Άρης Δημοκίδης
Κάποιοι προσβλήθηκαν κάποιοι ξετρελάθηκαν. Εγώ αρχικά βρήκα αυτό που έκαναν σαχλό, αλλά το κόνσεπτ όπως το ανέλυσαν εκ των υστέρων (τα στρατιωτάκια που έχουν ξεκουρδιστεί) το βρήκα τελικά ενδιαφέρον.
Πώς καταφέραμε πάλι όμως να ξεκινήσουμε εμφύλιο με ένα τελείως δευτερεύον (όπως ήταν και ο Τζόκερ) θέμα; Και οι υπέρ και οι κατά άρχισαν τις υπερβολές, οι μεν τις ανακήρυξαν ηρωίδες οι δε θέλουν δημόσιο λιθοβολισμό τους.
Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι η ταχύτατη διάδοση ανακριβών (επινοημένων μήπως;) πληροφοριών σε σχέση με το σκετς των Μόντι Πάιθον, ενδεχομένως για να πειστούν όσοι προσβλήθηκαν με τη «γελοιοποίηση των στρατιωτών» πως τάχα το σκετς των Πάιθον είχε σχέση με τον πόλεμο κι ήταν γεμάτο… ενσυναίσθηση.
Διαβάζω στο katiousa:
Tο θεατρικό σκετς των κοριτσιών παραπέμπει ευθέως στο Silly Walk των Monty Python. Τι ήταν όμως αυτός ο “χορός”; Σε τι αναφερόταν και τι συμβόλιζε;
Το Silly walk, δεν ήταν απλά ένα αστείο σκετς αλλά μια υπενθύμιση όλων εκείνων των στρατιωτών του Α Παγκοσμίου πολέμου που έπασχαν από Shell shock. Κατά την διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου, ο στατικός πόλεμος των χαρακωμάτων με βομβαρδισμούς, επιθέσεις με αέρια κλπ οδήγησε πολλούς στρατιώτες να πάθουν νευρικό κλονισμό. Είτε κοιτούσαν το κενό χωρίς να επικοινωνούν με το περιβάλλον είτε είχαν ένα νευρικό περίεργο περπάτημα, το οποίο μοιάζει με αυτό των Monty Python.
Γιατί όμως Ministry of Silly walks; Πολλοί από αυτούς που έπασχαν από αυτό το σύνδρομο, πέρασαν στρατοδικείο και εκτελέστηκαν διότι δεν ακολουθούσαν τις διαταγές. Μόνο όταν τα περιστατικά αυξήθηκαν αρκετά, η διοίκηση κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά. Αλλά και τότε απλά θεώρησαν ότι “τρελάθηκαν” και τους αντιμετώπιζαν σαν “ανόητους” (silly). Ήταν μη “πατριωτικό” να παραδεχτούν ότι ο πόλεμος είχε τσακίσει την ψυχολογία των ανδρών αυτών.
Όσοι από αυτούς κατάφεραν να γυρίσουν από την κόλαση του Δυτικού μετώπου, έπρεπε να καταφέρουν να επιβιώσουν μόνοι τους (δεν υπήρχε ουσιαστικά κοινωνικό κράτος). Για αρκετά χρόνια,οι κυβερνώντες αρνούνταν να παραδεχτούν ότι υπήρχε τέτοιο σύνδρομο άρα και ότι όφειλαν αποζημιώσεις στους στρατιώτες αυτούς.
Ευχαριστούμε πολύ τον αναγνώστη Π.Κ. για τις πληροφορίες.
***
Πολύ ωραία και συγκινητικά όλα αυτά, μόνο που δεν ισχύουν.
Μέχρι σήμερα δεν υπήρχε ούτε μία απόδειξη σύνδεσης του Silly Walk με τον πόλεμο και το Shell Shock. (Σήμερα όμως υπάρχουν δεκάδες, φυσικά μόνο απ’ τα ελληνικά σάιτ που δημοσίευσαν αυτήν την επινόηση.)
