σε ,

Πώς έγραψα το πιο δημοφιλές μου βιβλίο: «Το Παιδί που δεν Αγαπούσε τα Βιβλία»

Δεν είναι απ’ τα πιο αγαπημένα μου, όμως έχει πουλήσει τα περισσότερα αντίτυπα απ’ όλα. Να γιατί:

Εικονογράφηση: Γιώργος Σγουρός

Σίγουρα δεν είναι το πιο αγαπημένο μου απ’ τα 14 που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα (κι επίσης ήταν κι αυτό που γράφτηκε πιο εύκολα και γρήγορα), όμως κάθε χρόνο που βλέπω τις κυκλοφορίες των βιβλίων μου και τα πνευματικά μου δικαιώματα η εμπορική του υπεροχή επιβεβαιώνεται.

Και μπορεί τα περισσότερα παδικά/εφηβικά βιβλία μου να μου πήραν μήνες να γραφτούν (και να πλησιάζουν τις 200 σελίδες το καθένα), όμως τα ξεπέρασε άνετα αυτό το βιβλιαράκι λίγων σελίδων που έγραψα σε ένα απόγευμα μετά από παραγγελία της Ρένας Ρώσση Ζαϊρη -που με είχε βοηθήσει πολύ στα πρώτα μου βιβλία- και του εκδοτικού οίκου με τον οποίο συνεργάζομαι (Μεταίχμιο).

img720

Η σχέση μου μαζί του είναι όπως των τραγουδιστών που έχουν φτύσει αίμα για να φτιάξουν τους πολύπλοκους δίσκους τους και ξαφνικά έκαναν ένα απρόσμενο σουξέ με μια διασκευή, και στις συναυλίες όλοι θέλουν να ακούσουν αυτήν.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δε μ’ αρέσει. Καταρχάς έχει πολύ ωραία εικονογράφηση απ’ το Γιώργο Σγουρό, ενώ επίσης συμπαθώ και την ιστορία ίσως επειδή έβαλα πολλά κομμάτια του εαυτού μου σ’ αυτήν. Επιπλέον, το αφιέρωσα στη μαμά μου και την έβαλα κι αυτήν μέσα στην πλοκή, πράγμα που της έδωσε χαρά και δύναμη σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής της (λίγο πριν την χάσουμε από καρκίνο).

Untitled 3

Απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας κι η αγορά για τέτοιες ηλικίες είναι μεγαλύτερη. Σε αντίθεση με βιβλία που έγραψα για τους 12χρονους (που δε διαβάζουν πολύ κι ούτε τους ψωνίζουν συχνά βιβλία οι γονείς τους), είχε μεγάλο και ενεργό, στοχευμένο κοινό.

Καθώς οι γονείς διαλέγουν συνήθως τα βιβλία, αυτούς πρέπει να κερδίσεις. Απ ό,τι φάνηκε, ταυτίστηκαν πολλοί γονείς με τη μητέρα του ήρωα, του Άρη: Τα παιδιά που δεν αγαπούν τα βιβλία είναι υπερβολικά πολλά και πολλοί γονείς θέλησαν να εμπνεύσουν τα δικά τους παιδιά να αγαπήσουν το διάβασμα μέσω του βιβλίου. Θεωρήθηκε δηλαδή ένα βιβλίο που βοηθά τα παιδιά να αγκαλιάσουν την ανάγνωση.

Untitled 6

Κι έτσι, ακόμα κι αν εκπλήσσομαι με την επιτυχία του χαίρομαι που χρησιμοποιείται σαν τρικ για να εξοικειώσει και, γιατί όχι, να ‘εθίσει’ τα παιδιά στο διάβασμα με τρόπο διασκεδαστικό.

***

Αποφάσισα να αφηγηθώ τα παραπάνω με αφορμή μια επιστολή που έλαβα τις προάλλες από ένα κυπριακό σχολείο. Να τι μου είπαν:

Κύριε Άρη Δημοκίδη,

Είμαστε τα παιδιά της Β’ τάξης του Γ΄Δημοτικού Σχολείου Δερύνειας. Η Δερύνεια είναι ένας δήμος της επαρχίας Αμμοχώστου στην Κύπρο.

Πριν μερικές μέρες διαβάσαμε το βιβλίο που γράψατε με τίτλο «Το παιδί που δεν αγαπούσε τα βιβλία».  Ανακαλύψαμε πολλούς λόγους για να αγαπάμε τα βιβλία και δανειστήκαμε για πρώτη φορά φέτος παραμύθια, ιστορίες, μύθους και εγκυκλοπαίδειες από τη βιβλιοθήκη της τάξης μας.

Θα θέλαμε να σας πούμε ότι γελάσαμε, αλλά και τρομάξαμε λίγο με την ιστορία σας! Απολαύσαμε το παραμύθι και ζητήσαμε από τη δασκάλα μας να μας διαβάσει κι άλλες ιστορίες σας.

Έχουμε, όμως, μερικές απορίες! Εσείς είστε ο Άρης της ιστορίας; Πραγματικά όταν ήσαστε παιδί δεν αγαπούσατε τα βιβλία; Είναι αλήθεια ότι όταν ήσαστε παιδί κλειδωθήκατε μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο και καταφέρατε να δραπετεύσετε μέσα από ένα σωλήνα εξαερισμού;  Πάντως, αν πραγματικά φοβηθήκατε, να ξέρετε ότι κι εμείς έτυχε να κλειδωθούμε κατά λάθος μέσα σε κάποιο δωμάτιο του σπιτιού μας, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά! Κάποιοι βγήκαμε από το παράθυρο και κάποιοι φωνάζαμε μέχρι να μας ακούσουν!

