Δημήτρης Καβατζικλής
Ο Μάριος Δαδούδης μοιράζεται σήμερα μαζί μας φωτογραφίες του, και μας μιλά για τη σχέση του με το Λαύκο.
«Κάθε φορά που επισκεπτόμαστε το Λαύκο με την σύντροφό μου, μας δημιουργείται μια καταναγκαστική (σχεδόν) ανάγκη επιστροφής στο μέρος αυτό. Έπειτα από κάμποσες σκασιές σε διαφορετικές εποχές του χρόνου, πάνω κάτω ξέρεις τι να περιμένεις. Και όμως, δεν ξέρεις τι θα ανακαλύψεις σε κάθε σου επίσκεψη στο διπολικό αυτό μέρος. Οποιοσδήποτε ανώριμος ταξιδιώτης που αρέσκεται να “σελφάρει” σε κάθε του ανάσα, δεν έχει απολύτως καμία δουλειά στο Νότιο αυτό τμήμα της χερσονήσου του Πηλίου.»
«Στο πιο παλιό καφενείο της Ελλάδος στην πλατεία του Λαύκου δεν θα πιει φρεντοτσίνο, αλλά ούτε και θα του φέρουν πακετάκι με τον καφέ του κάποιο σούπερ ντουπερ φιλτραρισμένο νερό σε μπουκάλι του καφε-μπαρ με μπαγιάτικο μπισκοτάκι φασόν μέσα σε ζελατίνα. Και μετά είναι το φαγητό. Ό, τι έχει στο ψυγείο, που έλεγε και η διαφήμιση. Είσαι παραδομένος στις καθημερινές γαστρονομικές διάθεσης των ελάχιστων ιδιοκτητών ταβερνείων. Έχει μενού, αλλά δεν έχει κιόλας.»
«Όταν αγοράζεις ψωμί με κουρκουμά από τον φούρνο του χωριού, έναν παλιό ξυλόφουρνο, καλό είναι να ξέρεις πως το οίκημα του φούρνου το σχεδίασε ο πατέρας του Ντε Κίρικο και προοριζόταν για να γίνει το τερματικό του Μουντζουρη.»
«Μετά πάλι, τι παίζει ρε παιδί μου με τις γάτες; Μιλάμε για πολύ γατομάνι. Λες και δεν έχουν τίποτα άλλο στο μυαλό τους αυτά τα ζωντανά πέρα από το σεξ. Εντάξει, έχει πολλά ακόμη θέματα εκεί στο χωριό, μουσείο ραδιοφώνου, λαογραφικό μουσείο, μοντέλο δρόμοι, αιωνόβια κυπαρίσσια, καθαρό νερό, πέτρινα σπίτια, όχι τουτού τροχοφόρα μέσα στα καλντερίμια, ιδιαίτερους ανθρώπους, πανέμορφους ξενώνες, κορυφαία θέα στον Παγασητικό και άλλα πολλά.»
«Θέλεις Αιγαίο; Τσουπ σε μισή ωρίτσα Ποτιστικά, Μελανή κ.τ.λ. Θέλεις Παγασητικό; Μέχρι να ακούσεις το τραγούδι, έφτασες. Αναλόγως τον αέρα, διαλέγεις και θάλασσα για βουτιά. Είναι χειμώνας και δεν κολυμπάς; Θα ανταμειφθείς, όποιο δρόμο και να πάρεις. Και να ήταν μόνο αυτό; Θέλεις απομόνωση, τραβάς τέρμα κάτω στο Τρίκερι, παίρνεις το θαλάσσιο ταξί και σε 3′ και 45″ είσαι απέναντι στο Παλαιό Τρίκερι. Εσύ και το τέρμα…»
