Μικροπράγματα
Η εβδομαδιαία στήλη «Καρτ ποστάλ θανάτου» εξετάζει λιγότερο γνωστές ανεξιχνίαστες υποθέσεις (δείτε εδώ την πρώτη ιστορία). Τι αντίκρισαν οι αστυνομικοί; Τι ρόλο έπαιζε η οικογένεια του θύματος; Γιατί δεν έχει αποδοθεί ακόμα δικαιοσύνη; Ποιος τελικά σκότωσε το θύμα;
Τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει ο Βαγγέλης Γιαννίσης, συγγραφέας της σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη (κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα) και περήφανος γατομπαμπάς του Jax. (Γνωρίστε καλύτερα τον Βαγγέλη εδώ
Υπόθεση #19 – Η δολοφονία της Otylia Vranska
Πράγα, Σεπτέμβριος 1933
Η Otylia έτριψε νευρικά το μπράτσο της. Ο φόβος ήταν δεύτερη φύση στη δουλειά της. Τρύπωνε κάτω από την επιδερμίδα, αναγκάζοντας τις λεπτές τρίχες στα χέρια της να ορθωθούν κάθε φορά που ένιωθε τον κίνδυνο να πλησιάζει επικίνδυνα. Προσπαθούσε να μη σκέφτεται πως ήταν ένα εικοσιδυάχρονο κορίτσι μόνο, στο σπίτι ενός αγνώστου. Βούτηξε τα δάχτυλα του δεξιού χεριού στο νερό της μπανιέρας. Ήταν καυτό.
Βυθίστηκε στο νερό και παραδόθηκε στην ευεργετική επίδρασή του. Αμέσως ένιωσε την ένταση να την εγκαταλείπει. Είχε εξασφαλίσει φαγητό και στέγη για απόψε -και ίσως για περισσότερο καιρό, αν ήταν τυχερή. Η ζωή στην Πράγα ήταν ένας καθημερινός αγώνας για επιβίωση. Συχνά η Otylia θα σήκωνε το βλέμμα ψηλά, σε ένα από τα φωτισμένα παράθυρα, και θα έβλεπε κλεφτά ένα στιγμιότυπο πραγματικής ζωής, σαν κι αυτή που ονειρευόταν όταν εγκατέλειψε την πατρική της εστία στο Brezno nad Hronom. Έκλεισε τα μάτια και φαντάστηκε τον εαυτό της σε ένα σπίτι σαν κι εκείνα που έβλεπε περπατώντας στα σοκάκια της Πράγας, ενώ προσπαθούσε να ισορροπήσει στις ψηλοτάκουνες γόβες της. Χαμογέλασε.
Πέντε δάχτυλα τυλίχτηκαν στις μπούκλες της και την τράβηξαν απότομα. Η Otylia άνοιξε τα μάτια για να δει το αίμα της να ψεκάζει τα λευκά πλακάκια του απέναντι τοίχου. Σε μερικά δευτερόλεπτα θα ήταν νεκρή. Θα πέθαινε προτού συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε. Δε φώναξε -δεν μπορούσε, άλλωστε, με την τραχεία κομμένη. Αιμορραγούσε και πνιγόταν. Τα πάντα σκοτείνιασαν.
Η Otylia Vranska γεννήθηκε στο Brezno nad Hronom της Σλοβακίας στις 9 Μαρτίου 1911. Η οικογένεια της Otylia ζούσε σε συνθήκες φτώχειας. Η κοπέλα άφησε το πατρικό της, αρχικά για τη Zilina, όπου προσπάθησε δίχως επιτυχία να βρει δουλειά ως σερβιτόρα, κι έπειτα για την Πράγα. Ούτε εκεί, ωστόσο, κατάφερε να βρει σταθερή δουλειά, με αποτέλεσμα να στραφεί στην πορνεία για να επιβιώσει. Θα γίνει γνωστή με το παρατσούκλι Slovačka (Σλοβάκα), ενώ οι υπόλοιπες πόρνες την αποκαλούσαν κοροϊδευτικά ‘χωριατομοσχάρι’. Η Otylia προσέφερε τις υπηρεσίες της με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαΐ και στέγη, σπάνια ζητούσε χρήματα.
