Ευθύμης Κάλφας
Εκατό ξένες και ελληνικές δημιουργίες, δώδεκα χρόνια συνεχόμενης παρουσίας, τέσσερα σημαντικά αφιερώματα, δυο αίθουσες, ένας θεσμός για τον οποίον ανυπομονούμε κάθε χρόνο. Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Θεσσαλονίκης ξεκινάει στις 18 Οκτωβρίου και για τέσσερις ημέρες θα φιλοξενεί ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει αυτή τη στιγμή παγκοσμίως το μικρού μήκους σινεμά τόσο με ξένες όσο και με ελληνικές δημιουργίες.
Λίγες ώρες προτού οι σκοτεινές αίθουσες φωτίσουν από τους κινηματογραφικούς προβολείς, συναντήσαμε τον Γιάννη Ζαχόπουλο -ιδιοκτήτη του θρυλικού βιντεοκλάμπ AZA και ιδρυτή του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Θεσσαλονίκης- και συζητήσαμε για το φεστιβάλ και ταινίες. Πολλές ταινίες. Πάρα πολλές ταινίες.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Θεσσαλονίκης (TISFF – Thessaloniki International Short Film Festival) δημιουργήθηκε το 2007 έχοντας ως στόχο την προβολή σημαντικών κινηματογραφικών ταινιών από όλο τον κόσμο. Ταινιών μικρής διάρκειας (5-45 λεπτών) που παρουσιάζουν δυνατές ιστορίες με πολύ βαθιά νοήματα. Τι έχει αλλάξει όμως από το πρώτο Φεστιβάλ μέχρι σήμερα;
«Τίποτα! Διότι από την αρχή ο στόχος ήτανε να δει ο Έλληνας όμορφο, σημαντικό σινεμά μικρού μήκους το οποίο μπορεί να εκτιμήσει. Και αυτό συνεχίζουμε να κάνουμε μέχρι φέτος».
– Δεν βλέπετε αλλαγή ούτε από την πλευρά των θεατών;
Όχι. Υπάρχει η ίδια απαξίωση. Την ώρα που το αντίστοιχο φεστιβάλ των Βρυξελλών, το οποίο θεωρείται από πολλούς Βέλγους και Γάλλους σκηνοθέτες κατώτερο από το δικό μας, καταφέρνει και «κόβει» 25.000 – 26.000 εισιτήρια και εμείς με το ζόρι 600 έχοντας ένα σαφώς καλύτερο πρόγραμμα, τότε συμπεραίνω ότι τελικά κάτι συνεχίζει να πηγαίνει στραβά με το κοινό.
– Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ειδικά σε μια πόλη που δείχνει με τα διάφορα Φεστιβάλ της να υποστηρίζει τον κινηματογράφο;
Δεν ξέρω. Δεν έχω εξήγηση γι’ αυτό. Γιατί δηλαδή με όλα όσα γίνονται στην πόλη μόνο το 1.5% να ενδιαφέρετε και γιατί σε κάποια άλλη χώρα, όπως για παράδειγμα στο Βελιγράδι, ήδη από το 2007 να πραγματοποιούνται ταυτόχρονα τέσσερα διαφορετικά Φεστιβάλ ταινιών τα οποία μάλιστα ήταν γεμάτα από θεατές.
– Πόσες ταινίες πρέπει να έχει δει κάποιος για να μπορέσει δημιουργήσει το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους;
Αμέτρητες. Από 12 χρονών έβλεπα ταινίες. Έχω χάσει το μέτρημα πια. Στα 18 μου διάλεγα για το πρώτο πανεπιστήμιο της Αμερικής ταινίες Ευρωπαικού σινεμά. Πρόσθεσε πλέον μισό αιώνα ακόμα από τότε και θα καταλάβεις.
