Μικροπράγματα
*Το κείμενο είναι του Mahmoud Shalabi, Διευθυντή Προγράμματος του Medical Aid for Palestinians, μιας φιλανθρωπικής μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που εργάζεται για την υγεία και την αξιοπρέπεια των Παλαιστινίων. [Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Independent]
Δεν έχω μείνει ποτέ κλειδωμένος στο σπίτι μου για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
Εδώ στη Λωρίδα της Γάζας εμείς οι Παλαιστίνιοι βιώσαμε τον ισραηλινό αποκλεισμό για πάνω από μια δεκαετία – και την κατοχή για ακόμη περισσότερο. Η πανδημία του Covid-19, ωστόσο, αποτελεί μια νέα κατάσταση και μια νέα απειλή.
Στις αρχές του έτους, όταν είδαμε τον ιό να εξαπλώνεται σε μέρη όπως η Δυτική Όχθη και η Αίγυπτος, φάνηκε ότι η επιβαλλόμενη απομόνωσή μας, στην οποία αντιστεκόμαστε, μας είχε προστατεύσει από τη διάδοσή του. Μέχρι τον περασμένο μήνα, όλα τα κρούσματα στη Γάζα αφορούσαν ανθρώπους που επέστρεφαν από το εξωτερικό, οι οποίοι υποβλήθηκαν αμέσως σε καραντίνα 21 ημερών (μια εβδομάδα περισσότερο από ό, τι στις άλλες χώρες).
Αλλά από το πρώτο κιόλας κρούσμα τον Αύγουστο, ο αντίκτυπος του αποκλεισμού του Ισραήλ, αποκλεισμός που περιγράφεται ως «παράνομος» και «συλλογική τιμωρία» από κορυφαίους αξιωματούχους του ΟΗΕ, επηρέασε τις βασικές μας υποδομές και τη διαθεσιμότητα αναγκαίων ιατρικών προμηθειών όσο ποτέ άλλοτε.
Την περασμένη εβδομάδα, τα τελευταία στοιχεία έδειξαν ότι το 47% των απαραίτητων φαρμάκων έχει εξαντληθεί πλήρως ή έχουν σχεδόν εξαντληθεί – και όλα αυτά εν μέσω της πανδημίας.
Πώς ήταν λοιπόν το lockdown στη Λωρίδα της Γάζας;
Η Λωρίδα της Γάζας έχει χωριστεί σε ένα σύστημα με βάση τα χρώματα του φωτεινού σηματοδότη – πράσινο, κίτρινο και κόκκινο – ανάλογα με τη σοβαρότητα της εξάπλωσης του Covid-19 σε κάθε περιοχή. Στις κόκκινες περιοχές, οι άνθρωποι μπορούν να βγαίνουν για ψώνια συγκεκριμένες μέρες, τρεις φορές την εβδομάδα.
Οι μετακινήσεις μας είναι περιορισμένες, είτε με τη χρήση τσιμεντένιων διαζωμάτων στους δρόμους, είτε από τα σημεία ελέγχου της αστυνομίας που ζητούν από τους οδηγούς άδεια κυκλοφορίας στα σύνορα των επαρχιών.
Η Γάζα είναι πυκνοκατοικημένη, αλλά οι δρόμοι είναι άδειοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι συμμορφώνονται με τους κανόνες, τηρούν τα μέτρα και φορούν μάσκα όταν επιτρέπεται. Δεν είναι αστείο. Περίπου 45-100 νέα κρούσματα ανακοινώνονται καθημερινά, καθώς και ορισμένοι θάνατοι.
Σύμφωνα με τα τελευταία μέτρα απαγορεύεται η μετάβαση στην παραλία, απόφαση ιδιαίτερα σκληρή σε αυτή τη ζέστη. Παιδιά κάτω των 16 ετών και ενήλικες άνω των 60 ετών, δεν μπορούν πλέον να βγουν από το σπίτι.