Στις 2 Σεπτεμβρίου, ένας υπάλληλος των Τσεχοσλοβακικών Σιδηροδρόμων ανακάλυψε μία παρατημένη βαλίτσα στο βαγόνι ενός άδειου τρένου. Πιστεύοντας πως ανήκε σε κάποιον ξεχασιάρη επιβάτη, την πήγε στο τμήμα απολεσθέντων αντικειμένων του σιδηροδρομικού σταθμού της Μπρατισλάβας. Ανοίγοντάς τη θα ανακαλύψει το κομμένο κεφάλι και τα πόδια μίας νεαρής γυναίκας, τυλιγμένα με χθεσινές εφημερίδες. Μέσα θα βρει και μία ροζ νυχτικιά. Τριακόσια χιλιόμετρα ανατολικά της Μπρατισλάβας, στο Kosice, λίγο μετά τις 10 το πρωί θα βρεθεί μία δεύτερη βαλίτσα, βάρους περίπου σαράντα κιλών. Καθώς είναι κλειδωμένη, ο υπάλληλος θα καλέσει την αστυνομία, η οποία θα την ξεκλειδώσει και θα ανακαλύψει ένα αποκεφαλισμένο σώμα δίχως τα κάτω άκρα. Και οι δύο συρμοί προέρχονταν από την Πράγα: ο πρώτος είχε αναχωρήσει από τον σταθμό Masaryk στις 10 το βράδυ της 1ης Σεπτεμβρίου, ενώ ο δεύτερος από τον Wilson στις 8:56 μ.μ.
Τα κομμένα μέλη, το κεφάλι και ο κορμός στάλθηκαν τέσσερις ημέρες αργότερα στην Πράγα, όπου διενεργήθηκε η νεκροψία-νεκροτομή στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία του Πανεπιστημίου Charles. Εκεί διαπιστώθηκε πως όλα τα μέλη του σώματος ανήκαν στο ίδιο άτομο. Εξαιτίας της καλής κατάστασης στην οποία βρίσκονταν τα δόντια και η επιδερμίδα της, κρίθηκε πως η ηλικία της άγνωστης δεν ήταν πάνω από τα 25 χρόνια. Το πέλμα της είχε κάλους στην περιοχή κάτω από τα δάχτυλα και όχι στη φτέρνα, λεπτομέρεια που μαρτυρούσε πως το θύμα συνήθιζε να φοράει ψηλοτάκουνα παπούτσια -επομένως, έμενε στην πόλη και όχι στην ύπαιθρο. Σε αυτό συνηγορούσαν τα φροντισμένα νύχια και τα απαλά χέρια της, τα οποία δεν είχαν σημάδια σκληρής εργασίας. Το δέρμα της ήταν λευκό, στοιχείο που έδειχνε πως η κοπέλα απέφευγε την έκθεση στον ήλιο. Από τα παραπάνω, συν το γεγονός πως βρέθηκαν ίχνη βλεννόρροιας, οι ερευνητές συμπέραναν πως η άγνωστη γυναίκα εργαζόταν ως πόρνη.
Παχύρρευστο καφετί υγρό, φλούδα μήλου και αχώνευτα κομμάτια μήλου βρέθηκαν στο στομάχι της, γεγονός που υποδεικνύει η άγνωστη πέθανε όχι πολλή ώρα έπειτα από την κατανάλωση του τελευταίου της γεύματος. Ο δράστης είχε χτυπήσει την κοπέλα στο κεφάλι, προκαλώντας ένα τραύμα διαμέτρου 18 εκατοστών και είχε μαχαιρώσει την καρδιά της εφτά φορές, ωστόσο εκείνη είχε ήδη πεθάνει από αιμορραγία. Ελάχιστο αίμα βρέθηκε στο σώμα της, ενώ απουσίαζαν ίχνη σπέρματος, συνουσίας ή βιασμού. Εικάζεται πως θύμα και δράστης δε γνωρίζονταν. Ο δολοφόνος ήταν πιθανότατα πελάτης, ο οποίος σκότωσε την κοπέλα στο σπίτι του, πιθανότατα στο μπάνιο, όπου και την καθάρισε μετά θάνατον και στη συνέχεια τεμάχισε το σώμα της, προτού το μοιράσει σε δύο βαλίτσες με προορισμό τη Μπρατισλάβα και το Kosice.
