Άρης Δημοκίδης
Μέσω του Twitter της CalamityJane / Κείμενο: The Aids Memorial.
«Το 1984, η Burks ήταν 25 ετών, νεαρή μητέρα από το Αρκάνσας, και συχνά επισκέπτονταν ένα νοσοκομείο για να φροντίσουν έναν φίλο που είχε καρκίνο. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης της, παρατήρησε ότι οι νοσοκόμες τραβούσαν κλήρο για το ποια θα μπει σε ένα δωμάτιο που ήταν σφραγισμένο με μια μεγάλη κόκκινη σακούλα.
Ρώτησε τις νοσοκόμες γιατί το κάνουν αυτό και αυτές της είπαν ότι ο ασθενής που βρισκόταν μέσα είχε ανοσοανεπάρκεια των ομοφυλόφιλων (GRID), ασθένεια που αργότερα έγινε γνωστή ως AIDS. Μετά από πολλές επισκέψεις, και βλέποντας πάντα την πόρτα σφραγισμένη, η Burks αποφάσισε να αγνοήσει τις προειδοποιήσεις και να μπει μέσα.
Στο κρεβάτι ήταν ένας σκελετωμένος νεαρός άνδρας, ο οποίος της είπε ότι πριν πεθάνει ήθελε να δει τη μητέρα του. Βγήκε από το δωμάτιο και μίλησε με τις νοσοκόμες, οι οποίες της είπαν ότι «η μητέρα του δεν θα έρθει. Είναι στο νοσοκομείο εδώ έξι εβδομάδες και δεν τον έχει επισκεφτεί κανείς ως τώρα.»
Τότε η Burks τηλεφώνησε στη μητέρα του, η οποία αρνήθηκε να επισκεφτεί τον γιο της χαρακτηρίζοντας τον «αμαρτωλό» και «ήδη νεκρό γι’ αυτήν», προσθέτοντας ότι δεν θα ζητήσει καν το σώμα του όταν πεθάνει.
«Πήγα πίσω στο δωμάτιό και όταν μπήκα μέσα, είπε: Μαμά. Ήξερα ότι θα ερχόσουν, και σήκωσε το χέρι του για να με πιάσει. Τι να έκανα; Έπιασα το χέρι του και του είπα: Είμαι εδώ, γλυκέ μου. Είμαι εδώ», αφηγείται η Burks. Κάθισε σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι, και του μιλούσε κρατώντας το χέρι του μέχρι που πέθανε 13 ώρες αργότερα. Αφού βρήκε ένα γραφείο κηδειών που δέχθηκε να τον αποτεφρώσει, πλήρωσε τα έξοδα με τις οικονομίες της και έθαψε τις στάχτες στο κτήμα της οικογένειάς της στο νεκροταφείο Files.
Μετά από αυτή τη συνάντηση, η Burks αποφάσισε να φροντίσει και άλλους ασθενείς που χρειάζονταν τη βοήθειά της. Τους πήγαινε στα ραντεβού με τους γιατρούς, τους αγόραζε τα φάρμακα, ενώ κρατούσε και αρκετές προμήθειες, καθώς δεν τα διέθεταν όλα τα φαρμακεία. Η προσπάθεια της Burks έγινε σύντομα γνωστή σε ολόκληρη την πόλη και άρχισε να λαμβάνει οικονομική βοήθεια από γκέι μπαρ.
«Οργάνωναν drag show το Σάββατο το βράδυ και μάζευαν τα χρήματα με τα οποία αγοράζαμε φάρμακα και πληρώναμε τα ενοίκια. Αν δεν ήταν οι drag queens, δεν ξέρω τι θα κάναμε», είπε.
Για τα επόμενα 30 χρόνια η Burks, με τη βοήθεια της κόρης της, φρόντισε πάνω από 1.000 άτομα και έθαψε πάνω από 40 στο κτήμα της οικογένειάς της (οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν γκέι άντρες τους οποίους δεν αναζήτησαν οι συγγενείς τους). Γι’ αυτό, της έδωσαν το παρατσούκλι «Άγγελος του νεκροταφείου».
Κάποια μέρα, θέλω να φτιάξω ένα μνημείο που να λέει: «Να τι συνέβη. Ξεκίνησε το 1984 και συνέχισαν να έρχονται και να έρχονται. Και ήξεραν ότι θα τους θυμόταν, θα τους αγαπούσαν και θα τους φρόντιζαν, και ότι κάποιος θα έλεγε ένα καλό λόγο στην κηδεία τους»
– Ruth Coker Burks
Η συνέντευξη της στην εκπομπή Sunday Morning
του CBS το 2019
*ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Podcast / Οι διάσημοι ομοφοβικοί που «έχουν πολλούς φίλους γκέι»