Και δεν υπήρχε απλούστατα γιατί δεν υπάρχει καμία σύνδεση με όλα αυτά. Όπως έχουν εξηγήσει πολλές φορές οι Μόντι Πάιθον γενικά και ο Τζον Κλιζ ειδικότερα, ο σκοπός του σκετς ήταν να σατιρίσει τη γραφειοκρατία κι όχι να κάνει αναφορά στον πόλεμο. Η δε έμπνευση, όπως έχουν πει οι ίδιοι, δεν ήρθε από κανένα Shell Shock αλλά απ’ την σωματική κωμωδία του Max Wall, και ειδικότερα του χιουμοριστικού χαρακτήρα του Professor Wallofski.
Οι Μόντι Πάιθον σατίριζαν την σοβαροφάνεια της γραφειοκρατίας και τα κορίτσια σατίρισαν τη σοβαροφάνεια των παρελάσεων και των επισήμων της εξέδρας. Αρκεί αυτό, – γιατί να το φορτώσουμε με ονειροφαντασίες και ιστορικές ανακρίβειες; Πουθενά και κανένας μέχρι σήμερα δεν έκανε σύνδεση των silly walks με το shell shock (θα ήταν άλλωστε πολύ προσβλητικό να το είχαν κάνει οι Πάιθον και θα είχε γίνει χαμός). Οπότε εκτός από φείκ και προσβολή στη νοημοσύνη μας είναι και λίγο προσβολή και στην κωμωδία των Μόντι Πάιθον 😉
Την υποτιθέμενη σύνδεση έχουν πάρει ένα σωρό σάιτ (και δεν μιλάω για το katiousa…) που επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ούτε μια φορά δεν είχαν κριτικάρει τις χουντοπαρελάσεις του Καμμένου, και ρίχνοντας λίγο αλατοπίπερο κουλτούρας προσπαθούν να πείσουν πόσο συγκινητική ήταν η παρέλαση των κοριτσιών.
Είτε μας άρεσε ή όχι η παρέλασή τους και αυτά που λένε οι ίδιες πως πρεσβεύει, ένα είναι σίγουρο: δεν χρειάζονται επινοημένες μπούρδες για να τις δικαιολογήσουμε ή για να ωραιοποιήσουμε την περφόρμανς τους. Οι ίδιες μίλησαν. Ας μην τις πατρονάρουμε.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Όλοι μιλάνε για τις μαθήτριες (?) που τρόλαραν την παρέλαση στη Ν. Φιλαδέλφεια
Σίγουρα δεν χρειάζεται κανείς να πατρονάρει ή να ερμηνεύσει αυτό που έκαναν τα κορίτσια, την ώρα μάλιστα που οι ίδιες μίλησαν επ’ αυτού. Φυσικά δεν μπορούν να μας πουν σε δυο γραμμές για όλες τις επιρροές ή το ιδεολογικό υπόβαθρό τους, οπότε φαντάζομαι πως όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε πως δεν τα γνωρίζουμε. Απ’ την άλλη, υπάρχουν σχετικές αναφορές για τη συσχέτιση τέτοιων συμπεριφορών από πάσχοντες από νευρώσεις που κληρονόμησαν από τους πολέμους οι στρατιώτες (μιλάμε για επιστήμονες όπως ο Hurst που έγραψε το σχετικό βιβλίο “On Flinching” που μπορεί κάποιος να το διαβάσει δωρεάν στο διαδίκτυο) από το 1916 κιόλας… Διαβάστε περισσότερα »
Καλησπέρα. Έχετε δίκιο ότι κανείς δεν μπορεί να είναι 100% σίγουρος για τίποτα. Όταν όμως κάποιος ισχυρίζεται κάτι, αν δεν έχει καθόλου στοιχεία και εμείς έχουμε στοιχεία για το αντίθετο, τότε μπορούμε με μια άλφα σιγουριά να απορρίψουμε τον ισχυρισμό (τον οποίο σε κάθε περίπτωση εκείνος θα έπρεπε να τεκμηριώσει). Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει κανένα μα κανένα στοιχείο ή έστω αναφορά εδώ και 50 χρόνια στο συσχετισμό silly walk – shell shock. Και να υπήρχε όμως, ο πρωταγωνιστής του σκετς είναι στη ζωή, κι έχει εξηγήσει τι ακριβώς συμβόλιζε και από ποιον κωμικό (όχι εκείνον που λέτε πάντως) το… Διαβάστε περισσότερα »