Τα μέτρα είναι αυστηρά, αλλά οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι είναι για το καλό όλων μας. Το Υπουργείο Υγείας ήταν πολύ ξεκάθαρο, με τακτικές ενημερώσεις και συνεντεύξεις τύπου. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι πολιτικοί και οι θρησκευτικοί ηγέτες μετέφεραν ξεκάθαρα το μήνυμα για τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Το πρόγραμμα Medical Aid for Palestinians (MAP), συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό στην καταπολέμηση του ιού και φυσικά έχει διακόψει τις δραστηριότητες του στη Γάζα.
Τον Ιούνιο, μαζί με ορισμένους παλαιστίνιους συναδέλφους, τονίσαμε ότι «ο παράνομος αποκλεισμός της Γάζας από το Ισραήλ έχει επιταχύνει την αποσταθεροποίηση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης μέσω των περιορισμών στην κυκλοφορία ανθρώπων και αγαθών και μέσω της οικονομικής ανέχειας και φτώχειας».
Η κατάσταση είναι δυσάρεστη. Οι περιορισμοί από το Ισραήλ και την Αίγυπτο για το ποιος εισέρχεται και εξέρχεται, ο περιορισμός της χρήσης ηλεκτρικής ενέργειας με γεννήτριες που είναι οκτώ φορές ακριβότερες, το ποσοστό ανεργίας που ήταν ένα από τα υψηλότερα στον κόσμο ακόμη και πριν από την πανδημία… Όσοι εργάζονται κερδίζουν λιγότερα από τρία δολάρια την ημέρα.
Φανταστείτε το άγχος των Παλαιστινίων. Κλεισμένοι στο σπίτι τους 24 ώρες το 24ωρο, με περιορισμένο ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς δουλειά και με απαγόρευση κυκλοφορίας.
Για πολλούς ανθρώπους, η απογοήτευση έχει φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Παρόλα αυτά, κάνουμε ό, τι μπορούμε για να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Θυμάμαι κάτι που άκουσα κάποτε από έναν Αμερικανό που ήρθε εδώ για δουλειά. Μου είπε: «Λατρεύω τη Γάζα, γιατί αν κάποιος βρεθεί σε δύσκολη στιγμή, χάσει τη δουλειά του ή χρεοκοπήσει, τον φροντίζει η οικογένεια. Τα αδέλφια, οι θείοι, τα ξαδέλφια.»
Εμείς οι Παλαιστίνιοι έχουμε μια αφθονία αυτού που ονομάζουμε «κοινωνικό κεφάλαιο», τις σχέσεις με τους γείτονές, τους συγγενείς και τους φίλους μας. Αυτά είναι θετικά στοιχεία που μας βοηθούν να ξεπεράσουμε όχι μόνο τον Covid-19, αλλά και όλες τις δυσκολίες που βιώνουμε αυτά τα χρόνια.
Τώρα, χρησιμοποιούμε ομάδες WhatsApp για να συνομιλούμε με συγγενείς και τους φίλους μας. Ανταλλάσσουμε αστεία και στέλνουμε θετικά μηνύματα ο ένας στον άλλο.
Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό
Οι γιατροί μας, όπως οι συνάδελφοί τους σε όλο τον κόσμο, κάνουν τη δουλειά τους στην πρώτη γραμμή. Δεκάδες έχουν μολυνθεί και τα νοσοκομεία βρίσκονται κάτω από ακόμη μεγαλύτερη πίεση.
Οι άνθρωποι παραμένουν θετικοί
Η ανθεκτικότητά μας και οι δεσμοί αμοιβαίας υποστήριξης δεν μας απομακρύνουν από την κατάσταση που αντιμετωπίζουμε, αλλά μας βοηθά να τη ζήσουμε με όσο το δυνατόν λιγότερες δυσκολίες.
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σουηδοί επιστήμονες: Μην κάνετε αυτό που κάναμε εμείς. Δεν λειτουργεί
