Άρης Δημοκίδης
Είχα γράψει για τον ιερέα Ανδρέα Κονάνο το 2015: «Για κάποιον που δεν πιστεύει στις θρησκείες, όπως είμαι εγώ, είναι εξαιρετικά απογοητευτικό να βλέπει όλη μέρα διψασμένους για δόξα και τηλεθέαση παπάδες ντυμένους με πανάκριβα κοστούμια, γεμάτους μίσος και προκαταλήψεις να επηρεάζουν τα εκατομμύρια των πιστών τους προς κατευθύνσεις που όχι μόνο δεν είναι πνευματικές αλλά αγγίζουν και τα όρια του ρατσισμού και του bullying.
Ταυτόχρονα όμως, για μένα είναι διπλά ευχάριστο όταν, μια στο τόσο, συναντώ, έστω και από μακριά, κάποιον εκπρόσωπο της θρησκείας στη χώρα μας που όχι απλά διαφέρει, αλλά προσφέρει αυτό που μας χρειάζεται περισσότερο σήμερα: Κοινή Λογική.»
Έκτοτε ο Κονάνος έγινε ακόμα πιο δημοφιλής στα σόσιαλ. Μέχρι που χτες ανακοίνωσε πως δεν είναι πια παπάς.
Να το κείμενο-ανακοίνωσή του:
ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ, ΜΙΑ ΑΡΧΗ
Αγαπητοί μου φίλοι και φίλες, εύχομαι να είστε όλοι καλά!
Σήμερα είναι μια μέρα – ορόσημο για τη ζωή μου.
Κάτι πολύ σημαντικό τελειώνει.
Και κάτι καινούργιο αρχίζει.
Σήμερα, 24/8/20, υπέβαλα στην ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών την παραίτησή μου από τις τάξεις του Κλήρου, και έγινα πάλι ένας απλός πολίτης αυτού του κόσμου. Πλέον, είμαι «σκέτο», ο Ανδρέας Κονάνος.
Οι λόγοι της αποχώρησής μου είναι αρκετοί και δεν θα αναλυθούν σήμερα εδώ. Με το κείμενο αυτό θέλω να κάνω μόνο δύο πράγματα: Α. Να σε ενημερώσω για την αλλαγή αυτή στη ζωή μου και Β. Να εξηγήσω τον τρόπο που θα δραστηριοποιούμαι από εδώ και πέρα. Και μόνο αυτό.
Μετά από 20 χρόνια ιερατικής ζωής, σήμερα αποχωρίζομαι τα ράσα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν «τα πετάω» με περιφρόνηση και αποστροφή! Τα φιλώ και τα ευγνωμονώ, διότι για 2 δεκαετίες μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω «πατρίδα» μου όλη τη Γη, να ζήσω καταπληκτικές θεανθρώπινες στιγμές και να γνωρίσω ωραίους ανθρώπους σε όλα τα μέρη του κόσμου.
Και τώρα, προχωράω παρακάτω.
«Φεύγω» από κληρικός. Μα η καρδιά μου, η ουσία και ο πυρήνας μου, παραμένουν μαζί σου, αμετακίνητα. Αυτά δεν θα αλλάξουν ποτέ, παρόλο που η μορφή και η εμφάνισή μου θα είναι πλέον αλλιώς.
Η αγάπη και η Αλήθεια του Θεού που με συγκινούσαν από παιδί, θα συνεχίσουν να με συγκινούν και να με μαγνητίζουν πάντα, όπως το οξυγόνο και το φως.
Θα εξακολουθώ να διακονώ και να αγαπώ τον κάθε άνθρωπο που συναντώ. Θα γράφω, θα μιλάω και θα βοηθώ με τις φτωχές δυνάμεις μου, όποιον μπορώ.
Με αυθεντικότητα και ειλικρίνεια, αλλά με περισσότερη πλέον ανοιχτοσύνη, ευρύτητα και ελευθερία.
Η φωνή μου θα εξακολουθεί να «ηχεί» και να ακούγεται με καθαρότητα και διαύγεια δίπλα σας, στη θλίψη και τη χαρά σας.
Ένα νέο κεφάλαιο ζωής ανοίγεται μπροστά μου και θα χαρώ να είμαστε συνοδοιπόροι.
Δεν ξέρω αν αύριο ζω. Ούτε ξέρω για πόσο ακόμα θα μπορώ να μιλώ, να γράφω και να επικοινωνώ μαζί σας.