Μαζί σας 100%. Κάποια πράγματα τα θεωρούμε ως ισχύοντα χωρίς να πρέπει να αποδεικνύουμε το αυτονόητο και το αυταπόδεικτο αέναα. Αλλά όταν κάνει κάποιος άλλος μια εικασία ή έναν συσχετισμό, πριν τον κατακεραυνώσουμε, καλό είναι να είμαστε βέβαιοι ότι έκανε λάθος. Λέω. Εγώ. Τώρα. Και βάσει όσων σας έγραψα πιο πάνω, νομίζω πως η πιθανότητα να υπάρχει κάποιος συσχετισμός μεταξύ του shell shock και αυτών που ήθελαν να πουν αυτά τα κορίτσια είναι τουλάχιστον μεγαλύτερη από το να υπάρχει θεός (ντάξει εκτός Μαραντόνα εννοώ μη βαράτε). Κατανοώ ότι ο οποιοσδήποτε θετικός αριθμός είναι μεγαλύτερος του μηδενός μπατ στιλ… Κι απ’… Διαβάστε περισσότερα »
Μα ποιες είναι οι αναφορές που λέτε ότι βρήκατε με δυο λεπτά γκούγκλισμα που συνδέουν το σκετς των Μόντι Πάιθον με τον πόλεμο; Γιατί δε βάζετε λινκ; Ένα και μόνο βιβλίο του 2014 βγαίνει ως αποτέλεσμα που λέει σε μια σελίδα ότι κάτι μοιάζει (και βέβαια όχι ότι υπάρχει σύνδεση ή ότι υπήρξε έμπνευση απ’ το shell shock. Τα κορίτσια τώρα μπορούν φυσικά να πουν «α, ναι, το shell shock σκεφτόμασταν» (και κανείς δεν θα τις πιστέψει), όμως αυτό που εγώ είπα είναι άλλο: Ότι οι Μόντι Πάιθον δεν σκέφτονταν το shell shock αλλά κάτι άλλο. Και πώς το ξέρω;… Διαβάστε περισσότερα »
Όμως:
α) Κανείς δεν αναφέρθηκε στο τι ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΝ οι Μόντυ Πάιθον.
β) Το τι “είπαν οι ίδιοι” οι καλλιτέχνες δεν είναι θέσφατο.
Διαβάζουμε στο katiousa: «Τι ήταν όμως αυτός ο “χορός”; Σε τι αναφερόταν και τι συμβόλιζε;» Και μετά δίνει μια συγκεκριμένη απάντηση η οποία δεν τεκμηριώνεται (από) πουθενά.
Αν έλεγε «κατά τη γνώμη μου μπορεί υποσυνείδητα οι Πάιθον να επηρεάστηκαν από εκεί» θα ήταν δεκτό ως μια εικασία. Όμως εδώ το αναφέρει σα να είναι επιβεβαιωμένο γεγονός, και μας εξηγεί πατροναριστικά πώς το Ministry of Silly Walks βγήκε απ’ τα Στρατοδικεία κλπ κλπ.
” Ένα και μόνο βιβλίο του 2014 βγαίνει ως αποτέλεσμα που λέει σε μια σελίδα ότι κάτι μοιάζει (και βέβαια όχι ότι υπάρχει σύνδεση ή ότι υπήρξε έμπνευση απ’ το shell shock.” Άρη, ειλικρινά σε ευχαριστώ πολύ γι΄’ αυτό σου το σχόλιο. Έγραψα προ ολίγου κάτι αντίστοιχο-χωρίς να έχω διαβάσει το σχόλιο σου-σε συζήτηση στο fb κι απλά…πέρασε και δεν ακούμπησε. Να πω ότι γενικά είμαι υπέρ της κατάργησης των μαθητικών παρελάσεων. Από κει και ύστερα, λυπάμαι αλλά είναι πραγματικά αναίσθητο να κάνεις οποιοδήποτε είδους ακτιβιστική ή/και εικαστική παρέμβαση σε μία εκδήλωση που αφορά γεγονότα νωπά ακόμη τόσο σε ατομικό/οικογενειακό… Διαβάστε περισσότερα »