– Και αν σας έβαζα να διαλέγατε την αγαπημένη σας ταινία;
Δεν πιστεύω στην λέξη «best». Θέλω να βγει από τα λεξικά η λέξη αυτή! Δεν υπάρχει τίποτα που να είναι best. Αν έρθεις εσύ τώρα και μου πεις ότι το καλύτερο ουίσκι είναι το τάδε θα σου πω «Who are you?». Ναι για σένα μπορεί να είναι το καλύτερο αλλά εγώ προτιμώ κάποιο άλλο. Δεν υπάρχει καλύτερο. Και οπωσδήποτε είναι πολύ δύσκολο για το σινεμά να πεις κάτι τέτοιο. Μπορώ να σου πω για ένα έργο το οποίο έχω δει αμέτρητες φορές. Αλλά είναι αυτό το καλύτερο μου; Δεν ξέρω. Όμως σίγουρα το έχω δει τις πιο πολλές φορές. Το «Γυμνό» του Μάικ Λι. Κι όχι επειδή είναι άψογο τεχνικά αλλά επειδή ταυτίζομαι περισσότερο.
– Ποια έργο άρα θεωρείτε άψογα τεχνικά;
Άψογη τεχνικά ήταν η ταινία «Υπηρέτρια» του Παρκ Τσαν-Γουκ . Αριστουργήματα από τα λίγα που έχω δει τελευταία. Βέβαια σ’ αυτήν την ταινία δεν έχω ταυτιστεί. Επίσης και το «Ταμπού» του Πορτογάλου Miguel Gomes και το «Η Ψυχή και Σώμα» της Ουγγαρέζας Ίλντικο Ενιέντι που παίχτηκε το 2017. Τα λάτρεψα. Αυτά είναι για εμένα αυτήν τη στιγμή τα τρία αριστουργήματά μου.
Η Υπηρέτρια – GR Trailer
Η μεγάλη επιστροφή του σκηνοθέτη του “Old boy” Παρκ Τσαν Γουκ. Η πιο hot ταινία του φετινού Φεστιβάλ Καννών. Ένα σαγηνευτικό ερωτικό θρίλερ από τις 13 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους, σε διανομή ΑΜΑ Films. —– Eπιστροφή του σκηνοθέτη του “Old boy” στην παλιά του φόρμα. Χ.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Θεσσαλονίκης έχει συμπεριληφθεί στα 44 καλύτερα φεστιβάλ μικρού μήκους του πλανήτη, εκ των οποίων τα 27 είναι ευρωπαϊκά ενώ ταυτόχρονα είναι το μοναδικό ελληνικό φεστιβάλ μικρού μήκους στη λίστα και στα 3 καλύτερα από όλες τις βαλκανικές χώρες. Πώς καταφέρνεις να πετύχεις τέτοια σπουδαία νούμερα;
«Ως επιτροπή είμαστε πολλοί αυστηροί. Και αυτό είναι που μας έκανε να έχουμε αυτό το όνομα στην Ευρώπη. Αν αισθανθούμε όλοι στην επιτροπή που επιλέγουμε τις ταινίες ότι στο τέλος ο θεατής θα χειροκροτήσει, τότε τη συμπεριλαμβάνουμε στην λίστα των τελικών προβολών. Φέτος από τις 1.500 ταινίες, το short list έφτασε στις 230. Από αυτές έπρεπε να καταλήξουμε στις πιο σημαντικές για να προβάλλουμε. Σκεφτείτε άρα πόσο προσέχουμε τις επιλογές μας».
Και όντως, το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Θεσσαλονίκης έχει τεράστια κινηματογραφική επιρροή. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι η Γαλλική Ακαδημία των Όσκαρ, τα Βραβεία Σεζάρ δηλαδή, από τις 20 υποψήφιες ταινίες που συγκαταλέγουν στη λίστα τους για το βραβείο Μικρού Μήκους, τουλάχιστον οι 12 έχουν προβληθεί ήδη στο αντίστοιχο Ελληνικό. Όπως μας είπε ο Γιάννης Ζαχόπουλος, «Εχει πάρει βραβείο Σεζάρ έργο που εμείς το προβάλλαμε δυο χρόνια νωρίτερα».
