Πείτε το επαγγελματική διαστροφή, αλλά μ’ αρέσει να διαβάζω και να δημοσιεύω περιπέτειες πολιτών που μπλέχτηκαν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Μου θυμίζουν τον άθλο του Αστερίξ που μπήκε σε ένα ψηλό κτίριο κι έπρεπε να κατορθώσει να πάρει ένα χαρτί με τη σφραγίδα του υπεύθυνου.
Πάντα βέβαια έχω την ελπίδα πως κάτι θα γίνει με τη δημοσιοποίηση, όχι απαραίτητα για τον συγκεκριμένο άνθρωπο αλλά για όσους μπορεί στο μέλλον να βρεθούν σε παρόμοια θέση. Απολαύστε με δική σας ευθύνη την περιπέτεια που μου έστειλε πέρσι φίλος αναγνώστης.
Αγαπητέ Άρη
Παρακάτω θα διαβάσεις μια επίπονη ιστορία τρέλας που έλαβε χώρα τον περασμένο Νοέμβριο και εξακολουθώ να τη βιώνω ακόμα και σήμερα. Όλα όσα περιγράφονται παρακάτω συνέβησαν στην περιοχή Πανόρμου (Δήμος Αθηναίων), και συγκεκριμένα στην οδό Αχαΐας, όπου έχω μετακομίσει τον τελευταίο χρόνο.
Ήταν Παρασκευή 25 Νοεμβρίου [2016] όταν αποφάσισα να βγω το βραδάκι. Τελικά γύρισα στο σπίτι χαράματα 26ης Νοέμβρη και πάρκαρα σχεδόν απ’ έξω: «σπουδαία τύχη», σκέφτηκα! Εν τω μεταξύ είχε πιάσει ήδη ένα ψιλόβροχο. Συλλογίστηκα πως πάλι οι μετεωρολόγοι έπεσαν έξω καθώς από μέρες προέβλεπαν καταρρακτώδεις βροχές και θεομηνίες. Πέφτω για ύπνο και σηκώνομαι Κυριακή (!) απόγευμα έχοντας πλήρη άγνοια του τι συνέβη όσο ήμουν σε «κώμα». Πληροφορήθηκα από την τηλεόραση ότι το προηγούμενο βράδυ είχε γίνει κατακλυσμός, ωστόσο δεν χρειάστηκε να βγω από το σπίτι ή να χρησιμοποιήσω το αυτοκίνητο. Ξημερώνοντας λοιπόν η Δευτέρα, ξεκινάω να πάω στη δουλειά και κατευθύνομαι προς το αυτοκίνητο. Πλησιάζοντας παρατηρώ πως τα τζάμια είναι θολωμένα από μέσα!
Λέω, δε μπορεί θα το άφησα ξεκλείδωτο και θα μπήκε κάποιος μέσα. Όμως δεν ήταν ξεκλείδωτο. Διστακτικά ανοίγω την πόρτα και διαπιστώνω ότι το αυτοκίνητό μου έχει μετατραπεί σε μίνι υδροβιότοπο! Είχε πλημυρίσει από την καταιγίδα και το νερό έφτανε ως τα καθίσματα. Μουλιασμένα αποτσίγαρα, φύλλα δέντρων και κάθε λογής σκουπιδάκι του δρόμου, όλα μαζί έπλεαν μέσα στην ιδιωτική μου τετράτροχη λιμνούλα. Το τασάκι είχε πάει στη ρεζέρβα και η ρεζέρβα είχε έρθει στο τιμόνι. Ένα χάος!
Επιπλέον εκτός από τη λίμνη εντός, από την ορμή των νερών κάποιος κάδος σκουπιδιών είχε παρασυρθεί και γρατζούνισε όλη την πλαϊνή πλευρά του αυτοκίνητου σπάζοντας και την εμπρόσθια μάσκα.
Αφού πέρασα το πρώτο σοκ προσπάθησα να καταλάβω τι πήγε στραβά εκείνο το μαύρο σαββατοκύριακο. Μιλώντας με ένα γείτονα που με πλησίασε, έμαθα ότι είναι ΣΥΝΗΘΕΣ το φαινόμενο στο σημείο αυτό επειδή ο δρόμος λόγω κακοτεχνιών μοιάζει με μια σειρά από ασφάλτινες δεξαμενές, οι οποίες με λίγο πιο δυνατή βροχή γεμίζουν και πλημυρίζουν ότι βρίσκεται παρκαρισμένο εκεί, καθώς τα φρεάτια προφανώς δεν κάνουν τη δουλειά τους (που να το ’ξερα;;; είμαι φρέσκος στην περιοχή). Και πράγματι άλλα 3 αυτοκίνητα μπροστά και 1 πίσω από το δικό μου ήταν επίσης πλημμυρισμένα. Συνεχίζοντας την αφήγησή του ο γείτονας μου είπε επίσης πως τα νερά κατά τη διάρκεια του φαινομένου έφτασαν στο ύψος των παραθύρων του αυτοκίνητου (το παρακολουθούσε προφανώς, χωρίς ωστόσο να σκεφτεί να με ειδοποιήσει… αλλά αυτό είναι το θέμα μιας άλλη ανάρτησης). Εκτός από τα συνολικά 5 αυτοκίνητα, πλημύρισαν επίσης το σχολείο απέναντι, τα ισόγεια και σαφώς τα υπόγεια που βρίσκονται στο συγκεκριμένο σημείο. Το βιβλιοπωλείο έξω από το οποίο είχα παρκάρει υπέστη τρομερή ζημιά (για 5η φορά όπως μου είπε ο ιδιοκτήτης του) γιατί εκτός από το εμπόρευμα που βράχηκε, έσπασε και η τζαμαρία από την ορμή των νερών.
