Άρης Δημοκίδης
Καθώς για άλλη μια φορά θρηνούμε θύματα, ο αναγνώστης μας Νικος Νικολαιδης – ΣΦ θυμήθηκε μια συνέντευξη που είχε δημοσιευτεί το 2008 στην Ελευθεροτυπία.
Πολλά άλλαξαν απ’ το ’08, όμως τα λόγια του Γιώργου Σφήκα, επίτιμου προέδρου της Εταιρείας Προστασίας της Φύσης παραμένουν επίκαιρα. Ο τίτλος της Ελευθεροτυπίας («Οι μισοί Ελληνες κερδίζουν από τα δάση που χάνονται») ήταν ίσως υπερβολικός, όμως πραγματικά δεν είναι καθόλου λίγοι όσοι κερδίζουν.
aNameToCome on Twitter
Για μια χώρα που υπάρχει η φράση “νομιμοποίηση αυθαιρέτων”, το να καίγεται στο διηνεκες είναι νομοτέλεια.
Zastro on Twitter
Σε αυτή τη χώρα το πιο θλιβερό απ’ όλα είναι ότι ποτέ δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Είτε πρόκειται για φωτιά είτε για πλημμύρα είτε για παγετό. Ένας λαός απαίδευτος, κρατικοί μηχανισμοί ανεπαρκείς, όλα επαφίενται στη φιλοτιμία και τον ηρωισμό μιας χούφτας ανθρώπων.
+
Ακολουθούν μερικές ερωταπαντήσεις απ’ τη συνέντευξή του επίτιμου προέδρου της Εταιρείας Προστασίας της Φύσης στον Γιώργο Κιούση.
− Γιατί καίγονται τα δάση μας κάθε καλοκαίρι;
«Τα δάση της Ελληνικής Χερσονήσου καίγονταν και θα καίγονται κάθε καλοκαίρι, εφόσον στα περισσότερα μέρη της χώρας μας δεν βρέχει τουλάχιστον για τέσσερις μήνες, και οι θερμοκρασίες ξεπερνούν τους 35°C. Σε παλαιότερες εποχές τα δάση έπαιρναν φωτιά από φυσικά αίτια, κεραυνούς κ.λπ. Αργότερα προστέθηκαν και οι σκόπιμοι εμπρησμοί, προκειμένου να δημιουργηθούν χωράφια και βοσκότοποι. Μετά το 1950 πρέπει να προσθέσουμε και τους εμπρησμούς για τη δημιουργία οικοπέδων και οικισμών, καθώς η αξία της δασικής γης έχει ανέβει κατακόρυφα».
− Είναι και άλλοι παράγοντες…
«Στο τελευταίο παιχνίδι συμμετέχουν μεσίτες, εργολάβοι, οικοδομικοί συνεταιρισμοί, μηχανικοί, αρχιτέκτονες, ακόμη και υπάλληλοι δασαρχείων και πολεοδομίας. Σε παλαιότερα χρόνια, όταν καιγόταν ένα δάσος ξαναγεννιόταν με τη διαδικασία της φυσικής αναγέννησης. Σήμερα παρατηρούμε ότι δάση που βρίσκονται κοντά σε πόλεις, σε ακτές και σε νησιά καίγονται και ξανακαίγονται, ώστε να μην υπάρξει ελπίδα φυσικής αναγέννησης. Ρίξτε μια ματιά στην Πεντέλη και θα καταλάβετε τι εννοώ. Τώρα έβαλαν χέρι και στα χαμηλά της Πάρνηθας, όπου προβλέπεται ότι θα επεκταθεί η Αθήνα».
− Πάμε σιγά σιγά για δασική «απογύμνωση»…
«Αναμφίβολα. Σύμφωνα με την πρώτη εθνική απογραφή των ελληνικών δασών του 1993, η χώρα μας έχει το μεγαλύτερο ποσοστό δασοκάλυψης από κάθε άλλη χώρα γύρω από τη Μεσόγειο, γιατί είναι χώρα κατ’ εξοχήν ορεινή. Το 25% του εδάφους της Ελλάδας καλύπτεται από πυκνά και εκμεταλλεύσιμα δάση, ενώ άλλο ένα 25% καλύπτουν τα αραιά δάση και οι μεσογειακοί θαμνώνες. Αν όμως συνεχίσουμε την ίδια πολιτική, ασφαλώς θα απογυμνώσουμε τα βουνά γύρω από τις πόλεις και όλα τα νησιά μας».