Ξέρω όμως ότι, όσα ακόμα «αύριο» μου χαρίσει ο Θεός – μήνες, χρόνια ή δεκαετίες- θα ήθελα να είναι αυθεντικά και αληθινά.
Δεν έχω να παρουσιάσω αγιότητα και μεγάλες αρετές, πέρα από την αλήθεια και εντιμότητα της καρδιάς μου.
Αυτή ακριβώς η επίγνωση, μου δίνει χαρά και δύναμη να προχωρήσω, έχοντας τον Θεό και την Αγάπη Του πάντα δίπλα μου.
Μπορώ να μιλάω ώρες για όλα αυτά, μα δεν θέλω να σε κουράζω. Αρκετά για σήμερα.
Άλλωστε, θα τα λέμε.
Ευγνώμων για όλα,
Ανδρέας Κονάνος
****
Οι αντιδράσεις πολλές.
Η συντριπτική πλειοψηφία υποστήριξε την απόφασή του.
Υπάρχουν όμως κάποιοι που τον επέκριναν. Μερικοί θεώρησαν πως όταν φεύγουν μετριοπαθείς ιερείς αφήνεται χώρος στους ακραίους, και άρα ο εκμοντερνισμός της Εκκλησίας δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο.
Άλλοι ένιωσαν «προδομένοι», ενώ δεν έλειψαν και οι μπηχτές από εκκλησιαστικά σάιτ αλλά και άλλους ιερείς:
Και κάποιοι, όπως ο θεολόγος Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος (επικριτής του Κονάνου εδώ και χρόνια για λόγους που κατανοώ αλλά δεν συμμερίζομαι) ένιωσαν δικαιωμένοι.
Σχολίασε στο μπλογκ του Ιδιωτική Οδός: «Έχω γράψει επανειλημμένως για τους δύο κορυφαίους εκπροσώπους του εκκλησιαστικού λαϊκισμού και της θεολογίας της ατάκας, δηλ. τον κληρικό Χαράλαμπο Παπαδόπουλο (Λίβυο) και τον σήμερα αποσχηματισθέντα Ανδρέα Κονάνο.
Όταν έγραψα για τον Λίβυο κάποιοι με εγκάλεσαν: «Ο Λίβυος δεν είναι Κονάνος», μου είπαν κατηγορηματικά! Είναι άλλο επίπεδο! Νομίζω ότι σήμερα τους απαντάει ο ίδιος ο Λίβυος με το σχόλιό του στον τοίχο του fb του Κονάνου:
Βέβαια “θα σ’ αγαπάμε” γιατί όπως μας είπες σήμερα Ανδρέα Κονάνο, πέρασες ζάχαρη (!) είκοσι χρόνια σαν παπάς! Ταξιδάκια, χλιδή, δόξα, γνωριμίες, πάση τη κτίσει, κι όλα αυτά επειδή ήσουν παπάς!»
Με προηγούμενη αφορμή ο κ. Ανδριόπουλος είχε γράψει: «Ο κληρικός Ανδρέας Κονάνος είναι ίσως ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του εκκλησιαστικού λαϊκισμού. Λιγωτικός συναισθηματισμός, κολακεία των μαζών, θεολογία της ατάκας, χριστιανισμός “του χαμόγελου” τα κύρια χαρακτηριστικά του.
Ως αναθρεμμένος στις χριστιανικές οργανώσεις δεν μπορεί να ξεφύγει από την νοοτροπία τους. Απλώς την εξελίσσει και την κάνει ελκυστική για οπαδούς, ανάλογους αυτών των οργανώσεων, που μοιάζουν πιο “προοδευτικοί”.
Το point είναι το ίδιο: Η χειραγώγηση του κοσμάκη, ο οποίος, βέβαια, φέρει ακεραία την ευθύνη για τις επιλογές τύπου Κονάνου. Όταν έλθει – φευ! – η απογοήτευση, θα αρχίσει τις οιμωγές σαν και τώρα…
Ευτυχώς, ο Χριστός γκρέμισε τα είδωλα όλων των εποχών! Και αυτό του π. Κονάνου. Οριστικά και αμετάκλητα!»
Κλείνω το άρθρο με ευχές στον Ανδρέα Κονάνο για τη νέα του ζωή. Και με μερικά απ’ τα δημοφιλέστερα σχόλια στην ανάρτησή του:
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Ο Αρχιμανδρίτης Ιάσων πέταξε τα ράσα κι εξηγεί γιατί μ’ένα εξαιρετικό βίντεο στο YouTube