Οι δύο βαλίτσες, μαζί με τις εφημερίδες και το ρουχισμό που βρέθηκαν μέσα τους, αλλά και φωτογραφίες, εκτέθηκαν σε μία αίθουσα του κεντρικού αστυνομικού τμήματος της Πράγας, με την ελπίδα πως κάποιος θα αναγνώριζε την άγνωστη γυναίκα. Η υπόθεση έλαβε μεγάλη δημοσιότητα και περίπου 700 ανώνυμες επιστολές στάλθηκαν στις αρχές από άτομα που ισχυρίζονταν πως έχουν στοιχεία τα οποία θα βοηθούσαν στην εξιχνίαση της δολοφονίας. Θα περνούσαν οχτώ ημέρες μέχρι δύο γυναίκες στη Σλοβακία να αναγνωρίσουν την αδερφή τους, Otylia, από φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα.
Σύντομα, η αστυνομία είχε στα χέρια της μαρτυρίες που τοποθετούσαν την Otylia στο U politické mrtvoly, μία καφετέρια στην Πράγα, συνοδεία ενός ξανθομάλλη νεαρού, ο οποίος της παρήγγειλε ένα μήλο. Αργότερα, γύρω στη 1 το ξημέρωμα, την είδαν έξω από το εστιατόριο U Šmelhauzů να ψάχνει για πελάτες. Κανείς, ωστόσο, δεν είδε την Otylia να φεύγει με κάποιον.
Τον Νοέμβρη του 1933 έφτασαν στα γραφεία μίας τοπικής εφημερίδας γράμματα από το Φάντασμα του Δρόμου, έναν άγνωστο ο οποίος υπέγραφε ως Karel XY και υποστήριζε πως ήταν ο δολοφόνος της Otylia. Σύμφωνα με τις επιστολές, ο Karel συνάντησε την Otylia Vranska τα ξημερώματα της 1ης Σεπτεμβρίου και την κάλεσε στο διαμέρισμά του. Όταν, όμως, εκείνη απαίτησε χρήματα και εκείνος συνειδητοποίησε ότι ήταν πόρνη, έχασε τον αυτοέλεγχο και τη σκότωσε. Ο Karel υποστήριξε ότι μισούσε τις πόρνες και ότι είχε την πρόθεση να σκοτώσει ξανά, ενώ το όνομά του θα συνδεόταν με την υπόθεση δολοφονίας της ιερόδουλης Janot. Ο άγνωστος περιέγραφε αυτάρεσκα τον εαυτό του ως πλούσιο κληρονόμο, πολυταξιδεμένο και γνώστη της αγγλικής γλώσσας. Παρόλο που τα γράμματα είναι αυθεντικά, το περιεχόμενό τους αντιμετωπίζεται με καχυποψία.
Δύο χρόνια αργότερα, θα προστεθεί ένας ακόμη ύποπτος για τη δολοφονία της Otylia. Πρόκειται για τον αξιωματικό του στρατού Jozef Pěkný, ο οποίος το 1933 υπηρετούσε στο Prešov της Σλοβακίας και την περίοδο Αυγούστου-Σεπτεμβρίου βρισκόταν για διακοπές στην Πράγα. Συμπτωματικά, η Otylia είχε αναφέρει στις 31 Αυγούστου στον σπιτονοικοκύρη της πως ένας αξιωματικός της είχε κάνει πρόταση γάμου. Μάρτυρες κατέθεσαν πως η Otylia Vranska, μαζί με μία φίλη της συναντήθηκαν με τον Pěkný στο εστιατόριο Koruna. Ο αξιωματικός συνοδευόταν από μία πόρνη, ονόματι Antonia Koklesova, η οποία του παρείχε άλλοθι, υποστηρίζοντας πως ο Pěkný την ακολούθησε στο διαμέρισμά της. Κανείς δεν κατάφερε να αναγνωρίσει τον ξανθομάλλη που αργότερα συνόδευσε την Otylia στο τελευταίο της γεύμα.
Το 2017 η αστυνομία ανακοίνωσε πως κατάφερε να εξάγει DNA από τις τρίχες που βρέθηκαν στο χέρι της Otylia και σκόπευε να το συγκρίνει με απογόνους των υπόπτων, δίχως ωστόσο μέχρι σήμερα να υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα. Μέχρι σήμερα, 85 χρόνια αργότερα, η βίαιη δολοφονία της Otylia Vranska εξακολουθεί να απασχολεί την τσέχικη κοινωνία.
* Διαβάστε ακόμα