«Αρκεί να δούμε πώς έχουν καταντήσει άλλοτε καταπράσινα νησιά, όπως η Θάσος, η Σάμος και η Ρόδος. Είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν η Κως, η Σκόπελος, η Λέσβος και όσα άλλα νησιά διατηρούν ακόμη τα δάση τους».
− Τι μέτρα πρέπει να ληφθούν;
«Το 1993 ολοκληρώθηκε η πρώτη στην ιστορία εθνική απογραφή των ελληνικών δασών που δημοσιεύτηκε σε μια ωραία έκδοση. Το επόμενο βήμα που θα έπρεπε να γίνει θα ήταν η δημοσίευση των δασικών χαρτών κατά νομό, ώστε να μάθουμε όλοι πού υπάρχουν δάση και από τι είδη αποτελούνται τα δάση αυτά».
− Το εθνικό δασολόγιο σε τι θα βοηθούσε;
«Ετσι θα μάθαινε και το Δημόσιο ποια δάση τού ανήκουν, ενώ για τα διεκδικούμενα από κοινότητες, μονές και ιδιώτες, θα γίνονταν δικαστήρια και θα ξεκαθάριζε και αυτό το ζήτημα. Αντί γι’ αυτό, ο κ. Σουφλιάς προτίμησε να κάνει Κτηματολόγιο στις κατοικημένες περιοχές, για λόγους καθαρά εισπρακτικούς, καθώς τα δάση είναι, ως επί το πλείστον, δημόσια και επομένως το δασολόγιο δεν θα έφερνε χρήματα στα κρατικά ταμεία. Η χαρτογράφηση των δασών και το δασολόγιο καθώς και το ξεκαθάρισμα της κατάστασης με τους λεγόμενους “δασωθέντες αγρούς” θα ήταν κάτι που θα αφαιρούσε τα κίνητρα από πολλούς διεκδικητές και καταπατητές των ελληνικών δασών και θα ήταν το καλύτερο μέτρο πρόληψης των δασικών πυρκαγιών».
− Χωρίς δασολόγιο, οι δασικές πυρκαγιές θα συνεχιστούν;
«Όχι μόνο θα συνεχιστούν αλλά και θα ενταθούν και κάθε χρόνο θα ξοδεύονται χιλιάδες ευρώ για την κατάσβεση, χωρίς ουσιώδες αποτέλεσμα».
− Εκτός από τα κυκλώματα δεν υπάρχει και η αμέλεια για τις φωτιές;
«Ασφαλώς υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις. Όμως προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι τα ΜΜΕ προβάλλουν ως κύρια αιτία των δασικών πυρκαγιών την αμέλεια, ενώ για τους εμπρηστές δεν ακούμε τίποτε. Δεν είδα ποτέ έναν εμπρηστή να διασύρεται από τα κανάλια. Δεν ακούσαμε ποτέ αν καταδικάστηκε κάποιος και με ποια ποινή».
− Ποιοι έχουν συμφέροντα στα δάση;
«Θέλετε να τους απαριθμήσουμε; Οι ιδιοκτήτες αγρών που βρίσκονται σε επαφή με δημόσιες δασικές εκτάσεις, με στόχο την επέκταση των κτημάτων τους σε βάρος της δημόσιας γης. Έπειτα οι ιδιοκτήτες δασωθέντων αγρών που δεν τους επιτρέπεται να τους “αξιοποιήσουν” εφόσον έγιναν δάση. Οι ιδιοκτήτες οικοπέδων σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς που βρίσκονται μέσα σε δάση και δεν μπορούν να τα “αξιοποιήσουν”. Οι κτηνοτρόφοι που έχουν στάνες σε επαφή με κάποιο δάσος και προκειμένου να δημιουργήσουν έναν βοσκότοπο καίνε το δάσος, γιατί κάτω από τα δέντρα δεν φυτρώνει χόρτο. Για το θεάρεστο αυτό έργο τους το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης τους δίνει και επιδότηση».
− Οι έμποροι ξυλείας;
«Είναι και αυτοί, όσοι εμπορεύονται την “καψάλα”, δηλαδή τα καψαλισμένα από τη φωτιά δέντρα, που τα κόβουν και τα πουλάνε για καυσόξυλα. Και δεν είναι τυχαίο που οι αντιδράσεις των πολιτών για τις πυρκαγιές και την προστασία των δασών είναι τόσο μα τόσο απελπιστικά χλιαρές».
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