Έπειτα από τη σχετική ενημέρωση από τη γειτονιά, επιστρέφω στο «ψάχνοντας τον Νέμο» αυτοκίνητό μου και καλώ οδική βοήθεια. Το πηγαίνουμε στην επίσημη αντιπροσωπεία, όπου το εξετάζει ο πρώτος πραγματογνώμονας. Η αντιπροσωπεία όμως αδυνατεί να το επισκευάσει καθώς χρειάζεται εξειδικευμένο φανοποιείο λόγω των εκτεταμένων φθορών. Καλώ λοιπόν δεύτερη οδική βοήθεια, για να το μεταφέρουμε σε άλλο εξειδικευμένο συνεργείο, όπου το εξετάζει και δεύτερος πραγματογνώμονας. Με τούτα και με κείνα έχουμε φτάσει ήδη 5-7 Δεκέμβρη. Νοικιάζω αυτοκίνητο για να εξυπηρετώ τις μεταφορικές ανάγκες μου. Ζητώ από το συνεργείο να μου στείλει γραπτώς το τιμολόγιο με το κόστος συνολικά αλλά και αναλυτικά ώστε να καταθέσω αίτηση αποζημίωσης στο Δήμο… κάτι που θεώρησα δεδομένο πως δικαιούμαι.
Συνολικό κόστος επισκευών, ενοικίασης αυτοκίνητου, οδικής βοήθειας : 3488,00 ευρώ.
Στις 28/12 έχοντας πλέον συγκεντρώσει όλα τα απαραίτητα έγγραφα (αίτηση αποζημίωσης, πόρισμα πραγματογνώμονα, φωτογραφίες, πιστοποιητικό ΕΜΥ) κατέθεσα την αίτηση στην αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων. Επί τρείς μήνες με είχαν στο «περίμενε» και στο «θα δούμε», μέχρι που μετά από επανειλημμένες ενοχλήσεις από την πλευρά μου, πριν λίγες μέρες έλαβα τελικά την εξής επική απάντηση από τον αρμόδιο με τον οποίο συνομίλησα:
— Ο Δήμος δεν θα σας αποζημιώσει, τουλάχιστον μέσω αυτής της υπηρεσίας, γιατί ήταν ξεκάθαρα περιστατικό που προκλήθηκε λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων.
— Οκ, του λέω, δηλαδή σε μια ευρωπαϊκή πόλη το 2017 κρίνεται φυσιολογικό τα αυτοκίνητα να πλημμυρίζουν επειδή τα φρεάτια είναι βουλωμένα.
— Μετέβη κλιμάκιο μας και απεφάνθη πως τα φρεάτια δεν ήταν βουλωμένα, απλώς δεν ήταν ικανά να απορροφήσουν την ποσότητα του νερού–αποκρίθηκε ο αρμόδιος και συνέχισε
– είναι γνωστό ότι στην οδό Αχαΐας και στο συγκεκριμένο σημείο υπάρχει αυτό το πρόβλημα! Είναι απλώς(!) κακή η κατασκευή του δρόμου και των φρεατίων γιατί οι καμπύλες του δημιουργούν λακκούβες όπου τα νερά λιμνάζουν και τα φρεάτια δεν μπορούν να τα απομακρύνουν. Ωστόσο αυτό δεν αποτελεί λόγο αποζημίωσης καθώς τα φρεάτια έκαναν τη δουλειά τους(!). Και συνεχίζει: ενδεχομένως να μπορείτε να αποζημιωθείτε από άλλη υπηρεσία του Δήμου…
— Ποια; τον ρωτώ
— Δεν ξέρω, μου απάντησε, πάντως όχι από εμάς. Διαφορετικά θα πρέπει να κινηθείτε δικαστικώς. (aka 2-3 χρόνια αναμονή, δικηγόροι, δικαστικά έξοδα κλπ) .
Κλείνω λοιπόν, κι αναρωτιέμαι πως γίνεται ενώ εγώ είμαι εντάξει σε όλες τις υποχρεώσεις μου, (δημοτικά τέλη στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, διάφορα είδη φόρων που με επιβαρύνουν ως δημότη – ιδιοκτήτη – εργαζόμενο κλπ) όταν ζητώ το αυτονόητο να θεωρούμαι παράλογος στις απαιτήσεις μου; Ακόμα κι αν τελικά εγώ δεν αποζημιωθώ, ακόμα κι αν δεν αποζημιωθεί κανείς που μπορεί να έχει περισσότερη ανάγκη από εμένα, η ουσία βρίσκεται αλλού: είναι δυνατόν στο κέντρο της Αθήνας εν έτει 2017 να θεωρείται ΣΥΝΗΘΕΣ να ξυπνάς με 3,5 χιλιάδες ευρώ ζημιά σε περιουσιακό σου στοιχείο (κινητό ή ακίνητο) από πλημμύρα και να πρέπει να έχεις και χρήματα διαθέσιμα να την επισκευάσεις, γιατί κανείς δημόσιος φορέας δεν είναι διατεθειμένος να αναλάβει τις ευθύνες του;
Και ο λόγος που τα γράφω όλα αυτά τελικά δεν είναι για να εκτεθεί η κατάσταση και ίσως να ιδρώσει το αφτί κανενός: απλά για να καταλήξω άλλη μια φορά στο θλιβερό συμπέρασμα ότι τα γρανάζια της δημόσιας μηχανής είναι ανίκητα και ικανά να συνθλίψουν ακόμα και την πιο άρτια δομημένη λογική.
Ευχαριστώ!
Φ.