– Τι λάθος τελικά συμβαίνει και ο κινηματογράφος αργοπεθαίνει;
Ο κινηματογράφος αργοπεθαίνει στην Ελλάδα. Γιατί στο Παρίσι έχουμε ουρές για τον κινηματογράφο; Διότι απαγορεύουν αυτό το παράνομο κατέβασμα που έχουμε στην Ελλάδα. Διότι εμείς δεν έχουμε έναν νόμο που να εφαρμόζεται και να μπορεί να κοντρολάρει όλο αυτό. Ενώ στην Γαλλία, στη Γερμανία, στην Αμερική, οι νόμοι εφαρμόζονται και είναι αυστηροί.
– Κύριε Ζαχόπουλε μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι για τις ελληνικές παραγωγές;
Είμαι πολύ ενθουσιασμένος γιατί για πρώτη φορά φέτος θα δείξουμε 25 Ελληνικά έργα μετά χαράς υπάρχουν στη λίστα και μερικά είναι πραγματικά εξαιρετικό σινεμά. Το παράπονο μου ήταν και ένας από τους λόγους που ξεκίνησα το φεστιβάλ τα κάκιστα ελληνικά σενάρια και οι κάκιστες ερμηνείες. Έλειπε η φαντασία στο σενάριο. Πολύ κοινά θέματα, πολύ προβλέψιμα όλα. Μαυρίλα και τάχα υπαρξιακά ζητήματα που έκαναν να βγει και ένα κακό όνομα για τις ταινίες μικρού μήκους. Πολλοί κριτικοί κινηματογράφου ακούν «ταινίες μικρού μήκους» και φεύγουν μακριά γι’ αυτόν το λόγο. Δε σου κρύβω ότι είχα σκεφτεί να μην το λέω «μικρού μήκους» το Φεστιβάλ. Να το λέω «Εναλλακτικό σινεμά». Δε μου αρέσει και η λέξη «μικρό». Δηλώνει κάτι χαμηλότερο από το κανονικό.
TiSFF 2018 * the 12th edition
Thessaloniki’s International Shorts Festival * TiSFF * 2018 creative imagination in cinema… with deep love and respect for human & cinematic values 18-21 October * Μαρκετάκη & Λιάππα * Αποθήκη Δ’
Φέτος, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ θα προβληθούν 4 σημαντικά αφιερώματα:
- στην OPERA NATIONAL de PARIS, που διάλεξε το TiSFF για να προβάλλει στην Ελλάδα δικές της παραγωγές μυθοπλασίας και χορού
- αφιέρωμα στη Δανία
- αφιέρωμα στο Κεμπέκ
- αφιέρωμα στο Μεσογειακό Σινεμά .
Στη φετινή διοργάνωση επίσης θα παρευρεθούν ο Γιώργος Ζώης, ο οποίος θα παρουσιάσει το βραβευμένο «Third Kind», και ο Γιάννης Οικονομίδης, ο οποίος θα συζητήσει με τους σινεφίλ της πόλης για τη νέα του ταινία «Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς».
Info
Πότε: 18 έως τις 21 Οκτωβρίου
Αίθουσες: Τώνια Μαρκετάκη και Φρίντα Λιάππα, αποθήκη Δ’
Προβολές: Καθημερινά δύο τρίωρες προβολές σε κάθε αίθουσα: 17:00-20:00 και 20:30-23:30
Εισιτήρια: Κανονικό 5€ / Φοιτητικό: 4€ / Ανέργων: 0€ / Ημερήσιο: 7€ / τετραήμερο: 20€
Πρόγραμμα: Δείτε το εδώ
Περισσότερες πληροφορίες στην επίσημη ιστοσελίδα του φεστιβάλ.
