Οι περισσότεροι άνθρωποι τα καλοκαίρια σπεύδουν στις παραλίες για να δροσιστούν. Οπότε, λογικά όταν ακούς καλοκαίρι σου έρχονται στο μυαλό ήχοι και μυρωδιές από τη θάλασσα. Τέτοιες έντονες και αισθητήριες αναμνήσεις θα ήταν λειψές χωρίς την αλμύρα του θαλασσινού νερού – η γεύση της αλμύρας στο στόμα, το τσούξιμο του δέρματος όταν έχει πληγές και γρατσουνιές, η μυρωδιά και η περίεργη υφή των μαλλιών όταν στεγνώνουν. Αλλά τι είναι αυτό που δίνει στο θαλασσινό νερό αυτήν την χαρακτηριστική αλμύρα;
Το αλάτι, λοιπόν, συνήθως προέρχεται από τους βράχους εξαιτίας της βροχής. Η βροχή είναι ελαφρώς πιο όξινη από το κανονικό νερό, επειδή το διοξείδιο του άνθρακα στον αέρα αναμειγνύεται με το νερό για να δημιουργήσουν το ανθρακικό οξύ. Στις περισσότερες περιπτώσεις η βροχή δεν είναι αρκετά όξινη ούτως ώστε να βλάπτει τα φυτά και τα ζώα – αν και συγκεκριμένοι ρύποι από εργοστάσια και αυτοκίνητα οδηγούν στην όξινη βροχή, η οποία μπορεί να προκαλέσει σειρά προβλημάτων. Η βροχή προκαλεί διάβρωση στους βράχους ή τους θρυμματίζει με τον καιρό. Έτσι μέταλα, συμπεριλαμβανομένων και διάφορων αλάτων, απελευθερώνονται από τους βράχους και διαρρέουν στο έδαφος ή στο νερό που βρίσκεται κοντά.
Τα ποτάμια δεν είναι ιδιαίτερα αλμυρά καθώς τα μέταλα απελευθερώνονται από τους βράχους σε μικρές ποσότητες. Αλλά τα ποτάμια συνεχώς εφοδιάζουν τις θάλασσες με νερό και αυτό το νερό δεν εξαφανίζεται όταν φτάνει στη θάλασσα μέχρι να εξατμιστεί. Το αλάτι, όμως, δεν εξατμίζεται μαζί με το νερό. Ο μόνος τρόπος για να αφαιρεθεί το αλάτι από τους ωκεανούς είναι ζωντανά πλάσματα να το καταναλώσουν ή να το απομακρύνουν από αυτούς.
Όταν ο πλανήτης μας ήταν νέος,πιθανότατα οι θάλασσες δεν ήταν τόσο αλμυρές. Η αλμυρότητά τους – που λέγεται αλατότητα- δημιουργήθηκε με τον καιρό. Η οργάνωση «National Oceanic and Atmospheric Administration» εκτιμά πως αν αφαιρούσαμε όλο το αλάτι από τη θάλασσα και το διασπείραμε στο έδαφος, θα προκαλούνταν ένα στρώμα υψηλότερο από 150 μέτρα σε όλη την επιφάνεια του εδάφους.
Οι ωκεανοί δεν είναι το μοναδικό μέρος που συσσωρεύουν αλάτι. Στην πραγματικότητα, η Νεκρά Θάλασσα, η οποία συνορεύει με την Ιορδανία, το Ισραήλ και παλαιστινιακές περιοχές και θεωρείται θεωρείται ένα από τα αλμυρότερα σώματα νερού στον πλανήτη, είναι λίμνη. Οι περισσότερες λίμνες δεν εισρέουν απλώς νερό, αλλά και εκρέουν με αποτέλεσμα να αποτρέπεται η συσσώρευση αλατιού. Ωστόσο, όταν το νερό από τον Ιορδάνη ποταμό καταλήγει στη Νεκρά Θάλασσα, δεν έχει τρόπο να φύγει. Επιπλέον, η τοποθεσία της λίμνης -ένα πολύ ξηρό μέρος που βρίσκεται πολύ πιο χαμηλά από τη στάθμη της θάλασσας- εντείνει την εξάτμιση. Η αλατότητα είναι τόσο μεγάλη κοντά στο βυθό της μαύρης Θάλασσας όπου σχηματίζονται μεγάλοι κρύσταλλοι από αλάτι.
Παρότι έχει πλάκα να παίζουμε με το θαλασσινό νερό, προσπαθείτε να μην πίνετε από αυτό. Το σώμα μας χρειάζεται μεν αλάτι για να επιβιώσει, αλλά θα πρέπει να αποβάλλουμε κάθε παραπάνω ποσότητα πριν μας δηλητηριάσει. Ένα ποτήρι θαλασσινού νερού δεν είναι αρκετό για την παραπάνω αυτή ποσότητα. Πάντως δεν θα χρειαστεί και πάρα πολύ θαλασσινό νερό μέχρι το σώμα σας να «στεγνώσει». Γι’ αυτό καλό θα είναι να είστε ενυδατωμένοι καθώς απολαμβάνετε το μπάνιο σας στη θάλασσα.
Πηγή: Washington Post
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
10 ενδιαφέροντα πράγματα που ίσως δεν γνωρίζεις για τους ωκεανούς