας καημός.

*Η Πέγκυ Ζήνα εμφανίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο Barbarella Live Party