Ελπίζουμε ότι θα συνεχίσετε να γράφετε ιστορίες να διαβάζουμε και ότι θα απαντήσετε τις ερωτήσεις μας! Ευχαριστούμε που μας ακούσατε!

 Σας χαιρετούμε,

τα παιδιά της Β΄τάξης

Screenshot 3 24

***

Τους απάντησα την επόμενη κιόλας μέρα, και γράφοντας της απαντήσεις μου ήρθε η ιδέα να γράψω αυτό το άρθρο, ώστε να υπάρχουν ονλάιν για όποιον κάποτε αγαπήσει αυτό το βιβλίο και έχει τις ίδιες απορίες με τα παιδιά της Δερύνειας.

«Εσείς είστε ο Άρης της ιστορίας;»

Φυσικά και είμαι εγώ 😎. Έφτιαξα βέβαια τη ιστορία βάζοντας και τη φαντασία μου να δουλέψει, αλλά πολλά απ’ αυτά τα έζησα στ’ αλήθεια και τελικά έγινα όντως συγγραφέας.

«Πραγματικά όταν ήσαστε παιδί δεν αγαπούσατε τα βιβλία;»

Αυτό είναι αλήθεια! Δεν το θυμάμαι εγώ, γιατί ήμουν πολύ μικρότερος κι από ό,τι είστε εσείς τώρα, αλλά τα βιβλία τα φοβόμουν.
Γιατί; Επειδή μια φορά ένα μεγαλύτερο παιδί μου είπε, για να με πειράξει, ότι τα βιβλία που μιλάνε για κακούς λύκους, αν τα ανοίξεις και πας να τα διαβάσεις πετάγεται ξαφνικά ένας τεράστιο κακός λύκος και σε κυνηγάει να σε φάει. Εγώ ο καημένος το πίστεψα και για πολύ καιρό δεν ήθελα ούτε να πλησιάζω κοντά σε βιβλία από φόβο μη βγει ο λύκος.

Untitled 2

«Είναι αλήθεια ότι όταν ήσαστε παιδί κλειδωθήκατε μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο και καταφέρατε να δραπετεύσετε μέσα από ένα σωλήνα εξαερισμού;»

Όχι ακριβώς, αλλά η περιπέτεια του Άρη βασίστηκε σε αληθινό γεγονός. Είχαμε πάει με τη μαμά μου σε ένα βιβλιοπωλείο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης γιατί ήθελε να πάρει δώρα, και γενικά εγώ φοβόμουν πολύ γιατί πρώτη φορά είχα δει τόσα πολλά βιβλία μαζεμένα.
Δεν κλειδώθηκα ουτε χρειάστηκε να δραπετεύσω, αλλά σε μια στιγμή, προσπαθώντας να αποφύγω τα βιβλία ανέβηκα μια σκάλα και βρέθηκα στο πατάρι του μαγαζιού. Κι εκεί είχε όμως βιβλία και μάλιστα ακόμα περισσότερα! Η μαμά μου με είχε χάσει και με έψαχνε κάτω, εγώ είχα χάσει τη μαμά μου και την έψαχνα στο πατάρι, και πέρασαν μερικά αγωνιώδη λεπτά μέχρι να με βρει και να με «σώσει»…

img723

«Πώς όμως σταματήσατε να φοβάστε τα βιβλία αφου δεν το καταφέρατε με τον τρόπο που αναφέρετε στο βιβλίο;»

Όταν γυρίσαμε σπίτι κι η μαμά μου κατάλαβε το γιατί φοβόμουν τόσο καιρό τα βιβλία, αποφάσισε να με βοηθήσει.
Μου είπε: «Άρη, θα σου διαβάσω εγώ ένα βιβλίο που ξέρω ότι δεν έχει λύκο. Εσύ κάτσε μακριά αφού φοβάσαι, και εγώ θα κρατάω το βιβλίο προς τη μεριά μου ώστε αν τυχόν βγει λύκος να έρθει σε μένα. Κι εγώ τότε ξέρω πώς να τον κανονίσω. Μη φοβάσαι καθόλου.»
Και όντως μου διάβασε το βιβλίο από μακριά, και κανένας λύκος δε βγήκε. Τις επόμενες ημέρες μου διάβασε και βιβλία με κακούς λύκους, και πάλι δεν βγήκε τίποτα απ’ αυτά.
Ε, μόλις ανακάλυψα πως τα βιβλία δεν είναι απλώς ασφαλή αλλά είναι και διασκεδαστικά, μετά ήθελα να διαβάζω κάθε μέρα όσο πιο πολλά μπορώ. Και δεν σταμάτησα ποτέ 😊

Και να που τελικά, όταν μεγάλωσα, έγινα συγγραφέας…

Untitled 21

Ακολουθήστε τα Μικροπράγματα στο Google News, για άρθρα και κουίζ που θα σας φτιάχνουν τη μερα.
1 Comment
παλαιότερα
νεότερα δημοφιλέστερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Ηλίας Τουμασάτος
Ηλίας Τουμασάτος
5 χρόνια πριν

Υπέροχο Άρη! 🙂 Νομίζω είναι οι πιο ωραίες στιγμές εκείνες που τα παιδιά θέλουν να “μάθουν” τα “παρασκήνια” του βιβλίου, και να τρυπώσουν στο εργαστήρι σου!

Τα Μικροπράγματα στο inbox σου!