Ευθύμης Κάλφας
Τραγούδια που αγαπήσαμε και σιγοτραγουδήσαμε αμέτρητες φορές στη ζωή μας, κρύβουν από πίσω μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία όπως συνέβη και με τον Άμλετ της σελήνης που έγραψε τους στίχους το 2002 ο Μάνος Ελευθερίου και τη μουσική ο Θάνος Μικρούτσικος. Ένα τραγούδι που ερμήνευσε ο Χρήστος Θηβαίος και που γράφτηκε για τον Γιώργο Χειμωνά, αν και κάποιοι λανθασμένα πιστεύουν ότι αναφέρεται στον διανοούμενο και στοχαστή Νίκο Πουλαντζά, ο οποίος είχε ζήσει κι αυτός, όπως κι ο Χειμωνάς, στο Παρίσι. Ποιο όμως είναι το νόημα των παρακάτω στίχων;
Χρήστος Θηβαίος – Ο Άμλετ της σελήνης (Στην υγειά μας) {11/2/2017}
Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017 Θάνος Μικρούτσικος. Ο Άμλετ της σελήνης Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος 1.
Στίχοι
Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια μαύρη φλόγα
Πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν’ ανατραπεί
Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια
Τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή
Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος
Γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς
Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος
Μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς
Τι ζήλεψες τι τα θελες τα ένδοξα Παρίσια
Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος πια παντού είναι τεκές
Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια
Και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές
Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης
Έσβησες μ’ ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής
Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις
Μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής
Όπως ο ίδιος ο Μάνος Ελευθερίου έχει πει σε συνέντευξη του σχετικά με το τι συμβολίζει ο Άμλετ για τον ίδιο:
Ήταν ένα πρόσωπο που μού είχε γίνει ψύχωση για ένα μεγάλο διάστημα. Ξέρω απ’ έξω κι όλους τους μονολόγους από τότε που ήμουν μαθητής στη Δραματική Σχολή. Είναι ένα από τα μεγάλα αριστουργήματα των αιώνων. Αλλά δεν είναι το μοναδικό έργο που με έχει τινάξει στον αέρα. Οι αρχαίοι τραγικοί πρώτα-πρώτα, οι Οιδίποδες του Σοφοκλή. Εκει τα πράγματα είναι πολύ άγρια. Βεβαίως ο Σαίξπηρ είναι ισάξιος με τους αρχαίους τραγικούς μας.
Επίσης, ο Χρήστος Θηβαίος είχε δώσει μια πολύ ενδιαφέρουσα ερμηνεία για τους στίχους του συγκεκριμένου τραγουδιού:
Η πιο εντυπωσιακή μορφή στην ιστορία του ανθρώπου, – και που την έχει περιγράψει πολύ φανταχτερή ο Γ. Χειμωνάς, στο τραγούδι «Ο Άμλετ της Σελήνης» και είναι τιμή μου που το τραγούδησα – που είναι η μορφή του λυπημένου κοινωνήσει με αυτή τη μορφή ενός υπέροχου ανθρώπου, του ανθρώπου που θέλει να υπερβεί την καθημερινότητα του. Αυτό ακριβώς το υπερβολικό είναι αυτό, που μένει στην τέχνη. Αυτό το διαφορετικό. Αυτό το υπέρλαμπρα στολισμένο είτε είναι από αίμα είναι από αστερόσκονη, κι αυτό είναι πραγματική τέχνη. Κάτι το οποίο δεν είναι ακριβώς βίωμα αλλά είναι ένα μέλλον το οποίο καταγράφουμε εμείς για να διδάξουμε τους άλλους αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό πάνω απ’όλα. Να τον διδάξουμε όνειρο.