“Σχετικά με την αντι-φασιστική οπτική του Silly Walk να ενημερώσω απλά πως η ίδια ακριβώς ακτιβιστική κίνηση είχε πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο του 2017 όταν 250 άνθρωποι «περπάτησαν» στο Reykjavik της Ισλανδίας . Η διοργανώτρια Lýsa Og Bjarki κατάφερε να πείσει τον Δήμο να δημιουργήσει επίσημα σήματα διέλευσης Silly Walk και να τα τοποθετήσει και στις δύο πλευρές των διαβάσεων πεζών στην πόλη, αφιερώνοντας την ημέρα σε όλους εκείνους τους ανθρώπους και τις οργανώσεις που βοηθούν τα άτομα που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες. Η εκδήλωση με επικεφαλής τον Hrannar Jónsson, της Ισλανδικής Συμμαχίας Ψυχικής Υγείας, «βάδισε» με τα πόδια στη διασταύρωση,… Διαβάστε περισσότερα »
Πολύ ενδιαφέρον. Κατά τη γνώμη μου η ακτιβιστική χρήση του silly walk είναι επαινετέα. Μπορεί κάποιος να τη συνδέσει με τα ΑμεΑ, με τους ψυχικά πάσχοντες (όπως στο Ρέικιαβικ), με τους τραυματίες πολέμου, με το καθαρτικό χιούμορ, με οτιδήποτε θέλει – και πάντα θα ταιριάζει με το νόημα. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει είναι να επινοήσει αναδρομικά και να διαδώσει στα σοβαρά την δική του «ιστορία του silly walk» ως αντικειμενική αλήθεια.
Μα το λινκ που στείλατε [εννοείται πως δεν το βάζω, δεν θα νομιμοποιήσω τη γελοιότητα που έγραψε αυτός που διέδωσε πρώτος τις ανακρίβειες!] οδηγεί σε σχόλιο που καταρρίπτει τους ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς Γαβριηλίδη! Τον κατηγορεί μάλιστα ο σχολιαστής για το παραπλανητικό κλεμένο screenshot [το ανέφερα αυτό: «Ένα και μόνο βιβλίο του 2014 βγαίνει ως αποτέλεσμα που λέει σε μια σελίδα ότι κάτι μοιάζει (και βέβαια όχι ότι υπάρχει σύνδεση ή ότι υπήρξε έμπνευση απ’ το shell shock»)] και του τη λέει που νόμισε πως βρήκε τεκμηρίωση επειδή είναι με κίτρινο οι λέξεις λόγω του google search… Όταν λέμε «τεκμηριώνεται για παράδειγμα… Διαβάστε περισσότερα »
Το ότι μία καλλιτεχνική δράση “υπενθυμίζει” ή “συμβολίζει” κάτι, δεν είναι είδηση ώστε να “τεκμηριώνεται”.
Το νόημα ενός έργου τέχνης δεν είναι απαραίτητα αυτό που είχε στο μυαλό του ο καλλιτέχνης.
Δεν διαφωνώ πως μια καλλιτεχνική δράση μπορεί να συμβολίζει κάτι, οτιδήποτε ακόμα και άκυρο εντελώς, στο μυαλό του θεατή. Τότε όμως να διευκρινίζεται πως «εμένα το τάδε μου θυμίζει το δείνα». Αλλιώς, όταν λέγεται ως επιβεβαιωμένο γεγονός χωρίς να τονίζεται πως πρόκειται για υποκειμενική κρίση, είναι παραπλάνηση.
Εξάλλου τα ΜΜΕ που το μετέδωσαν το έβαλαν ως γεγονός: «Ξέρατε ότι στην πραγματικότητα το silly walk το έκαναν για να τιμήσουν τους βετεράνους, κλπ κλπ» και αυτά στηλίτευσα.
Άδικα προσπαθείς. Δεν μπορεί να γίνει διάλογος, γιατί εσύ λες ένα απλό και επιβεβαιωμένο από την αυθεντική πηγή γεγονος (το silly walk των monty pythons δεν είχε πηγή έμπνευσης το shell shock) και ο διάλογος ξεχειλωσει σε μια συζήτηση χωρίς θέμα, περί ανέμων και υδάτων. Γιατί; Μάλλον γιατί δεν βολεύει και πολύ το silly walk να έγινε για τους λόγους που το εκαναν οι monty pythons, αλλά πρέπει σώνει και καλά να βρεθεί ένας καλύτερος λογος